Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-393/15-3/AJ
z 29 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2015 r. (data wpływu 3 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 1 czerwca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ewidencjonowania świadczonych usług przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2015 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 1 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. sposobu ewidencjonowania świadczonych usług przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Zakład … został utworzony przez Powiat … na podstawie uchwały Nr … Rady Powiatu … z dnia 28 lutego 2007 r. w sprawie utworzenia Zakładu … . Zakład posiada aktualną decyzję o przyznaniu statusu zakładu aktywności zawodowej, wydaną przez Wojewodę … . Personel Zakładu, w większości stanowią osoby niepełnosprawne. Obecnie Zakład jest prowadzony w formie samorządowego zakładu budżetowego, który świadczy usługi pralnicze i wyżywienia zarówno dla odbiorców indywidualnych (osoby fizyczne), jak i zbiorowych (zakłady, instytucje, stowarzyszenia, itp.) oraz usługi gospodarczo-techniczne, głównie na rzecz jednostek organizacyjnych sektora finansów publicznych, których organem prowadzącym jest jednostka samorządu terytorialnego. Zakład posiada wydzieloną pralnię, kuchnię wraz z pomieszczeniem stołówki, która jest częścią zakładu zbiorowego żywienia zamkniętego oraz dysponuje drobnym sprzętem wykorzystywanym do świadczenia usług porządkowo-konserwacyjnych.

Usługa prania polega na kompleksowej usłudze prania, suszenia, prasowania, i maglowania bielizny oraz ubrań, pościeli, itp.

Usługi pralnicze sklasyfikowane są jako PKWiU 96.

Obecnie usługi prania Zakład świadczy na rzecz jednostek budżetowych: m. in. Powiatowej Bursy Szkolnej w …, Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w …, Domu Pomocy Społecznej w … oraz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i innych podmiotów (np. firm prywatnych). Usługa rozliczana jest w zależności od dostarczonych kilogramów.

Usługi wyżywienia stanowią:

1. całodobowe wyżywienie z podziałem na rodzaj posiłku: śniadanie, obiad, kolację;
2. zestaw obiadowy (zupa + II danie);
3. przygotowanie posiłku na zamówienie – usługa kateringu;
4. zupa z wkładką.

Usługi wyżywienia sklasyfikowane są jako PKWiU 56.

Aktualnie z przygotowania całodobowego wyżywienia korzystają jednostki budżetowe: Dom Pomocy Społecznej w … na rzecz mieszkanek, Zespół Placówek Opiekuńczo-Wychowawczych w ..., oddział w … na rzecz wychowanków oraz Powiatowe Centrum Rehabilitacji … w … na rzecz osób uczestniczących w turnusach rehabilitacyjnych.

Zestaw obiadowy, składający się z dwóch dań, wg menu danego dnia, wykupują osoby fizyczne, tj. personel zakładu. Istnieje możliwość konsumpcji na stołówce.

Usługi kateringu świadczone są wg indywidualnych zamówień, głównym odbiorcą są osoby fizyczne, sporadycznie jednostki budżetowe.

Zupa z wkładką przygotowywana jest na zamówienie, w zależności od ilości porcji (np. zupa grochowa z kiełbasą), które realizowane są zarówno na rzecz jednostek budżetowych jak i inne instytucje (np. stowarzyszenie).

Usługi gospodarczo-techniczne świadczone są przez dozorców oraz grupę konserwatorów i robotników gospodarczych. Prace te obejmują:

1. dozorowanie obiektów (całodobowe pilnowanie podległego terenu),
2. utrzymanie czystości wokół obiektów – kompleksowa usługa porządkowa składająca się z różnych świadczeń, tj. zamiatanie chodników i parkingów, w okresie zimowym odśnieżanie i usuwanie lodu, oczyszczanie boiska z tworzywa sztucznego, usługi mycia i czyszczenia obiektów małej architektury (ławki, fontanny, altany, ogrodzenia, itp.), itp. Usługa ta nie obejmuje prac sprzątania wewnątrz budynków),
3. pielęgnację zieleni (zasadzenia trawy, opryski rabat, nawożenie, podlewanie, grabienie liści, koszenie trawy, przycinanie żywopłotów, odchwaszczanie, itp.),
4. usługi konserwacyjne drobne naprawy sprzętu, urządzeń i wyposażenia, impregnacja ławek zewnętrznych, malowanie ogrodzenia, itp.).

Usługi gospodarczo-techniczne skierowane są wyłącznie do jednostek organizacyjnych powiatu. Obecnie powyższe usługi, Zakład…, świadczy na rzecz jednostki budżetowej – Dom Pomocy Społecznej w …, której siedziba znajduje się na sąsiadującym terenie.

W zakresie grupowania usługi gospodarczo-techniczne sklasyfikowano następująco:

1. dozorowanie obiektów – PKWiU 80.10.19.0 – pozostałe usługi ochroniarskie;
2. utrzymanie czystości wokół obiektów – PKWiU 81.29.12.0 – usługi zamiatania śmieci i usuwania śniegu;
3. pielęgnacja zieleni – PKWiU 81.30.10.0 – usługi związane z zagospodarowaniem terenów zieleni;
4. usługi konserwacyjne – PKWiU 33.19.10.0. – usługi naprawy i konserwacji pozostałego sprzętu i wyposażenia. Każda z prac ma charakter samoistny, dlatego nie stanowią one elementu świadczenia kompleksowego (głównego) i są traktowane oddzielnie.

Wynagrodzenie za powyższe prace, określone zostało w formie ryczałtu za każdą z usług, przez organ nadrzędny w formie uchwały.

Zakład nie świadczy usług komunikacji miejskiej, ani nie wykonuje zadań, których celem jest dostarczanie i uzdatnianie wody, odprowadzanie i oczyszczanie ścieków, odzysk i unieszkodliwianie odpadów, w tym ich składowanie.

Obecnie Zakład nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z dniem 1 kwietnia 2015 r. Zakład rezygnuje ze zwolnienia, z którego korzysta na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto, z dniem 1 marca 2015 r., w związku ze świadczeniem usług przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering), Zakład prowadzi rejestrację ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy stosowane nazwy usług świadczonych przez zakład, na paragonach fiskalnych spełniają wymogi rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U.2013 poz.363)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zakład na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, wykonuje wyłącznie usługi prania oraz usługi wyżywienia. Obecnie Zakład ma zaprogramowaną na kasie fiskalnej stawkę VAT „zwolnioną” do wszystkich usług. Skrócone nazwy usług na paragonie fiskalnym, zostały dostosowane do specyfiki prowadzonej przez Zakład działalności i uchwalonych przez organ nadrzędny opłat za świadczone usługi. W przypadku sprzedaży usług, na paragonie fiskalnym widnieją odpowiednio:

1. usługa prania,
2. usługa kateringu,
3. zestaw obiadowy,
4. wyżywienie – śniadanie,
5. wyżywienie – obiad,
6. wyżywienie – kolacja,
7. zupa z wkładką.

Podstawowymi transakcjami, które wykonuje Zakład jest świadczenie usług prania i wyżywienia na rzecz jednostek organizacyjnych powiatu. Działalność świadczona na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej stanowi świadczenia uboczne (pomocnicze). Zakład Aktywności Zawodowej nie świadczy usług gastronomicznych, ze stałym menu i określonymi cenami dla każdego dania. Stołówka jest częścią zakładu zbiorowego żywienia zamkniętego. W zakresie usług wyżywienia personel, wykupujący zestaw obiadowy, nie ma możliwości wyboru menu. Jest to zestaw, który w danym dniu obejmuje jadłospis przygotowany dla podopiecznych Domu Pomocy Społecznej w … . Całodzienne wyżywienie, skierowane jest do osób uczestniczących w turnusie rehabilitacyjnym, które prywatnie finansują swój pobyt. Z uwagi na różne ceny, wyróżniono śniadanie, obiad i kolację. Jadłospis dla uczestników turnusu nie podlega weryfikacji przez konsumenta.

Usługa kateringu świadczona jest wg indywidualnego menu, podobnie jak „zupa z wkładką” przygotowywana jest wyłącznie na zamówienie, którego wcześniej nie można przewidzieć.

Umieszczona na paragonie nazwa usługi oznacza nazwę jednostkową, do której można przyporządkować odpowiednie stawki podatku. Ponadto istnieje możliwość powiązania nazwy z ceną.

W ocenie Zakładu, dokument potwierdzający daną transakcję sprzedaży, wydrukowany przez kasę dla nabywcy, zawiera nazwę usługi pozwalającą na jednoznaczną identyfikację, o której mowa w § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zgodnie z którym podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22).

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ww. ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

Z art. 111 ust. 6a ustawy wynika, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

W myśl art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Wymogi m.in. co do treści paragonu fiskalnego, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

Stosownie do § 2 pkt 12 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny zawiera nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację.

Zgodnie z zapisem § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwiniecie tej nazwy.

Powołane przepisy wskazują, że na paragonie fiskalnym musi znajdować się nazwa towaru lub usługi. Oprócz nazwy, może znajdować się ewentualnie opis stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Jak już wskazano, jednym w wymogów jakie musi spełniać paragon fiskalny, jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest do wskazania nazwy towaru lub usługi przede wszystkim tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Natomiast § 14 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia wskazuje, iż podatnicy stosujący kasy dokonują weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług, wartości stawek podatkowych, waluty ewidencyjnej wraz z jej symbolem i wartością przelicznika, wskazań daty i czasu oraz właściwego przyporządkowania nazw towarów do stawek podatku.

Ponadto podatnicy niezwłocznie zgłaszają podmiotowi prowadzącemu serwis główny lub podmiotowi prowadzącemu serwis kas każdą nieprawidłowość w pracy kasy (§ 14 ust. 1 pkt 2).

Powołane przepisy wskazują, że na paragonie fiskalnym musi znajdować się nazwa towaru lub usługi. Oprócz nazwy, może znajdować się ewentualnie opis stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy towaru lub usługi oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów lub usług, wobec czego należy sięgnąć do definicji słownikowych. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) „nazwa” oznacza „wyraz albo połączenie wyrazowe oznaczające kogoś lub coś”, zaś nazwa jednostkowa – nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Paragon fiskalny spełnia określone funkcje (kontrolną, ochronną, informacyjną – co jest szczególnie istotne z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem), których realizacja jest możliwa jedynie wtedy, gdy zawiera on wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Nazwy, uwzględniające „jednoznaczne” identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, przy czym należy pamiętać, że przepisy nie wykluczają stosowania skrótów.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Podatnik ma obowiązek na paragonie opisać wykonane świadczenie, podać jego nazwę, tak aby do użytej nazwy możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu świadczeniem. Jednocześnie nazwa świadczenia na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jakie świadczenie zostało zakupione. Dopiero taki sposób ewidencjonowania sprzedaży skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności, dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Podatnik powinien bowiem wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby – z jednej strony – pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowości rozliczenia podatku, a z drugiej – zapewniały konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów.

Należy w tym miejscu wskazać, iż dokonując sprzedaży jednej (lub kilku) odmian danego asortymentu towarowego podatnik może zaprogramować w kasie jedną nazwę dla danego typu towarów. Stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy towary są oferowane po różnych cenach (np. różna cena danego towaru za kilogram), z zastrzeżeniem przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie towary objęte różnymi stawkami podatku VAT.

Natomiast podatnicy świadczący usługi (dokonujący szeregu czynności składających się na dostawę towaru/świadczenie usług) mogą przy określaniu nazwy usługi (towaru) wykorzystywać nazewnictwo stosowane przez siebie przy tworzeniu zasad odpłatności (cennika). Tym samym, stosowane nazwy będą zależały od samej oferty tego podatnika. Zważywszy, że ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej podlega dany towar lub usługa, którym jest pewien produkt finalny, składający się z wielu komponentów, nie ma konieczności i uzasadnienia wyliczania wszystkich jego elementów składowych.

Opisane wyżej zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie towarów. Stosowanie jednak na tyle rozbudowanego nazewnictwa (obejmującego np. wskazań dotyczących przykładowo producenta, składu, nazwy, gramatury opakowania, składowych usługi itp.) ma dla podatników, zważywszy na treść § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6, charakter fakultatywny.

Ze złożonego wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Zakład świadczy na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej usługi w zakresie wyżywienia oraz usługi prania. Skrócone nazwy usług na paragonie fiskalnym, zostały dostosowane do specyfiki prowadzonej przez Zakład działalności i uchwalonych przez organ nadrzędny opłat za świadczone usługi. W przypadku sprzedaży usług, na paragonie fiskalnym widnieją odpowiednio:

1. usługa prania,
2. usługa kateringu,
3. zestaw obiadowy,
4. wyżywienie – śniadanie,
5. wyżywienie – obiad,
6. wyżywienie – kolacja,
7. zupa z wkładką.

Zakład nie świadczy usług gastronomicznych, ze stałym menu i określonymi cenami dla każdego dania. Stołówka jest częścią zakładu zbiorowego żywienia zamkniętego. W zakresie usług wyżywienia personel, wykupujący zestaw obiadowy, nie ma możliwości wyboru menu. Jest to zestaw, który w danym dniu obejmuje jadłospis przygotowany dla podopiecznych Domu Pomocy Społecznej. Całodzienne wyżywienie, skierowane jest do osób uczestniczących w turnusie rehabilitacyjnym, które prywatnie finansują swój pobyt. Z uwagi na różne ceny, wyróżniono śniadanie, obiad i kolację. Jadłospis dla uczestników turnusu nie podlega weryfikacji przez konsumenta. Usługa kateringu świadczona jest wg indywidualnego menu, podobnie jak „zupa z wkładką” przygotowywana jest wyłącznie na zamówienie, którego wcześniej nie można przewidzieć. Umieszczona na paragonie nazwa usługi oznacza nazwę jednostkową, do której można przyporządkować odpowiednie stawki podatku. Ponadto istnieje możliwość powiązania nazwy z ceną.

Analiza powołanych przepisów na tle tak przedstawionego opisu sprawy prowadzi do wniosku, że z uwagi na specyfikę dokonywanych przez Zakład świadczeń – stosowane na paragonach fiskalnych nazwy usług spełniają warunki określone w § 2 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących. Tym samym, przedstawione we wniosku stanowisko uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.