Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1735/15-7/AA
z 16 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2015 r. (data wpływu 22 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• przychodów,
• kosztów uzyskania przychodów,
• ustalenia wartości początkowej znaku towarowego.
  
  

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 22 lutego 2016 r. znak ILPB1/4511-1-1735/15-5/AA na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

W treści ww. wezwania poinformowano, że nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje, że wniosek zostanie rozpatrzony według kolejności przedstawionych w nim zdarzeń, tj. w zakresie przychodów, w pozostałej zaś części zostanie pozostawiony bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 24 lutego 2016 r., a zatem wyznaczony termin upłynął z dniem 2 marca 2016 r. i w tym czasie nie uzupełniono wniosku o brakującą opłatę.

Brakująca opłata do tut. Organu wpłynęła w dniu 3 marca 2016 r., a więc po upływie wyznaczonego terminu.

W związku z tym, przedmiotowa interpretacja dotyczy tylko podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego oraz będzie prowadził na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jednoosobową działalność gospodarczą.

Wnioskodawca w przyszłości otrzyma od syna w drodze darowizny wartość niematerialną prawną w postaci zgłoszonego do ochrony znaku towarowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, który jest znakiem słowno-graficznym - znak towarowy posiada prawa potwierdzone stosowną decyzją wydaną przez Urząd Patentowy (zwany dalej jako zarejestrowany znak towarowy). Otrzymany Znak będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Możliwe, że znak będzie oddawany innym podmiotom do używania na podstawie stosowych umów. Na potrzeby planowanej darowizny dokonana zostanie wycena zarejestrowanego znaku towarowego. Wartość Znaku na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać wartość Znaku. Znak, w dniu przyjęcia go do używania przez Wnioskodawcę będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jego wartość przekroczy 3.500 zł. W związku z powyższym, po dokonaniu darowizny, Znak otrzymany przez Wnioskodawcę zostanie wprowadzony do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej przez Niego działalności, zgodnie z wartością określoną w umowie darowizny na podstawie wyceny (wartości rynkowej Znaku). Może się okazać, że znak wraz z całym przedsiębiorstwem Wnioskodawca w przyszłości wniesie do spółki osobowej jako aport przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie przychodów.

Czy opisana w zdarzeniu przyszłym darowizna znaku towarowego będzie podlegała przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, a zatem czy przychód z tytułu otrzymanego zarejestrowanego znaku towarowego, będzie zwolniony z tego podatku i u Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny. Stosownie jednak do art. 3 pkt 2 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi temu nie podlega nabycie w drodze spadku, zapisu windykacyjnego lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw.

Z powyższego wynika zatem, że nabycie w drodze darowizny wartości niematerialnej i prawnej w postaci zarejestrowanego znaku towarowego nabytego w drodze umowy darowizny podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zostało wyłączone spod władztwa ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „darowizna” dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2014 poz. 121 ze zm.). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego - do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zatem podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny (tj. w sposób nieodpłatny, bez świadczenia wzajemnego i kosztem majątku darczyńcy), zarejestrowany znak towarowy, ww. znak będzie wykorzystywany do celów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w zdarzeniu przyszłym darowizna będzie zwolniona z opodatkowania, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nie będzie kreowała po jego stronie jakiegokolwiek innego rodzaju przychodu. Wnioskodawca nie będzie także zobowiązany do wykazania wartości otrzymanej darowizny, jako przychodu zwolnionego w jakiejkolwiek deklaracji, informacji, bądź zeznaniu podatkowym. Stanowisko Wnioskodawcy wynika wprost z brzmienia przepisów prawa, a mianowicie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20. Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 20 ww. ustawy, zwolnienie nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej etc., jednak wyłączenie to nie znajdzie zastosowania w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym. Znak towarowy otrzymano bowiem w drodze darowizny - ergo zwolnienie znajdzie zastosowanie. Z kolei art. 11 ust. 2-2b ww. ustawy, dotyczy obliczania wartości świadczeń w naturze, świadczeń nieodpłatnych oraz częściowo odpłatnych. Ze względu na fakt, że Wnioskodawca otrzyma znak towarowy w drodze darowizny, a więc w sposób nieodpłatny, to wskazane przepisy znajdą zastosowanie, a konkretnie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (określanie wartości świadczeń nieodpłatnych). Mając powyższe na uwadze stwierdzić można, że otrzymanie przez Wnioskodawcę praw do zarejestrowanego znaku towarowego, tak jak opisano to w stanie faktycznym, jest otrzymaniem darowizny, tj. nieodpłatnie, a więc również nieodpłatnie z punktu widzenia regulacji zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odnosząc się do grup podatkowych, w rozumieniu ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.), to zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

W ocenie Wnioskodawcy, z opisu zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, że „otrzymanie” (tj. nabycie) następuje od syna, czyli osoby z I grupy podatkowej, w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, a więc i ten wymóg ustawowy został spełniony. W ocenie Wnioskodawcy, opisana w zdarzeniu przyszłym darowizna nie będzie kreowała jakiegokolwiek rodzaju przychodu po jego stronie, a więc nie będzie występował przychód do opodatkowania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie znaku towarowego w sposób opisany w zdarzeniu przyszłym będzie korzystało ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będzie kreowało żadnego innego przychodu podatkowego.

Dodatkowo, wartość otrzymanej darowizny - jako przychód zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie podlega wykazaniu i zgłoszeniu do organu podatkowego na jakimkolwiek zeznaniu, deklaracji, czy informacji przewidzianych przepisami prawa podatkowego.

Podsumowując, Wnioskodawca stwierdza, że świadczenie (tj. przekazanie znaku towarowego w drodze darowizny) będzie miało nieodpłatny charakter, jego wartość obliczana będzie zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczenie to zostanie otrzymane od syna, a więc osoby z I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, zaś art. 21 ust. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdzie zastosowania. Tak więc, wszelkie wymogi do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostały spełnione.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 listopada 2013 r., Znak: ILPB1/415-846/13-6/AP. Powyższe zostało również potwierdzone w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 9 stycznia 2015 r. Znak: IBPBII/1/436-316/14/MCz, czy interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 12 stycznia 2015 r. nr IBPBI/1/415-1217/14/JS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ zaznacza, że wniosek w części dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny znaku towarowego w dniu 19 lutego 2016 r. został rozstrzygnięty przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach. W interpretacji tej wskazano, że nabycie w drodze darowizny od syna prawa własności intelektualnej (znaku towarowego), na podstawie art. 3 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie podlega podatkowi od spadków i darowizn, gdyż z treści tego przepisu wynika, że podatkowi temu nie podlega nabycie w drodze darowizny znaków towarowych. Należało więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że w opisanym zdarzeniu przyszłym nabycie w drodze darowizny prawa do znaku towarowego nie będzie podlegało przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, gdyż zostało wprost wyłączone spod zakresu zastosowania ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Z kolei przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów. Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej znaku towarowego oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów w dniu 16 marca 2016 r. wydano postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia nr ILPB1/4511-1-1735/15-8/AA.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zatem podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania danej czynności podatkiem od spadków i darowizn lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma kwalifikacja formy prawnej świadczonej pomocy, a zatem treść konkretnej umowy wiążącej strony.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawca w przyszłości otrzyma od syna w drodze darowizny wartość niematerialną i prawną w postaci zgłoszonego do ochrony znaku towarowego, która zgodnie z wydaną w dniu 19 lutego 2016 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach interpretacją indywidualną nr IBPB-2-1/4515-15/16/BJ nie podlega podatkowi od spadków i darowizn.

Z powyższego wynika, że nabycie w drodze darowizny, prawa ochronnego na znak towarowy, o którym mowa we wniosku podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę w drodze darowizny ww. prawa ochronnego na znak towarowy, Wnioskodawca osiągnie przychód podatkowy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Oznacza to, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę w związku z otrzymaniem wskazanego we wniosku prawa ochronnego na znak towarowy, zwolniony będzie od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ww. ustawy.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy uznać należy, że nabycie, na podstawie umowy darowizny od syna, wskazanego w opisie zdarzenia przyszłego prawa ochronnego na znak towarowy, będzie skutkować, po stronie Wnioskodawcy, powstaniem przychodu, który będzie zwolniony z podatku dochodowego.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przychodów jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.