Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-167/16-4/HW
z 9 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki komandytowej przedstawione we wniosku z dnia 29 lutego 2016 r. (data wpływu 10 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 kwietnia 2016 r. (data wpływy 25 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług szkoleniowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług szkoleniowych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 kwietnia 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Zainteresowany zawiera umowy z podmiotami trzecimi (pracodawcami) na realizację projektu szkoleń podnoszących kwalifikacje zawodowe pracowników, finansowanych z Krajowego Funduszu Szkoleniowego, na rzecz pracowników tych podmiotów trzecich.

Krajowy Fundusz Szkoleniowy, to środki finansowe rozdysponowywane w ramach Funduszu Pracy. Reguluje to ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (art. 4, ust. 1 pkt 7 lit. h) w zw. z art. 69a ust. l i ust. 2, art. 103 oraz art. 110).

Zgodnie z regulacją, środki w ramach KFS są środkami publicznymi, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych. Ich wydatkowanie przeprowadzane jest przez Powiatowe Urzędy Pracy.

Środki na przeprowadzanie szkoleń zostały pozyskane przez podmioty trzecie (pracodawców) w Powiatowych Urzędach Pracy. Podmioty te (pracodawcy) – zawarli z Powiatowymi Urzędami Pracy umowę o sfinansowanie szkoleń dla swoich pracowników podnoszących ich kwalifikacje do wykonywania pracy na swoich stanowiskach pracy. Pracownicy nie ponoszą z tytułu odbytych szkoleń i podniesionych kwalifikacji żadnych opłat na rzecz pracodawców bądź podmiotu wykonującego szkolenie.

Środki finansowe pochodzące z KFS są wydatkowane przez pracodawców w całości na podnoszenie kwalifikacji pracowników. Koszt projektu przeprowadzenia szkoleń w ramach podnoszenia kwalifikacji pracowników może być dodatkowo sfinansowany ze środków własnych pracodawcy, lecz udział środków pozyskanych z KFS w ogólnym koszcie projektu nie może spaść poniżej 70%. Tak też jest w przypadku objętym niniejszymi wnioskiem. Szkolenia te będą polegać na nabywaniu nowych umiejętności z zakresu zarządzania czasem własnej pracy i podnoszenia jakości pracy zespołu pracowników: zarządzanie pracą zespołu, ocena ryzyka, odpowiedzialność prawna, zarządzanie projektami, planowanie strategii rozwoju przedsiębiorstwa, optymalizacja urządzenia stanowisk pracy. Będą one polegać także na nabywaniu umiejętności dających konkretne uprawnienia. W ramach części kursów i szkoleń przewiduje się przyznanie pracownikom uprawnień: audytor wewn. ISO-9001, administrator bezpieczeństwa informacji (ochrona danych osobowych).

Z tytułu usług wykonanych w ramach projektu podnoszenia kwalifikacji pracowników finansowanego z KFS, Wnioskodawca wystawi podmiotom, na rzecz których realizuje projekt, faktura zw. z VAT. Opisem usługi objętej wystawioną fakturą będzie: usługa w zakresie doskonalenia zawodowego gdzie indziej niesklasyfikowana PKWiU: 85.59.13.

Ponadto w piśmie z dnia 19 kwietnia 2016 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, że:

1. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty.
2. Zainteresowany nie prowadzi działalności w zakresie kształcenia i wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług.
3. Usługi będące przedmiotem zapytania są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług. W ramach takiej usługi uaktualnia oraz poszerza się wiedzę pracowników o wykonywaniu ich czynności stanowiskowych, służbowych lub zawodowych w ramach danej branży lub rodzaju zajmowanego stanowiska. Dotyczy to zarówno wiedzy typowej dla zajmowanego stanowiska służbowego oraz wykonywanego zawodu regulowanego, a także w zakresie aktywności, do której konieczna jest wiedza specjalistyczna (np. o obsłudze urządzeń lub o normach jakościowych wykonywanej pracy).
4. Świadczone usługi będą dotyczyć szkoleń o ustrukturyzowanym charakterze i przebiegu. Część z tych szkoleń jest regulowana przepisami odrębnymi i będzie fizycznie przeprowadzana przez instruktorów posiadających konieczne uprawnienia zawodowe lub posiadających certyfikowane umiejętności. Będą to szkolenia z zakresu przepisów powszechnie obowiązującego prawa, obsługi specjalistycznych urządzeń do obsługi, których konieczne jest przeszkolenie stanowiskowe, a także takie, do których konieczne jest uzyskanie uprawnień nadawanych przez samorządy zawodowe lub decyzje administracyjne. Będą to również szkolenia z zakresu wiedzy koniecznej do prawidłowego wykonywania zadań powierzonych przez pracodawcę w ramach zajmowanego stanowiska, ale które nie posiadają formy określonej przepisami odrębnymi. Nie można określić konkretnych rodzajów szkoleń jakie będą przeprowadzane, gdyż zależy to od konkretnego, zgłoszonego przez pracodawców zapotrzebowania. Zapotrzebowanie na konkretne szkolenia będzie określone w umowie o wykonanie szkoleń wraz ze szczegółowym określeniem ich przebiegu. Zgłaszane zapotrzebowanie na szkolenia będzie weryfikowane pod względem ich przydatności do wykonywania zawodu lub stanowiska. Nie będą przeprowadzane szkolenia, które nie mają waloru konieczności do wykonywania zawodu lub funkcji (z zakresu wiedzy niespecjalistycznej i powszechnie dostępnej). Szkolenia będą adresowane wyłącznie do pracowników pracodawcy uczestniczącego w projekcie szkoleniowym i będącego zamawiającym przedmiotową usługę. Usługa przedmiotowa nie będzie świadczona na rzecz podmiotów niezwiązanych z zamawiającym.
5. Wnioskodawca nie otrzymał akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty i o nią nie wystąpił.
6. Wnioskodawca będzie posiadał jednoznaczne dowody na procentowy udział środków publicznych w sfinansowaniu przedmiotowych szkoleń. Szkolenia będące przedmiotem wniosku będą finansowane ze środków publicznych, na podstawie umowy zawartej z podmiotem publicznym i działającym na podstawie ustawy o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r., który jest dysponentem środków w zakresie Krajowego Funduszu Szkoleniowego. Zgodnie z taką umową minimalny udział środków publicznych w budżecie przeznaczonym na sfinansowanie szkoleń będzie wynosił 70% ich ogólnego kosztu. Udział środków publicznych w środkach przeznaczonych do sfinansowania przedmiotowych szkoleń będzie jednoznacznie określony w zawartej umowie z dysponentem Krajowego Funduszu Szkoleniowego, a dodatkowe potwierdzenie tego znajdzie odzwierciedlenie w preliminarzu, a także w rozliczeniu wszystkich kosztów.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca powinien zastosować zwolnienie przedmiotowe z tytułu wykonanej usługi w zakresie podatku od towarów i usług, tak jak przewiduje art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011, Nr 177, poz. 1054)?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi wykonywane przez niego, w ramach przedstawionego stanu faktycznego, korzystają z przedmiotowego zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Środki z KFS są środkami publicznymi w rozumieniu ustawy o finansach publicznych. Są w całości wydatkowane na przeprowadzenie kursów i szkoleń podnoszących kwalifikacje pracowników, czyli na usługi kształcenia zawodowego finansowane w całości ze środków publicznych. Odpłatność ponoszona przez pracodawców na rzecz Wnioskodawcy w ramach przeprowadzanego projektu będzie się składać w co najmniej 70% z pozyskanych funduszy z KFS, przy czym zostaną wydatkowane wszystkie pozyskane fundusze w ramach KFS.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opisany stan faktyczny wyczerpuje zwolnienie przedmiotowe opisane w przywołanej podstawie prawnej z ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ( …).

Ponadto, zgodnie z przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak wynika z regulacji art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Głównym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

Na mocy art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

W tym kontekście wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zatem, aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia. Natomiast jeśli chodzi o kwestię wychowania, należy wskazać, iż jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Zatem to szkoły obowiązkowe mają za zadanie realizować program wychowywania. Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy, mogą natomiast korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia na poziomie wyższym.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Stosownie do treści § 3 ust. 1 pkt 13 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r., poz. 736), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Natomiast na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związane.

W tym miejscu wskazać należy, że w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. L Nr 77, str. 1). Rozporządzenie Rady nr 282/2011 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, że przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2011 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 282/2011 zastąpiło rozporządzenie Rady nr 1777/2005, które przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC, z późn. zm.).

Przepis art. 44 ww. rozporządzenia nr 282/2011 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany – nie będący zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – zawiera umowy z podmiotami trzecimi (pracodawcami) na realizację projektu szkoleń podnoszących kwalifikacje zawodowe pracowników, finansowanych z Krajowego Funduszu Szkoleniowego, na rzecz pracowników tych podmiotów trzecich.

Krajowy Fundusz Szkoleniowy, to środki finansowe rozdysponowywane w ramach Funduszu Pracy. Reguluje to ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (art. 4, ust. 1 pkt 7 lit. h) w zw. z art. 69a ust. l i ust. 2, art. 103 oraz art. 110).

Zgodnie z regulacją, środki w ramach KFS są środkami publicznymi, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych. Ich wydatkowanie przeprowadzane jest przez Powiatowe Urzędy Pracy.

Środki na przeprowadzanie szkoleń zostały pozyskane przez podmioty trzecie (pracodawców) w Powiatowych Urzędach Pracy. Podmioty te (pracodawcy) – zawarli z Powiatowymi Urzędami Pracy umowę o sfinansowanie szkoleń dla swoich pracowników podnoszących ich kwalifikacje do wykonywania pracy na swoich stanowiskach pracy. Pracownicy nie ponoszą z tytułu odbytych szkoleń i podniesionych kwalifikacji żadnych opłat na rzecz pracodawców bądź podmiotu wykonującego szkolenie.

Środki finansowe pochodzące z KFS są wydatkowane przez pracodawców w całości na podnoszenie kwalifikacji pracowników. Koszt projektu przeprowadzenia szkoleń w ramach podnoszenia kwalifikacji pracowników może być dodatkowo sfinansowany ze środków własnych pracodawcy, lecz udział środków pozyskanych z KFS w ogólnym koszcie projektu nie może spaść poniżej 70%. Tak też jest w przypadku objętym niniejszymi wnioskiem. Szkolenia te będą polegać na nabywaniu nowych umiejętności z zakresu zarządzania czasem własnej pracy i podnoszenia jakości pracy zespołu pracowników: zarządzanie pracą zespołu, ocena ryzyka, odpowiedzialność prawna, zarządzanie projektami, planowanie strategii rozwoju przedsiębiorstwa, optymalizacja urządzenia stanowisk pracy. Będą one polegać także na nabywaniu umiejętności dających konkretne uprawnienia. W ramach części kursów i szkoleń przewiduje się przyznanie pracownikom uprawnień: audytor wewn. ISO-9001, administrator bezpieczeństwa informacji (ochrona danych osobowych).

Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty. Zainteresowany nie prowadzi działalności w zakresie kształcenia i wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy. Usługi będące przedmiotem zapytania są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. W ramach takiej usługi uaktualnia oraz poszerza się wiedzę pracowników o wykonywaniu ich czynności stanowiskowych, służbowych lub zawodowych w ramach danej branży lub rodzaju zajmowanego stanowiska. Dotyczy to zarówno wiedzy typowej dla zajmowanego stanowiska służbowego oraz wykonywanego zawodu regulowanego, a także w zakresie aktywności, do której konieczna jest wiedza specjalistyczna (np. o obsłudze urządzeń lub o normach jakościowych wykonywanej pracy).

Świadczone usługi będą dotyczyć szkoleń o ustrukturyzowanym charakterze i przebiegu. Część z tych szkoleń jest regulowana przepisami odrębnymi i będzie fizycznie przeprowadzana przez instruktorów posiadających konieczne uprawnienia zawodowe lub posiadających certyfikowane umiejętności. Będą to szkolenia z zakresu przepisów powszechnie obowiązującego prawa, obsługi specjalistycznych urządzeń do obsługi, których konieczne jest przeszkolenie stanowiskowe, a także takie, do których konieczne jest uzyskanie uprawnień nadawanych przez samorządy zawodowe lub decyzje administracyjne. Będą to również szkolenia z zakresu wiedzy koniecznej do prawidłowego wykonywania zadań powierzonych przez pracodawcę w ramach zajmowanego stanowiska, ale które nie posiadają formy określonej przepisami odrębnymi. Nie można określić konkretnych rodzajów szkoleń jakie będą przeprowadzane, gdyż zależy to od konkretnego, zgłoszonego przez pracodawców zapotrzebowania. Zapotrzebowanie na konkretne szkolenia będzie określone w umowie o wykonanie szkoleń wraz ze szczegółowym określeniem ich przebiegu. Zgłaszane zapotrzebowanie na szkolenia będzie weryfikowane pod względem ich przydatności do wykonywania zawodu lub stanowiska. Nie będą przeprowadzane szkolenia, które nie mają waloru konieczności do wykonywania zawodu lub funkcji (z zakresu wiedzy niespecjalistycznej i powszechnie dostępnej). Szkolenia będą adresowane wyłącznie do pracowników pracodawcy uczestniczącego w projekcie szkoleniowym i będącego zamawiającym przedmiotową usługę. Usługa przedmiotowa nie będzie świadczona na rzecz podmiotów niezwiązanych z zamawiającym.

Wnioskodawca nie otrzymał akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty i o nią nie wystąpił.

Zainteresowany będzie posiadał jednoznaczne dowody na procentowy udział środków publicznych w sfinansowaniu przedmiotowych szkoleń. Szkolenia będące przedmiotem wniosku będą finansowane ze środków publicznych, na podstawie umowy zawartej z podmiotem publicznym i działającym na podstawie ustawy o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r., który jest dysponentem środków zakresie Krajowego Funduszu Szkoleniowego. Zgodnie z taką umową minimalny udział środków publicznych w budżecie przeznaczonym na sfinansowanie szkoleń będzie wynosił 70% ich ogólnego kosztu. Udział środków publicznych w środkach przeznaczonych do sfinansowania przedmiotowych szkoleń będzie jednoznacznie określony w zawartej umowie z dysponentem Krajowego Funduszu Szkoleniowego, a dodatkowe potwierdzenie tego znajdzie odzwierciedlenie w preliminarzu, a także w rozliczeniu wszystkich kosztów.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Zainteresowany powinien zastosować zwolnienie przedmiotowe z tytułu wykonanej usługi w zakresie podatku od towarów i usług, tak jak przewiduje art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz dokonaną analizę przepisów, stwierdzić należy, że w związku z tym, iż Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty, a ponadto z wniosku nie wynika, aby Zainteresowany był uczelnią, jednostka naukową, czy też jednostką badawczo-rozwojową świadcząca usługi kształcenia na poziomie wyższym, usługi szkoleniowe świadczone przez Spółkę nie będą mogły korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a i lit. b ustawy.

Natomiast dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, istotne jest – w pierwszej kolejności – uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych.

W niniejszej sprawie koniecznym jest zatem rozstrzygnięcie, czy usługi świadczone przez podwykonawcę na rzecz Wnioskodawcy w ramach projektu stanowią usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że usługi będące przedmiotem zapytania są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. W ramach takiej usługi uaktualnia oraz poszerza się wiedzę pracowników o wykonywaniu ich czynności stanowiskowych, służbowych lub zawodowych w ramach danej branży lub rodzaju zajmowanego stanowiska. Dotyczy to zarówno wiedzy typowej dla zajmowanego stanowiska służbowego oraz wykonywanego zawodu regulowanego, a także w zakresie aktywności do której konieczna jest wiedza specjalistyczna (np. o obsłudze urządzeń lub o normach jakościowych wykonywanej pracy).

Powyższe oznacza, że zostanie spełniona pierwsza z przesłanek wynikająca wprost z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Jednakże, jak zaznaczono powyżej, powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy przewiduje zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości ze środków publicznych.

Należy jednak zwrócić uwagę, że Wnioskodawca w treści wniosku wskazał, że nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Ponadto z wniosku nie wynika, że świadczone przez Zainteresowanego usługi, będą usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonymi w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że ww. usługi szkoleniowe realizowane przez Wnioskodawcę w zakresie wskazanym w treści wniosku nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a oraz lit. b ustawy, gdyż nie zostaną spełnione warunki wynikające z ww. przepisu tj. usługi te nie będą prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach oraz nie będą świadczone przez podmiot, który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją.

Natomiast w celu dokonania oceny, czy usługi szkoleniowe świadczone przez podwykonawcę świadczącego na rzecz Wnioskodawcy usługę szkoleniową będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, konieczne jest stwierdzenie, czy jest spełniona trzecia z przesłanek wskazanych w ww. przepisie, tj. czy usługi te będą finansowane w całości ze środków publicznych.

Z opisu sprawy wynika, że szkolenia będące przedmiotem wniosku będą finansowane ze środków publicznych, na podstawie umowy zawartej z podmiotem publicznym i działającym na podstawie ustawy o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r., który jest dysponentem środków zakresie Krajowego Funduszu Szkoleniowego. Zgodnie z taką umową minimalny udział środków publicznych w budżecie przeznaczonym na sfinansowanie szkoleń będzie wynosił 70% ich ogólnego kosztu. Udział środków publicznych w środkach przeznaczonych do sfinansowania przedmiotowych szkoleń będzie jednoznacznie określony w zawartej umowie z dysponentem Krajowego Funduszu Szkoleniowego, a dodatkowe potwierdzenie tego znajdzie odzwierciedlenie w preliminarzu, a także w rozliczeniu wszystkich kosztów.

Należy wskazać, że w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885, z późn. zm.), środkami publicznymi są:

1. dochody publiczne;
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
   1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
   2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
   3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
   4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
   5. z innych operacji finansowych.
5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2015 r., poz. 149), Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym. Dysponentem Funduszu Pracy jest minister właściwy do spraw pracy (art. 103 ust. 2 ww. ustawy).

Przepis art. 69a ww. ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, stanowi, że:

1. Środki Funduszu Pracy w formie KFS przeznacza się na finansowanie działań na rzecz kształcenia ustawicznego pracowników i pracodawców.
2. Powiatowe urzędy pracy mogą przeznaczyć środki KFS na finansowanie działań obejmujących:
   1. kształcenie ustawiczne pracowników i pracodawcy, na które składają się:
      1. określenie potrzeb pracodawcy w zakresie kształcenia ustawicznego w związku z ubieganiem się o sfinansowanie tego kształcenia ze środków KFS,
      2. kursy i studia podyplomowe realizowane z inicjatywy pracodawcy lub za jego zgodą,
      3. egzaminy umożliwiające uzyskanie dokumentów potwierdzających nabycie umiejętności, kwalifikacji lub uprawnień zawodowych,
      4. badania lekarskie i psychologiczne wymagane do podjęcia kształcenia lub pracy zawodowej po ukończonym kształceniu,
      5. ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków w związku z podjętym kształceniem;
   2. określanie zapotrzebowania na zawody na rynku pracy;
   3. badanie efektywności wsparcia udzielonego ze środków KFS;
   4. promocję KFS;
   5. konsultacje i poradnictwo dla pracodawców w zakresie korzystania z KFS.
3. Działania finansowane ze środków KFS, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, mogą być też realizowane przez ministra właściwego do spraw pracy lub wojewódzkie urzędy pracy.
   
   

Zgodnie z art. 69b ust. 1 ww. ustawy, na wniosek pracodawcy, na podstawie umowy, starosta może przyznać środki z KFS na sfinansowanie kosztów, o których mowa w art. 69a ust. 2 pkt 1, w wysokości 80% tych kosztów, nie więcej jednak niż 300% przeciętnego wynagrodzenia w danym roku na jednego uczestnika, a w przypadku mikroprzedsiębiorstw w wysokości 100%, nie więcej jednak niż 300% przeciętnego wynagrodzenia w danym roku na jednego uczestnika.

Środki z KFS przyznane pracodawcy na sfinansowanie kosztów kształcenia ustawicznego stanowią pomoc udzielaną zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis (art. 69b ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 69b ust. 7 ww. ustawy, Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób i tryb przyznawania środków z KFS, w tym:

1. zakres informacji niezbędnych do sporządzenia wniosku o przyznanie środków z KFS,
2. elementy umowy, o której mowa w ust. 1

– mając na względzie prawidłowość wydatkowania środków, a także konieczność zapewnienia zgodności udzielanej pomocy z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 14 maja 2014 r. (Dz. U. poz. 639) w sprawie przyznawania środków z Krajowego Funduszu Szkoleniowego, wydane na podstawie art. 69b ust. 7 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, określa szczegółowy sposób i tryb przyznawania środków na kształcenie ustawiczne pracowników i pracodawców ze środków Krajowego Funduszu Szkoleniowego, zwanego dalej „KFS”, w tym:

1. zakres informacji niezbędnych do sporządzenia wniosku o przyznanie środków z KFS;
2. elementy umowy o finansowanie działań obejmujących kształcenie ustawiczne pracowników i pracodawcy.
   
   

W związku z powyższym należy wskazać, że środki pochodzące z Krajowego Funduszu Szkoleniowego mieszczą się w kategorii środków publicznych w rozumieniu ustawy o finansach publicznych.

Należy zwrócić uwagę, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług, uzależnia stosowanie zwolnienia od podatku od tego, czy świadczona przez dany podmiot usługa kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego będzie finansowana w 100% ze środków publicznych.

Stosownie natomiast do § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Powyższy wymóg finansowania w określonej wysokości przedmiotowej usługi ze środków publicznych jest spełniony w przypadku, gdy rzeczywistym (w znaczeniu ekonomicznym) źródłem finansowania tej usługi są środki publiczne. Powyższego nie wyklucza fakt, że w świadczeniu tej usługi uczestniczą podmioty trzecie w charakterze podwykonawców (niezależnie od tego, którym z kolei zleceniobiorcą w ewentualnym łańcuchu podwykonawców jest dany podwykonawca). Wydatkowanie przekazanych na realizację danego projektu środków publicznych przez ich dysponenta na realizację poszczególnych jego części (całości) przez podwykonawców, oznacza bowiem, że poszczególne części (całość) projektu realizowane przez podwykonawców są – z ekonomicznego punktu widzenia – finansowane ze środków publicznych. W konsekwencji względem nich znajduje zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w ww. przepisach (przy spełnieniu pozostałych warunków). Przedmiotowy warunek „finansowania ze środków publicznych” jest zatem spełniony zarówno w przypadku, gdy otrzymujący dofinansowanie ze środków publicznych sam świadczy przedmiotową usługę, jak również gdy w realizację tej usługi zaangażowany jest podwykonawca (kolejni podwykonawcy). Istotne jest jedynie to, żeby środki publiczne stanowiły rzeczywiste (w znaczeniu ekonomicznym) źródło finansowania przedmiotowych usług (co zakłada istnienie ścisłego związku pomiędzy otrzymanymi środkami publicznymi a realizowanymi świadczeniami). Podwykonawca korzystający ze zwolnienia winien zatem posiadać stosowną dokumentację potwierdzającą, że źródłem finansowania tej usługi są środki publiczne.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że w przypadku świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych, finansowanych co najmniej w 70% ze środków publicznych, podstawą do zwolnienia będzie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

Wobec powyższego oceniając całościowo stanowisko, w którym Wnioskodawca twierdzi, że świadczone usługi szkoleniowe przez Zainteresowanego będą zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, należy uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.