Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-230/16/AR
z 23 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 marca 2016 r. (data wpływu 24 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 17 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny nieruchomości gruntowej niezabudowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny nieruchomości gruntowej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 17 maja 2016 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Starosta, występujący jako organ wykonujący zadanie rządowe (reprezentujący Skarb Państwa) zamierza dokonać darowizny nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa na rzecz Gminy Miasta. Przedmiotem darowizny będzie nieruchomość gruntowa, niezabudowana, położona w X, oznaczona jako działka nr A, o pow. 2,1330 ha. Dla przedmiotowej nieruchomość Sąd Rejonowy w X prowadzi księgę wieczystą, w której prawo własności ww. działki jest wpisane na rzecz Skarbu Państwa. Zgodnie z zapisem w operacie ewidencji gruntów Starostwa Powiatowego w X, przedmiotowa działka stanowi grunty orne klasy IIIa o pow. 2,1330 ha. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego miasta X, przedmiotowa nieruchomość jest przeznaczona w części pod tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (95,3 %), w pozostałej części pod tereny dróg publicznych. Faktycznie działka jest niezagospodarowana, nie uprawiana, stanowi nieużytek. Na działce znajdują się pozostałości ogródków działkowych (krzewy, niskie drzewa itp.), istniejących tam w przeszłości. Na działce nie ma budynków ani budowli. Darowizna przedmiotowej nieruchomości nastąpi w trybie art. 22 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, z przeznaczeniem na potrzeby budownictwa komunalnego, z możliwością jej odwołania, jeśli zostanie przeznaczona przez obdarowanego na inny cel. Darowizna nieruchomości będzie miała charakter umowy cywilnej, zawartej w formie aktu notarialnego. Skarb Państwa jest właścicielem w/w nieruchomości od czasów II wojny światowej. Przedmiotowa nieruchomość została przejęta na własność Państwa prawdopodobnie jako mienie poniemieckie. Następnie znajdowała się w użytkowaniu i trwałym zarządzie Zakładu Karnego w X - państwowej jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej. Prawo to uległo wygaśnięciu w 2010 r., na mocy ostatecznej decyzji administracyjnej Starosty nr … z dnia 13 września 2010 r. W dniu 18 listopada 2010 r. przedmiotowa nieruchomość została protokolarnie wydana Staroście, reprezentującemu Skarb Państwa. Od tej chwili działka nr A znajduje się w posiadaniu Starosty. Starosta nie ponosi nakładów na przedmiotową nieruchomość, za wyjątkiem utrzymywania na niej porządku i czystości (koszenie traw, zbieranie odpadów).

Staroście nie przysługiwało ani w całości, ani w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. działki.

Pismem z dnia 17 maja 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że dokonał korekty nazwy Wnioskodawcy i ostatecznie wyjaśnił, że zmienia nazwę Wnioskodawcy na Powiat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy darowizna działki nr A, niezabudowanej, przeznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego miasta X, na cele budowlane (budownictwo wielomieszkaniowe), na rzecz Gminy Miasta X, będzie podlegała opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy darowizna przedmiotowej nieruchomości - niezabudowanej działki gruntu - nie podlega przepisom ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług, wobec czego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2) eksport towarów; 3) import towarów na terytorium kraju; 4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; 5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Pojęcie towaru zostało zdefiniowane w art. 6 pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z nim towarem są rzeczy, a więc również grunty. Natomiast zgodnie z art. 7 ust.2 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności: 1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, 2) wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. W tej indywidualnej sytuacji Staroście takie prawo nie przysługiwało, ani w całości ani w części. Tym samym planowana darowizna nieruchomości gruntowej na rzecz Gminy Miasta X, nie stanowi nieodpłatnego przekazania towarów, o którym mowa w art. 7 ust.2 ww. ustawy. Tym samym planowana darowizna nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem VAT

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego dostawa co do zasady jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W związku z powyższym, sprzedaż własności gruntu należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra, a ponadto musi to być czynność odpłatna.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątek, który został zawarty – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Stosownie do brzmienia powyższego przepisu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny,

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl art. 7 ust. 3 ww. ustawy o VAT, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazywanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości bądź w części. Powyższe oznacza, że darowiznę towarów uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem lub wytworzeniem.

W konsekwencji, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów (w tym darowizny) – w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Natomiast stosownie do treści art. 890 § 1 ww. Kodeksu cywilnego, oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną uregulowaną w tytule XXXIII Księgi trzeciej Kodeksu cywilnego, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Starosta występujący jako organ wykonujący zadanie rządowe (reprezentujący Skarb Państwa) zamierza dokonać darowizny nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa na rzecz Gminy Miasta X. Przedmiotem darowizny będzie nieruchomość gruntowa, niezabudowana, położona w X, oznaczona jako działka nr A, o pow. 2,1330 ha. Dla przedmiotowej nieruchomość Sąd Rejonowy w X prowadzi księgę wieczystą, w której prawo własności ww. działki jest wpisane na rzecz Skarbu Państwa.

Skarb Państwa jest właścicielem ww. nieruchomości od czasów II wojny światowej. Przedmiotowa nieruchomość została przejęta na własność Państwa prawdopodobnie jako mienie poniemieckie. Następnie znajdowała się w użytkowaniu i trwałym zarządzie Zakładu Karnego w X - państwowej jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej. Prawo to uległo wygaśnięciu w 2010 r., na mocy ostatecznej decyzji administracyjnej Starosty nr … z dnia 13 września 2010 r. W dniu 18 listopada 2010 r. przedmiotowa nieruchomość została protokolarnie wydana Staroście, reprezentującemu Skarb Państwa. Od tej chwili działka nr A znajduje się w posiadaniu Starosty.

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego miasta X przedmiotowa nieruchomość jest przeznaczona w części pod tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (95,3%), w pozostałej części pod tereny dróg publicznych.

Staroście nie przysługiwało ani w całości, ani w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. działki.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości, czy przekazana darowizna w postaci ww. działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W ocenie tut. organu czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie spełnia przesłanek do uznania jej za nieodpłatne przekazanie towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, ze względu na fakt, że Wnioskodawcy nie przysługiwało ani w całości, ani w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. działki.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.