2015.11.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-906/15-3/WM
z 24 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2015 r. (data wpływu 24 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z transportem lotniczym, eksploatacją wynajmowanego mieszkania oraz kosztów przejazdu z wynajmowanego mieszkania do siedziby firmy przy świadczeniu usług na terytorium Australii – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z transportem lotniczym, eksploatacją wynajmowanego mieszkania oraz kosztów przejazdu z wynajmowanego mieszkania do siedziby firmy przy świadczeniu usług na terytorium Australii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 9 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca współpracuje ze spółką z o.o. Na mocy zawartego w dniu 31 marca 2015 r. załącznika do umowy o współpracy w dniach 7 kwietnia 2015 r - 28 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca obsługiwał kluczowego klienta jego kontrahenta - firmę z Australii i wykonywał czynności mające na celu zaprojektowanie zachowania interfejsu Ul, analiza oraz przeprowadzenie badań dla produktu J.

Ze względu na zakres oraz specyfikę projektu, jak również względy logistyczne (różnica stref czasowych pomiędzy Polską, a Australią) praca Wnioskodawcy wykonywana była w siedzibie firmy w Australii.

Spółka z o.o. zobowiązała się do zapewnienia dla Wnioskodawcy stosownego zakwaterowania w Australii, natomiast na Wnioskodawcy spoczywał obowiązek ponoszenia bieżących kosztów eksploatacji mieszkania (koszty mediów).

Ze względu na fakt, iż w Australii Wnioskodawca ma przebywać przez dłuższy czas, wyjeżdża wspólnie z rodziną. Na mocy wspomnianego już załącznika do umowy, zleceniodawca zobowiązał się do zwrotu kosztów transportu lotniczego z Polski do Australii (Wnioskodawcy oraz jego rodziny).

Spółka z o.o. zobowiązała się również do wypłacenia równowartości 125 dolarów australijskich dziennie za każdy dzień pobytu w Australii. Należność ta będzie rozliczana w cyklach miesięcznych na koniec każdego miesiąca, niezależnie od wypłacanego wynagrodzenia przysługującego Wnioskodawcy z tytułu umowy o współpracę. Należność ta wypłacana jest swego rodzaju dietą należną w związku z faktem, iż na pewien czas będzie świadczył usługi na terytorium Australii i jest ściśle związana z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Wnioskodawca na terytorium Australii nie będzie prowadził działalności poprzez umiejscowiony tam zakład w rozumieniu przepisów umowy między Rzecząpospolitą Polską, a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Canberrze dnia 7 maja 1991 r. Zgodnie z treścią tego przepisu zakładem jest w szczególności: miejsce zarządu, filia, biuro, zakład fabryczny, warsztat, kopalnia, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych, gospodarstwo rolne, hodowlane lub lasy i grunty leśne; budowa, montaż lub instalację, jeżeli trwają, one dłużej niż 12 miesięcy. Natomiast Wnioskodawca przez okres pobytu w Australii będzie świadczył usługi w miejscu udostępnionym przez firmę z Australii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wydatki z tytułu używania mieszkania (koszty mediów), będą stanowiły koszty uzyskania przychodu, w rozumieniu przepisu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o które będą mogłyby być pomniejszone przychody uzyskane w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą?
Czy wydatki na transport lotniczy (Wnioskodawcy oraz jego rodziny) Wnioskodawca powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, w rozumieniu przepisu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o które będą mogły być pomniejszane przychody uzyskane w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą?
Czy uzyskana od kontrahenta refundacja kosztów przelotu będzie stanowić przychód z działalności gospodarczej?
Czy wydatki na dojazd z wynajmowanego w Australii mieszkania do siedziby firmy będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej?
Czy za okres pobytu w Australii przysługują Wnioskodawcy diety z tytułu podróży służbowej osoby prowadzącej działalność gospodarczą, zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej?
Czy uzyskana od kontrahenta równowartość 125 dolarów australijskich dziennie, za każdy dzień pobytu w Australii będzie stanowić przychód z działalności gospodarczej?
Czy koszty związane z pobytem w Australii Wnioskodawca może rozliczać na bieżąco, czy dopiero po zakończeniu delegacji?

Przedmiotem interpretacji indywidualnej, jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku numerami 1, 2 (zdanie pierwsze), 3 i 6 w odniesieniu do stanu faktycznego. W pozostałym zakresie wniosek został rozpatrzony odrębnymi pismami.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, w konsekwencji do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W związku z powyższym, kosztami prowadzonej działalności gospodarczej będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Wynajęcie mieszkania w Sydney jest pośrednio związane z osiąganiem przychodu, ponieważ ze względu na bezpieczeństwo danych oraz utworzoną przez klienta grupę roboczą - większość prac musi zostać dokonana w siedzibie kontrahenta. Czynsz najmu zobowiązał się opłacić kontrahent Wnioskodawcy, dlatego też wydatki z tym związane nie będą stanowić u Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodu. Do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca powinien zaliczyć natomiast wydatki ponoszone na zapłatę za media (np. prąd, gaz, woda) w wynajmowanym mieszkaniu.

Również wydatki związane transportem lotniczym (dla Wnioskodawcy i jego rodziny) oraz koszty przejazdu z mieszkania do biura i z powrotem stanowić będą koszty uzyskania przychodu w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Wszystkie poniesione przez Wnioskodawcę koszty, a więc koszt przelotu Wnioskodawcy oraz jego rodziny do Australii oraz koszty związane z wynajęciem tam mieszkania, są ściśle związane z uzyskaniem przychodu z jego działalności gospodarczej, bowiem na mocy zawartej przez Wnioskodawcę umowy, ma on obowiązek wykonywać usługi na terytorium Australii i jeżeli nie dostosowałby się do tych wymagań, nie uzyskałby przychodu. W związku z powyższym wszystkie poniesione koszty o których mowa w niniejszym wniosku mają bezpośredni wpływ na uzyskanie przychodu z działalności gospodarczej.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszty wyjazdu do Australii może rozliczać na bieżąco, a nie dopiero po zakończeniu podróży służbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodu.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
być właściwie udokumentowany.

Przy czym obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny, czy pozostaje on nie tylko w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ale również, czy nie stanowi wydatku przeznaczonego w głównej mierze na potrzeby osobiste podatnika lub osób trzecich.

Zauważyć należy, że istnieje grupa wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej, gdyż są to wydatki, które ponoszą osoby fizyczne niezależnie od tego czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzą. Są to typowe wydatki osobiste, konsumpcyjne np. wydatki dotyczące przemieszczenia się rodziny podatnika, zapewnienia podatnikowi i jego rodzinie odpowiednich warunków mieszkaniowych. Wydatki o charakterze osobistym w szczególności mogą dotyczyć funkcjonowania, eksploatacji i utrzymania własnego lub użyczanego mieszkania na cele prywatne. Prywatnego charakteru tego rodzaju wydatków nie zmienia również fakt, że podatnik również korzysta z mieszkania przeznaczonego na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych własnych i rodziny prowadząc pozarolniczą działalność gospodarczą poza granicami kraju.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Na mocy umowy o współpracy ze spółką z o.o. w dniach 7 kwietnia 2015 r - 28 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca obsługiwał kluczowego klienta spółki z o.o. - firmę z Australii i wykonywał czynności mające na celu zaprojektowanie zachowania interfejsu Ul, analiza oraz przeprowadzenie badań dla produktu J.

Stałe miejsce zamieszkania oraz ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się w Polsce. W Polsce Wnioskodawca osiąga przychody z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej. Działalność wykonywana na terytorium Australii nie jest wykonywana przez położony tam zakład w rozumieniu przepisów umowy między Rzecząpospolitą Polską, a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Canberrze dnia 7 maja 1991 r., a usługi świadczone są w siedzibie klienta.

W odniesieniu do Wnioskodawcy, jako osoby świadczącej na terenie Australii usługi w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, jedynie koszty transportu lotniczego Wnioskodawcy oraz koszty związane z dojazdem Wnioskodawcy z wynajmowanego mieszkania do siedziby firmy dla której Wnioskodawca będzie świadczył usługi, są niezbędne i racjonalnie uzasadnione przy świadczeniu przez Wnioskodawcę usług na terytorium Australii. Wydatki te mogą stanowić zatem koszt uzyskania przychodów w świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie może natomiast zaliczyć kosztów transportu lotniczego dla rodziny Wnioskodawcy oraz wydatków związanych z eksploatacją wynajmowanego w Australii przez rodzinę Wnioskodawcy mieszkania. Są to bowiem typowe wydatki o charakterze osobistym, których poniesienie ma na celu przede wszystkim zaspokojenie potrzeb życiowych rodziny Wnioskodawcy związanych z przemieszczeniem tej rodziny oraz zaspokojeniem rodzinie za granicą jej potrzeb mieszkaniowych. Ich poniesienie, w żaden sposób nie ma wpływu na powstanie, zwiększenie bądź zachowanie źródła przychodów. Nie występuje tu jakiekolwiek powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej. Wydatki te zatem, nie mają nie tylko racjonalnego uzasadnienia, ale również związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Jak wskazano na wstępie, definicja kosztów uzyskania przychodów ma charakter ogólny, w związku z czym każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. W związku ogólną niesprecyzowaną kategorią ustawową odwołującą się do bezpośredniości i pośredniości związku wydatku z przychodem, ustawodawca nakazuje analizować związek w każdym przypadku indywidualnie, biorąc pod uwagę między innymi rodzaj działalności gospodarczej podatnika, racjonalnie dokonaną ocenę możliwości osiągnięcia przychodu z konkretnego kosztu, intencje podatnika towarzyszące ponoszeniu wydatku, więź, jaka w konkretnych okolicznościach np. gospodarczych, rynkowych, występuje (lub nie występuje) pomiędzy kosztem podatkowym, a efektywnie osiągniętym lub tylko zamierzonym przychodem. Mając powyższe na względzie ten sam wydatek w określonych okolicznościach może być uznany za koszt „bezpośredni”, a w innych za „pośredni”, a w jeszcze innych może w ogóle nie stanowić kosztu podatkowego.

Odnosząc powyższe do sytuacji będącej przedmiotem wniosku, wydatki z tytułu transportu lotniczego Wnioskodawcy, jak i dojazdu z wynajmowanego mieszkania do siedziby firmy dla której Wnioskodawca będzie świadczył usługi na terytorium Australii, stanowią koszty pośrednie, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów.

Zasady potrącalności kosztów wymienione zostały w art. 22 ust. 4 – 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

W myśl natomiast art. 22 ust. 5c tejże ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 22 ust. 6 ww. ustawy, zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu (art. 22 ust. 6b).

Reasumując, wydatki z tytułu transportu lotniczego Wnioskodawcy, jak i dojazdu z wynajmowanego mieszkania do siedziby firmy, dla której Wnioskodawca będzie świadczył usługi na terytorium Australii, mogą być zakwalifikowane jako koszty pośrednie, które – niezależnie od rodzaju prowadzonych ksiąg (podatkowej księgi przychodów i rozchodów, czy też ksiąg rachunkowych) – będą mogły stanowić koszty podatkowe w dniu ich poniesienia, zgodnie z treścią art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie dopiero po zakończeniu do Australii.

Natomiast, koszty transportu lotniczego dla rodziny Wnioskodawcy oraz wydatki z tytułu eksploatacji wynajmowanego w Australii mieszkania, w którym zamieszkiwać będzie rodzina Wnioskodawcy, jako wydatki mające na celu zaspokojenie potrzeb życiowych rodziny Wnioskodawcy, nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin