Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-927/15/TJ
z 8 grudnia 2015 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015, poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2015 r. (data wpływu 7 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych w związku z dzierżawą nieruchomości gruntowej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 7 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych w związku z dzierżawą nieruchomości gruntowej.
We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Od grudnia 2005 r. Wnioskodawca wydzierżawia gospodarstwo rolne. Celem oddania gruntów w dzierżawę było przejście na rentę strukturalną. Od dzierżawy pobierał czynsz, od którego nie odprowadzał podatku dochodowego. Dzierżawcą gospodarstwa Wnioskodawcy jest rolnik zajmujący się produkcją roślinną i zwierzęcą (mleko). Zatem wydzierżawiona ziemia i łąki są przeznaczone do ww. produkcji. Poza dzierżawą pozostaje budynek – chata wiejska, obora z lat trzydziestych XX wieku o powierzchni ok 100 m2 oraz ok 30 arów siedliska. Od grudnia 2015 r., po osiągnięciu wieku 65 lat i zakończeniu okresu renty strukturalnej, Wnioskodawca zamierza przejść na emeryturę częściową, a po osiągnięciu wieku 66 lat na emeryturę pełną (obecnie gromadzi dokumenty dla Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego). Należące do Wnioskodawcy grunty nadal są dzierżawione przez tego samego rolnika, z przeznaczeniem na ten sam typ produkcji.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy w przedstawionej sytuacji – po przejściu na emeryturę – Wnioskodawca powinien odprowadzać podatek od czynszu dzierżawnego?
Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien opłacać podatku od uzyskanego czynszu dzierżawnego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.
Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:
- miesiąc - w przypadku roślin,
- 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
- 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
- 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt
- licząc od dnia nabycia.
Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie, co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w tym przepisie ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną wyżej definicją działalności rolniczej podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Wszelkie inne przychody pośrednio związane z działalnością rolniczą, czy też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej – nie stanowią przychodów z tej działalności.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
Jak wynika z zacytowanego przepisu, do przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy ustawodawca zalicza między innymi dzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Nie stanowi jednak źródła przychodów, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dzierżawa gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele rolnicze.
Przy określaniu zakresu wskazanego wyżej wyłączenia z katalogu źródeł przychodów należy uwzględnić treść definicji gospodarstwa rolnego, sformułowanej w ustawie o podatku rolnym. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w tej ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.
Za gospodarstwo rolne, w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1381 z późn. zm.), uważa się obszar gruntów, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.
Tak więc, aby przychód z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych to przedmiotem najmu, dzierżawy (czy też innych umów wymienionych w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) muszą być działy specjalne produkcji rolnej albo gospodarstwo rolne lub jego składniki i w wyniku zawartej umowy muszą być wykorzystywane na cele rolnicze.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca – w związku z ubieganiem się o przyznanie renty strukturalnej – wydzierżawił gospodarstwo rolne innemu rolnikowi, który wydzierżawione grunty (ziemie i łąki) wykorzystywał na cele produkcji roślinnej i zwierzęcej. Obecnie – po zakończeniu okresu pobierania renty strukturalnej – Wnioskodawca zamierza przejść na emeryturę częściową, a po osiągnięciu wieku 66 lat, na emeryturę pełną. Wskazane gospodarstwo rolne nadal stanowi przedmiot dzierżawy. Dzierżawcą jest ten sam rolnik, a grunty te wykorzystywane są nadal do tego samego typu produkcji.
Wobec tak przedstawionego opisu wskazać należy, że zgodnie z § 4 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na uzyskiwanie rent strukturalnych objętej planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz. U. Nr 114, poz. 1191 z późn. zm.) rentę strukturalną przyznaje się producentowi rolnemu będącemu osobą fizyczną prowadzącą na własny rachunek działalność rolniczą w gospodarstwie rolnym położonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwanemu dalej „rolnikiem”, jeżeli przekazał gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni użytków rolnych wynoszącej co najmniej 1 ha.
Stosownie natomiast do § 6 ust. 1 pkt 2 lit. c) warunek przekazania gospodarstwa rolnego, o którym mowa w § 4 pkt 4, uważa się za spełniony, jeżeli przekazanie nastąpiło na powiększenie jednego lub kilku gospodarstw rolnych przez przekazanie wchodzących w skład gospodarstwa rolnego użytków rolnych w dzierżawę, na podstawie zawartej na okres co najmniej 10 lat:
- pisemnej umowy zgłoszonej do ewidencji gruntów i budynków albo
- umowy w formie aktu notarialnego.
W świetle przedstawionych wyżej przepisów oraz opisanych we wniosku okoliczności faktycznych stwierdzić należy, że skoro przedmiotem dzierżawy są grunty rolne stanowiące gospodarstwo rolne, to w związku z tym, że grunty te wydzierżawiane są na cele rolnicze – za takie niewątpliwie uznać można produkcję roślinną i zwierzęcą prowadzoną przez rolnika – to wydzierżawienie przez Wnioskodawcę gruntów nie będzie stanowiło źródła przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, uzyskany przez Wnioskodawcę z tego tytułu dochód nie będzie podlegał opodatkowaniu tym podatkiem. Bez znaczenia dla powyższej oceny pozostaje fakt, że Wnioskodawca otrzymywał będzie nie rentę strukturalną, a emeryturę częściową czy też pełną. Istotne dla kwalifikacji tak otrzymywanych dochodów są bowiem charakter dzierżawionych gruntów (musza one stanowić gospodarstwo rolne) i sposób ich wykorzystania (cele działalności rolniczej), a nie inne dochody podatnika.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.