2016.04.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-5/16-4/TR
z 14 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2015 r. (data wpływu 4 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 marca 2016 r. (data wpływu 22 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 11 marca 2016 r. nr ILPB2/4511-1-5/16-2/TR Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 11 marca 2016 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 16 marca 2016 r.), zaś w dniu 22 marca 2016 r. (data nadania 21 marca 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W okresie od kwietnia do listopada 2015 roku Wnioskodawczyni uczestniczyła jako pionier w międzynarodowym programie X, organizowanym przez stowarzyszenie Y i finansowanym ze środków Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii ramach współpracy z Y, a koordynowanym przez Z. Sposób finansowania działań podejmowanych w ramach Instytutu Innowacji i Technologii określa Rozporządzenie (WE) nr 294/2008 oraz Rozporządzenie (WI) nr 1292/2013 (są to głównie środki z budżetu ogólnego Unii Europejskiej). Celem programu X było stworzenie nowej klasy specjalistów niskoemisyjnej gospodarki (tzw. Pionierów), zdolnych do rozwijania, zarządzania i wdrażania innowacyjnych rozwiązań dotyczących zagadnień efektywnej energetycznie gospodarki poprzez współpracę Pionierów z różnymi uczelniami wyższymi, instytucjami, przedsiębiorstwami itp. realizującymi działania na rzecz zrównoważonego rozwoju i ograniczania bądź eliminowania zmian klimatycznych. Program zakładał realizację przez pionierów między innymi dwóch czterotygodniowych (160 godzin roboczych) stażów – regionalnego (w kraju zamieszkania) oraz międzynarodowego (zagranicą, w jednym z regionów współuczestniczących w programie), a także uczestnictwo w warsztatach. W programie nie przewidziano wynagrodzenia za zrealizowane staże, a jedynie refundację poniesionych kosztów do wysokości łącznie i nie więcej niż 8 000 euro.

Dla zatrudnionych (lecz nie samozatrudnionych) pionierów, co dotyczy sytuacji Wnioskodawczyni, refundacja dotyczyła:

dla organizacji wysyłającej (tzn. pracodawcy) zwrotu wynagrodzenia za okres, gdy pionier realizował staże bądź uczestniczył w warsztatach przewidzianych w programie;
dla pioniera:
- zwrotu kosztów podróży do miejsca odbywania stażu, jeśli było ono inne niż miejsce zamieszkania;
- zwrotu kosztów zakwaterowania, jeśli pionier, aby zrealizować założenia programu, musiał przebywać poza miejscem zamieszkania;
- zwrotu kosztów utrzymania w postaci ryczałtów / diet za każdy dzień realizacji stażu uczestnictwa w warsztatach, przy czym stawki ryczałtu / diety ustalane były w zależności od kraju, w którym odbywała się dana czynność.

Jako osoba zatrudniona (miejsce zatrudnienia: wyższa uczelnia publiczna) Wnioskodawczyni miała obowiązek rozliczania się przez pracodawcę (umowa pomiędzy Z. a uczelnią).

Zgodnie z postanowieniami umowy, Wnioskodawczyni przysługiwał zwrot kosztów podróży, zakwaterowania oraz ryczałtu za każdy dzień realizacji stażu zagranicznego (oraz połowa dziennej stawki ryczałtu za jeden dzień podróży do i z miejsca odbywania stażu), jak również zwrot ryczałtu / diety za każdy dzień realizacji stażu krajowego oraz za każdy dzień uczestnictwa w warsztatach organizowanych w kraju.

Wnioskodawczyni staż regionalny realizowała w przedsiębiorstwie w Holandii, natomiast staż krajowy i regionalny w Urzędzie Marszałkowskim, a warsztaty krajowe odbywały się w Z, a zatem w miejscu zamieszkania. Od pracodawcy Wnioskodawczyni otrzymała pełen zwrot kosztów (podroży, zakwaterowania oraz ryczałtów za każdy dzień) za realizację stażu zagranicznego, bez żadnych potrąceń. Natomiast w odniesieniu do zwrotu przysługujących ryczałtów „krajowych”, łączna kwota przysługujących ryczałtów (1728 euro, po przeliczeniu przez uczelnię 7 759,97 zł, wypłata nastąpiła w PLN) została uznana przez pracodawcę jako wynagrodzenie „brutto brutto” i Wnioskodawczyni otrzymała kwotę pomniejszoną o wszystkie potrącenia, wpierw pracodawcy, a następnie podatek dochodowy, składki na NFZ, ZUS itp. (łącznie potrącenia wyniosły około 40% całkowitej kwoty). Osoby dokonujące rozliczeń w imieniu pracodawcy uzasadniły dokonanie rozliczenia w ten sposób, iż zgodnie z obowiązującym w Polsce rozporządzeniem (rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, Dz. U. z 2013 r., poz. 167) pracownikowi nie przysługują diety w przypadku realizacji podróży służbowej w miejscu zamieszkania, stąd zwrot ryczałtów podlega wszelkim obciążeniom podatkowym itp.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy uzyskany przez Wnioskodawczynię w ramach międzynarodowego programu X (źródło finansowania programu wskazane w opisie stanu faktycznego) ryczałt należy traktować jako wynagrodzenie, a więc dochód w rozumieniu przepisów obowiązującej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy w przypadku uzyskanego w ramach międzynarodowego programu X (źródło finansowania programu wskazane w opisie stanu faktycznego) ryczałtu występuje obowiązek podatnika (Wnioskodawczyni) zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z przepisami obowiązującej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie zapisów umowy podpisanej pomiędzy Z. a uczelnią, Zainteresowanej przysługiwał ryczałt z tytułu odbycia stażu krajowego w miejscu zamieszkania (§ 8 ust. 11 wspomnianej umowy). W odniesieniu do tego zapisu bezzasadne pozostaje potraktowanie wskazanego ryczałtu jako diety i zastosowanie przez płatnika (uczelnię) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 2 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, Dz. U. z 2013 r., poz. 167, a dokładnie § 7 ust. 3 pkt 1, gdyż stoi to w sprzeczności z zapisami podpisanej umowy. W konsekwencji, w ocenie Zainteresowanej, w niewłaściwy sposób ryczałt został uznany przez płatnika za wynagrodzenie (dochód), które podlega opodatkowaniu.

Zapisy umowy (§ 8 ust. 11, § 9) wskazują jasno, że wypłacony ryczałt stanowi nie wynagrodzenie Wnioskodawczyni, ale zwrot poniesionych kosztów, których zasadność poniesienia oceniał i zatwierdzał koordynator programu (§ 9 ust. 2). Tym samym, w ocenie Wnioskodawczyni, nie może być uznany za dochód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w konsekwencji czego nie powinna zostać odprowadzona zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Należy również wskazać, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnione z podatku są „środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, z późn. zm.). Natomiast zgodnie z przepisem art. 2 pkt 5 ustawy o finansach publicznych środkami publicznymi są: „środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Pod pojęciem przychodu kryją się więc wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Również – zgodnie z utrwalonym orzecznictwem – przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 9 ust. 1) są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Z treści opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w okresie od kwietnia do listopada 2015 roku Wnioskodawczyni uczestniczyła jako pionier w międzynarodowym programie X, organizowanym przez stowarzyszenie Y i finansowanym ze środków Instytutu Innowacji i Technologii ramach współpracy z Y, a koordynowanym na przez Z. Sposób finansowania działań podejmowanych w ramach Instytutu Innowacji i Technologii określa Rozporządzenie (WE) nr 294/2008 oraz Rozporządzenie (WI) nr 1292/2013 (są to głównie środki z budżetu ogólnego Unii Europejskiej). W programie nie przewidziano wynagrodzenia za zrealizowane staże, a jedynie refundację poniesionych kosztów do wysokości łącznie i nie więcej niż 8 000 euro.

Od pracodawcy Wnioskodawczyni otrzymała pełen zwrot kosztów (podroży, zakwaterowania oraz ryczałtów za każdy dzień) za realizację stażu zagranicznego, bez żadnych potrąceń. Natomiast w odniesieniu do zwrotu przysługujących ryczałtów „krajowych”, łączna kwota przysługujących ryczałtów (1728 euro, po przeliczeniu przez uczelnię 7 759,97 zł, wypłata nastąpiła w PLN) została uznana przez pracodawcę jako wynagrodzenie „brutto brutto” i Wnioskodawczyni otrzymała kwotę pomniejszoną o wszystkie potrącenia, wpierw pracodawcy, a następnie podatek dochodowy, składki na NFZ, ZUS itp. (łącznie potrącenia wyniosły około 40% całkowitej kwoty). Osoby dokonujące rozliczeń w imieniu pracodawcy uzasadniły dokonanie rozliczenia w ten sposób, że zgodnie z obowiązującym w Polsce rozporządzeniem (rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, Dz. U. z 2013 r., poz. 167) pracownikowi nie przysługują diety w przypadku realizacji podróży służbowej w miejscu zamieszkania, stąd zwrot ryczałtów podlega wszelkim obciążeniom podatkowym itp.).

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są inne źródła.

Równocześnie, przepis art. 20 ust. 1 przytoczonej ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Katalog świadczeń określonych w art. 20 ust. 1 ww. ustawy jest katalogiem otwartym, dlatego też do tego rodzaju źródła przychodu należy zaliczyć wszystkie świadczenia, których ustawodawca nie zaliczył do innych kategorii źródła przychodu wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy. Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego (korzyść), tzn. zarówno pieniężna, jak i niepieniężna.

Biorąc powyższe po uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego przedmiotowy ryczałt mimo, że nie stanowi wynagrodzenia Zainteresowanej, to stanowi przychód z innych źródeł, w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do przywołanego przez Wnioskodawczynię zwolnienia zawartego w treści art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, że w myśl tego przepisu wolne od podatku dochodowego są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 157, poz. 1240, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.) przez środki europejskie rozumie się środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2, 4 i 5a-5c tej ustawy. Są to zatem:

pkt 1 ust. 3 art. 5 – środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b;
pkt 2 ust. 3 art. 5 – niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. c i d:
1. Norweskiego Mechanizmu Finansowego,
2. Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego,
3. Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy;
pkt 4 ust. 3 art. 5 – środki na realizację Wspólnej Polityki Rolnej:
1. Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej „Sekcja Gwarancji”,
2. Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji na wydatki ściśle określone w ustawie,
3. Europejskiego Funduszu Rolniczego Rozwoju Obszarów Wiejskich;
pkt 5a ust. 3 art. 5 – środki przeznaczone na realizację Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych;
pkt 5b ust. 3 art. 5 – środki Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym;
pkt 5c ust. 3 art. 5 – środki pochodzące z instrumentu „Łącząc Europę”, o którym mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1316/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiającym instrument „Łącząc Europę”, zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 913/2010 oraz uchylającym rozporządzenia (WE) nr 680/2007 i (WE) nr 67/2010 (Dz.Urz. UE L 348 z 20.12.2013, str. 129, z późn. zm.).

W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotowe środki są głównie środkami z budżetu ogólnego Unii Europejskiej. Wobec tego, Zainteresowana uważa, że środki finansowe pochodzące z Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii, przekazywane jej w ramach przedmiotowego ryczałtu, stanowią środki publiczne w rozumieniu ustawy o finansach publicznych i korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy podatkowej. W konsekwencji wypłaty ww. ryczałtu nie powinny być pomniejszane o zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i Wnioskodawczyni powinna otrzymywać pełną kwotę bez potrącenia tychże zaliczek.

Z przedstawionym wyżej stanowiskiem Wnioskodawczyni – dotyczącym zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – Organ interpretacyjny się nie zgadza.

Wskazać bowiem należy, że zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa – zwolnienia podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto, przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

Omówiony przepis art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie o finansach publicznych. W ustawie tej jednoznacznie zostało zdefiniowane (a nie przykładowo podane) co należy rozumieć przez „środki europejskie”; są to te środki, które zostały szczegółowo określone w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2, 4 i 5a-5c tejże ustawy.

W artykule tym nie został jednak wymieniony pkt 6 ust. 3 art. 5 ustawy o finansach publicznych, normujący o środkach innych („inne środki”) niż wymienione wyżej. Skoro zatem ustawodawca ściśle określił katalog środków uznawanych w rozumieniu ustawy o finansach publicznych za środki europejskie, to brak jest jakichkolwiek uzasadnionych podstaw, aby ten katalog rozszerzać. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 21 ust. 1 pkt 137 odsyła do ściśle określonych środków europejskich, co oznacza, że tylko pomoc udzielona z udziałem tych właśnie środków, może korzystać ze zwolnienia na mocy omawianego przepisu.

Zatem zwolnienie uregulowanie w treści art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy podatkowej do przedmiotowego stypendium – wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni – nie znajdzie w analizowanej sprawie zastosowania, ponieważ przedmiotowy ryczałt nie jest finansowany ze środków europejskich, które zostały szczegółowo wymienione w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2, 4 i 5a-5c w związku z art. 2 pkt 5 ustawy o finansach publicznych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że do ryczałtu uzyskanego przez Wnioskodawczynię brak jest podstaw do zastosowania zwolnienia uregulowanego w treści artykułu 21 ust. 1 pkt pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dlatego też, zgodnie z dyspozycją art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy otrzymany ryczałt winien zostać zakwalifikowany do przychodów z innych źródeł i opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych.

W konsekwencji – wbrew twierdzeniu Zainteresowanej – zasadne było odprowadzenie zaliczek na podatek dochodowy od przedmiotowego ryczałtu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo informuje się również, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony, do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego, przedstawionym przez Zainteresowaną i stanowiskiem Zainteresowanej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin