2016.04.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi - 1061-IPTPP1.4512.152.2016.2.RG

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP1.4512.152.2016.2.RG
z 21 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2016 r. (data wpływu 11 marca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 kwietnia 2016 r. (data wpływu 18 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania od dnia 1 stycznia 2016 roku przepisu art. 86 ust. 2a ustawy do wydatków inwestycyjnych ponoszonych na budowę sieci wodno-kanalizacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania od dnia 1 stycznia 2016 roku przepisu art. 86 ust. 2a ustawy do wydatków:

ponoszonych na bieżącą obsługę i eksploatację sieci wodno-kanalizacyjnej;

inwestycyjnych ponoszonych na budowę sieci wodno-kanalizacyjnej.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 kwietnia 2016 r. (data wpływu 18 kwietnia 2016 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, sposobu reprezentacji Wnioskodawcy oraz wskazania adresu elektronicznego do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Gmina ….. jako jednostka samorządu terytorialnego jest od 1 stycznia 2005 roku zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT i posiada własny numer NIP uzyskany na mocy decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego …... z dnia 05 stycznia 2005 r.

Gmina jest właścicielem infrastruktury wodno-kanalizacyjnej na terenie gminy i realizuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność zadania własne gminy dotyczące zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty m.in. w zakresie gospodarki wodno-ściekowej, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1515). Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2015 r., poz. 139, z późn. zm.) zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków jest zadaniem własnym gminy.

Gmina rozlicza się z podatku od towarów i usług z tytułu zawartych umów cywilnoprawnych dotyczących dostarczania wody, oczyszczania ścieków oraz w mniejszym stopniu z dzierżawy gruntów oraz najmu pomieszczeń.

Gmina deklaruje zarówno sprzedaż opodatkowaną VAT - dotyczącą sprzedaży wody, usług oczyszczania ścieków, czynszów z najmu czy dzierżawy oraz sprzedaż zwolnioną z VAT - dotyczącą czynszów mieszkalnych. W tym zakresie gmina jest podatnikiem VAT stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT i prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Do dnia 31 grudnia 2015 roku Gmina odliczała VAT naliczony jedynie z faktur dokumentujących wydatki ponoszone na:

zakup materiałów i usług służących utrzymaniu i obsłudze sieci wodno-kanalizacyjnej,

budowę nowej infrastruktury wodno-kanalizacyjnej,

zakup węgla, oleju opałowego oraz materiałów służących do ogrzania wynajmowanych pomieszczeń,

zakup usług podlegających dalszej odsprzedaży z tytułu wynajmowanych pomieszczeń (energia elektryczna)

tj. jedynie od zakupów stanowiących koszty bezpośrednie, które bezspornie i bezsprzecznie dały się przyporządkować do prowadzonej opodatkowanej VAT działalności gospodarczej.

Jednocześnie w związku z przekazaniem części nieruchomości innym podmiotom w 2016 roku Gmina nie będzie ponosić wydatków z tytułu ogrzewania pomieszczeń jak również wydatków, które podlegały dalszej odsprzedaży z tytułu umów najmu.

Gmina nie stosowała i nie zamierza stosować proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 1 ponieważ nigdy nie odliczała i nie zamierza odliczać podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki związane ze sprzedażą zwolnioną.

Od 01 stycznia 2016 z uwagi na wątpliwości co do prawa obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego Gmina korzysta z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT tzn. do prawa ujęcia podatku naliczonego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych następujących po okresie, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy tzn. podatek naliczony za miesiąc styczeń 2016 roku zostanie ujęty w deklaracji najpóźniej w miesiącu marcu 2016 r.

Wydatki ponoszone przez Gminę ….. na bieżącą obsługę i eksploatację sieci wodno-kanalizacyjnej to między innymi wydatki na: energię elektryczną, materiały eksploatacyjne, paliwo do agregatów prądotwórczych, drobne bieżące naprawy, materiały do usunięcia awarii, zakup wodomierzy oraz hydrantów, badania wody oraz ścieków, zakup usług pozostałych służących utrzymaniu w dobrym stanie infrastruktury wodno-kanalizacyjnej.

Gmina ….. ponosi wymienione wyżej wydatki jedynie w celu wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177 poz. 1054, z późn. zm.) tj. w celu realizacji zawartych z mieszkańcami umów cywilnoprawnych, których przedmiotem jest odpłatne i opodatkowane VAT zaopatrzenie w wodę oraz odbiór zanieczyszczonych ścieków.

Wydatki ponoszone przez Gminę …. na bieżącą obsługę i eksploatację sieci wodno-kanalizacyjnej nie służą do celów innych niż działalność gospodarcza.

Wydatki inwestycyjne ponoszone przez Gminę …. na budowę sieci wodno-kanalizacyjnej to między innymi wydatki na: budowę nowych i modernizację istniejących oczyszczalni ścieków, przepompowni, sieci kanalizacyjnych, budowę nowych nitek sieci wodociągowych, modernizację istniejących stacji ujęć wody oraz istniejących sieci wodociągowych.

Gmina …. ponosi wymienione wyżej wydatki jedynie w celu wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177 poz. 1054, z późn. zm.). Dzięki tworzeniu infrastruktury wodno-kanalizacyjnej Gmina …. ma możliwość wywiązywania się z istniejących i zawierania nowych umów cywilnoprawnych, których przedmiotem jest odpłatne i opodatkowane VAT zaopatrzenie w wodę oraz odbiór zanieczyszczonych ścieków.

Wydatki inwestycyjne dotyczące sieci wodno-kanalizacyjnej ponoszone przez Gminę ….. nie służą do celów innych niż działalność gospodarcza.

Przedmiotowa sieć wodno-kanalizacyjna jest wykorzystywana przez Gminę …. w celu realizacji zawartych z mieszkańcami umów cywilnoprawnych, których przedmiotem jest odpłatne i opodatkowane VAT zaopatrzenie w wodę oraz odbiór zanieczyszczonych ścieków.

Dostawa wody oraz odbiór ścieków są czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług wg stawki 7% (zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku wynosi 8%) na podstawie Załącznika nr 3 do ustawy o VAT (poz. 140 oraz poz. 142).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(we wniosku nr 2) Czy Gmina ….e w stanie prawnym od 1 stycznia 2016 roku jest zobowiązana do stosowania przepisu art. 86 ust. 2a ustawy o VAT do podatku VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych ponoszonych na budowę sieci wodociągowej i kanalizacyjnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, od dnia 1 stycznia 2016 roku nie jest zobowiązany do stosowania przepisu art. 86 ust. 2a ustawy o VAT tj. nie jest zobowiązany do ustalenia i stosowania proporcji zwanej potocznie „prewskaźnikiem VAT” w odniesieniu do wydatków ponoszonych na bieżącą obsługę i eksploatację sieci wodno-kanalizacyjnej jak również na budowę nowej sieci wodno-kanalizacyjnej.

Jak stanowi art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ustawodawca przewidział dwa warunki, których łączne spełnienie uprawnia do skorzystania z prawa do odliczenia:

towary lub usługi zostaną nabyte przez podatnika VAT,
zakupy pozostaną w bezspornym związku z czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Orz. UE.L. Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1515, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz Innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy). W szczególności zadania własne, w myśl art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, obejmują sprawy: wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz. Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, ustawy określają które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostka samorządu terytorialnego jest podatnikiem podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nią realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez jednostkę czynności w sferze jej aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zaopatrując mieszkańców gminy w wodę oraz odbierając zanieczyszczone ścieki Gmina dokonuje odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju, o którym mowa w art. 5 ust 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W przypadku budowy nowej i obsługi istniejącej infrastruktury dotyczącej gospodarki wodnej i ściekowej nabyte towary i usługi pozostają w związku z czynnościami opodatkowanymi VAT. Czynności te stanowią zawarte przez gminę umowy cywilnoprawne z mieszkańcami gminy, których przedmiotem jest zaopatrzenie w wodę oraz odprowadzanie ścieków.

Gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż zarówno wydatki bieżące jak i wydatki inwestycyjne dotyczące sieci wodno-kanalizacyjnej pozostają w związku z czynnościami opodatkowanymi. Gmina wykorzystuje sieć wodno-kanalizacyjną do świadczenia usług odpłatnych (odprowadzania ścieków oraz dostarczania wody), czyli sprzedaży opodatkowanej.

Z dniem 1 stycznia 2016 r. do ustawy o VAT wprowadzony został przepis art. 86 ust. 2a, zgodnie z którym, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów Innych niż działalność gospodarcza, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Powyższy przepis stanowi ograniczenie odliczenia VAT, w odniesieniu do tych towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatników zarówno dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak również dla innych celów (dla celów działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT).

W ocenie Gminy, przepis art. 86 ust. 2a ustawy o VAT nie ma zastosowania w jej przypadku, w szczególności w odniesieniu do wydatków ponoszonych na zakup materiałów i usług służących utrzymaniu i obsłudze sieci wodno-kanalizacyjnej czy budowę nowej infrastruktury wodno-kanalizacyjnej. Wszystkie te wydatki pozostają bowiem w związku z prowadzoną przez Gminę działalnością gospodarczą nie są wykorzystywane dla innych celów niż prowadzona działalność gospodarcza i przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej Gminy jest możliwe.

Poniesienie tych wyszczególnionych, możliwych do wyodrębnienia przez Gminę wydatków na obsługę i eksploatację ujęć wody, sieci wodociągowej, sieci kanalizacyjnej czy oczyszczalni ma na celu dostarczenie wody i odprowadzenie ścieków czyli umożliwienie sprzedaży, co będzie skutkować działalnością opodatkowaną po stronie Gminy.

Wydatki związane z bieżącym utrzymaniem jak również budową nowych sieci wodno-kanalizacyjnych, jakie ponosi Gmina są związane wyłącznie z działalnością gospodarczą (w rozumieniu VAT) i nie są związane z działalnością publiczną. Dlatego też Gmina ….. stoi na stanowisku, że VAT naliczony od tych wydatków powinien podlegać odliczeniu w całości bez uwzględniania ograniczeń określonych w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ww. ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Zgodnie z art. 86 ust. 2d, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.

Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT.

Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca jako jednostka samorządu terytorialnego jest od 1 stycznia 2005 roku zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. Gmina jest właścicielem infrastruktury wodno-kanalizacyjnej na terenie gminy i realizuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność zadania własne gminy dotyczące zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty m.in. w zakresie gospodarki wodno-ściekowej, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Gmina rozlicza się z podatku od towarów i usług z tytułu zawartych umów cywilnoprawnych dotyczących dostarczania wody, oczyszczania ścieków oraz w mniejszym stopniu z dzierżawy gruntów oraz najmu pomieszczeń. Gmina deklaruje zarówno sprzedaż opodatkowaną VAT - dotyczącą sprzedaży wody, usług oczyszczania ścieków, czynszów z najmu czy dzierżawy oraz sprzedaż zwolnioną z VAT - dotyczącą czynszów mieszkalnych. W tym zakresie gmina jest podatnikiem VAT stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT i prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Do dnia 31 grudnia 2015 roku Gmina odliczała VAT naliczony jedynie z faktur dokumentujących wydatki ponoszone na zakup materiałów i usług służących utrzymaniu i obsłudze sieci wodno-kanalizacyjnej, budowę nowej infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, zakup węgla, oleju opałowego oraz materiałów służących do ogrzania wynajmowanych pomieszczeń, zakup usług podlegających dalszej odsprzedaży z tytułu wynajmowanych pomieszczeń (energia elektryczna) tj. jedynie od zakupów stanowiących koszty bezpośrednie, które bezspornie i bezsprzecznie dały się przyporządkować do prowadzonej opodatkowanej VAT działalności gospodarczej.

Wydatki inwestycyjne ponoszone przez Gminę na budowę sieci wodno-kanalizacyjnej to między innymi wydatki na: budowę nowych i modernizację istniejących oczyszczalni ścieków, przepompowni, sieci kanalizacyjnych, budowę nowych nitek sieci wodociągowych, modernizację istniejących stacji ujęć wody oraz istniejących sieci wodociągowych. Gmina ponosi wymienione wyżej wydatki jedynie w celu wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Dzięki tworzeniu infrastruktury wodno-kanalizacyjnej Gmina ma możliwość wywiązywania się z istniejących i zawierania nowych umów cywilnoprawnych, których przedmiotem jest odpłatne i opodatkowane VAT zaopatrzenie w wodę oraz odbiór zanieczyszczonych ścieków. Wydatki inwestycyjne dotyczące sieci wodno-kanalizacyjnej ponoszone przez Gminę nie służą do celów innych niż działalność gospodarcza.

Jak już wyżej wskazano, art. 86 ust. 2a ustawy ma zastosowanie, gdy nabywane towary i usługi wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Wskazane okoliczności sprawy prowadzą do jednoznacznego przyjęcia, że w opisanej sytuacji Wnioskodawca wykonując czynności w zakresie gospodarki wodno-ściekowej prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym działa w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, iż wydatki inwestycyjne dotyczące sieci wodno-kanalizacyjnej ponoszone przez Gminę nie służą do celów innych niż działalność gospodarcza. Skoro zatem – jak wynika z treści wniosku – wydatki inwestycyjne dotyczące sieci wodno-kanalizacyjnej ponoszone są przez Gminę jedynie w celu wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych dotyczących sieci wodno-kanalizacyjnej Wnioskodawca po dniu 1 stycznia 2016 roku nie jest zobowiązany do stosowania przepisu art. 86 ust. 2a ustawy VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W szczególności tut. Organ nie odniósł się do kwestii czy w sytuacji Gminy przepis art. 86 ust. 2a ustawy nie ma zastosowania do innych wydatków niż objęte zakresem zadanego pytania.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej braku obowiązku stosowania od dnia 1 stycznia 2016 roku stosowania przepisu art. 86 ust. 2a ustawy od wydatków inwestycyjnych ponoszonych na budowę sieci wodno-kanalizacyjnej. Wniosek w pozostałym zakresie został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin