Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.197.2017.2.MD
z 13 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 maja 2017 r. (data wpływu 12 maja 2017 r.) uzupełniony pismem z 12 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku w zakresie:

• braku powstania obowiązku podatkowego w momencie otrzymania wpłat dotyczących dostaw towarów, których nie można ściśle i jednoznacznie określić, brak obowiązku wystawiania faktury oraz ewidencji na kasie fiskalnej z tytułu otrzymania ww. wpłat – jest prawidłowe,
• prawidłowości oznaczania nazwy „zaliczka w stawce 23” lub „zaliczka w stawce 8” na paragonie fiskalnym – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku powstania obowiązku podatkowego w momencie otrzymania wpłat dotyczących dostaw towarów, których nie można ściśle i jednoznacznie określić, brak obowiązku wystawiania faktury oraz ewidencji na kasie fiskalnej z tytułu otrzymania ww. wpłat oraz prawidłowości oznaczania nazwy „zaliczka w stawce 23” lub „zaliczka w stawce 8” na paragonie fiskalnym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik prowadzi sprzedaż detaliczną w sklepie internetowym i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Klientami podatnika są głównie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej w głównej mierze obcokrajowcy. Zdarzenie przyszłe polegać może na tym, że podatnik otrzyma przedpłatę jako zabezpieczenie płatności z tytułu przyszłych zamówień towarów, które nie zostały jeszcze ściśle i jednoznacznie określone. W momencie wpłaty kwoty zabezpieczającej ani klient, ani podatnik nie wiedzą jakie towary będą zamówione w jakiej ilości i po jakiej cenie. Może zdarzyć się tak, że otrzymane zabezpieczenie zostanie rozliczone w obrębie miesiąca, lub w okresie późniejszym, przy czym kwota niewykorzystana przez klienta przy realizacji zamówienia zostanie mu zwrócona. Pojawia się wątpliwość co do stawki podatku, według której ma być wystawiona faktura zaliczkowa i zaewidencjonowana na kasie fiskalnej, gdy realizacja zamówień będzie wykonana w bliżej nieokreślonym czasie. W chwili wpłacania pieniędzy na konto podatnika, nie wiadomo jaka część dostawy towarów opodatkowana będzie według stawki 8%, a jaka według 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy z chwilą otrzymania zaliczek na poczet przyszłych dostaw, których nie można ściśle i jednoznacznie określić powstaje obowiązek podatkowy w podatku VAT, a co za tym idzie obowiązek wystawiania faktury zaliczkowej i ujęcia takiej operacji na kasie fiskalnej?
2. Czy dopuszczalne jest aby paragon fiskalny zawierał wyłącznie treść „zaliczka w stawce 23” lub treść „zaliczka w stawce 8” ?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1. Nie jest on zobowiązany do rozliczania podatku VAT ani do wystawiania faktur zaliczkowych dla wpłat, które nie są ściśle skonkretyzowane. Ponadto opodatkowaniu VAT podlegają dostawy towarów i świadczenie usług, a nie płatności dokonane z tytułu tych transakcji. Warunki dotyczące rodzaju i ilości towarów, nie są znane w chwili wpłaty pieniędzy przez klienta, nie powinno się więc traktować przedmiotowych wpłat jako przedpłaty, zaliczki, zadatku czy też raty, o których mowa w art. 19 ust. 11 ustawy o VAT. W konsekwencji otrzymanie należności na poczet przyszłych dostaw, których rodzaj nie jest w chwili otrzymania należności skonkretyzowany, nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Opodatkowanie wpłat dokonanych przed wykonaniem usługi może nastąpić jedynie w przypadku, gdy Podatnik będzie w stanie określić (przyporządkować) dokonaną wpłatę na poczet konkretnego zamówienia. Podatnik rozliczy kwotę otrzymaną od klienta, wystawiając paragon fiskalny (fakturę) w okresie późniejszym, w momencie zamówienia przez klienta konkretnego towaru, rozpoznając obowiązek podatkowy w momencie dokonania ich dostawy, nie w momencie dokonania wcześniejszej zapłaty o charakterze gwarancyjnym.

Ad. 2. Nie dopuszczalne jest przedstawienie na paragonie wyłącznie informacji o przekazanej kwocie (zaliczce) przypisując do niej wyłącznie stawkę VAT bez sformułowania jakiego towaru i usługi dotyczy nie jest wystarczające dla dokładnego określenia wymogu postawionego przez przepis § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, który wyraźnie wskazuje, iż paragon musi zawierać nazwę towaru lub usługi. Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Podatnik ma obowiązek na paragonie opisać wykonane świadczenie, podać jego nazwę, tak aby do użytej nazwy możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu świadczeniem. Jednocześnie nazwa świadczenia na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jakie świadczenie zostało zakupione

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz w art. 8 ustawy.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przy czym towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Obowiązek podatkowy powstaje, co do zasady, na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy, z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Jednakże, w sytuacji, gdy przed wykonaniem usługi podatnik otrzyma całość lub część zapłaty, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi sprzedaż detaliczną w sklepie internetowym i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Klientami Wnioskodawcy są głównie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej w głównej mierze obcokrajowcy. Wnioskodawca może otrzymać przedpłatę jako zabezpieczenie płatności z tytułu przyszłych zamówień towarów, które nie zostały jeszcze ściśle i jednoznacznie określone. W momencie wpłaty kwoty zabezpieczającej ani klient, ani Wnioskodawca nie wiedzą jakie towary będą zamówione w jakiej ilości i po jakiej cenie. Może zdarzyć się tak, że otrzymane zabezpieczenie zostanie rozliczone w obrębie miesiąca, lub w okresie późniejszym, przy czym kwota niewykorzystana przez klienta przy realizacji zamówienia zostanie mu zwrócona. Pojawia się wątpliwość co do stawki podatku, według której ma być wystawiona faktura zaliczkowa i zaewidencjonowana na kasie fiskalnej, gdy realizacja zamówień będzie wykonana w bliżej nieokreślonym czasie. W chwili wpłacania pieniędzy na konto podatnika, nie wiadomo jaka część dostawy towarów opodatkowana będzie według stawki 8%, a jaka według 23%.

W związku z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące kwestii braku powstania obowiązku podatkowego w momencie otrzymania wpłat dotyczących dostaw towarów, których nie można ściśle i jednoznacznie określić oraz braku obowiązku ewidencji na kasie fiskalnej i wystawiania faktury z tytułu otrzymania ww. wpłat.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji zaliczki. Według Małego słownikiem języka polskiego PWN” pod redakcją Elżbiety Sobol, Warszawa 1994, definiuje słowo „zaliczka” jako „część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności”. Z przytoczonej definicji wynika więc, że zaliczka wiąże się z przekazaniem środków pieniężnych do dyspozycji kontrahenta na poczet przyszłego świadczenia.

Aby zapłatę na poczet przyszłej należności uznać za zaliczkę musi ona być powiązana z konkretną transakcją, co zostało potwierdzone także przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

W wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 BUPA Hospitals Ltd. i Goldsborough Developments Ltd. przeciwko Commisioners of Customs Excise, TSUE stwierdził, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT, nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę. Należy wskazać, że art. 10 ust. 2 akapit drugi powyższej Dyrektywy stanowi, że w przypadku gdy zapłata następuje przed wykonaniem dostawy towarów lub świadczenia usług, podatek staje się wymagalny w momencie otrzymania płatności i od jej wysokości.

W powyższym wyroku TSUE podkreślił również, że „(...) w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, (...) w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone”.

Powyższy wyrok TSUE zachowuje swoją aktualność na gruncie obecnie obowiązującej Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.).

Zatem, aby zapłatę na poczet przyszłych należności uznać za zaliczkę, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

• zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe świadczenie powinno być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny (określone powinny być cechy identyfikujące rodzaj towaru bądź usługi),
• konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,
• w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.
  
  

Jednocześnie należy wskazać, że zaliczka, przedpłata nie tworzą samodzielnego bytu podatkowego, lecz są ściśle związane z konkretnym świadczeniem i nie można rozpatrywać ich jako czynności „oderwanej” od sprzedaży. Nie są one dodatkowymi czynnościami, lecz są integralnie związane z dostawą towarów lub świadczeniem usług, na poczet których zostały uiszczone. W przypadku zaliczek, przedpłat ustawa określa jedynie inny moment powstania obowiązku podatkowego, niż w przypadku sprzedaży dokonywanej bez pobrania zaliczki.

Dokonując zatem przyjęcia zaliczki, przedpłaty stawka podatku od towarów i usług powinna być adekwatna do stawki właściwej dla sprzedaży danego towaru, świadczenia danej usługi, której dotyczy regulowana zaliczka bądź przedpłata.

W okolicznościach niniejszej sprawy należy stwierdzić, że otrzymywane przez Wnioskodawcę środki pieniężne stanowiące przedpłatę jako zabezpieczenie płatności z tytułu przyszłych zamówień towarów, które nie zostały jeszcze ściśle i jednoznacznie określone, w momencie wpłaty nie stanowią zaliczki czy też przedpłaty, o których mowa w art. 19a ust. 8 ustawy.

Wynika to z faktu, że w momencie wpłaty kwoty zabezpieczającej z tytułu przyszłych zamówień towarów, ani klient ani podatnik nie wiedzą jakie towary będą zamówione tj. w jakiej ilości i po jakiej cenie. – jak wskazał Wnioskodawca – w chwili wpłacania pieniędzy na konto, nie wiadomo jaka część dostawy towarów opodatkowana będzie według stawki 8%, a jak według stawki 23%. Oznacza to, że Wnioskodawca w momencie wpłaty nie jest w stanie w sposób jednoznaczny określić rodzaju dostawy towarów.

Podsumowując, z chwilą otrzymania wpłat pieniężnych na poczet przyszłych dostaw, których nie można ściśle i jednoznacznie określić, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozpoznania – zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy – obowiązku podatkowego, ponieważ wpłaty te nie stanowią ani zaliczki, ani przedpłaty na konkretne dostawy towarów, o których mowa w tym przepisie.

Natomiast w kwestii obowiązku wystawienia faktury zaliczkowej dokumentującej powyższą dostawę towarów należy stwierdzić, że przepis art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć jest mowa o fakturze, rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami sformalizowanymi potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług.

W konsekwencji z uwagi na fakt, że w rozpatrywanej sprawie nie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania wpłat pieniężnych na poczet przyszłych dostaw, których nie można ściśle i jednoznacznie określić, Wnioskodawca nie jest również zobowiązany do wystawienia faktury zaliczkowej.

Natomiast w kwestii obowiązku ewidencjonowania ww. wpłat na kasie rejestrującej należy stwierdzić, że obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego, określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących
(Dz. U. z 2013 r. poz. 363).

W rozdziale 2 ww. rozporządzenia, regulującym sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących, w przepisie § 3 ust. 2 wskazano, że otrzymanie przed dokonaniem sprzedaży całości lub części należności (zapłaty) podlega ewidencjonowaniu z chwilą jej otrzymania.

Zatem jak już wcześniej wskazano otrzymywane przez Wnioskodawcę środki pieniężne, w momencie wpłaty nie stanowią zaliczki czy też przedpłaty, o których mowa w art. 19a ust. 8 ustawy. Zatem z uwagi na fakt, że w rozpatrywanej sprawie nie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania wpłat pieniężnych na poczet przyszłych dostaw, których nie można ściśle i jednoznacznie określić, Wnioskodawca nie jest również zobowiązany do zaewidencjonowana ww. wpłat przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również prawidłowości oznaczania nazwy „zaliczka w stawce 23” lub „zaliczka w stawce 8” na paragonie fiskalnym.

Wymogi co do treści paragonu fiskalnego, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

Stosownie do § 2 pkt 12 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny zawiera nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację.

Zgodnie z zapisem § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Powołane przepisy wskazują, że na paragonie fiskalnym musi znajdować się nazwa towaru lub usługi. Oprócz nazwy, może znajdować się ewentualnie opis stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Jak już wskazano, jednym w wymogów jakie musi spełniać paragon fiskalny, jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest do wskazania nazwy towaru lub usługi przede wszystkim tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Natomiast § 14 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia wskazuje, że podatnicy stosujący kasy dokonują weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług, wartości stawek podatkowych, waluty ewidencyjnej wraz z jej symbolem i wartością przelicznika, wskazań daty i czasu oraz właściwego przyporządkowania nazw towarów do stawek podatku.

Ponadto podatnicy niezwłocznie zgłaszają podmiotowi prowadzącemu serwis główny lub podmiotowi prowadzącemu serwis kas każdą nieprawidłowość w pracy kasy (§ 14 ust. 1 pkt 2).

Powołane przepisy wskazują, że na paragonie fiskalnym musi znajdować się nazwa towaru lub usługi. Oprócz nazwy, może znajdować się ewentualnie opis stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy towaru lub usługi oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów lub usług, wobec czego należy sięgnąć do definicji słownikowych. Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego PWN” pod redakcją Elżbiety Sobol, Warszawa 1994, definiuje „nazwa” oznacza „wyraz albo połączenie wyrazowe oznaczające kogo lub co; miano, nazwanie, określenie, termin”.

Paragon fiskalny spełnia określone funkcje (kontrolną, ochronną, informacyjną – co jest szczególnie istotne z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem), których realizacja jest możliwa jedynie wtedy, gdy zawiera on wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Nazwy, uwzględniające „jednoznaczne” identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, przy czym należy pamiętać, że przepisy nie wykluczają stosowania skrótów.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Podatnik ma obowiązek na paragonie opisać wykonane świadczenie, podać jego nazwę, tak aby do użytej nazwy możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu świadczeniem. Jednocześnie nazwa świadczenia na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jakie świadczenie zostało zakupione. Dopiero taki sposób ewidencjonowania sprzedaży skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności, dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Podatnik powinien bowiem wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby – z jednej strony – pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowości rozliczenia podatku, a z drugiej – zapewniały konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, czy paragon fiskalny może zawierać treść: „zaliczka w stawce 23” lub „zaliczka w stawce 8”, należy wskazać, że z przepisu § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny.

W oparciu o powyższe należy wskazać, że w sytuacji prowadzenia sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych, dowodem dokumentujących dokonanie sprzedaży jest paragon fiskalny. Dokument ten, jak wskazano powyżej powinien zawierać nazwę usługi jednoznacznie ją identyfikującą.

Przedstawienie na paragonie wyłącznie informacji o przekazanej kwocie (zaliczce) przypisując do niej wyłącznie stawkę VAT, bez sformułowania jakiego towaru i usługi dotyczy nie jest wystarczające dla dokładnego określenia wymogu postawionego przez powołany przepis § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, który wyraźnie wskazuje, iż paragon musi zawierać nazwę towaru lub usługi.

Tym samym, ujęcie na paragonie fiskalnym tylko sformułowania o treści „zaliczka w stawce 23” lub „zaliczka w stawce 8%” bez podania jakiej usługi lub dostawy towaru dotyczy, nie jest wystarczające dla dokładnego określenia wymogu postawionego przez powołane przepisy dotyczące stosowania nazw na paragonach fiskalnych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie treści paragonu fiskalnego dokumentującego otrzymanie zaliczki jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.