Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-185/16-2/MS2
z 26 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2016 r. (data wpływu 18 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest rozwiedziona od 2006 roku i od tego czasu wychowuje dwie córki Oliwię K. i Laurę K., jako samotna matka. Z rozliczenia ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości na obydwie córki korzysta, od kiedy uzyskała taką możliwość z tytułu podjęcia pracy. Aktualnie okazało się, że ojciec córek Jacek K., odliczył 50% ulgi przysługującej za każdą z córek za rok 2013, 2014 i ma zamiar za 2015 rok w oparciu o interpretację ogólną obowiązującą w Urzędzie Skarbowym w odniesieniu do przedmiotowych przepisów. Poinformował Wnioskodawczynię, że z tego względu powinna dokonać stosownej korekty deklaracji za lata 2013 i 2014. Odliczenia w pełnej wysokości za obydwie córki w 2013 i 2014 roku Wnioskodawczyni dokonała analogicznie jak w latach wcześniejszych, w ślad za art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, który mówi, że: „Zgodnie z art. 27f ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym: „wykonywał władzę rodzicielską,” oraz dlatego, że przepis ten mówi wyraźnie o wykonywaniu władzy rodzicielskiej, a nie jej posiadaniu. A to oznacza, że faktyczne fizyczne wykonywanie opieki nad dzieckiem jest warunkiem do skorzystania z ulgi prorodzinnej i taki cel przyświecał również ustawodawcy.

Od 2006 roku dzieci: małoletnia córka Oliwia K. (ur. 5 kwietnia 2001 r.) i małoletnia córka Laura K. (ur. 1 czerwca 2004 r.), przebywają tylko i wyłącznie pod opieką Wnioskodawczyni, czyli tylko ona faktycznie sprawuje pieczę nad córkami, wychowuje je, opiekuje się nimi, organizuje im życie i to na niej skupia się odpowiedzialność za dzieci i reprezentowanie ich, np. w szkole, w firmach organizujących zajęcia dodatkowe, na które uczęszczały i uczęszczają córki.

W tym miejscu Wnioskodawczyni chciałaby zaznaczyć, że dzieci są tylko i wyłącznie pod opieką Wnioskodawczyni od czasu rozstania z ich ojcem tj. od marca 2006 roku, czyli jeszcze przed rozwodem orzeczonym w listopadzie 2006 roku. Przez te wszystkie lata tylko Wnioskodawczyni:

• opiekowała się dziećmi, wspierała w każdej sytuacji,
  

• starała się wychować je na porządnych i uczciwych ludzi,
  

• dbała o ich zdrowie i opiekowała się podczas chorób,
  

• dążyła do jak najlepszego ich wykształcenia poprzez odpowiednią organizację i planowanie życia,
  

• wspierała przy odrabianiu lekcji i pomagała w nauce,
  

• organizowała zajęcia dodatkowe, aby rozwijać pasje (np.: chodzenie na basen, do kina, zajęcia śpiewu, na które uczęszczała Laura, oraz udział Oliwii w drużynie koszykówki),
  

• przygotowywała córki do występów w różnych uroczystościach, związanych z zajęciami szkolnymi i dodatkowymi,
  

• reprezentowała w szkołach i innych organizacjach poza szkolnych (na zebraniach w szkole i dot. zajęć dodatkowych).
  
  
  

Dzięki staraniom Wnioskodawczyni (bez udziału ojca), córki są dobrze uczącymi się uczennicami gimnazjum i szkoły podstawowej, nie sprawiają żadnych kłopotów wychowawczych i uczęszczają na zajęcia pozalekcyjne. W żadnej z ww. sytuacji ojciec nie występował od 2006 roku do chwili obecnej włącznie. A to oznacza, że ojciec nie wykonywał władzy rodzicielskiej, ponieważ faktyczną władzę i opiekę rodzicielską, a tym samym wymóg określony w art. 27f ust. 1 pkt 1 - spełnia tylko Wnioskodawczyni.

Wyrokiem rozwodowym z dnia 2 listopada 2006 roku, Sąd przyznał wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi: Oliwią K. i Laurą K., obojgu rodzicom, ale wskazał miejsce zamieszkiwania dzieci z matką oraz nakazał ojcu płacić alimenty na dzieci na ręce matki (700 zł na Oliwię i 500 zł na młodszą - Laurę wyrokiem z 2008 roku). W wyroku rozwodowym nie zostały określone zasady, ani harmonogram spotkań ojca z córkami, ponieważ żadna ze stron nie wnosiła o tego typu ustalenia. Pomimo nieograniczonego niczym prawa do kontaktów od 2006 roku do chwili obecnej, a tym samym w 2013, 2014 i 2015 roku ojciec dzieci nie skorzystał z tych możliwości i prawie w ogóle nie spotykał się z córkami. Niestety, najwyraźniej dla ich ojca kontakt osobisty z własnymi dziećmi nie był i nie jest ważny. Od czasu rozwodu z roku na rok, ilość wspólnych spotkań ojca z córkami, znacząco zaczęła spadać (szczególnie po windykacji komorniczej alimentów w 2009 raku), do kilku krótkich spotkań rocznie od roku 2011/2012. W latach 2013 i 2014 częstotliwość spotkań zmieniła się na około 3-4 rocznie i trwała przez pół godziny do około 2 godzin. Natomiast w 2015 roku miały miejsce tylko dwa około godzinne spotkania w Mc Donaldzie - pierwsze w kwietniu przy okazji Świąt Wielkanocnych, zaś drugie we wrześniu. Z reguły ojciec córek, jeśli spotykał się z córkami to zabierał je do Mc Donalda, zamiast do swojego mieszkania, w którym w domowym otoczeniu mógłby porozmawiać i pobyć z córkami. Pomimo, że ojciec zawsze miał możliwość nieograniczonego spotykania się z dziećmi, to w ogóle z tych okoliczności nie korzystał, a tym samym cały obowiązek i trud wychowania dwójki dorastających dzieci spoczął na Wnioskodawczyni. Zazwyczaj ojciec spotykał się ze swoimi córkami, tylko ze względu na to, że córki prosiły go telefonicznie, aby spotkał się z nimi. Niestety bardzo często był obojętny na prośby swoich córek, chociaż mieszkał w tym samym mieście w odległości ok. 5 minut jazdy samochodem. Ojciec dzieci w latach 2013, 2014 (i kolejnych) nie miał również potrzeby spędzenia świąt ze swoimi córkami, święta Bożego Narodzenia w 2013 roku spędził razem ze swoją drugą rodziną w pięciogwiazdkowym Hotelu, podczas uroczystej wigilijnej kolacji i miłego spędzania czasu w basenach, ale bez córek - Oliwii i Laury.

Od 2006 roku ojciec w żadnym roku do chwili obecnej nie potrafił nawet zorganizować kilku dni wspólnie spędzonych z Oliwią i Laurą podczas wakacji lub ferii zimowych. Natomiast na przełomie sierpnia i września 2013 i 2015 roku, wyjechał na 3 tygodniowy urlop we Włoszech ze swoją drugą żoną i kolejnym dzieckiem. Innym przykładem obojętnego podejścia ojca do swoich córek, może być sytuacja, gdy w roku 2014 i 2015 pracował w Ś. i nawet wówczas, gdy miał wynajęte w tym mieście dwu-pokojowe mieszkanie nad morzem nie zorganizował dzieciom wspólnych kilku dni wakacyjnych, podczas gdy jego aktualna żona i dziecko oraz matka spędzały tam wakacyjny czas.

Pod koniec czerwca 2014 roku, Wnioskodawczyni przeprowadziła się razem z córkami do W., gdzie nadal mieszka i samotnie wychowuje córki. Średnio raz w miesiącu w weekend Wnioskodawczyni jest z córkami w P., ponieważ odwiedza swoich rodziców. Ale nawet tych okazji ojciec nie wykorzystał na spotkanie się z córkami, tłumacząc się, albo brakiem czasu, nieobecnością w mieście, pracą, albo innymi sprawami.

Na wsparcie w wychowaniu córek, ze strony Jacka K., Wnioskodawczyni nigdy nie mogła liczyć: ani w zakresie fizycznej opieki nad nimi, ani w kwestiach finansowych, czyli np. w partycypowaniu w dodatkowych wydatkach związanych ze zdrowiem (np. w wizytach u stomatologa), edukacją, tj. zakupem podręczników, wyjazdów na zielone/białe szkoły, obozy, innych wyjść szkolnych dodatkowo płatnych, zajęć dodatkowych, czy sprzętu sportowego niezbędnego do udziału w zajęciach sportowych, jak np.: butów do gry w koszykówkę dla Oliwii, których koszt zakupu w wysokości około 200-300 zł Wnioskodawczyni ponosiła sama.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przedstawionych okoliczności i posiadania tylko formalnego, na podstawie wyroku rozwodowego, prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej, lecz nie wykonywania w żadnym stopniu faktycznej (fizycznej) władzy rodzicielskiej przez ojca (pomimo braku ograniczeń), matka małoletnich dwóch córek miała prawo do skorzystania z odliczenia ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości na małoletnią córkę Oliwię K. i w pełnej wysokości na małoletnią córkę Laurę K. za rok 2013?
2. Czy w świetle przedstawionych okoliczności i posiadania tylko formalnego, na podstawie wyroku rozwodowego, prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej, lecz nie wykonywania w żadnym stopniu faktycznej (fizycznej) władzy rodzicielskiej przez ojca (pomimo braku ograniczeń), matka małoletnich dwóch córek miała prawo do skorzystania z odliczenia ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości na małoletnią córkę Oliwię K. i w pełnej wysokości na małoletnią córkę Laurę K. za rok 2014?
3. Czy w świetle przedstawionych okoliczności i posiadania tylko formalnego, na podstawie wyroku rozwodowego, prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej lecz nie wykonywania w żadnym stopniu faktycznej (fizycznej) władzy rodzicielskiej przez ojca (pomimo braku ograniczeń), matka małoletnich dwóch córek miała prawo do skorzystania z odliczenia ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości na małoletnią córkę Oliwię K. i w pełnej wysokości na małoletnią córkę Laurę K. za rok 2015?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Wyżej wspomniane przez Wnioskodawczynię fakty i okoliczności wskazują, że Jacek K. w żadnym stopniu nie uczestniczy czynnie w wychowywaniu swoich córek, ani w ich życiu codziennym, szkolnym, nie dba o ich zdrowie i rozwój intelektualny, ani nawet nie znajduje czasu na zabawę z nimi podczas np. weekendów, czy wakacji, czyli tym samym nie wykonuje władzy rodzicielskiej nawet w minimalnym stopniu. Dlatego też, przyjęte interpretacje ogólne które mówią, że każdemu rodzicowi, który spełnia warunki do zastosowania odliczenia na podstawie prawa do posiadania władzy rodzicielskiej, orzeczonego wyrokiem sądu przy rozwodzie rodziców przysługuje prawo do 50% kwoty ulgi, oraz podstawową formą działu ulgi jest podział tej kwoty w częściach równych niezależnie od ilości dni wykonywanej władzy rodzicielskiej oraz możliwość skonsumowania ulgi w sposób inny niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju, można by traktować jako skrajną falandyzację przepisów prawa podatkowego dla potrzeb tych podatników, którym świadczenie nie należy się, ani z punktu widzenia prawnego i celowościowego, ani też obiektywnego.

Swoją argumentację Wnioskodawczyni chciałaby poprzeć orzeczeniami Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, które potwierdzają, że tylko ten rodzic, który w rzeczywistości zajmuje się dzieckiem, może skorzystać w całości z ulgi prorodzinnej, tj.:

1. WSA w Gliwicach w wyroku z 5 maja 2015 roku sygn. akt I SA/GI609/14;
2. WSA w Białymstoku sygn. akt I SA/Bk 242/15
3. WSA w Olsztynie w wyroku z 10 grudnia 2015 r. sygn. Akt I SA/Ol 445/15
   
   

Każde z tych orzeczeń dotyczyło podobnej sytuacji: gdzie rodzice są po rozwodzie, a dzieci są pod opieką matki, która odliczała całość ulgi prorodzinnej. W pewnym momencie ojciec złożył PIT, w którym wykazał połowę odliczenia, motywując to prawo posiadaniem władzy rodzicielskiej na podstawie wyroku rozwodowego i/lub spełniania obowiązku alimentacyjnego.

Istotą tych wyroków są stwierdzenia:

1. wykonywanie władzy rodzicielskiej jest prawem i obowiązkiem rodzica, co nie oznacza , że w praktyce i faktycznie jest przed niego realizowane. Jeżeli więc rodzic faktycznie nie wykonuje pieczy nad dzieckiem , nie zarządza jego majątkiem i nie reprezentuje dziecka (art 95 kr. i o.), to nie można przyjmować, że wykonuje władzę rodzicielską, która mu przysługuje.’
2. wykonywanie władzy rodzicielskiej to faktyczna piecza nad dzieckiem, a więc wspólne zamieszkiwanie, zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich jego potrzeb od tzw. życiowych: ubioru, wyżywienia, edukacyjne, rozwojowe i zdrowotne. Oznacza to, że podatnik ma prawo do odliczenia od dochodu ulgi, pod warunkiem jednak, że w danym roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską.
   
   

Zgodnie z zamiarem ustawodawcy, ulga prorodzinna to ulga, która ma pomóc rodzicom w wychowywaniu dzieci, a nie ulga z tytułu bycia rodzicem. Powyższe stwierdzenie poparte zostało w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB4/415-123/13-2/JK2 z dnia 9 maja 2013 roku, którego istotą jest decyzją że brak stosownego porozumienia pomiędzy rodzicami, będącymi po rozwodzie nie oznacza prawa do skorzystania z ulgi w częściach równych. W związku z powyższym, odpisywana corocznie ulga prorodzinna jest świadczeniem, które powinno być przyznane matce małoletnich: Oliwii K. i Laury K., w pełnej wysokości, jako rodzicowi, który de facto wykonuje władzę rodzicielską i zapewni wykorzystanie tych pieniędzy zgodnie z celowością ulgi prorodzinnej, czyli na potrzeby małoletnich córek. Natomiast w przypadku Jacka K., możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej na swoje córki stanowi dla niego rekompensatę z tytułu poniesionych alimentów, ponieważ żadnych innych wydatków na córki nie ponosi.

W świetle powyższego Wnioskodawczyni prosi o przyznanie prawa do skorzystania z ulgi na małoletnią Oliwię K. i małoletnią Laurę K. w pełnej kwocie za rok 2013, 2014, 2015.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władze, pełnił funkcje albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Z przepisu art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

W świetle art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z art. 27f ust. 7 wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym nie korzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  

• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
  

• w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
  
  
  

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788, z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Podkreślenia wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”.

W stanie faktycznym Wnioskodawczyni jednoznacznie wskazała, że ojciec nie wykonuje władzy rodzicielskiej w stosunku do małoletnich dzieci i (abstrahując od sporadycznych widzeń i płaconych alimentów) w żaden sposób nie uczestniczy w ich wychowywaniu. Spotkania ojca z dziećmi były sporadyczne, pomimo że ojciec miał możliwość nieograniczonego spotykania się z dziećmi. Zazwyczaj spotkania te odbywały się na prośbę córek. Wnioskodawczyni nigdy nie mogła liczyć na swojego męża ani w zakresie fizycznej opieki nad dziećmi, ani w kwestiach finansowych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, uznać należy, że skoro w stosunku do małoletnich dzieci tylko Wnioskodawczyni wykonuje władzę rodzicielską bez udziału drugiego z rodziców – to wówczas tylko Ona ma możliwość skorzystania z całości ulgi z tytułu wychowywania dzieci. Zatem w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni przysługiwało w latach 2013 – 2015 prawo do dokonywania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej na małoletnie córki.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Końcowo należy podkreślić, że zakres interpretacji indywidualnej, zdeterminowany jest przede wszystkim przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym jak i własnym stanowiskiem Wnioskodawczyni. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie się różnił od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.