Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
111-KDIB4.4015.61.2017.1.MCZ
z 29 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 12 maja 2017 r. (data wpływu – 18 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych umownego podziału majątku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych umownego podziału majątku.

W opisie wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest w związku małżeńskim z Panem Y (dalej jako: „małżonek”).

Małżonkowie posiadać będą wspólność majątkową w zakresie określonych składników majątkowych. W związku z zaistniałą sytuacją w życiu rodzinnym, dojdzie wkrótce do postępowania rozwodowego, w konsekwencji którego ma nastąpić podział wskazanego powyżej majątku wspólnego.

W skład majątku objętego wspólnością majątkową wchodzić będą głównie certyfikaty inwestycyjne w Funduszu Inwestycyjnym Zamkniętym Aktywów Niepublicznych (dalej jako: certyfikaty inwestycyjne FIZ).

Biorąc pod uwagę obecną wartość posiadanych certyfikatów inwestycyjnych FIZ, szacowana wartość majątku wspólnego wynosi około 50-60 mln złotych. Małżonkowie chcą dokonać podziału posiadanego majątku po połowie w równych udziałach, proporcjonalnie do jego wartości.

Małżonek ma zamiar zatrzymać posiadane certyfikaty inwestycyjne FIZ będące w majątku wspólnym, w związku z czym zamierza umownie dokonać na rzecz Wnioskodawczyni spłat odpowiadających wartości 1/2 certyfikatów inwestycyjnych FIZ posiadanych przez Wnioskodawczynię w majątku wspólnym.

Z uwagi na znaczną wartość majątku wspólnego kwota do spłaty jest istotna, w związku z czym małżonkowie rozważają dokonywanie spłat przez małżonka w rocznych ratach w stałych, ustalonych umownie kwotach, gdyż małżonek nie posiada obecnie środków pieniężnych w wysokości pozwalającej na dokonanie jednorazowej spłaty. Zakłada się, że spłaty będą dokonywane w okresie 20-30 lat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z umownym podziałem majątku wspólnego oraz wynikających z tego otrzymywanymi spłatami po stronie Wnioskodawczyni powstanie obowiązek w podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z umownym podziałem majątku wspólnego oraz wynikających z tego otrzymywanymi spłatami po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawczyni powołała treść art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, na podstawie którego stwierdziła, że ustawodawca nieodpłatne zniesienie współwłasności zrównał pod względem podatkowym z darowizną. Skutkiem, czego nieodpłatne zniesienie współwłasności podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o podatku od spadków i darowizn.

W przypadku nabycia w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy (art. 7 ust. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanym zdarzeniu przyszłym dochodzi do podziału majątku i jest to odpłatny podział majątku. Przepis art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie wymienia takiej czynności to jest odpłatnego podziału majątku, do której miałyby zastosowanie przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawczyni podkreśliła, iż zarówno zniesienie współwłasności, jak i podział majątku są odmiennymi czynnościami prawnymi posiadającymi odmienne regulacje w przepisach. Tym samym niemożliwe jest zastosowanie opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn czynności odpłatnego podziału majątku.

Reasumując, Wnioskodawczyni stwierdziła, że we wskazanym we wniosku zdarzeniu przyszłym nie znajdują zastosowania przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn, ponieważ wskazane zdarzenie przyszłe nie zostało objęte dyspozycją przepisu art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Na potwierdzenie swego stanowiska Wnioskodawczyni powołała fragment interpretacji indywidualnej dotyczącej poruszonego we wniosku zagadnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2017 r., poz. 833, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 1a cyt. ustawy, przepisy ustawy o nieodpłatnym zniesieniu współwłasności stosuje się odpowiednio do nieodpłatnego:

1. nabycia własności rzeczy wspólnej (wspólnego prawa majątkowego) albo jej części przez niektórych dotychczasowych współwłaścicieli na dalszą współwłasność;
2. wyodrębnienia własności lokali na rzecz niektórych lub wszystkich współwłaścicieli.
   
   

Zgodnie z art. 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zawiera zamknięty katalog nabycia rzeczy i praw majątkowych, które podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. To oznacza, że tylko czynności enumeratywnie wymienione w art. 1 ww. ustawy podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że wkrótce dojdzie do postępowania rozwodowego Wnioskodawczyni i jej męża, w konsekwencji czego ma nastąpić podział majątku wspólnego, w skład którego wchodzić będą głównie certyfikaty inwestycyjne FIZ. Małżonek ma zamiar zatrzymać posiadane certyfikaty inwestycyjne będące w majątku wspólnym, w związku z czym zamierza umownie dokonać na rzecz Wnioskodawczyni spłat odpowiadających wartości 1/2 certyfikatów inwestycyjnych FIZ posiadanych przez nią w majątku wspólnym. Małżonkowie rozważają dokonywanie spłat przez małżonka w rocznych ratach w stałych, ustalonych umownie kwotach, gdyż małżonek nie posiada obecnie środków pieniężnych w wysokości pozwalającej na dokonanie jednorazowej spłaty. Zakłada się, że spłaty będą dokonywane w okresie 20-30 lat.

Zgodnie z przepisem art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2017 r., poz. 682) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Wspólność ustawową charakteryzują dwie podstawowe cechy: jest to wspólność dorobku i wspólność o charakterze łącznym. Z powyższego przepisu wynika również, że wspólność majątkowa małżeńska oparta jest na małżeństwie, jako stosunku prawnym osobistym.

W myśl z art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zgodnie natomiast z postanowieniem art. 501 tejże ustawy w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Przepis ten nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 i 3.

W następstwie ustania ustawowej wspólności majątkowej dopuszczalnym jest podział majątku małżeńskiego objętego dotychczas ww. wspólnością. Podział majątku małżeńskiego jest instytucją prawa rodzinnego, a nabycie w ramach jego rzeczy i praw majątkowych nie zostało wymienione w enumeratywnym katalogu zawartym w przepisie art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jako podlegające opodatkowaniu tym podatkiem. W szczególności należy podkreślić, że wykazuje on cechy odrębne od umowy zniesienia współwłasności uregulowanego w Kodeksie cywilnym i w konsekwencji nie należy go utożsamiać ze zniesieniem współwłasności w rozumieniu przepisu art. 1 ust. 1 pkt 4 tejże ustaw, na który to przepis powołuje się Wnioskodawczyni.

Zatem, skoro w przepisie art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie zostało wymienione nabycie w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków po ustaniu małżeństwa, jako podlegające podatkowi od spadków i darowizn, to oznacza, że nabycie tytułem podziału majątku wspólnego małżonków po ustaniu małżeństwa nie podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. W rezultacie, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku od spadków i darowizn z ww. tytułu.

Ponadto należy zauważyć, że nawet, gdyby opisane spłaty otrzymane były na podstawie zniesienia współwłasności czy też innego rodzaju czynności (innym tytułem), to opodatkowanie podatkiem od spadków i darowizn następuje tylko w przypadku nieodpłatnego zniesienia współwłasności, nieodpłatnego nabycia. Taka sytuacja w analizowanej sprawie nie wystąpi; były mąż Wnioskodawczyni przekaże jej bowiem na podstawie porozumienia określoną kwotę pieniężną, w zamian za to, że w całości zatrzyma objęte wspólnością majątkową małżeńską certyfikaty inwestycyjne w Funduszu Inwestycyjnym Zamkniętym Aktywów Niepublicznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.