Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-167/16/BJ
z 19 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. 2015, poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 29 lutego 2016 r. (data wpływu 9 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 11 kwietnia 2016 r. (data wpływu 11 kwietnia 2016 r.) oraz pismem z 15 kwietnia 2016 r. (data wpływu 20 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy związane z modernizacją infrastruktury, która będzie przedmiotem dzierżawy tj. muru ogrodzeniowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy związane z modernizacją infrastruktury, która będzie przedmiotem dzierżawy tj. muru ogrodzeniowego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 11 kwietnia 2016 r. (data wpływu 11 kwietnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 30 marca 2016 r. znak: IBPP3/4512-167/16/BJ oraz pismem z 15 kwietnia 2016 r. (data wpływu 20 kwietnia 2016 r.).

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 11 kwietnia 2016 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

W roku 2015 Gmina R. zrealizowała zadanie inwestycyjne pn. „…”. Inwestycja miała na celu posadowienie trwałego ogrodzenia od strony ul. B. w R. przy drodze wojewódzkiej nr 975 spełniającego funkcję tablicy informacyjnej jednocześnie miejsce reklamy działalności kulturalnej prowadzonej przez G. C. K. C. w R. Gminne Centrum Kultury Czytelnictwa w R. jest jednostką kultury wpisaną do rejestru placówek kultury i nie jest jednocześnie jednostką budżetową gminy R.

Odbudowane ogrodzenie zostało w całości wydzierżawione odpłatnie dla GCKiCZ w R. celem prowadzenia własnej działalności gospodarczej na podstawie umowy dzierżawy z dnia 31 sierpnia 2015 r. na okres 3 miesięcy oraz uchwałą Rady Miejskiej w R. nr XXX/XX/15 z dnia 29 października 2015 r. wyrażona została zgoda na wydzierżawienie tej nieruchomości dotychczasowemu dzierżawcy w drodze bezprzetargowej na okres 30 lat. Czynsz dzierżawny tego obiektu wynosi 150,00 zł netto + VAT wg. stawki 23%, wydatki związane z bieżącym utrzymaniem obiektu ponosi w całości dzierżawca.

Jednocześnie Gmina wyjaśnia, iż przedmiotowy mur nie jest zabytkiem figurującym w rejestrze zabytków a jedynie spełnia funkcję użytkową, nie było wymagane pozwolenie na przeprowadzenie inwestycji a mur przed i po przeprowadzeniu inwestycji nie posiadał statusu „zabytku”.

Gmina nie dokonała odliczeń poniesionych na ten cel wydatków w deklaracjach VAT-7 za miesiące, w których wydatki zostały poniesione.

W fakturach dokumentujących nabywane na potrzeby realizacji projektu towary i usługi jako nabywca została wskazana Gmina R. Gmina przystępując do realizacji projektu miała bezpośredni zamiar wykorzystywania tej inwestycji do czynności opodatkowanych w postaci odpłatnej dzierżawy a dowodem na taki zamiar Gminy jest umowa o przyznanie pomocy z dnia 23 października 2014 r. zawarta z Samorządem Województwa M. w K. na dofinansowanie realizacji zadania „…”, w której podatek VAT został zakwalifikowany przez Beneficjenta czyli Gminę jako niekwalifikowalny w ramach projektu (czyli możliwy do odliczenia).

Zakończeniu inwestycji realizowanej przez Gminę nie towarzyszyło „oddanie do użytkowania” w formie urzędowej procedury, gdyż nie jest to wymagalne. Inwestycja przeprowadzona była nie na podstawie pozwolenia na budowę lecz poprzez zgłoszenie prac budowlanych nie wymagających pozwolenia na budowę. Pierwszy wydatek związany z realizacją projektu miał miejsce w dniu 7 listopada 2014 r. i był to rachunek za zredagowanie opisów na tablice informacyjne i do systemu Guide 24/24/ (rachunek do umowy zlecenie bez podatku VAT), pierwszy wydatek udokumentowany fakturą VAT miał miejsce w dniu 25 lutego 2015 r. a kolejny i zarazem ostatni wydatek miał miejsce w dniu 11 marca 2015 r.

W chwili dokonywania wydatków związanych z odbudową muru grodzeniowego Gmina R. - jako Beneficjent pomocy - składała stosowne oświadczenia w zakresie kwalifikowalności podatku VAT wskazując w nich konsekwentnie na niekwalifikowalność podatku w tym projekcie.

Podatek ten może być zaliczony do wydatków kwalifikowanych, czyli tych, które podlegają częściowej refundacji, jeśli beneficjent nie ma możliwości jego odzyskania. Wynika to z przepisów unijnych, a ściślej rzecz ujmując, z rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady XXX/2006/WE w sprawie EFRR (...). W świetle art. 7 ust. 1 lit. d) tego rozporządzenia, VAT podlegający zwrotowi nie jest kwalifikowalny w ramach projektu współfinansowanego z EFRR. Przepis ten należy interpretować w oparciu o zapisy Krajowych wytycznych Ministra Rozwoju Regionalnego dotyczących kwalifikowania wydatków w ramach funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności w okresie programowania 2007-2013. Do nich są dostosowane poszczególne wytyczne dotyczące kwalifikowalności wydatków w ramach programów operacyjnych na lata 2007-2013 (np. PO IG, PO Liś, RPO). Wynika z nich, że VAT może być wydatkiem kwalifikowalnym tylko wtedy, gdy został rzeczywiście i ostatecznie poniesiony przez beneficjenta. Natomiast VAT podlegający odzyskaniu zgodnie z ustawą o VAT nie będzie uważany za kwalifikowalny, nawet jeśli nie został faktycznie odzyskany przez beneficjenta, a jedynie zaistniała taka możliwość - wskazana w przepisach prawa.

Mając na uwadze powyższe przepisy Gmina już przed przystąpieniem do realizacji tej inwestycji działała jako podatnik podatku VAT deklarując jednoznacznie zamiar wykorzystania w działalności gospodarczej.

Sformułowanie „…” figuruje wyłącznie w nazwie realizowanego projektu współfinansowanego przez Samorząd Województwa. Wydatków związanych z zagospodarowaniem terenu w centrum R. Gmina nie zamierza odliczać, gdyż wydatki te nie mają związku z czynnościami opodatkowanymi (plac w centrum R. w ramach tego projektu został utwardzony, wykonane zostały roboty ziemne i utwardzenie nawierzchni placu jednak nie służy żadnym czynnościom opodatkowanym, zadanie to zostało wykonane w ramach zadań własnych Gminy).

Z zagospodarowanego terenu placu korzystają nieodpłatnie mieszkańcy Gminy. Jest to teren otwarty i ogólnodostępny dla wszystkich użytkowników. Realizując to zadanie Gmina R. nie działała w charakterze podatnika podatku VAT, inwestycja została wykonana w ramach zadań własnych związanych z zaspokajaniem potrzeb wspólnoty.

Przedmiotem umowy dzierżawy jest wyłącznie mur grodzeniowy usytuowany na działkach nr 1324/1, 1324/2, 1324/3 objętych księgą wieczystą XXX prowadzoną przez Sąd Rejonowy w T.

Gmina jest w stanie wyodrębnić wydatki związane z odbudową muru grodzeniowego, gdyż integralną częścią umowy o przyznanie pomocy jest „Zestawienie rzeczowo-finansowe operacji”, w którym zostały szczegółowo opisane i zestawione koszty inwestycji dla odbudowy muru oraz zagospodarowania terenu w centrum R.

Gmina nie dokonywała na bieżąco odliczenia podatku naliczonego związanego z tą inwestycją, gdyż projekt był - jak wspomniano powyżej - współfinansowany ze środków Samorządu Województwa Małopolskiego i wszelkie zmiany w warunkach realizowanego projektu musiały być uzgadnianie z Samorządem. W dniu 30 marca 2015 r. Gmina R. poinformowała Urząd Marszałkowski Województwa o niewielkiej korekcie kosztów - zmianie uległa wysokość kosztów kwalifikowanych (Gmina we własnym zakresie wykonała część prac) a w ślad za tym nastąpiła zmiana w „zestawieniu rzeczowo-finansowym operacji”. Ostateczne rozliczenie operacji nastąpiło w dniu 16 września 2015 r.

Łączna wartość zadania inwestycyjnego wynosi 122.827,50 zł w tym odbudowa muru 79.117,91 zł, zagospodarowanie terenu w centrum R. 37.438,68 zł, koszty wspólne 6.270,91 zł.

Umowa dzierżawy została zawarta w dniu 31 sierpnia 2015 r. z Gminnym Centrum Kultury i Czytelnictwa w R. reprezentowanym przez Dyrektora, jej przedmiotem jest mur grodzeniowy usytuowany na działkach 1324/1, 1324/2, 1324/3 w R. na okres do dnia 30 listopada 2015 r. a następnie Rada Miejska w R. uchwałą nr XIV/XX/15 z dnia 29 października 2015 r. wyraziła zgodę na odstąpienie od obowiązku przetargowego trybu zawarcia umowy i wydzierżawienie nieruchomości dotychczasowemu dzierżawcy na okres 30 lat. Gmina R. nie dysponuje żadnymi dokumentami o podjęciu decyzji w sprawie wydzierżawienia muru grodzeniowego, uzgodnienia co do postanowień umowy były konsultowane między stronami ustnie, nie były sporządzane protokoły z takich ustaleń, zawarcie umowy dzierżawy nie wymagało zastosowania trybu przetargowego.

Gminne Centrum Kultury i Czytelnictwa - zgodnie z umową dzierżawy - wykorzystuje przedmiot dzierżawy na prowadzenie działalności kulturalnej (zapowiedzi wydarzeń kulturalnych) zgodnej ze statutem Centrum w celu pozyskiwania dodatkowych przychodów na finansowanie zadań statutowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zawarcie umowy dzierżawy (na warunkach wymienionych powyżej) całego obiektu daje Gminie prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT potwierdzających poniesione na ten cel wydatki poprzez korekty deklaracji VAT-7 za miesiące, w których było prawo do takiego odliczenia?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gmina stoi na stanowisku, iż posiada pełne prawo do odliczenia całości wydatków związanych z realizowaną inwestycją wynikające z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, gdyż poniesione na ten cel wydatki służą w całości sprzedaży opodatkowanej; w związku z faktem, iż nie zostały wydatki te odliczone w deklaracjach za okresy, w których było do tego prawo Gmina ma prawo złożyć korekty deklaracji VAT-7 w trybie art. 86 ust. 13 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawione wyżej unormowania wykluczają możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Zatem obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju działalności, z którym wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Terminy, w których powstaje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego ustawodawca określił w art. 86 ust. 10-13 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, l0d i l0e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, l0d, l0e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (tj. za pierwszy okres rozliczeniowy w którym spełnił wszystkie warunki do dokonania odliczenia), nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z regulacji art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według uregulowania art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Należy zauważyć, że umowa dzierżawy jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu. A zatem, umówiony pomiędzy stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy (pobierania pożytków) i stanowi świadczenie wzajemne.

Analiza powyższych przepisów prawa w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego prowadzi do stwierdzenia, że dzierżawa muru ogrodzeniowego stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu.

Jednakże, aby uznać czynność za podlegającą opodatkowaniu, w pierwszej kolejności podmiot wykonujący tę czynność winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w świetle ust. 2 ww. artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi ust. 6 tego artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 446), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (ust. 1 pkt 9, 15 ustawy o samorządzie gminnym). Działalność gmin w zakresie kultury, jako zadanie własne jednostek samorządu terytorialnego, została uregulowana ustawą z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. z 2012 r. poz. 406 ze zm.).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.

W świetle powołanych powyżej przepisów ustawy o VAT, odpłatnie realizowane w ramach umów cywilnoprawnych świadczenie usług przez jednostki samorządu terytorialnego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług na podstawie art. 5 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Czynności wykonywane na podstawie zawartych przez Gminę umów cywilnoprawnych nie podlegają wyłączeniu z opodatkowania na mocy powołanego wyżej art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, co skutkuje opodatkowaniem tej czynności.

Należy bowiem zauważyć, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia dla usług dzierżawy muru ogrodzeniowego.

Wobec powyższego przepisu należy wskazać, że Gmina świadcząc usługi dzierżawy wskazanego we wniosku muru ogrodzeniowego w całości wydzierżawionego na rzecz Gminnego Centrum Kultury i Czytelnictwa będzie dla tej właśnie czynności działała jako podatnik podatku VAT, a świadczona przez Gminę usługa dzierżawy, będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy według stawki właściwej dla tej czynności.

W kontekście powyższych ustaleń, odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego, należy podkreślić, że ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności. Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Nadmienić należy, że na podatniku spoczywa ciężar udokumentowania planowanych zmian, co do sposobu przeznaczenia muru ogrodzeniowego będącego w jej zasobach, co powoduje, że powinny one znaleźć odzwierciedlenie w stosownych dokumentach.

Konkludując, jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są (mają być) wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości podatku.

Należy zauważyć, że z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie -towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24).

Tezę tą potwierdzają również postanowienia pkt 8-9 wyroku w sprawie C-97/90 Lennartz, w których TSUE stwierdził, że prawo do odliczeń powstaje w momencie, gdy podlegający odliczeniu podatek staje się wymagalny. W konsekwencji o istnieniu tego prawa do odliczeń może zadecydować jedynie charakter, w jakim osoba występuje w danym czasie. Zgodnie z art. 17 (2) szóstej dyrektywy, o ile podatnik, działający w tym charakterze, używa towarów dla celów czynności podlegających opodatkowaniu, jest on uprawniony do odliczania podatku należnego lub zapłaconego od takich towarów. Jeżeli towary nie są używane do celów działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 4, lecz do celów prywatnej konsumpcji, nie powstaje żadne prawo do odliczeń.

Z okoliczności sprawy wynika, że Gmina, zrealizowała zadanie inwestycyjne polegające na odbudowie muru ogrodzeniowego oraz zagospodarowanie terenu w centrum R. Odbudowane ogrodzenie zostało w całości wydzierżawione odpłatnie dla GCKiCZ celem prowadzenia własnej działalności gospodarczej na podstawie umowy dzierżawy z dnia 31 sierpnia 2015 r. Gmina przystępując do realizacji projektu miała bezpośredni zamiar wykorzystywania tej inwestycji do czynności opodatkowanych w postaci odpłatnej dzierżawy a dowodem na taki zamiar Gminy jest umowa o przyznanie pomocy nr 000XX-XX-UMXXX/14 z dnia 23 października 2014 r. zawarta z Samorządem Województwa w K. Jak wskazał Wnioskodawca, Gmina już przed przystąpieniem do realizacji tej inwestycji działała jako podatnik podatku VAT deklarując jednoznacznie zamiar wykorzystania w działalności gospodarczej.

Odnosząc przywołane powyżej przepisy prawa do przedstawionego stanu faktycznego i stanowiska Wnioskodawcy w kontekście zadanego pytania należy stwierdzić, że Gminie w związku z zawarciem umowy dzierżawy całego obiektu jakim jest odbudowany mur ogrodzeniowy – podano, że przedmiotem umowy dzierżawy jest wyłącznie mur ogrodzeniowy usytuowany na działkach nr 1324/1, 1324/2, 1324/3 – przysługuje prawo do odliczenia całości podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT potwierdzających poniesione na ten cel (odbudowę muru ogrodzeniowego) wydatki. Gmina wskazała, że jest w stanie wyodrębnić wydatki związane z odbudową muru ogrodzeniowego, gdyż w „Zestawieniu rzeczowo-finansowym operacji” zostały szczegółowo opisane i zestawione koszty inwestycji odbudowy muru.

Gmina przedstawiając stan faktyczny podała, że do tej pory nie odliczyła podatku naliczonego z tytułu poniesionych na ten cel wydatków.

W konsekwencji Gmina, w sytuacji gdy nie odliczyła podatku naliczonego w momencie dokonywania zakupów (w 2015 r.) w związku z odbudową muru ogrodzeniowego, ma prawo do zrealizowania tego prawa przez złożenie stosownych korekt deklaracji za poszczególne okresy rozliczeniowe, w których wystąpiło prawo do odliczenia, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie objętym pytaniem Wnioskodawcy tj. umowy dzierżawy muru ogrodzeniowego a zatem prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów towarów i usług związanych z odbudową muru ogrodzeniowego natomiast nie dotyczy prawa do odliczenia w związku z zagospodarowaniem terenu w centrum R.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Należy wskazać, że przedmiotowa interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, z którego wynika, że mur ogrodzeniowy będzie przedmiotem dzierżawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.