Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-1483/15-2/JK
z 15 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2015 r. (data wpływu 23 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z Kataru – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z Kataru.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest obywatelem Polski. Wnioskodawca jest żonaty i ma dwoje dzieci – jedno dziecko w wieku 4 lat, drugie w wieku 17 miesięcy. Wnioskodawca ma prawo własności do nieruchomości na terenie Polski. Wnioskodawca posiada konta w polskich bankach, środki pieniężne na lokatach oraz w funduszach inwestycyjnych. Wnioskodawca nie ustanowił odrębności majątkowej z małżonką. Wnioskodawca zamierza podjąć pracę w Katarze jako prawnik w kancelarii prawniczej. Wnioskodawca przyjął ofertę zatrudnienia w kancelarii w Katarze. Umowa między Wnioskodawcą a pracodawcą (kancelarią) obowiązywać będzie na czas nieokreślony. Przy czym, ze względu na warunki umowy z pracodawcą katarskim Wnioskodawca zamierza mieszkać w Katarze przez okres co najmniej 2-3 lat. Wnioskodawca obecnie prowadzi działalność gospodarczą (indywidualna kancelaria radcy prawnego) ale zamierza ją zlikwidować albo zawiesić przed wyjazdem do Kataru, a co za tym idzie podczas wykonywania pracy w Katarze Wnioskodawca nie będzie osiągać żadnych dochodów z działalności prawniczej na terenie Polski. Wnioskodawca zamierza wynająć nieruchomość (mieszkanie) w Polsce i z tego tytułu uzyskać dochód z jej wynajmu, opodatkowany na zasadach zryczałtowanej formy opodatkowania. Po przeprowadzeniu się do Kataru do Wnioskodawcy w terminie 1-2 miesięcy dołączy rodzina – żona z dziećmi. Przez pierwszy miesiąc pobytu w Katarze Wnioskodawca zamieszka w mieszkaniu zapewnionym przez pracodawcę. Na krótko przed dołączeniem do Wnioskodawcy jego żony oraz dzieci, Wnioskodawca zamierza wynająć mieszkanie w Katarze dla całej rodziny. Żona Wnioskodawcy podczas pobytu w Katarze zamierza przebywać na urlopie wychowawczym i nie rozwiązywać umowy o pracę z polskim pracodawcą. Dzieci Wnioskodawcy będą chodzić do przedszkola i szkoły w Katarze. Cała rodzina uzyska stosowne wizy i pozwolenia na pobyt w Katarze. W czasie zatrudnienia w Katarze Wnioskodawca planuje przyjeżdżać do Polski w celach wypoczynkowych, zazwyczaj na kilka tygodni rocznie. Wnioskodawca nie będzie przebywał poza Katarem dłużej niż 183 dni rocznie. Żona i dzieci będą również przyjeżdżać do Polski w celach wypoczynkowych. Ich pobyt w Polsce może być nieco dłuższy w okresie wakacyjnym ze względu na przerwę w nauce i wysokie temperatury panujące latem w Katarze, ale również nie przekroczy 183 dni rocznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy do czasu dołączenia żony i dzieci do Wnioskodawcy w Katarze Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z ulgi abolicyjnej i tym samym wynagrodzenie za pracę w Katarze na rzecz katarskiego podmiotu nie będzie w ogóle podlegało opodatkowaniu w Polsce?

Czy po dołączeniu żony i dzieci do Wnioskodawcy w Katarze dochody Wnioskodawcy osiągane z pracy wykonywanej w Katarze nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce i nie wystąpi również obowiązek ich wykazywania w zeznaniach podatkowych w Polsce?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania Nr 1. W zakresie pytania Nr 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie dochodów osiąganych w Katarze do czasu dołączenia do niego żony i dzieci będzie on uprawniony do skorzystania z ulgi abolicyjnej i tym samym wynagrodzenie za pracę w Katarze na rzecz katarskiego podmiotu nie będzie w ogóle podlegało opodatkowaniu w Polsce.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. la ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, la, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Wnioskodawca jest obywatelem Polski, który w 2016 r. będzie wykonywał pracę najemną w Katarze. Do czasu dołączenia do Wnioskodawcy jego rodziny należy uznać, że Wnioskodawca będzie miał nadal status polskiego rezydenta podatkowego.

W podanym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Kataru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Doha dnia 18 listopada 2008 r. (Dz. U. z 2010 r., Nr 17, poz. 93).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 wskazanej powyżej umowy, pensje, place i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl przepisu art. 14 ust. 2 niniejszej umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w tym pierwszym wymienionym Państwie jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w danym roku kalendarzowym, i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

Jak z powyższego wynika, co do zasady wynagrodzenia polskiego rezydenta z tytułu pracy w Katarze podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 14 ust. 1 umowy polsko – katarskiej, a zatem są opodatkowane w obu państwach, za wyjątkiem przypadków przewidzianych w art. 14 ust. 2 tej umowy, według którego, przy spełnieniu warunków w nim określonych – wynagrodzenie opodatkowane jest tylko w Polsce.

Zatem w sytuacji, gdy nie są spełnione przesłanki określone w treści art. 14 ust. 2 umowy, to wynagrodzenie za pracę w Katarze – zgodnie z cyt. powyżej art. 14 ust. 1 umowy – podlega opodatkowaniu zarówno w Katarze jak i w Polsce.

Przy czym, w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania ma zastosowanie metoda proporcjonalnego odliczenia, o której mowa w art. 22 ust. 1 powołanej umowy. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu w odniesieniu do osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób – jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Katarze, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Katarze; jednakże, takie odliczenie w żadnym razie nie może przekroczyć tej części podatku dochodowego obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód jaki może być opodatkowany w Katarze.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody z pracy w Katarze podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Art. 27 ust. 9a powołanej ustawy stanowi, że w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Uwzględniając powyższe, metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją, bądź dochody są osiągnięte w Państwie, z którym Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z kolei uregulowania dotyczące tzw. ulgi abolicyjnej zawarte zostały w treści art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 27g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

1. ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
   
2. z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi

- ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

W myśl art. 27g ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8.

Odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8 (art. 27g ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 27g ust. 3 ww. ustawy, odliczenia nie stosuje się, gdy dochody ze źródeł, o których mowa w ust. 1, uzyskane zostały w krajach i na terytoriach wymienionych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 25a ust. 6.

Na podstawie art. 27g ust. 4 ww. ustawy przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do podatku obliczanego zgodnie z art. 30c.

Z treści ww. uregulowań wynika, że podatnik uzyskujący dochody z pracy za granicą, w państwie, z którym zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje, w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania, tzw. metodę odliczenia proporcjonalnego – winien dokonać obliczenia rocznego podatku z uwzględnieniem postanowień art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Następnie, od tak obliczonego podatku, ma prawo odliczyć ulgę abolicyjną, o której mowa w cyt. powyżej art. 27g ww. ustawy.

Ulga polega na odliczeniu od podatku, obliczonego zgodnie z art. 27 ustawy, pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b ustawy, kwoty stanowiącej różnicę między podatkiem obliczonym przy zastosowaniu metody odliczenia proporcjonalnego a kwotą podatku obliczonego przy zastosowaniu tzw. metody wyłączenia z progresją.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa, zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca ma prawo skorzystać z ulgi abolicyjnej, gdyż do jego dochodów uzyskiwanych w 2016 r. w Katarze do czasu dołączenia do niego rodziny, zgodnie z powołaną wyżej umową między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Kataru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, ma zastosowanie metoda proporcjonalnego odliczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy prawo do ulgi abolicyjnej będzie przysługiwało w każdej sytuacji kiedy do dochodów uzyskanych za granicą, ma zastosowanie – zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania – metoda odliczenia proporcjonalnego. W takiej sytuacji (tj. wówczas gdy umowa jest zawarta) bez znaczenia jest, czy druga strona umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (drugie państwo) pobiera podatek od danego dochodu.

Wobec tego Wnioskodawca dokona obliczenia rocznego podatku za miesiące, w których będzie przebywał i pracował w Katarze do czasu dołączenia do niego rodziny z uwzględnieniem postanowień art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Następnie, od tak obliczonego podatku, odliczy ulgę abolicyjną, o której mowa w cyt. powyżej art. 27g ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli w wyniku tego rachunku kwota do zapłaty wyniesie zero, to Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do uiszczenia podatku.

Oznacza to, że w sytuacji gdy – jak wskazał Wnioskodawca w treści wniosku – nie osiągnie w tym okresie dochodów ze źródeł położonych na terytorium Polski podlegających opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynagrodzenie za pracę w Katarze na rzecz katarskiego podmiotu nie będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 27 sierpnia 2014 r. (Nr IBPBII/1/415-448/14/MCZ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego, które przemawiają za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku, należy stwierdzić, że powołana interpretacja dotyczy konkretnej sprawy podatnika osadzonej w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.