Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/4511-162/15-7/GG
z 8 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2015 r. (data wpływu 18 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 listopada 2015 r. (data wpływu 2 grudnia 2015 r.) oraz pismem z dnia 28 grudnia 2015 r. (data wpływu 30 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od budowli niezależnie do zaprzestania prowadzenia działalności produkcyjnej na nieruchomości (pytanie nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), pismem z dnia 20 listopada 2015 r., nr IPTPB3/4510-162/15-2/GG (doręczonym w dniu 23 listopada 2015 r.) oraz pismem z dnia 17 grudnia 2105 r., nr IPTPB3/4511-162/15 -4/GG (doręczonym w dniu 21 grudnia 2015 r.) wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwania dnia 2 grudnia 2015 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 30 listopada 2015 r.). oraz dnia 30 grudnia 2015 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 28 grudnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym, prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą…. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy obejmuje m.in. kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek oraz wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

W 1996 r. Wnioskodawca nabył (wspólnie z żoną, z którą pozostaje we wspólnocie małżeńskiej ustawowej) od syndyka masy upadłości…. obiekt pofabryczny składający się z budynków posadowionych na działce, której zbywca był wieczystym użytkownikiem (dalej: Nieruchomość). Akt notarialny dokumentujący nabycie zawiera informację, że kupno prawa wieczystego użytkowania działki gruntu wraz ze znajdującymi się na tej działce budynkami i urządzeniami stanowiącymi odrębną nieruchomość dokonany został na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej pod firmą ….

Dla potrzeb ewidencji środków trwałych Wnioskodawca wydzielił osiem obiektów (budynków lub części budynków), które były sukcesywnie oddawane do użytkowania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej (działalność produkcyjna i sprzedażowa – sprzedaż wyprodukowanych towarów):

• Hala magazynowa 107, która została oddana do użytkowania w kwietniu 1997 r., a wydatki na remont poniesiono od maja 1996 r. do kwietnia 1997 r.
  

• Hala magazynowo-produkcyjna 110, która została oddana do użytkowania w marcu 1998 r., a wydatki na modernizację poniesiono od 1997 r. do marca 1998 r.
  

• Budynek magazynowy surowców, który został oddany do użytkowania w grudniu 2000 r., a wydatki na modernizację poniesiono od 1997 r. do grudnia 2000 r.
  

• Budynek magazynowo-pomocniczy, który został oddany do użytkowania w grudniu 2000 r., a wydatki na modernizację poniesiono od 1997 r. do grudnia 2000 r.
  

• Budynek trafostacji, który został oddany do użytkowania w grudniu 2000 r., a wydatki na modernizację poniesiono od 1997 r. do grudnia 2000 r.
  

• Budynek handlowy, który został oddany do użytkowania w grudniu 2000 r., a wydatki na modernizację poniesiono od maja 1996 r. do grudnia 2000 r.
  

• Narzędziownia budynek produkcyjny, który został oddany do użytkowania w grudniu 2000 r., a wydatki na modernizację poniesiono od 1997 r. do grudnia 2000 r.
  

• Budynek socjalno-biurowy, który został oddany do użytkowania w grudniu 2000 r., a wydatki na modernizację poniesiono od maja 1996 r. do grudnia 2000 r.
  
  

Budynki zostały poddane modernizacji na podstawie pozwolenia na budowę – przebudowę (decyzja nr 358/97/0.06). Obiekt do września 2013 r. służył działalności produkcyjnej i sprzedażowej Wnioskodawcy, w tym wynajmowi 26,87 m² w budynku trafostacji (około 1/4 budynku). Umowa najmu została wypowiedziana w kwietniu 2013 r. Wnioskodawca wypowiedział pisemnie przez list polecony umowę najmu pomieszczeń trafostacji, podając jako przyczynę wypowiedzenia wystawienie nieruchomości na sprzedaż. Wnioskodawca uznał, że termin pięciomiesięczny jest wystarczający do opuszczenia przedmiotu najmu lub podjęcia czynności zmierzających do zakupu budynku trafostacji. Od 25 września 2013 r. Wnioskodawca zaniechał prowadzenia działalności produkcyjnej i sprzedażowej w tym obiekcie i szukał nabywcy nieruchomości. Ze względu na niepodporządkowanie się najemcy do wypowiedzenia umowy najmu w okresie od października 2013 r. do chwili obecnej wystawia faktury VAT za bezumowne korzystanie z najmu 26,87 m².

Działalność produkcyjna i sprzedażowa Wnioskodawcy została przeniesiona do nowego obiektu zlokalizowanego w ….

Jeszcze przed zaprzestaniem wykonywania działalności produkcyjnej i sprzedażowej na Nieruchomości Wnioskodawca rozpoczął poszukiwania nabywcy na Nieruchomość (w tym także za pośrednictwem biur pośrednictwa obrotu nieruchomościami). Z uwagi na brak chętnych nabywców, Wnioskodawca podjął działania zmierzające do uzyskania zgody na rozbiórkę budynków – w celu zaoferowania do sprzedaży niezabudowanej działki. Na przeszkodzie rozbiórki stanął Miejski Konserwator Zabytków, który uznał obiekty znajdujące się na Nieruchomości za częściowo niepodlegające rozbiórce. Po zakończeniu postępowania odwoławczego Wnioskodawca uzyskał stanowisko Miejskiego Konserwatora Zabytków zezwalające na rozbiórkę budynków, ale z koniecznością zachowania komina. Do chwili sporządzenia niniejszego wniosku nie została jeszcze wydana decyzja o pozwoleniu na rozbiórkę.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że ponosił wydatki na wytworzenie we własnym zakresie budowli w następujących okresach:

• utwardzenie terenu: od marca 1997 r. do lutego 1998 r.
  

• wjazd: od września 1999 r. do grudnia 1999 r.
  

• linia kablowa: w marcu 1999 r.
  
  

Budynki i budowle wprowadzone zostały do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Budynki i budowle zostały ujęte w ww. ewidencji:

• utwardzenie terenu: od lutego 1998 r.,
  

• wjazd: od grudnia 1999 r.,
  

• linia kablowa: od marca 1999 r.,
  

• hala magazynowa 107: od kwietnia 1997 r.,
  

• hala magazynowo-produkcyjna 110: od marca 1998 r.,
  

• budynek magazynowy surowców: od grudnia 2000 r.,
  

• budynek magazynowo-pomocniczy: od grudnia 2000 r.,
  

• budynek trafostacji: od grudnia 2000 r.,
  

• budynek handlowy: od grudnia 2000 r.,
  

• narzędziownia - budynek produkcyjny: od grudnia 2000 r.,
  

• budynek socjalno-biurowy: od grudnia 2000 r.
  
  

Odpisy amortyzacyjne od środków trwałych były traktowane przez Wnioskodawcę jako koszty uzyskania przychodów.

Poniesienie wydatków na usunięcie dachu i rozbiórkę budynku będzie dokumentowane fakturami VAT oraz innymi dokumentami – najprawdopodobniej umowami, zamówieniami itd. (nie da się określić z góry wszystkich dokumentów, które będą dokumentować wymienione prace z uwagi na przyszłych charakter zdarzenia).

Spośród środków trwałych wymienionych we wniosku zamortyzowane zostały wszystkie budynki (hala 107 – w 2007 r.; hala 110 – w 2008 r., pozostałe budynki – w 2010 r.) oraz wjazd (w 2000 r.). Nie zostały jeszcze zamortyzowane: utwardzenie terenu i linia kablowa.

Nie nastąpiło wykreślenie środków trwałych wymienionych we wniosku z ewidencji środków trwałych.

W obiekcie pofabrycznym zakupionym w 1996 r. oraz w nowym obiekcie zlokalizowanym w … prowadzona była i jest ta sama działalność: Produkcja wyrobów dla budownictwa z tworzyw sztucznych – PKD 22.23.Z. Ponadto, Wnioskodawca prowadził i planuje prowadzić także działalność w zakresie wynajmu nieruchomości na własny rachunek – PKD 70.20.Z (uwzględniając obecne plany – jedynie w odniesieniu do obiektu pofabrycznego).

Małżonka Wnioskodawcy wyraziła zgodę na wykorzystywanie nieruchomości stanowiącej wspólność ustawową małżeńską dla celów działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 28 grudnia 2015 r. Wnioskodawca stwierdził, że rozlicza przychody z działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.). Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe.

Wnioskodawca zaliczy wydatki do kosztów uzyskania przychodów na podstawie faktury, rachunku lub innego dowodu (nie da się określić z góry wszystkich dokumentów, które będą dokumentować prace z uwagi na przyszłych charakter zdarzenia), na dzień, na który wydatki zostaną ujęte w księgach rachunkowych.

Wydatki objęte pierwszym pytaniem stanowią następujące koszty: podatek od nieruchomości, opłaty za użytkowanie wieczyste gruntów, wydatki na ochronę Nieruchomości, ubezpieczenie budynków, opłaty za media (woda, energia), opłaty za przeglądy techniczne budynków, wydatki na opracowanie ekspertyzy budowlanej dotyczącej oceny technicznej budynków i komina murowanego. Zdefiniowane zostały jako „Wydatki” w treści wniosku o interpretację (załącznik ORD-IN/A, str. 1, część G, drugi akapit).

Wyburzenie jakichkolwiek budowli jeszcze nie nastąpiło. W tym zakresie Wnioskodawca wskazał, że jeszcze przed zaprzestaniem wykonywania działalności produkcyjnej i sprzedażowej na Nieruchomości rozpoczął poszukiwania nabywcy na Nieruchomość, ale z uwagi na brak chętnych nabywców, Wnioskodawca podjął działania zmierzające do uzyskania zgody na rozbiórkę budynków – w celu zaoferowania do sprzedaży niezabudowanej działki. Na przeszkodzie rozbiórki stanął Miejski Konserwator Zabytków, który uznał obiekty znajdujące się na Nieruchomości za częściowo niepodlegające rozbiórce. Po zakończeniu postępowania odwoławczego Wnioskodawca uzyskał stanowisko Miejskiego Konserwatora Zabytków zezwalające na rozbiórkę budynków, ale z koniecznością zachowania komina. Rozbiórka nie została jeszcze przeprowadzona – co było rezultatem zmiany koncepcji Wnioskodawcy odnośnie wykorzystania nieruchomości. Ewentualna decyzja o wyburzeniu budynków lub budowli podyktowana zostanie względami ekonomicznymi. Jeżeli bowiem Wnioskodawca nie znajdzie najemcy na dany budynek lub budowlę, jego pozostawienie i ponoszenie kosztów związanych z takim budynkiem lub budowlą stanowić będzie działanie nieracjonalne. Wyburzenie pozwoli na zaoszczędzenie części wydatków, jakie musiałyby być ponoszone w przyszłości (w szczególności wydatki na media, ubezpieczenie, przeglądy techniczne). Wyburzenie w ocenie Wnioskodawcy wpłynie także na uatrakcyjnienie Nieruchomości pod kątem sprzedaży.

Zamierzenia Wnioskodawcy zmieniały się wraz z upływem czasu, co zostało dokładnie przedstawione we wniosku. Pierwotnie Wnioskodawca planował jedynie wyburzenie – aby uatrakcyjnić nieruchomość dla celów sprzedaży. Jednakże z uwagi na upływ czasu, zmianę sytuacji na rynku przeciągające się postępowanie w sprawie możliwości wyburzenia Wnioskodawca zmienił obecnie koncepcję wykorzystania Nieruchomości. Nieruchomość pozostanie przeznaczona na sprzedaż, jednakże do momentu sprzedaży Nieruchomość zostanie przeznaczona do wynajmu.

Zatem, obecne zamierzenia Wnioskodawcy odnośnie obiektu, o którym mowa we wniosku można określić następująco:

• Wnioskodawca będzie poszukiwał najemców na budynki lub budowle (lub ich części),
  

• jeżeli najemcy na dany budynek lub budowlę nie zostaną znalezieni, taki budynek lub budowla zostanie wyburzona,
  

• powyższe działania nie zmieniają przeznaczenia nieruchomości do sprzedaży – niezależnie od tego, czy dana nieruchomość lub jej część będzie na moment sprzedaży wynajmowana, czy też nie będzie wynajmowana. Nabywca na nieruchomość poszukiwany jest przez Wnioskodawcę od lipca 2012 r.
  
  

Wnioskodawca planuje usunięcie dachu z hali magazynowo-produkcyjnej 110. Usunięcie dachu uzasadnione jest uzyskaną przez Wnioskodawcę ekspertyzą rzeczoznawcy, z której wynik, że stan dachu stanowi zagrożenie bezpieczeństwa. Ogólny stan hali magazynowo-produkcyjnej jest zły jednakże (z wyłączeniem dachu) nadaje się ona do wykorzystania gospodarczego (np. jako zamknięte ścianami miejsce składowania). Zatem w przypadku usunięcia dachu w tej części nieruchomość będzie mogła służyć bezpiecznemu gospodarczemu wykorzystaniu. Jeśli chodzi zaś o rozbiórkę budynków – Wnioskodawca planuje rozebrać dwa parterowe budynki z uwagi na ich nieprzydatność dla celów dalszej działalności w postaci ewentualnego wynajmu.

Po usunięciu dachu Wnioskodawca będzie poszukiwał najemcy dla budynku hali magazynowo -produkcyjnej. Jak wskazano we wniosku, obiekt ten będzie mógł bowiem być wykorzystywany jako zamknięte ścianami miejsce składowania (lub w innych celach, jeśli najemca będzie w tym widział cel gospodarczy). Z punktu widzenia Wnioskodawcy wykorzystanie obiektu po usunięciu dachu nastąpi jedynie w celu wynajmu (ewentualnie sprzedaży – jeśli uda się znaleźć nabywcę).

Nieruchomość będąca przedmiotem zapytania przestała być wykorzystywana do działalności produkcyjnej Wnioskodawcy (przeniesienie zakładu produkcyjnego). Nieruchomość przeznaczona jest do sprzedaży. Sprzedaż nieruchomości stanowić będzie dla Wnioskodawcy przychód z działalności gospodarczej. Do momentu sprzedaży Wnioskodawca będzie poszukiwał najemców na nieruchomość lub część nieruchomości. Ewentualne przychody z najmu pozwolą pokryć koszty (lub ich część), jakie Wnioskodawca ponosi na nieruchomości. Ewentualne przychody z najmu będą traktowane jako przychody z działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Pytanie nr 1 zawarte we wniosku zawiera określenie „Wydatki”, które zostało sprecyzowane w treści wniosku o interpretację (załącznik ORD-IN/A, str. 1, część G, drugi akapit) – wyjaśnienie zawarte w niniejszym piśmie (pkt 1, tiret trzecie) stanowi dokładne powtórzenie tej części wniosku – w ocenie Wnioskodawcy pytanie to zatem dokładnie wskazuje, o jakie wydatki Wnioskodawca pyta. Tym samym, jest to pytanie skonkretyzowane do sytuacji Wnioskodawcy i umożliwia udzielenie odpowiedzi w indywidualnej konkretnej sytuacji Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca był i jest uprawniony nadal do zaliczenia Wydatków do koszów uzyskania przychodów związanych z pozarolniczą działalnością gospodarczą w dacie ich poniesienia, niezależnie do zaprzestania prowadzenia własnej działalności produkcyjnej na Nieruchomości we wrześniu 2013 r.?
2. Czy Wnioskodawca był i jest uprawniony nadal do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od budowli niezależnie do zaprzestania prowadzenia własnej działalności produkcyjnej na Nieruchomości we wrześniu 2013 r.?
3. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości budowli w przypadku ich wyburzenia – w dacie poniesienia kosztu?
4. Czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów związanych z pozarolniczą działalnością gospodarczą wydatki na usunięcie dachu oraz koszty rozbiórki budynków w dacie ich poniesienia?
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi w zakresie pytania nr 2 wniosku, natomiast w zakresie pytania nr 1, 3, 4 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, miał On (i ma nadal) prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od budowli niezależnie do zaprzestania prowadzenia własnej działalności produkcyjnej i sprzedażowej na Nieruchomości we wrześniu 2013 r.

Stosownie do art. 22a ust. 1 pkt 1 updof amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z kolei zgodnie z art. 22c pkt 5 updof, amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność.

W przypadku Wnioskodawcy nie doszło do zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie zaprzestał także działalności, w której budowle na Nieruchomości były wykorzystywane. Tym samym ograniczenie wynikające z art. 22c pkt 5 updof nie może znaleźć zastosowania. Z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nie wyłączył ostatecznie Nieruchomości z własnej działalności gospodarczej, będą one wykorzystane zarobkowo poprzez wynajem lub sprzedaż. Uwaga ta dotyczy się wszystkich budowli znajdujących się na Nieruchomości. Wskazać przy tym trzeba, że możliwa jest sytuacja, w której część budowli zostanie wyburzona. O wyburzeniu decydować będą względy ekonomiczne – brak chętnych na wynajem. Ostatecznie powzięcie decyzji o wyburzeniu nie wyłącza możliwości wcześniejszego rozpoznawania odpisów amortyzacyjnych od budowli – jak wskazano bowiem wcześniej, Wnioskodawca nigdy nie zrezygnował z zarobkowego wykorzystania Nieruchomości, a wszelkie decyzje dotyczące Nieruchomości mają swoje gospodarcze uzasadnienie.

Podobny pogląd wyraził Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 6 lipca 2007 r. (nr 1471/DRP2/423-55/07/JB) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 14 października 2011 r. (nr IPTPB3/423-215/11-2/PM). Tym samym zdaniem Wnioskodawcy miał i ma nadal prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od budowli znajdujących się na Nieruchomości. Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych za poprzednie lata (2013 i 2014) może nastąpić poprzez korektę deklaracji podatkowych za te lata.

W uzupełnieniu wniosku wskazał, że przedstawione przez Niego stanowisko w poz. 70 wniosku o interpretację pozostaje aktualne także w świetle uzupełnienia wniosku. Uzupełnienie wniosku w ocenie Wnioskodawcy nie powoduje konieczności wskazania innych przepisów prawa lub dokonania ich oceny w sposób odmienny od dotychczas prezentowanego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm., dalej: ustawa o PIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia określonego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a i b ustawy o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,

–wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o PIT, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 ustawy o PIT, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Z powyższych przepisów wynika, że (co do zasady) wydatki poniesione przez podatnika na nabycie lub wytworzenie środków trwałych są rozliczane w czasie i podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane od wartości początkowej tych środków.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w 1996 r. nabył (wspólnie z żoną, z którą pozostaje we wspólnocie małżeńskiej ustawowej) od syndyka masy upadłości obiekt pofabryczny składający się z budynków posadowionych na działce, której zbywca był wieczystym użytkownikiem (dalej: Nieruchomość). Dla potrzeb ewidencji środków trwałych Wnioskodawca wydzielił osiem obiektów (budynków lub części budynków), które były sukcesywnie oddawane do użytkowania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej (działalność produkcyjna i sprzedażowa - sprzedaż wyprodukowanych towarów). Wnioskodawca od maja 1996 r. do kwietnia 2000 r. ponosił wydatki związane z modernizacją Nieruchomości. Obiekt do września 2013 r. służył działalności produkcyjnej i sprzedażowej Wnioskodawcy, w tym wynajmowi 26,87 m² w budynku trafostacji (około 1/4 budynku). Umowa najmu została wypowiedziana w kwietniu 2013 r. Wnioskodawca wypowiedział pisemnie przez list polecony umowę najmu pomieszczeń trafostacji, podając jako przyczynę wypowiedzenia wystawienie nieruchomości na sprzedaż. Wnioskodawca uznał, że termin pięciomiesięczny jest wystarczający do opuszczenia przedmiotu najmu lub podjęcia czynności zmierzających do zakupu budynku trafostacji. Od 25 września 2013 r. Wnioskodawca zaniechał prowadzenia działalności produkcyjnej i sprzedażowej w tym obiekcie i szukał nabywcy nieruchomości. Ze względu na niepodporządkowanie się najemcy do wypowiedzenia umowy najmu w okresie od października 2013 r. do chwili obecnej wystawia faktury VAT za bezumowne korzystanie z najmu 26,87 m². Działalność produkcyjna i sprzedażowa Wnioskodawcy została przeniesiona do nowego obiektu zlokalizowanego w…. Z uwagi na brak chętnych nabywców, Wnioskodawca podjął działania zmierzające do uzyskania zgody na rozbiórkę budynków – w celu zaoferowania do sprzedaży niezabudowanej działki. Do chwili sporządzenia niniejszego wniosku nie została jeszcze wydana decyzja o pozwoleniu na rozbiórkę. Poniesienie wydatków na usunięcie dachu i rozbiórkę budynku będzie dokumentowane fakturami VAT oraz innymi dokumentami – najprawdopodobniej umowami, zamówieniami itd. (nie da się określić z góry wszystkich dokumentów, które będą dokumentować wymienione prace z uwagi na przyszłych charakter zdarzenia). Spośród środków trwałych wymienionych we wniosku zamortyzowane zostały wszystkie budynki (hala 107 – w 2007 r.; hala 110 – w 2008 r., pozostałe budynki – w 2010 r.) oraz wjazd (w 2000 r.). Nie zostały jeszcze zamortyzowane: utwardzenie terenu i linia kablowa. Nie nastąpiło wykreślenie środków trwałych wymienionych we wniosku z ewidencji środków trwałych. W obiekcie pofabrycznym zakupionym w 1996 r. oraz w nowym obiekcie zlokalizowanym w… prowadzona była i jest ta sama działalność: Produkcja wyrobów dla budownictwa z tworzyw sztucznych – PKD 22.23.Z. Ponadto, Wnioskodawca prowadził i planuje prowadzić także działalność w zakresie wynajmu nieruchomości na własny rachunek –PKD 70.20.Z (uwzględniając obecne plany – jedynie w odniesieniu do obiektu pofabrycznego).

Zgodnie bowiem z art. 22c pkt 5 ustawy o PIT, amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność.

W związku z tym, nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, które nie są używane wskutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane. Odpisów amortyzacyjnych nie dokonuje się od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności.

Zatem, Wnioskodawca nie jest uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od budowli w związku z zaprzestaniem prowadzenia własnej działalności produkcyjnej na Nieruchomości we wrześniu 2013 r., na podstawie art. 22c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo należy zaznaczyć, że Wnioskodawca wskazał interpretacje podatkowe odmiennie odnoszące się do tego samego zagadnienia prawnego. Nie oznacza to, że Organ nie dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego zgodnie z zasadą wyrażoną przez ustawodawcę w art. 14a Ordynacji podatkowej. Należy wskazać, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same lub zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe choć jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasad prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 Ordynacji podatkowej, niemniej jednak, w praktyce może mieć miejsce.

W związku z powyższym ustawodawca przewidział możliwość zmiany już wydanych interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu, zmienić wydaną interpretacje ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniającą w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Trzeba jednak pamiętać, że proces zmiany interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej jest długotrwały, poprzedza go bowiem dogłębna analiza z zachowaniem stosownych procedur, które dopiero w końcowej fazie powodują wycofanie z systemu informacji podatkowej poprzednio wydanych interpretacji. Ponieważ jednak podstawowym zadaniem organu interpretacyjnego jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym zakresie, który może być zmieniony w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, to fakt wydania we wcześniejszym okresie interpretacji indywidualnej, odmiennej od poglądu zaprezentowanego w niniejszej interpretacji nie powoduje, że pogląd ten jest nieprawidłowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.