2016.04.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/4511-828/15-4/MK
z 7 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w zw. z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku, który wpłynął dnia 18 grudnia 2015 r., uzupełnionym pismem z dnia 2 marca 2016 r. (data wpływu 7 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zastosowania 50% wysokości kosztów uzyskania przychodu do przychodów uzyskanych w latach 2013 – 2014 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2015 r. wpłynął do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 26 lutego 2016 r., Nr IPTPB2/4511-828/15-2/MK, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 26 lutego 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 2 marca 2016 r.). W dniu 9 marca 2016 r. (nadano w dniu 7 marca 2016 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

Pismem z dnia 21 marca 2016 r., Nr IPTPB2/4511-828/15-3/MK, ponownie wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 21 marca 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 24 marca 2016 r.). W dniu 4 kwietnia 2016 r. (nadano w dniu 26 marca 2016 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od 2007 r. jest pracownikiem spółki ..... S.A. (dalej jako „Spółka”) zatrudnionym na stanowisku Konsultant Biznesowy. Do Jego obowiązków należy m. in. analiza biznesowa i analiza wymagań klienta na potrzeby definiowana systemów informatycznych oraz tworzenie, zgodnie ze standardami i metodyką, dokumentacji będącej rezultatem analizy biznesowej oraz analizy wymagań. Poza zwykłymi obowiązkami pracowniczymi Wnioskodawca zajmuje się – w ramach realizacji zleceń klientów Spółki – wykonywaniem utworów o charakterze dzieł w rozumieniu art. 1 ust. 1 z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Do utworów o takim charakterze, opracowywanych przez Wnioskodawcę, można zaliczyć dokumentację analityczną i projektową w postaci: koncepcji realizacji modułów systemu informatycznego, projektów koncepcji systemu, dokumentacje użytkownika, dokumentacje scenariuszy testowych, a także modyfikacje dokumentacji analitycznej i projektowej w postaci: koncepcji realizacji modułów systemu informatycznego, projektów koncepcji systemu, dokumentacje użytkownika, dokumentacje scenariuszy testowych.

W ramach umowy o pracę Wnioskodawca wykonuje poniższy zakres prac:

analiza biznesowa procesów i organizacji klienta w celu zdefiniowania i optymalizacji procesów i działań biznesowych, które mają usprawnić organizację klienta. Analiza wymagań klienta na potrzeby definiowania systemów informatycznych z uwzględnieniem ograniczeń i możliwości informatycznych jak i otoczenia biznesowego (funkcjonalność, wydajność, bezpieczeństwo, zgodność z regulacjami prawnymi itp.). Tworzenie zgodnie ze stosowaną metodyką i standardami dokumentacji będącej rezultatem analizy biznesowej oraz analiza wymagań.
analiza krytycznych wymagań funkcjonalnych w celu specyfikacji testów funkcjonalnych, tworzenia adekwatnej dokumentacji.

Zarówno dokumenty będące wynikiem analizy, jak i ich modyfikacje mają charakter autorski, stanowią indywidualną, niepowtarzalną wizję rozwiązania opisywanych zagadnień. Utwory te są wyrażane w postaci tekstów, symboli matematycznych i innych znaków graficznych.

Na podstawie łączącej Wnioskodawcę z pracodawcą umowy o pracę, jak również w myśl art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wszelkie autorskie prawa majątkowe do stworzonych przez Wnioskodawcę dzieł, powstałych w związku z wykonywaniem przez Niego obowiązków pracowniczych, przechodzą na pracodawcę.

Tygodniowe, miesięczne oraz roczne zestawienia z rejestrów ewidencji czasu pracy są akceptowane w zakresie wykonanych przez Wnioskodawcę prac i poświęconych na ten cel godzin przez Jego bezpośredniego przełożonego, a następnie przez innych pracowników z odpowiednich działów Spółki. Zaakceptowane przez Zarząd Spółki wydruki roczne z ewidencji czasu pracy zawierają czas pracy danego pracownika poświęcony na realizację poszczególnych zadań, w tym pracę przy konkretnych projektach informatycznych, stanowiących pracę twórczą. Spółka – jako płatnik – w trakcie roku kalendarzowego oblicza i pobiera zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, stosując koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do całości otrzymywanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia. Takie też koszty wykazywane są w informacji rocznej PIT-11.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodał, że otrzymuje stałe wynagrodzenie, niezależnie od ilości wytworzonych utworów. Przeniesienie praw majątkowych na pracodawcę ma miejsce w umowie o pracę. Wynagrodzenie, jakie Wnioskodawca otrzymuje wynika wyłącznie ze standardowej umowy o pracę. Nie ma dodatkowej umowy o przekazaniu praw autorskich. Powstałe nowe utwory są sygnowane przez ich autora, można więc określić, że Wnioskodawca jest ich autorem. Ponadto w ramach umowy o pracę Wnioskodawca prowadzi spotkania z klientami, planuje prace, prowadzi szkolenia, a także przeprowadza przeglądy oprogramowania, testy, raportuje stan prac i bierze udział w szkoleniach. W skali miesiąca prace te zajmują ok. 70% czasu pracy Wnioskodawcy.

Wytworzone utwory są weryfikowane i recenzowane przez kierownika i/lub współpracowników oraz akceptowane przez klienta, a następnie ewidencjonowane w postaci elektronicznej w repozytorium Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku):

Czy w związku z opisanym stanem faktycznym Wnioskodawca może, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zastosować 50% koszty uzyskania przychodu w odniesieniu do odpowiedniej części wynagrodzenia w korektach zeznań o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za 2014 r., 2013 r., 2012 r., 2011 r., 2010 r., 2009 r., gdzie na podstawie rocznych zestawień ewidencji czasu pracy Wnioskodawca dokona podziału wynagrodzenia na dwie części:

wynagrodzenie za zwykłe obowiązki pracownicze,

wynagrodzenie za pracę twórczy i przeniesienie na Spółkę autorskich praw majątkowych,

w sytuacji, gdy w informacjach rocznych PIT-11 za 2014 r., 2013 r., 2012 r., 2011 r., 2010 r., 2009 r. Spółka wykazała koszty uzyskania przychodu obliczone zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na ww. pytanie w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do przychodów uzyskanych w latach 2013 - 2014, natomiast w części dotyczącej zastosowania ww. kosztów do przychodów uzyskanych w latach 2009 – 2012, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie w korektach zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty, PIT-37) za 2014 r., 2013 r., 2012 r., 2011 r., 2010 r., 2009 r. podziału wynagrodzenia na dwie części jest dopuszczalne.

W myśl art. 1. ust. 2 pkt 1 przedmiotem prawa autorskiego są utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Zdaniem Wnioskodawcy wytwory pracy, takie jak: dokumentacja analityczna dotycząca programów komputerowych (dokumenty opisujące założenia, grafy, diagramy, opisy procesów), dokumentacja opisująca zrealizowaną funkcjonalność oraz instrukcje użytkowania programów komputerowych i ich modyfikacji, stanowią utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim art. 1 ust. 2 pkt 1. Dzieła te są wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi oraz charakteryzują oryginalnością i indywidualnością.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. W związku z powyższym dokonanie podziału wynagrodzenia – zgodnie z otrzymanym od Spółki rocznym zestawieniem czasu pracy oraz informacją dotyczącą proporcji czasu poświęconego na realizację projektów wykazanych na zestawieniu rocznym i wskazaniem na tej podstawie kwoty przychodów uzyskanych z tytułu przeniesienia na Spółkę praw autorskich będzie prawidłowe i zgodne ze stanem faktycznym.

Tym samym, możliwe będzie zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu w stosunku do części wynagrodzenia otrzymanego z tytułu rozporządzania autorskimi prawami majątkowymi, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. (Dodatkowo w zeznaniu za 2013 r. i 2014 r. trzeba będzie uwzględnić fakt, że zgodnie z art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa art. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć ½ kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej o której mowa w art. 27 ust. 1).

Wnioskodawca uważa przy tym, że na powyższe nie ma wpływu fakt, że w informacjach rocznych PlT-11 za 2014 r., 2013 r., 2012 r., 2011 r., 2010 r., 2009 r. Spółka wykazuje zastosowane w trakcie roku koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zachodzą bowiem następujące przesłanki, będące jedynym warunkiem koniecznym do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu:

praca wykonywana przez podatnika jest twórcza tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

podatnik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy,

uzyskanie przychodu przez twórcę musi wynikać z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu do przychodów uzyskanych w 2013 r. i 2014 r. uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje co do zasady, zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Z kolei, w myśl przepisów art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast przepis ust. 9a ustawy stanowi, iż w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć ½ kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na podstawie art. 22 ust. 10 ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio. Przepis ten stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a (art. 22 ust. 10a ustawy).

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.). W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego dzieło (zleceniodawcę) lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W art. 1 ust. 2 ww. ustawy ustawodawca określił, iż w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
plastyczne;
fotograficzne;
lutnicze;
wzornictwa przemysłowego;
architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
muzyczne i słowno – muzyczne;
sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
audiowizualne (w tym filmowe).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzania w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że tylko wówczas gdy:

praca wykonywana przez pracownika, jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

pracownik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez pracownika wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami,

umowa o pracę przewiduje zróżnicowanie wynagrodzenia należnego pracownikowi na część związaną z korzystaniem z praw autorskich (honorarium autorskie) i część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych oraz pracodawca prowadzi stosowną dokumentację w tym zakresie, np. prowadzi szczegółową ewidencję

- do przychodu z tego źródła mogą być zastosowane podwyższone koszty uzyskania przychodu, zgodnie z treścią powołanego art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, samo posiadanie statusu twórcy utworów jest niewystarczające do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu. Niezbędne jest by twórca osiągał przychód bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych lub rozporządzaniem tymi prawami.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej niż wynika to z treści art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie (lub jego część) za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. O możliwości zastosowania podwyższonej 50% normy kosztów uzyskania przychodu decyduje wyłącznie fakt uzyskiwania przychodów jako wynagrodzenia za czynności będące przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Z treści wniosku i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca zajmuje się m. in. analizą biznesową i analizą wymagań klienta na potrzeby definiowana systemów informatycznych oraz tworzenie, dokumentacji będącej rezultatem analizy biznesowej oraz analizy wymagań. Poza zwykłymi obowiązkami pracowniczymi Wnioskodawca zajmuje się – w ramach realizacji zleceń klientów Spółki – wykonywaniem utworów o charakterze dzieł w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Spółka prowadzi dokładną ewidencję czasu pracy Wnioskodawcy. Prace nad wykonaniem dokumentacji projektów systemów informatycznych są ewidencjonowane w odrębnych rejestrach informatycznych. Prowadzona ewidencja pozwala na dokładne wyodrębnienie czasu pracy poświęconego na poszczególne projekty i wykonywane zadania – wyrażone w godzinach czasu pracy. Tygodniowe, miesięczne oraz roczne zestawienia z rejestrów ewidencji czasu pracy są akceptowane w zakresie wykonanych przez Wnioskodawcę prac i poświęconych na ten cel godzin przez Jego bezpośredniego przełożonego, a następnie przez innych pracowników z odpowiednich działów Spółki. Zaakceptowane przez Zarząd Spółki wydruki roczne z ewidencji czasu pracy zawierają czas pracy danego pracownika poświęcony na realizację poszczególnych zadań, w tym pracę przy konkretnych projektach informatycznych, stanowiących pracę twórczą. Spółka – jako płatnik – w trakcie roku kalendarzowego oblicza i pobiera zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, stosując koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do całości otrzymywanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia. Takie koszty wykazywane są w informacji rocznej PIT-11.

Jednocześnie - wraz z informacją roczną PIT-11 – Wnioskodawca otrzymuje od Spółki roczne zestawienie czasu pracy poświęconego na realizację poszczególnych zadań, w tym prac projektowych stanowiących pracę twórczą. Zestawienie takie pozwala na jasne określenie sumarycznego czasu pracy poświęconego na prace projektowe i wskazanie na tej podstawie kwoty przychodów Wnioskodawcy uzyskanych z tytułu pracy twórczej i przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych. Ponadto Wnioskodawca dodał, że otrzymuje stałe wynagrodzenie, niezależnie od ilości wytworzonych utworów. Przeniesienie praw majątkowych na pracodawcę ma miejsce w umowie o pracę. Wynagrodzenie, jakie Wnioskodawca otrzymuje wynika wyłącznie ze standardowej umowy o pracę. Nie ma dodatkowej umowy o przekazaniu praw autorskich. Powstałe nowe utwory są sygnowane przez ich autora, można więc określić, że Wnioskodawca jest ich autorem. Ponadto w ramach umowy o pracę Wnioskodawca prowadzi spotkania z klientami, planuje prace, prowadzi szkolenia, a także przeprowadza przeglądy oprogramowania, testy, raportuje stan prac i bierze udział w szkoleniach. W skali miesiąca prace te zajmują ok. 70% czasu pracy Wnioskodawcy. Wytworzone utwory są weryfikowane i recenzowane przez kierownika i/lub współpracowników oraz akceptowane przez klienta, a następnie ewidencjonowane w postaci elektronicznej w repozytorium Spółki.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że jeśli Wnioskodawca jest współtwórcą projektów, a pracodawca prowadzi szczegółową ewidencje prac projektowych, która pozwala na określenie, jaka część przychodu stanowi wynagrodzenie za zbycie praw autorskich do wykonanego dzieła, wówczas 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą zostać zastosowane do przychodów uzyskiwanych w ramach umowy o pracę. W przedstawionym stanie faktycznym, koszty te znajdą zastosowanie do tej części wynagrodzenia, która przysługuje Wnioskodawcy za pracę twórczą wykonywaną przez Niego w ramach obowiązków pracowniczych, o ile istotnie praca wykonywana przez Niego jest twórcza, tzn. niepowtarzalna oraz jej efekt spełnia przesłanki utworu, określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tym samym, skoro istotnie – jak wskazuje Wnioskodawca – Jego praca ma charakter twórczy i jej efekty są przedmiotem prawa autorskiego, Wnioskodawca przenosi prawa autorskie na rzecz pracodawcy, a na podstawie prowadzonych w Spółce systemów ewidencyjnych można ustalić, jaka część wynagrodzenia dotyczy działalności twórczej Wnioskodawcy, to nawet wówczas, gdy pracodawca w informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 za 2013 r. i 2014 r. uwzględnił jedynie koszty uzyskania przychodu wynikające z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca może zastosować 50% koszty uzyskania przychodu w stosunku do tej części wynagrodzenia, która faktycznie jest przychodem z tytułu wykonywania działalności o charakterze twórczym, tj. z tytułu przeniesienia praw autorskich do projektów (utworów), z uwzględnieniem limitu określonego w treści art. 22 ust. 9a przytaczanej ustawy. Przy czym, w ewentualnym postępowaniu podatkowym, to na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek udowodnienia, że przychody, do których zastosuje 50% koszty uzyskania przychodu są przychodami z tytułu praw autorskich. Natomiast do pozostałych składników wynagrodzenia ze stosunku pracy należy zastosować zryczałtowane koszty, wynikające z przywołanego uprzednio art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; są to bowiem składniki wynagrodzenia ze stosunku pracy, niepozostające w uchwytnym związku przyczynowo–skutkowym z działaniami twórczymi kreującymi utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z powyższym, jeżeli w zeznaniach podatkowych za 2013 r. i 2014 r. Wnioskodawca nie wykazał kosztów uzyskania przychodu określonych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, przysługuje Mu prawo złożenia korekt tych zeznań z uwzględnieniem tych kosztów.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Stosownie do § 2 tego artykułu, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie deklaracji korygującej.

Przepisy ustawy Ordynacja podatkowa nie określają szczególnych terminów, w których przysługuje powyższe uprawnienie. Należy więc powiązać tę możliwość z zobowiązaniem podatkowym, którego deklaracja (zeznanie) dotyczy. Prawo do korekty deklaracji (zeznania) istnieje tak długo, jak długo istnieje zobowiązanie podatkowe, czyli 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

Ponadto należy zaznaczyć, że przepis art. 3 pkt 2 ww. Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji, cytowana powyżej ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy lub czy konkretna praca objęta jest przepisami prawa autorskiego lub praw pokrewnych.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków Sądów Administracyjnych oraz Sądu Najwyższego wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podjętych w określonym stanie faktycznym i są wiążące tylko w tych sprawach. Zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będą różnić się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ……, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres:

Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim,

ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin