Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.188.2017.2.ASZ
z 7 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2017 r. (data wpływu 8 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie:

• uznania czynności nieodpłatnego użyczenia sal szkolnych za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT;
• dokumentowania bezpłatnego użyczenia sal szkolnych

-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania czynności nieodpłatnego użyczenia sal szkolnych za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT;
• dokumentowania bezpłatnego użyczenia sal szkolnych.
  
  

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W myśl art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446) zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Gmina dokonała centralizacji rozliczeń z tytułu podatku VAT z dniem 1 stycznia 2017 r.

Gmina jest partnerem w projekcie … współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Społecznego. Umowa została zawarta na podstawie art. 33 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o realizacji programów z zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (Dz. U. z 2016 r., poz. 217) w dniu 30 września 2016 r. między Stowarzyszeniem Lokalna Grupa Działania B. – Lider Projektu, a Gminą S. – Partner nr 1 Projektu. Strony umowy stwierdzają zgodnie, że wskazane partnerstwo zostało utworzone w celu realizacji projektu.

Stowarzyszenie Lokalna Grupa Działania B. zwana dalej „Stowarzyszeniem” albo „LGD”, jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem osób fizycznych i osób prawnych, w tym jednostek samorządu terytorialnego, działającym niezarobkowo na rzecz rozwoju obszarów wiejskich. LGD jest partnerstwem trójsektorowym, składającym się z przedstawicieli władz publicznych, lokalnych partnerów społecznych i gospodarczych oraz mieszkańców. Lokalną Grupę Działania „B.” tworzą trzy sąsiadujące ze sobą gminy: Ł., P. i S. Stowarzyszenie ma na celu działanie na rzecz rozwoju obszarów wiejskich, a w szczególności: opracowanie i wdrażanie strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność (LSR) na swoim obszarze działania. Ponadto działanie na rzecz umacniania lokalnej tożsamości i więzi, podejmowanie inicjatyw i działań mających na celu pobudzenie aktywności społeczności lokalnych oraz ich czynny udział w opracowywaniu i realizacji LSR oraz pozyskiwanie partnerów i źródeł finansowania LSR. Stowarzyszenie podejmuje inicjatywy i działania mające na celu: rozwój przedsiębiorczości, kapitału ludzkiego, społeczeństwa obywatelskiego i informacyjnego, aktywizację gospodarczą i zawodową, przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu i cyfrowemu, przeciwdziałanie patologiom społecznym, propagowanie zdrowego trybu życia, rozwój produktów regionalnych, turystyki, agroturystyki oraz zachowanie dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego. Majątek Stowarzyszenia powstaje ze składek członkowskich, darowizn, zapisów, subwencji, dotacji, dochodów z własnej działalności oraz ofiarności publicznej. Zawarta z gminą umowa określa zasady funkcjonowania partnerstwa. Realizator projektu Stowarzyszenie Lokalna Grupa Działania B. razem z Gminą S. otrzymują dofinansowanie. Środki finansowe przekazywane Partnerom przez Lidera projektu stanowią finansowanie kosztów ponoszonych przez Partnera w związku z wykonaniem zadań określonych w umowie.

Kwota dofinansowania projektu:

3 185 073,86 PLN, na realizację zadań Lidera projektu w łącznej kwocie nie większej niż 3 081 573,86 PLN, w tym 425 864,86 PLN w ramach kosztów pośrednich. Na realizację zadań Partnera w łącznej kwocie nie większej niż 103 500 PLN w tym 13 500 PLN w ramach kosztów pośrednich. Strony zobowiązują się do wniesienia wkładu własnego. Po stronie Lidera projektu Stowarzyszenia Lokalna Grupa Działania B. w łącznej kwocie m.in. 0,00 PLN; po stronie Partnera – Gmina S. w łącznej kwocie m.in. 183 390,00 PLN (wkład własny rzeczowy w formie wynajmu sal szkolnych).

Lider projektu: 3 081 573,86 (kwota dofinansowania), wkład własny: 0,00, Partner: 103 500,00 (kwota dofinansowania), wkład własny : 183 390,00.

Szkoły uczestniczące w projekcie: SP i Gimnazjum S., SP i Gimnazjum B., SP G., SP M., SP P. , SP i Gimnazjum G.

Zadania przewidziane w projekcie:

1. Zajęcia wyrównawcze dla uczniów i uczennic w obszarze matematyki i przyrody.
2. Zajęcia rozwijające kompetencje dla uczniów i uczennic z matematyki i przyrody.
3. Wsparcie dla nauczycieli.
4. Doposażenie szkół w pomoce i narzędzia dydaktyczne.
5. Zajęcia z nauki programowania dla uczniów i uczennic.
6. Pomoc stypendialna dla uczniów i uczennic.
   
   

Gmina, jak powyżej wskazano, przekazuje wkład własny rzeczowy w formie bezpłatnego użyczenia sal szkolnych –183 390,00 PLN. Użyczenie następuje na mocy porozumienia na rzecz projektu… , zawartego między gminą, a Stowarzyszeniem – czynność świadczona przez gminę nieodpłatnie. Stowarzyszenie będzie wykorzystać sale w ramach projektu. Gmina nie będzie obciążać Stowarzyszenia kosztami za media, energię elektryczną i innych związanych z ich użytkowaniem.

Definicja umowy użyczenia zawarta została w art. 710 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym artykułem przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. W wyniku wydania przedmiotu umowy (rzeczy ruchomej bądź nieruchomości) nie dochodzi jednak do przysporzenia kosztem majątku użyczającego, jako że użyczony przedmiot umowy pozostaje w jego majątku. Na gruncie ustawy o VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie zaś z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Powyższe wskazuje, iż określona przez ustawodawcę definicja świadczenia usług ma charakter bardzo szeroki i w zasadzie wszelkie świadczenia, które nie są uznane za dostawę towarów traktować należy jako świadczenie usług – poza przypadkami wyraźnie wskazanymi w ustawie.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT za świadczenie usług uznać należy również nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części. Aby jednak użyczenie rzeczy uznane mogło zostać na równi z odpłatnym świadczeniem usługi, a tym samym powstał obowiązek naliczenia przez użyczającego podatku VAT muszą zostać spełnione następujące warunki:

• świadczenie musi być wykonane na rzecz osób, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy VAT,
• świadczenie nie jest związane z prowadzoną przez użyczającego działalnością gospodarczą,
• podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tym świadczeniem w całości lub w części.
  
  

Jak już wcześniej określono Gmina jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a obowiązek prowadzenia szkół podstawowych i gimnazjalnych należy do obowiązków gminy.

Określenie podstawy opodatkowania podatkiem VAT w przypadku nieodpłatnego świadczenia usług określone zostało w art. 29 ust. 12 ustawy o VAT. Przytoczony przepis odnieść można również do podstawy opodatkowania świadczenia wynikającego z umowy użyczenia. Podstawę opodatkowania będzie stanowić koszt świadczenia usługi ponoszony przez podatnika (podmiot użyczający). Przy określaniu podstawy opodatkowania uwzględnić należy takie czynniki jak dokonywane odpisy amortyzacyjne, koszty bezpośrednio związane z użyczaną rzeczą. W praktyce podstawa opodatkowania odbiegać będzie od podstawy, którą określonoby, jeśli miałoby miejsce świadczenie odpłatne – gdyby użyczający podjął decyzję o oddaniu rzeczy w najem na warunkach rynkowych.

W kwestii związanej z dokumentowaniem transakcji użyczenia zastosowanie mieć będzie art. 106 ust. 6 ustaw o VAT. Zgodnie z powyższym przepisem w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne. Gmina zgodnie z umową partnerską przekazuje wkład własny rzeczowy w formie bezpłatnego użyczenia sal szkolnych. Użyczenie, analogicznie jak najem i dzierżawa, jest umową cywilnoprawną, której treścią jest przekazanie rzeczy kontrahentowi do czasowego korzystania, stąd też można przyjmować, że przepisy dotyczące najmu i dzierżawy znajdować powinny odpowiednie zastosowanie do zawierania umów użyczenia. W związku z zaistniałym stanem faktycznym Gmina S. ma wątpliwości czy nieodpłatne użyczenie rodzi dla użyczającego zarejestrowanego podatnika podatku VAT obowiązek podatkowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy opisane bezpłatne użyczenie podlega opodatkowaniu VAT? Czy po zawarciu powyższej umowy Gmina będzie zobowiązana do wystawienia dokumentu wewnętrznego opodatkowania i odprowadzenia należnego podatku od towarów i usług? Czy w przypadku użyczenia sal na cele projektu (część pomieszczeń szkół), na rzecz Stowarzyszenia należy pobierać (wobec braku umowy najmu) podatek VAT i na tę okoliczność wystawiać faktury?

Stanowisko Wnioskodawcy: Gmina stoi na stanowisku, że w przedstawionym przypadku powinna posłużyć się dokumentem wewnętrznym opodatkowania za ww. czynności. Pomimo, że dokonana czynność nie wywołuje obowiązku wystawienia faktury sprzedaży wywołuje obowiązek opodatkowania ze względu na swój charakter, zobowiązują podatnika do rozliczenia podatku VAT. Dlatego niezbędne będzie jego wyliczenie, a gmina będzie zobowiązana do zapłaty podatku należnego i wykazania go w deklaracji VAT-7 za poszczególne miesiące w trakcie realizacji programu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy oraz – w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT – za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

• w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia – w całości lub w części – podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),
• w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  

Wobec powyższego nie ma podstaw do opodatkowania usług świadczonych wprawdzie nieodpłatnie, lecz w związku z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Należy w tym miejscu wskazać, że nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług w rozumieniu art. 8 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przy czym, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ww. ustawy).

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.
  
  

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału, stanowi więc charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy wskazać, że w świetle art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 446 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina posiada osobowość prawną.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy w zakresie edukacji publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest partnerem w projekcie … w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa. W dniu 30 września 2016 r. została zawarta umowa między Stowarzyszeniem Lokalna Grupa Działania B. – Lider Projektu, a Gminą S. – Partner nr 1 Projektu. Zadania przewidziane w projekcie to:

1. Zajęcia wyrównawcze dla uczniów i uczennic w obszarze matematyki i przyrody.
2. Zajęcia rozwijające kompetencje dla uczniów i uczennic z matematyki i przyrody.
3. Wsparcie dla nauczycieli.
4. Doposażenie szkół w pomoce i narzędzia dydaktyczne.
5. Zajęcia z nauki programowania dla uczniów i uczennic.
6. Pomoc stypendialna dla uczniów i uczennic.
   
   

Gmina jak powyżej wskazano przekazuje wkład własny rzeczowy w formie bezpłatnego użyczenia sal szkolnych. Użyczenie następuje na mocy porozumienia na rzecz projektu Nowoczesna Szkoła – przepustka do kariery, zawartego między gminą, a Stowarzyszeniem – czynność świadczona przez gminę nieodpłatnie. Stowarzyszenie będzie wykorzystać sale w ramach projektu. Gmina nie będzie obciążać Stowarzyszenia kosztami za media, energię elektryczną i innych związanych z ich użytkowaniem.

Obowiązek prowadzenia szkół podstawowych i gimnazjalnych należy do obowiązków gminy.

W związku z zaistniałym stanem faktycznym Gmina ma wątpliwości czy nieodpłatne użyczenie rodzi dla użyczającego zarejestrowanego podatnika podatku VAT obowiązek podatkowy.

Umowa użyczenia jest umową uregulowaną w art. 710 – 719 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.).

Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy (art. 710 tej ustawy).

Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas i nieodpłatność.

Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Oznacza to, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Powyższe przepisy odnośnie użyczenia oznaczają, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

W świetle powołanych wyżej przepisów o samorządzie gminnym należy stwierdzić, że zakres aktywności podejmowanej. przez Gminę należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady – realizacja zadań ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których Gmina nie uzyskuje wpływów, pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Nie są one bowiem realizowane przez Gminę w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina, realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W odniesieniu do sytuacji Wnioskodawcy należy zauważyć, że świadczenie polegające na nieodpłatnym użyczeniu sal szkolnych, będących własnością Wnioskodawcy, na rzecz Stowarzyszenia, realizowane w ramach wykonywania zadań własnych Gminy w zakresie edukacji publicznej, zgodnie z art. 7 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym, stanowi sprawę publiczną, należącą do sfery działalności jednostki samorządowej w ramach władztwa publicznego.

W kontekście niniejszej sprawy należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę ww. czynności, tj. nieodpłatne użyczenie sal szkolnych realizowane są poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina, użyczając te sale, nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że z tytułu nieodpłatnego użyczenia sal szkolnych w związku z realizacją zadań własnych w ramach władztwa publicznego Gmina nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług. Czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kolejną kwestią budzącą wątpliwości Wnioskodawcy jest dokumentowanie czynności nieodpłatnego użyczenia sal szkolnych na rzecz Stowarzyszenia.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak wykazano powyżej, czynność nieodpłatnego użyczenia przedmiotowych sal szkolnych na rzecz Stowarzyszenia nie stanowi sprzedaży w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem Gmina nie ma obowiązku dokumentowania tych czynności za pomocą faktury. Nie ma jednak żadnych przeciwskazań do udokumentowania przez Gminę czynności nieodpłatnego użyczania sal szkolnych na rzecz Stowarzyszenia za pomocą dokumentu wewnętrznego, jednak nie będzie to dokument opodatkowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego:

1. pomimo, że dokonana czynność nie wywołuje obowiązku wystawienia faktury sprzedaży, wywołuje obowiązek opodatkowania ze względu na swój charakter, zobowiązuje podatnika do rozliczenia podatku VAT; niezbędne będzie jego wyliczenie, a Gmina będzie zobowiązana do zapłaty podatku należnego i wykazania go w deklaracji VAT-7 za poszczególne miesiące w trakcie realizacji programu;
2. Gmina powinna posłużyć się dokumentem wewnętrznym opodatkowania za ww. czynności

-jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.