Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-157/16-2/JK
z 7 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 615, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2016 r. (data wpływu 10 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Rodzice Wnioskodawcy Z. i A. Ch. nabyli 31 grudnia 1984 r. przez zasiedzenie nieruchomość na działce Nr 887 o powierzchni 10 arów, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego. Po śmierci A. Ch. w 1998 r. został sporządzony akt notarialny o dziale spadku i zniesieniu współwłasności, gdzie właścicielami nieruchomości stał się Wnioskodawca i Jego brat po 1/2 części. Zamieszkująca nieruchomość Z. Ch. miała dożywotnią służebność. Budynek, o którym mowa jest domem w zabudowie bliźniaczej. Na działce obok Nr 886 o powierzchni 11 arów w tym samym czasie co rodzice Wnioskodawcy (lata 60) pobudował się brat mamy Wnioskodawcy. Obecnie właścicielem sąsiedniego domu są Państwo R.. Sąsiadka chcąc uregulować sprawy formalne po śmierci małżonka w roku 2015 zwróciła się do notariusza. Okazało się wówczas, że na skutek błędu urzędników, który miał miejsce w latach 60-tych ubiegłego wieku Wnioskodawca wraz z bratem oraz sąsiadka mają błędne numery działek, inne oznaczenia są we wpisie rejestrów gruntów w Starostwie w R., a inne w aktach notarialnych. Na skutek tego błędu urzędników sąsiedzi i właściciele (w tym Wnioskodawca) mieli odwrotnie w stosunku do rzeczywistości przypisane numery działek. Notariusz jako jedyne rozwiązanie zaproponowała sporządzenie umowy zamiany. Z oczywistych względów czynność ta nie była transakcją kupna – sprzedaży, a jedynie formą naprawy błędu urzędników, którego to koszty ponieśli właściciele obu działek. Aktem notarialnym w dniu 26 marca 2015 roku właściciele podpisali umowę, w której błąd w numeracji działek i powierzchni został skorygowany (koszt aktu 6.200,00 zł). W styczniu 2016 r. współwłaściciele działki Nr 886 (w tym Wnioskodawca) zawarli notarialną umowę sprzedaży nieruchomości, której właścicielami stali się w roku 1998 i w stosunku, do której na skutek błędu urzędniczego trzeba było w roku 2015 dokonać umowy zamiany numeru działek. Wnioskodawca uważa, że dokonana w dniu 26 marca 2015 roku umowa zamiany nie stanowiła nabycia w rozumieniu art. 10. ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Była to czynność czysto techniczna mająca na celu sprostować błędne zapisy numerów ewidencyjnych działek oraz ich powierzchni. Właściciele nie zamienili się ani na domy ani na działki ani nie zmieniły się granice działek, żadna ze stron nie otrzymała również zapłaty, nie można więc mówić tu o odpłatnym zbyciu nieruchomości. Sprzedaż nieruchomości nastąpiła dopiero w styczniu 2016 roku, faktycznie po upływie 18 lat od czasu, kiedy jej współwłaścicielami stali się Wnioskodawca wraz z bratem.

Stan przed aktem notarialnym z dnia 26 marca 2015 r.

Właściciele: R. Ch. J. i W.

Numer działki: 886 887

Powierzchnia działki: 0,1156 ha 0,1000 ha

Nr Księgi wieczystej: ...

Stan po akcie notarialnym z dnia 26 marca 2015 r.

Właściciele: R.y Ch. J. i W.

Numer działki: 887 886

Powierzchnia działki: 0,0975 ha 0,1156 ha

Nr Księgi wieczystej: ...

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy w takiej sytuacji zasadne jest uiszczanie podatku od sprzedaży nieruchomości przez Wnioskodawcę i Jego brata, skoro faktycznie od roku 1998 są oni właścicielami przedmiotowej nieruchomości, a w roku 2015 poprawiono jedynie błędne zapisy ewidencyjne?
2. Czy sprzedaż nieruchomości 5 stycznia 2016 roku skutkuje obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 19%?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, sytuacja taka nie powinna skutkować obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych właściwych w sytuacji, gdy sprzedaje on nieruchomość przed upływem 5 lat od jej nabycia. Sprzedaż nieruchomości nastąpiła dopiero 5 stycznia 2016 roku, czyli faktycznie po upływie 18 lat od czasu, kiedy jej współwłaścicielami stali się Wnioskodawca z bratem. Dnia 26 marca 2015 roku poprawiono jedynie błędne zapisy ewidencyjne działek. Właściciele nie nabyli żadnej nowej nieruchomości. Nie zmieniła się struktura własności. Byli dalej właścicielami domu po rodzicach na działce. W ocenie Wnioskodawcy sytuacja taka nie powinna skutkować obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z powyższego wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości lub udziału w niej decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Jak wynika ze stanu faktycznego, rodzice Wnioskodawcy nabyli 31 grudnia 1984 r. przez zasiedzenie nieruchomość na działce Nr 887 o powierzchni 10 arów, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego. Po śmierci ojca Wnioskodawcy w 1998 r. został sporządzony akt notarialny o dziale spadku i zniesieniu współwłasności, gdzie właścicielami nieruchomości stał się Wnioskodawca i Jego brat po 1/2 części. Zamieszkująca nieruchomość mama Wnioskodawcy miała dożywotnią służebność. Budynek, o którym mowa jest domem w zabudowie bliźniaczej. Na działce obok Nr 886 o powierzchni 11 arów w tym samym czasie co rodzice Wnioskodawcy (lata 60) pobudował się brat mamy Wnioskodawcy. Obecnie właścicielem sąsiedniego domu są Państwo R.. Sąsiadka chcąc uregulować sprawy formalne po śmierci małżonka w roku 2015 zwróciła się do notariusza. Okazało się wówczas, że na skutek błędu urzędników, który miał miejsce w latach 60-tych ubiegłego wieku Wnioskodawca z bratem oraz sąsiadka mają błędne numery działek, inne oznaczenia są we wpisie rejestrów gruntów, a inne w aktach notarialnych. Na skutek tego błędu urzędników sąsiedzi i właściciele (w tym Wnioskodawca) mieli odwrotnie w stosunku do rzeczywistości przypisane numery działek. Notariusz jako jedyne rozwiązanie zaproponowała sporządzenie umowy zamiany. Aktem notarialnym w dniu 26 marca 2015 roku właściciele podpisali umowę, w której błąd w numeracji działek i powierzchni został skorygowany. W styczniu 2016 r. współwłaściciele działki Nr 886 (w tym Wnioskodawca) zawarli notarialną umowę sprzedaży nieruchomości.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy (spadkodawców) ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc, dniem nabycia spadku przez Wnioskodawcę oraz pozostałych spadkobierców jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast postanowienie Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobierców do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Stosownie do treści art. 1035 Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Jednak zgodnie z art. 1036 Kodeksu cywilnego istnieje możliwość rozporządzenia przez spadkobierców prawem lub rzeczą należącą do spadku, mimo istnienia współwłasności, jeśli następuje to za zgodną wolą wszystkich spadkobierców.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia współwłasności podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Ponadto, zgodnie z art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Zgodnie bowiem z treścią art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Przepis art. 604 Kodeksu cywilnego stanowi, że do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży, tj. art. 155 § 1 Kodeksu, zgodnie z którym umowa zamiany rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że rezultatem umowy zamiany nieruchomości jest nabycie na własność innej nieruchomości. Natomiast, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej uprzednio w drodze zamiany, datą, od której należy liczyć okres pięcioletni, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, jest rok, w którym dokonano zamiany nieruchomości. Data, w której dokonano zamiany nieruchomości jest datą nabycia nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży i z tą datą należy wiązać skutki podatkowe w zakresie powstania obowiązku podatkowego.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że niewątpliwie Wnioskodawca nabył w spadku, dziale spadku i zniesieniu współwłasności udział w nieruchomości stanowiącej działkę o Nr 887. Jednakże dokonując umowy zamiany z sąsiadem zbył ten udział w zamian za który nabył udział w działce o Nr 886 i ta działka została przez współwłaścicieli sprzedana w styczniu 2016 r.

Tym samym, nie można się zgodzić z Wnioskodawcą, że sprzedał udział w działce, którą nabył w spadku, dziale spadku i zniesieniu współwłasności. Sprzedany w styczniu 2016 r. udział w działce 886 został bowiem przez Wnioskodawcę nabyty dopiero w wyniku umowy zamiany w dniu 26 marca 2015 r. Zatem dochód uzyskany w 2016 r. ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w 2015 r. w wyniku umowy zamiany podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie uregulowań zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy jego obliczenia.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, opłatę notarialną, opłatę sądową. Koszty te, nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód. Przychodem ze sprzedaży, jak wskazano powyżej, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Natomiast koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ww. ustawy).

Przepis art. 22 ust. 6c ustawy, w sposób jednoznaczny stanowi, co w przypadku sprzedaży nieruchomości może być uznane za koszt uzyskania przychodu. Przepis ten posługuje się m. in. pojęciem kosztu nabycia. W przypadku podatników zbywających nieruchomość nabytą w drodze zamiany, kosztem tym bezspornie jest koszt nabycia zbywanej w drodze sprzedaży nieruchomości. Zatem, w przypadku sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze zamiany, kosztem nabycia będzie określona w umowie zamiany wartość nieruchomości przekazanej na rzecz kontrahenta w zamian za nieruchomość będącą przedmiotem sprzedaży.

Kosztem nabycia nieruchomości będącej przedmiotem zbycia będzie zatem wartość nieruchomości, którą podatnik zbył w wykonaniu umowy zamiany. Bowiem to wartość zbywanej w drodze zamiany nieruchomości (a nie wartość nabywanej nieruchomości) stanowi specyficznego rodzaju „cenę”, jaką podatnik musi zapłacić za nabywaną nieruchomość.

Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Stosownie do art. 30e ust. 3 ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia w drodze zamiany nieruchomości lub praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) dochód ustala się u każdej ze stron umowy na zasadach, o których mowa w ust. 2.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że dochód (różnica pomiędzy przychodem określonym na podstawie art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a kosztami uzyskania przychodu określonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy) uzyskany ze sprzedaży w 2016 r. udziału w nieruchomości (działce Nr 886) nabytego w wyniku umowy zamiany podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dochód ten jednakże może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, jeśli środki uzyskane ze sprzedaży zostaną wydatkowane w ciągu dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, na własne cele mieszkaniowe, wymienione enumeratywnie w art. 21 ust. 25 ustawy.

Ponadto zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze powyższe interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych w stosunku do drugiego współwłaściciela (brata Wnioskodawcy).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.