Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.312.2017.1.KN
z 10 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2017 r. (data wpływu 7 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego z tytułu wydatków na realizację projektu polegającego na modernizacji ZS z zastosowaniem instalacji OZE – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków na realizację projektu polegającego na modernizacji ZS z zastosowaniem instalacji OZE.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Gmina Miejska H. (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz.U. poz. 1454), z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina podjęła wspólne rozliczanie VAT wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami organizacyjnymi, o których mowa w art. 2 pkt 1 tej ustawy, w tym z Zespołem Szkół w H. (działającym w formie jednostki budżetowej Gminy), dalej: ZS nr 2. ZS nr 2 znajduje się w budynku wolnostojącym, złożonym z części A, B i C oraz sali gimnastycznej wraz z łącznikiem.

Gmina planuje realizację projektu modernizacji ZS nr 2 z zastosowaniem instalacji OZE (dalej: Projekt), którego nadrzędnym celem będzie poprawa efektywności energetycznej budynku ZS nr 2. Projekt zakłada dokonanie modernizacji budynku ZS nr 2 w części A, B i C (dalej łącznie jako: Budynek).

W ramach Projektu wykonane zostaną następujące roboty budowlane dotyczące Budynku:

• ocieplenie ścian podziemnych fundamentowych,
• ocieplenie ścian zewnętrznych kondygnacji nadziemnych styropianem oraz wykonanie tynku strukturalnego,
• ocieplenie stropodachów wentylowanych,
• wymianę pokrycia dachowego na całości Budynku poprzez ułożenie dwóch warstw papy termozgrzewalnej,
• wymianę starych drzwi zewnętrznych oraz drzwi wewnętrznych,
• wymianę starych okien drewnianych,
• modernizację instalacji c.o. poprzez wymianę starej instalacji na nową,
• wymianę kotła węglowego na kocioł na biomasę (pellet),
• montaż paneli fotowoltaicznych wraz z niezbędną konstrukcją mocującą, falownikami, licznikami, instalacją przyłączeniową, automatyką,
• wymianę oświetlenia wbudowanego na energooszczędne.

W celu realizacji Projektu Gmina złożyła wniosek o jego dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Obecnie Gmina poza wykorzystywaniem Budynku na cele działalności publicznej polegającej na wykonywaniu zadań statutowych, tj. działalności w zakresie edukacji, wykorzystuje Budynek również na cele działalności podlegającej VAT, zarówno zwolnionej (m.in. sprzedaż posiłków na rzecz pracowników pedagogicznych w ramach prowadzonej stołówki szkolnej) jak i opodatkowanej VAT (polegającej m.in. na wynajmie sal podmiotom trzecim, sprzedaży posiłków na rzecz pracowników niepedagogicznych w ramach prowadzonej stołówki szkolnej oraz sprzedaży posiłków „na wynos” w ramach prowadzonej stołówki szkolnej). Analogiczne wykorzystanie Budynku Wnioskodawca zakłada również w przyszłości.

W świetle powyższego towary i usługi, które zostaną nabyte w związku z realizacją Projektu, będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane zarówno do celów czynności opodatkowanych VAT, zwolnionych z VAT, jak i pozostających poza VAT. Wnioskodawca nie będzie miał jednocześnie możliwości jednoznacznego przyporządkowania ponoszonych wydatków do poszczególnych rodzajów działalności/wykonywanych czynności, tj. opodatkowanych VAT, zwolnionych z VAT będących poza VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Gmina będzie miała prawo do odliczenia VAT od wydatków związanych z realizacją Projektu, w zakresie określonym zgodnie z: po pierwsze - sposobem określania proporcji ustalonym na zasadach wynikających z Rozporządzenia oraz po drugie - proporcją, o której mowa w art. 90 ust. 3 Ustawy VAT?
2. Czy w przypadku, gdy proporcja ustalona zgodnie ze sposobem określania proporcji wskazanym w Rozporządzeniu wynosi/wyniesie nie więcej niż 2%, Gmina będzie mogła uznać, iż nie będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia VAT od wydatków związanych z realizacją Projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie miał on prawo do odliczenia VAT od wydatków związanych z realizacją Projektu, w zakresie określonym zgodnie z: po pierwsze - sposobem określania proporcji ustalonym na zasadach wynikających z Rozporządzenia oraz po drugie - proporcją, o której mowa w art. 90 ust. 3 Ustawy VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy proporcja ustalona zgodnie ze sposobem określania proporcji wskazanym w Rozporządzeniu wynosi/wyniesie nie więcej niż 2%, Gmina będzie mogła uznać, iż nie będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia VAT od wydatków związanych z realizacją Projektu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast w myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Z kolei w art. 88 Ustawy VAT wskazano przypadki, w których prawo do odliczenia jest ex lege wyłączone.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż prawo do odliczenia przysługuje, gdy są spełnione tzw. pozytywne przesłanki odliczenia (tj. odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz towary lub usługi, z tytułu nabycia których podatek został naliczony, będą wykorzystywane przez tego podatnika do czynności opodatkowanych) oraz gdy nie zachodzą żadne przesłanki wyłączające prawo do odliczenia wskazane w art. 88 Ustawy VAT (tzw. negatywne przesłanki odliczenia).

Na mocy art. 86 ust. 2a Ustawy VAT w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W myśl art. 86 ust. 2c Ustawy VAT, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane/kryteria:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Jednakże, jak stanowi art. 86 ust. 22 Ustawy VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których powinna być obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w ww. przepisie wydane zostało Rozporządzenie. Zgodnie z § 3 ust. 1 Rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Sposób określenia proporcji w przypadku jednostek budżetowych określa § 3 ust. 3 Rozporządzenia, zgodnie z którym powinien on zostać ustalony według wzoru:

X = A x 100/D

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez jednostkę budżetową, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

D - dochody wykonane jednostki budżetowej.

W myśl § 2 pkt 10 Rozporządzenia - ilekroć w Rozporządzeniu jest mowa o dochodach wykonanych jednostki budżetowej - rozumie się przez to dochody obejmujące dochody publiczne w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, z wyjątkiem dochodów, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 4 lit. b-d i pkt 5 ustawy o finansach publicznych, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, zrealizowane lub otrzymane przez tę jednostkę, wynikające ze sprawozdania z wykonania:

1. planu finansowego jednostki budżetowej oraz
2. planu dochodów i wydatków zgromadzonych na wydzielonym rachunku, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, jeżeli dana jednostka budżetowa prowadzi taki rachunek

• powiększone o kwotę stanowiącą równowartość środków przeznaczonych na zasilenie tej jednostki celem realizacji przypisanych jej zadań jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem środków przeznaczonych na wypłatę, na podstawie odrębnych przepisów, zasiłków, zapomóg i innych świadczeń o podobnym charakterze na rzecz osób fizycznych.

Jednocześnie, zgodnie z art. 86 ust. 2h Ustawy VAT w przypadku, gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie art. 86 ust. 22 Ustawy VAT (tj. Rozporządzenie), uzna, że wskazany w przepisach szczególnych sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 1 Ustawy VAT w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Ponadto, stosownie do art. 90 ust. 2 Ustawy VAT, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, zasadniczo podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Art. 90 ust. 3 Ustawy VAT przewiduje natomiast, iż proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Powołane powyżej przepisy Ustawy VAT wskazują, iż podstawowymi warunkami zastosowania prawa do odliczenia jest po pierwsze związek nabywanych towarów lub usług z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy VAT (por. art. 86 ust. 2a i nast.), a następnie - w ramach tej działalności - związek ze sprzedażą opodatkowaną, tj. czynnościami wykonywanymi w ramach tej działalności, z którymi przepisy o VAT wiążą prawo do odliczenia, w szczególności czynnościami opodatkowanymi VAT wg właściwych stawek podatku. Zdaniem Wnioskodawcy nie powinno budzić wątpliwości, iż w rozpatrywanych okolicznościach przesłanka związku pomiędzy wydatkami dotyczącymi realizacji Projektu tj. modernizacji Budynku, a prowadzoną przez Gminę działalnością gospodarczą oraz wykonywanymi w jej ramach czynnościami opodatkowanymi, będzie spełniona. Budynek jest i będzie bowiem wykorzystywany przez Gminę nie tylko do wykonywania czynności statutowych, znajdujących się poza zakresem VAT, ale również do czynności podlegających VAT, w tym opodatkowanych. Wobec powyższego Gminie powinno przysługiwać prawo do odliczenia VAT od wydatków związanych z realizacją Projektu w zakresie, w jakim Budynek będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (tj. czynności polegających m.in. na wynajmie sal podmiotom trzecim, sprzedaży posiłków na rzecz pracowników niepedagogicznych w ramach prowadzonej stołówki szkolnej oraz sprzedaży posiłków „na wynos” w ramach prowadzonej stołówki szkolnej).

Wnioskodawca, jak wskazano w opisie, nie jest/nie będzie jednak w stanie odrębnie przyporządkować nabywanych w związku z realizacją Projektu towarów i usług wyłącznie do czynności związanych z statutową działalnością w zakresie edukacji, która nie podlega opodatkowaniu oraz do czynności podlegających VAT, w tym wyłącznie opodatkowanych. Powyższe wynika z faktu, iż modernizacja będzie obejmować cały Budynek, tj. zarówno tę jego część, którą Wnioskodawca będzie wykorzystywał do działalności opodatkowanej VAT (w tym zwolnionej) jak i czynności będących poza zakresem VAT. Wnioskodawca nie jest zatem w stanie przyporządkować poniesionych na modernizację całego Budynku wydatków bezpośrednio do tej jego powierzchni, która będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych, bądź pozostających poza zakresem VAT. Wobec powyższego zastosowanie powinien znaleźć po pierwsze art. 86 ust. 2a Ustawy VAT, zgodnie z którym Gmina powinna obliczyć kwotę podatku naliczonego według proporcji, która określa zakres wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

W związku z tym, iż sposób określenia proporcji powinien jak najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez Gminę działalności i dokonywanych przez nią nabyć, określając zakres wykorzystywania nabywanych w ramach modernizacji Budynku towarów i usług do celów działalności gospodarczej, Gmina jest zdania, iż powinna zastosować sposób określenia proporcji wskazany w § 3 ust. 3 Rozporządzenia. Powołany przepis wskazuje bowiem sposób, w jaki należy określić proporcję w przypadku jednostki budżetowej, dostosowując sposób jej wyliczenia do działalności jaką wykonuje Gmina.

Następnie, uwzględniając i uregulowania art. 90 Ustawy VAT i fakt, iż oprócz działalności opodatkowanej VAT Gmina za pośrednictwem ZS nr 2 wykonuje i będzie wykonywać również czynności zwolnione z VAT oraz i okoliczność, że Gmina nie jest też w stanie w ramach działalności gospodarczej przyporządkować wydatków związanych z realizacją Projektu jednoznacznie do danego rodzaju czynności, tj. zwolnionych z VAT albo opodatkowanych, w celu finalnego określenia VAT do odliczenia od wydatków związanych z realizacją Projektu Gmina powinna zastosować proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3 Ustawy VAT.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, Gmina będzie miała prawo do odliczenia VAT od wydatków związanych z realizacją Projektu, w zakresie określonym zgodnie z: po pierwsze - sposobem określania proporcji ustalonym na zasadach wynikających z Rozporządzenia oraz po drugie - proporcją, o której mowa w art. 90 ust. 3 Ustawy VAT.

Prawidłowość powyższego stanowiska, w przypadku zbliżonym do sytuacji Gminy została potwierdzona m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 kwietnia 2017 r. sygn. 0112- KDIL4.4012.20.2017.2.JKU, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 3 lutego 2017 r. sygn. 0461-ITPP2.4512.990.2016.1.RS oraz interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13 grudnia 2016 r. sygn. 2461-IBPP3.4512.601.2016.2.EJ.

Ad. 2.

Stosowanie do art. 86 ust. 2g Ustawy VAT proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 90 ust. 10 Ustawy VAT, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Analiza powołanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż w sytuacji, gdy proporcja, o której mowa w art. 86 ust. 2a Ustawy VAT, obliczona zgodnie ze sposobem najbardziej odpowiadającym specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, nie przekroczy 2%, podatnik ma prawo uznać iż proporcja ta wynosi 0%, a tym samym podatnikowi nie powinno przysługiwać prawo do odliczenia VAT od poniesionych wydatków.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w przypadku, gdy proporcja obliczona zgodnie ze sposobem określania proporcji ustalonym na zasadach wynikających z Rozporządzenia wynosi/będzie wynosiła nie więcej niż 2%, Gmina, na podstawie art. 86 ust. 1 oraz art. 86 ust. 2g w zw. z art. 86 ust. 10 Ustawy VAT, będzie mogła uznać, iż nie będzie przysługiwało jej prawo do odliczenia VAT od wydatków poniesionych w ramach Projektu.

Prawidłowość powyższego stanowiska, w przypadku zbliżonym do sytuacji Gminy, została potwierdzona w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 marca 2017 r., sygn. 0461- ITPP1.4512.86.2017.2.JP.

Mając na uwadze przedstawione wyżej argumenty Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.