Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2012 r. (data wpływu 18 grudnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 lutego 2013 r. (data wpływu 1 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wspólnika Spółki jawnej odpisów amortyzacyjnych dokonanych od środka trwałego wniesionego do Spółki w formie aportu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 19 lutego 2013 r., Nr IPTPB1/415-760/12-2/KSU, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 19 lutego 2013 r. skutecznie doręczono w dniu 21 lutego 2013 r., następnie w dniu 1 marca 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 28 lutego 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne.

Wspólnicy Spółki cywilnej prowadzili działalność gospodarczą pod nazwą X s.c. W dniu 26 maja 2003 r. wspólnicy wyżej wskazanej Spółki cywilnej, na podstawie umowy sprzedaży (akt notarialny Repertorium A nr), nabyli prawo wieczystego użytkowania nieruchomości położonej we W., oznaczonej numerem działki 2/7, o powierzchni 2671 m² oraz prawo własności posadowionego na tym gruncie budynku magazynowego, na prawach wspólności łącznej (§ 3 aktu notarialnego). Cena sprzedaży budynku została ustalona w kwocie 610.000 zł, natomiast całej nieruchomości w kwocie 660.000 zł (§ 5 aktu notarialnego). Nabyty budynek wprowadzono do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Spółkę cywilną działalności gospodarczej.

W dniu 1 grudnia 2003 r. została zawarta nowa umowa Spółki cywilnej pod nazwą Y s.c. i cały majątek poprzednio działającej Spółki cywilnej został wniesiony aportem do nowopowstałej Spółki cywilnej, łącznie z budynkiem magazynowym. Majątek wniesiony aportem został wprowadzony do ewidencji środków trwałych nowopowstałej Spółki cywilnej, która rozpoczęła działalność dnia 15 grudnia 2003 r. Środki trwałe były wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej przez Spółkę, skutecznie przyczyniając się do osiągania dużych przychodów ze sprzedaży.

W dniu 2 marca 2006 r., na podstawie art. 26 § 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, Spółka cywilna została obligatoryjnie przekształcona w Spółkę jawną i cały majątek Spółki cywilnej został wniesiony do Spółki jawnej, łącznie z budynkiem magazynowym, o którym mowa powyżej. Budynek przez cały czas był wykorzystywany w prowadzonej działalności przynosząc znaczne przychody, tak w Spółce cywilnej, jak i jawnej. Od budynku magazynowego w Spółce jawnej naliczano amortyzację, która stanowiła koszty uzyskania przychodów.

Spółka jawna przejęła (w wyniku przekształcenia Spółki cywilnej w trybie art. 26 § 4 Kodeksu spółek handlowych) również budynek rozbioru mięsa o wartości 854.503,97 zł, wybudowany przez Spółkę cywilną na cudzym gruncie. Wartość budynku produkcyjnego wprowadzonego aportem do Spółki cywilnej stanowiła kwotę 205.700 zł. W latach 2004 - 2005 poniesiono nakłady inwestycyjne na rozbudowę budynku w wysokości 648.803,97 zł. Łączna wartość budynku w tabeli amortyzacyjnej wynosiła na dzień 31 grudnia 2005 r. 854.503,97 zł (w dacie zakończenia inwestycji). Inwestycja była prowadzona przez Spółkę cywilną we własnym zakresie. Spółka dokumenty źródłowe dotyczące prowadzonej inwestycji, zgodnie z postanowieniami art. 74 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości, zlikwidowała w dniu 31 grudnia 2011 r. (6 lat po zakończeniu prowadzonej inwestycji). Budynek rozbioru mięsa figurował w ewidencji środków trwałych Spółki cywilnej na dzień przekształcenia w Spółkę jawną oraz cały czas był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Od tego budynku wspólnicy Spółki jawnej naliczają amortyzacje, którą traktują jako koszt uzyskania przychodu.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 28 lutego 2013 r. Wnioskodawca dodał ponadto, iż:

1. aktualnie prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Z Spółka jawna,
2. dokumentacja księgowa jest prowadzona w oparciu o księgi rachunkowe,
3. pytania dotyczą stanu księgowego w 2007 r.,
4. aktualnie nie toczy się postępowanie podatkowe ani kontrolne dotyczące 2007 r.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy będąc wspólnikiem Spółki jawnej, Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, z tytułu udziału w tej Spółce, część amortyzacji od budynku magazynowego opisanego w punkcie I, proporcjonalnie do Jego prawa do udziału w zysku (zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)...
2. Czy będąc wspólnikiem Spółki jawnej Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, z tytułu udziału w tej Spółce, część amortyzacji od budynku rozbioru mięsa opisanego w punkcie II proporcjonalnie do Jego prawa do udziału w zysku (zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), jeśli Spółka zlikwidowała 31 grudnia 2011 r. dokumenty źródłowe, na podstawie których można było określić wartość zaktualizowaną budynku rozbioru mięsa (Wnioskodawca zaznacza, że Spółka posiada tabelę amortyzacyjną, która zawiera dane dotyczące wartości środka trwałego).
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. Natomiast wniosek w zakresie pytania nr 2 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, budynek magazynowy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych na zasadzie współwłasności łącznej wspólników Spółki cywilnej, zatem środek ten wchodzi w skład majątku Spółki (art. 863 § 1 Kodeksu cywilnego), ponieważ wspólnik Spółki cywilnej nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku. W Jego ocenie amortyzacja budynku magazynowego jest kosztem uzyskania przychodów w Spółce jawnej, którą przekształcono obligatoryjnie (na podstawie art. 24 § 4 Kodeks spółek handlowych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 sierpnia 2009 r.) ze Spółki cywilnej. Zgodnie bowiem z art. 553 § 1 ww. ustawy, spółce przekształconej przysługują wszystkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej.

Stosownie do art. 22g ust. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym do osób fizycznych, Spółka miała prawo liczyć amortyzację od wartości początkowej budynku magazynowego wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej. W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 28 lutego 2013 r. Wnioskodawca dodał, iż Jego zdaniem część amortyzacji od budynku magazynowego, proporcjonalnie do Jego prawa do udziału w zysku, ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w 2007 r. z tytułu udziału w Spółce jawnej, gdyż:

• jest udziałowcem tej Spółki od 1 grudnia 2003 r. (wtedy była to Spółka cywilna),

• budynek został wniesiony aportom do tejże Spółki, czyli budynek ten jest w majątku Spółki, w której ma On udział,

• budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i oddany do użytkowania w dniu przekształcenia Spółki i cały czas jest wykorzystywany w działalności gospodarczej,

• odpisy amortyzacyjne są naliczane zgodnie z przepisami podatkowymi art. 22h ust. 1, więc są kosztami uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów rozliczane są proporcjonalnie do prawa do udziału w zysku w spółce niebędącej osobą prawną.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm. – określanego w dalszej części skrótem „K.s.h.”), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo- akcyjna. Spółka osobowa stanowi odrębną od wspólników strukturę pod względem organizacyjnym i majątkowym, podobnie jak osoby prawne. Spółki osobowe są podmiotami prawa, a więc mają zdolność prawną, co oznacza, że mogą w pełnym zakresie uczestniczyć w obrocie gospodarczym, być podmiotami stosunków prawnych. Wynika to m.in. z art. 8 K.s.h., który stanowi, iż spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Spółka jawna jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem, solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką (art. 22 K.s.h.). Należy także wskazać na treść art. 28 K.s.h., zgodnie z którym majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2007 r., przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Z treści art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, że zasady wyrażone w ust 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

W świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W myśl art. 22 ust. 8 cyt. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 powołanej wyżej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22g ust. 12 cyt. ustawy, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego.

Natomiast w myśl art. 22g ust. 13 pkt 2 ww. ustawy, przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie zmiany formy prawnej prowadzonej działalności, polegającej na połączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów albo zmianie wspólników spółki nie będącej osobą prawną.

Stosownie do treści art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Zgodnie z art. 22h ust. 4 ww. ustawy, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 22i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji (wykazu) do końca tego roku podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w dniu 26 maja 2003 r. wspólnicy Spółki cywilnej X, na podstawie umowy sprzedaży nabyli prawo wieczystego użytkowania nieruchomości oraz prawo własności posadowionego na tym gruncie budynku magazynowego, na prawach wspólności łącznej. Nabyty budynek wprowadzono do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Spółkę cywilną działalności gospodarczej. W dniu 1 grudnia 2003 r. została zawarta nowa umowa Spółki cywilnej pod nazwą Y i cały majątek poprzednio działającej Spółki cywilnej został wniesiony aportem do nowopowstałej Spółki cywilnej, łącznie z budynkiem magazynowym. Majątek wniesiony aportem został wprowadzony do ewidencji środków trwałych nowopowstałej Spółki cywilnej, która rozpoczęła działalność dnia 15 grudnia 2003 r. Środki trwałe były wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej przez Spółkę, skutecznie przyczyniając się do osiągania dużych przychodów ze sprzedaży. W dniu 2 marca 2006 r., Spółka cywilna została obligatoryjnie przekształcona w Spółkę jawną i cały majątek Spółki cywilnej został wniesiony do Spółki jawnej, łącznie z budynkiem magazynowym, o którym mowa powyżej. Budynek przez cały czas był wykorzystywany w prowadzonej działalności, przynosząc znaczne przychody, tak w Spółce cywilnej, jak i jawnej. Od budynku magazynowego w Spółce jawnej naliczano amortyzację, która stanowiła koszty uzyskania przychodów.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, iż w Spółce jawnej, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, winna nastąpić kontynuacja przyjętych uprzednio zasad zarówno określenia wartości początkowej budynku magazynowego, jak i zasad amortyzacji. Spółka jawna nie może na nowo ustalać wartości początkowej amortyzowanego uprzednio (w ramach Spółki cywilnej) przedmiotowego środka trwałego i na nowo rozpoczynać jego amortyzacji, ponieważ nastąpiła zmiana formy prawnej prowadzonej działalności, o której mowa w art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro ww. nieruchomość będąca przedmiotem wkładu do Spółki cywilnej, była amortyzowana w Spółce cywilnej, to jej wartość początkową należało ustalić w wysokości wartości początkowej, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne w Spółce cywilnej. Równocześnie Spółka jawna, stosownie do art. 22h ust. 3 ww. ustawy, obowiązana była do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowego środka trwałego z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuowania metody amortyzacji przyjętej przez Spółkę cywilną. Pamiętać także należy, iż suma odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez Spółkę jawną i odpisów amortyzacyjnych dokonanych uprzednio przez Spółkę cywilną, nie może przekroczyć wartości początkowej danego środka trwałego. Zasadą jest bowiem, iż nie można amortyzować danego środka trwałego dwukrotnie, ani dokonywać odpisów amortyzacyjnych wyższych niż wynosi wartość początkowa środka trwałego. W konsekwencji, odpisy amortyzacyjne dokonane w Spółce cywilnej miały bezpośredni wpływ na wysokość odpisów dokonywanych w Spółce jawnej.

Zatem, jeżeli Spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, przyjęła w ewidencji środków trwałych taką samą wartość początkową budynku magazynowego, jaka była wykazana w ewidencji prowadzonej przez Spółkę cywilną oraz uwzględniła dotychczasową wysokość odpisów, kontynuując metodę amortyzacji przyjętą przez tę Spółkę, to Wnioskodawca mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonane w 2007 r. od przedmiotowego budynku, proporcjonalnie do Jego udziału w zyskach Spółki, stosownie do treści cyt. powyżej art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, w którym zastosowanie znajdą np. przepisy art. 180 i 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.). Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postepowania dowodowego. Na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku tego postepowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, iż interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych wobec pozostałych wspólników Spółki jawnej.

Końcowo nadmienia się, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Tut. Organ wskazuje, że jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Powrót