2016.03.03 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/4512-1-259/15-4/AW
z 3 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2015 r. (data wpływu 8 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 lutego 2016 r. (data wpływu 23 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług szkolenia świadczonych przez podwykonawcę – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług szkolenia świadczonych przez podwykonawcę. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 19 lutego 2016 r. o podpis Wnioskodawcy oraz doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Firma jest spółką cywilną działającą w branży szkoleniowej od dnia 17 lipca 2014 r. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki, zgodnie z PKD 85.59.B są: Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej nie sklasyfikowane.

Do dnia 30 września 2015 r. Spółka korzystała z prawa zwolnienia od VAT, ze względu na nieprzekroczenie limitu obrotu uprawniającego do zwolnienia od VAT (zwolnienie od VAT – art. 113 ust. 1 ustawy o VAT).

Spółka nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Usługi szkoleniowe świadczone przez Spółkę nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Spółka nie dysponuje akredytacją w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w branży szkoleniowej otrzymuje zlecenia od innych podmiotów gospodarczych na organizowanie szkoleń finansowanych w niemniej niż 70% ze środków publicznych.

Spółka jako drugi lub trzeci podwykonawca świadczy usługi szkoleniowe na rzecz innego podmiotu, który otrzymał dotację na ten cel. Niezależnie od ilości podwykonawców poprzedzających Spółkę, usługa szkoleniowa wykonywana jest ściśle z pierwotną umową zawartą z Wojewódzkim Urzędem Pracy i w ponad 70% finansowana ze środków publicznych.

Po zakończeniu szkolenia wystawiano fakturę na zleceniodawcę w formie:

Nazwa: „Szkolenie w ramach projektu: (nazwa projektu)”;
Ilość: „(liczba godzin)”;
Cena jednostkowa: ,,(cena za godzinę szkolenia)”;
Wartość usługi: ,,(iloczyn liczby godzin i ceny za jedną godzinę szkolenia)”;
Faktura zawiera klauzulę: „Zwolnienie z VAT – Art. 113 ust. 1 ustawy o VAT”.

Zgodnie z wpisanymi do ewidencji działalności gospodarczej PKD w ramach działalności gospodarczej, Spółka świadczy również inne usługi, miedzy innymi: naprawa i konserwacja komputerów, czy usługi reklamowe. Do dnia 30 września 2015 r. Spółka świadczyła te usługi również jako zwolnione od VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku przekroczeniem limitu uprawniającego do zwolnienia od VAT w dniu 30 września 2015 r., Spółka stała się podatnikiem czynnym VAT i tym samym straciła prawo do świadczenia usług zwolnionych od VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Od momentu, kiedy to Spółka stała się podatnikiem czynnym VAT, Spółka nie prowadziła żadnych szkoleń ani finansowanych w ponad 70% ze środków publicznych, ani też finansowanych z innych środków.

Od dnia 30 września 2015 r. usługi świadczone przez Spółkę (zgodnie z zapisami PKD Spółki, tj. naprawa i serwis komputerów, usługi reklamowe na rzecz innych podmiotów gospodarczych) będą opodatkowane wg obowiązujących stawek VAT.

Od stycznia 2016 r. Spółka zamierza przeprowadzać szkolenia finansowane w ponad 70% ze środków publicznych jako usługę szkolenia zwolnioną od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT.

W uzupełnieniu z dnia 19 lutego 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że efektem przeprowadzonych usług szkoleniowych jest kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, tzn. mają na celu uaktualnienie lub uzyskanie wiedzy do celów zawodowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadcząc, jako podwykonawca, usługi szkolenia, które finansowane są w nie mniej niż 70% ze środków publicznych, poprawne będzie zastosowanie zwolnienia od VAT, wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT, czy też świadczenie tych usług należy opodatkować podatkiem VAT na zasadach ogólnych ze stawką 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, poprawne będzie zastosowanie zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT w stosunku do świadczonych, jako podwykonawca, usług szkolenia finansowanych w nie mniej niż 70% ze środków publicznych, a świadczenie pozostałych usług na rzecz innych podmiotów opodatkowane wg obowiązującej stawki VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Ponadto, zgodnie z przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak wynika z regulacji art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo- -rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zatem aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia, przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia. Natomiast jeśli chodzi o kwestię wychowania, należy wskazać, że jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Zatem to szkoły obowiązkowe mają za zadanie realizować program wychowywania. Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy, mogą z kolei korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia na poziomie wyższym.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Jednocześnie, stosownie do treści § 3 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r., poz. 736), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto jak stanowi § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Przytoczone wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości ze środków publicznych. Co więcej przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowanych w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenia usług i dostawy towarów ściśle z tymi usługami związanych.

Należy zatem zwrócić uwagę, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, uzależnia stosowanie zwolnienia od podatku od tego, czy świadczona przez dany podmiot usługa kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego będzie finansowana w 100% ze środków publicznych. Natomiast w § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia przewidziano zwolnienie od podatku dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowanych w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Powyższy wymóg finansowania w określonej wysokości przedmiotowej usługi ze środków publicznych jest spełniony w przypadku, gdy rzeczywistym (w znaczeniu ekonomicznym) źródłem finansowania tej usługi są środki publiczne. Powyższego nie wyklucza fakt, że w świadczeniu tej usługi uczestniczą podmioty trzecie w charakterze podwykonawców (niezależnie od tego, którym z kolei zleceniobiorcą w ewentualnym łańcuchu podwykonawców jest dany podwykonawca). Wydatkowanie przekazanych na realizację danego projektu środków publicznych przez ich dysponenta na realizację poszczególnych jego części (całości) przez podwykonawców, oznacza bowiem, że poszczególne części (całość) projektu realizowane przez podwykonawców są – z ekonomicznego punktu widzenia – finansowane ze środków publicznych. W konsekwencji względem nich znajduje zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w ww. przepisach (przy spełnieniu pozostałych warunków). Przedmiotowy warunek „finansowania ze środków publicznych” jest zatem spełniony zarówno w przypadku, gdy otrzymujący dofinansowanie ze środków publicznych sam świadczy przedmiotową usługę, jak również gdy w realizację tej usługi zaangażowany jest podwykonawca (kolejni podwykonawcy). Istotne jest jedynie to, żeby środki publiczne stanowiły rzeczywiste (w znaczeniu ekonomicznym) źródło finansowania przedmiotowych usług (co zakłada istnienie ścisłego związku pomiędzy otrzymanymi środkami publicznymi a realizowanymi świadczeniami). Podwykonawca korzystający ze zwolnienia winien zatem posiadać stosowną dokumentację potwierdzającą, że źródłem finansowania tej usługi są środki publiczne.

Należy zauważyć, że powołane wyżej przepisy stanowią implementację art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

W tym kontekście należy wskazać – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Wskazuje się, że w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 77 str. 1, z późn. zm.). Rozporządzenie Rady nr 282/2011 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, że przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2011 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 282/2011 zastąpiło rozporządzenie Rady nr 1777/2005, które przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).

Przepis art. 44 ww. rozporządzenia nr 282/2011 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885, z późn. zm.) środkami publicznymi są:

dochody publiczne;
środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
5. z innych operacji finansowych;
przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność m.in. w branży szkoleniowej. Spółka nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Usługi szkoleniowe świadczone przez Spółkę nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Spółka nie dysponuje akredytacją w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Ponadto Spółka wskazała, że efektem przeprowadzonych usług szkoleniowych jest kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, tzn. mają na celu uaktualnienie lub uzyskanie wiedzy do celów zawodowych.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla usług szkolenia, które finansowane są w co najmniej 70% ze środków publicznych i świadczone przez podwykonawcę.

Dla oceny tego, czy szkolenia wykonywane przez Wnioskodawcę są zwolnione od podatku od towarów i usług – zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy – w pierwszej kolejności konieczne jest stwierdzenie, czy są to usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostkę objętą systemem oświaty.

W opisie sprawy Zainteresowany wskazał, że nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Zainteresowany nie jest również uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk oraz jednostką badawczo-rozwojową świadczącą usługi kształcenia na poziomie wyższym.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że realizowane przez Wnioskodawcę szkolenia, nie będą spełniały przesłanek umożliwiających skorzystanie ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

W związku z czym należy przeanalizować, czy spełnione zostaną przesłanki warunkujące prawo do skorzystania ze zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Aby przedmiotowe usługi mogły korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, muszą być uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz spełniać jeden z warunków określonych w lit. a-c powyższego przepisu. Powołane wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych. Zwolnieniu podlegają również usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, o czym stanowi § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia.

Tut. Organ zaznacza, że przepisy ustawy, jak i rozporządzenia wykonawczego do ustawy nie uzależniają prawa do zastosowania zwolnienia od podatku dla realizowanych usług kształcenia lub doskonalenia zawodowego od treści postanowień zawartych w umowie lub też w innym dokumencie na okoliczność świadczonych pomiędzy stronami usług.

Oczywistym jest, że podatnik powinien posiadać dla celów dowodowych odpowiednią dokumentację wykonywanych czynności, jednakże żaden przepis nie wymienia katalogu dokumentów, które podatnik jest obowiązany posiadać aby zastosować zwolnienie. Tak więc w sytuacji braku przepisów uzależniających (warunkujących) zastosowanie zwolnienia od zawarcia konkretnych zapisów w umowie, czy też od posiadania oświadczenia od zleceniobiorcy, istotny jest stan faktyczny zaistniały w danej sprawie i faktyczny sposób finansowania danych szkoleń, co podatnik winien udokumentować. Dla celów dowodowych byłoby wskazane, aby w umowie czy innym dokumencie była zawarta informacja o finansowaniu szkolenia środkami zleceniodawcy stanowiącymi środki publiczne w określonym procencie.

Jednakże nie można uznać, że sam fakt otrzymania oświadczenia od zleceniodawcy automatycznie daje podatnikowi prawo do zastosowania zwolnienia, gdyż takie prawo daje konkretny stan faktyczny, tj. aby przeprowadzone szkolenie stanowiło kształcenie lub przekwalifikowanie zawodowe i aby było faktycznie finansowane w całości lub co najmniej w 70% ze środków publicznych, a zgromadzone dokumenty, w tym np. oświadczenie mają jedynie te okoliczności potwierdzać.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca poinformował, że efektem prowadzonych przez niego szkoleń jest kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, tzn. mają na celu uaktualnienie lub uzyskanie wiedzy do celów zawodowych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że usługi prowadzenia szkoleń będą spełniały definicję usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że realizowane szkolenia nie są prowadzone w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach oraz Spółka nie dysponuje akredytacją w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy, w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że organizowane przez Wnioskodawcę przedmiotowe szkolenia nie będą korzystały z przedmiotowego zwolnienia, określonego w 43 ust. 1 pkt 29 lit. a i lit. b ustawy.

Ponadto, z treści wniosku wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w branży szkoleniowej otrzymuje zlecenia od innych podmiotów gospodarczych na organizowanie szkoleń finansowanych w niemniej niż 70% ze środków publicznych. Spółka jako drugi lub trzeci podwykonawca świadczy usługi szkoleniowe na rzecz innego podmiotu, który otrzymał dotację na ten cel. Niezależnie od ilości podwykonawców poprzedzających Spółkę, usługa szkoleniowa wykonywana jest ściśle z pierwotną umową zawartą z Wojewódzkim Urzędem Pracy i w ponad 70% finansowana ze środków publicznych.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie świadczone przez Wnioskodawcę szkolenia, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, będą wypełniały przesłankę umożliwiającą skorzystanie ze zwolnienia od podatku, wynikającą z § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia.

Podsumowując, Wnioskodawca świadcząc jako podwykonawca usługi szkolenia, nie będzie uprawniony do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, ponieważ nie będą one finansowane w 100% ze środków publicznych. Jednak w analizowanej sprawie z uwagi na fakt, że ww. szkolenia będą finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, Wnioskodawca będzie mógł zastosować zwolnienie zdefiniowane w § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodać należy, że w przedstawionym we wniosku pytaniu oraz własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego, Zainteresowany wskazał błędną podstawę prawną (art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy) do zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla usług szkolenia świadczonych przez niego, ponieważ w analizowanej sprawie będzie miała zastosowanie inna regulacja prawna, tj. § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia, dająca prawo do zastosowania zwolnienia dla ww. czynności. Zatem w tej sytuacji pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług – świadczone usługi szkoleniowe będą korzystały ze zwolnienia od podatku – stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ ponadto informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym zdarzeniu przyszłym oraz we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności opodatkowania podatkiem VAT w wysokości 23% pozostałych usług, tj. naprawy i konserwacji komputerów, usług reklamowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin