Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.475.2016.1.MM
z 30 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2016 r. (data wpływu 15 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 maja 2016 r. (data wpływu 13 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego w Niemczech podatku od wartości dodanej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 27 kwietnia 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.145.2016.1.MM, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 27 kwietnia 2016 r. (data doręczenia 9 maja 2016 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 10 maja 2016 r. (data wpływu 15 maja 2016 r.), nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej w dniu 11 maja 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność indywidualną gospodarczą, zarejestrowaną w CEiDG pod nazwą „…..” Handel i projektowanie ….. Przedmiotem działalności jest handel detaliczny sprzętem oświetleniowym. Wnioskodawczyni posiada sklep stacjonarny w Polsce (w miejscu prowadzenia działalności). Ponadto, sprzedaje towary w sprzedaży wysyłkowej zarówno na terytorium Polski, jak i do innych krajów Unii Europejskiej, a także do niektórych krajów spoza Unii Europejskiej. Wnioskodawczyni korzysta przy tym z własnego sklepu internetowego oraz internetowych platform sprzedaży (…. oraz …..). Jest podatnikiem podatku od towarów i usług, opodatkowanym podatkiem dochodowym, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy). Klientami Wnioskodawczyni, zarówno w kraju, jak i za granicą, są przede wszystkim osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (konsumenci). Nabywcami są m.in. osoby zamieszkałe na terytorium Niemiec. Wnioskodawczyni przewidując przekroczenie rocznego limitu 100 000 euro wartości sprzedaży wysyłkowej do Niemiec, o którym mowa w art. 23 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w lipcu 2014 r. złożyła wniosek do niemieckiego urzędu podatkowego (Finanzamt w Cottbus) o zarejestrowanie Jej osoby, jako podatnika niemieckiego podatku od wartości dodanej. W Niemczech podatek ten określany jest zamiennie jako Umsatzsteuer lub Mehrwersteuer. Jest to niemiecki odpowiednik polskiego podatku od towarów i usług (VAT). Wnioskodawczyni otrzymała w tej sprawie decyzję z …. i została zarejestrowana jako podatnik niemieckiego podatku od wartości dodanej, pod Nr Identyfikacji Podatkowej (Steuernummer): …... Po przekroczeniu rocznego limitu 100 000 euro wartości sprzedaży wysyłkowej do Niemiec, a właściwie po przekroczeniu limitu przeliczonego na złote, zgodnie z art. 23 ust. 10 ustawy od towarów i usług, miejscem opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży towarów Wnioskodawczyni do Niemiec jest terytorium Niemiec. Zatem, Wnioskodawczyni ma obowiązek stosowania się do niemieckich przepisów o podatku od wartości dodanej. W związku z tym, w cenach towarów wysyłanych do klientów niemieckich, Wnioskodawczyni nalicza podatek od wartości dodanej (Umsatzsteuer) w stawce podstawowej 19%. Wnioskodawczyni regularnie wysyła do niemieckiego urzędu podatkowego deklaracje tego podatku (Umsatzsteuer – Voranmeldung), a także przelewa na rachunek bankowy tego urzędu należny podatek od wartości dodanej. Termin na wykonanie tych czynności jest określony w niemieckiej ustawie o podatku od wartości dodanej (Umsatzsteuergesetz), za dany okres rozliczeniowy – do 10-tego dnia następnego miesiąca po zakończeniu okresu rozliczeniowego. W przypadku Wnioskodawczyni, okresem rozliczeniowym niemieckiego podatku od wartości dodanej jest kwartał. W ramach sprzedaży wysyłkowej do Niemiec, Wnioskodawczyni sprzedaje oświetlenie domowe i ogrodowe (lampy i akcesoria oświetleniowe). Aktualnie, sprzedaż wysyłkowa do Niemiec podlega przepisom niemieckiej ustawy o podatku od wartości dodanej, natomiast nie podlega już opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług. Dochody uzyskane ze sprzedaży wysyłkowej towarów do Niemiec nadal podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski, według przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni w dalszym ciągu korzysta z opodatkowania dochodów podatkiem liniowym, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, w przychodach uzyskiwanych ze sprzedaży wysyłkowej towarów do Niemiec można wyodrębnić:

1. przychód netto, wynikający z cen netto (bez niemieckiego podatku od wartości dodanej),
2. należny niemiecki podatek od wartości dodanej, odpowiednik polskiego podatku od towarów i usług,
3. wartość brutto przychodu, która jest sumą wartości netto (pkt 1) i podatku od wartości dodanej (pkt 2).
   
   

Ww. podział jest charakterystyczny dla sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług i ma swój analogiczny odpowiednik w sprzedaży opodatkowanej polskim podatkiem od towarów i usług.

Każda sprzedaż towarów do Niemiec jest fakturowana. Faktury wystawiane są na podstawie polskich oraz niemieckich przepisów podatkowych. W fakturach wykazywany jest należny niemiecki podatek od wartości dodanej we właściwej stawce. Na sprzęt oświetleniowy obowiązuje w Niemczech stawka podstawowa podatku od wartości dodanej – 19%. Prowadzona jest odrębna ewidencja podatkowa dla celów rozliczenia niemieckiego podatku od wartości dodanej. Dotychczas Wnioskodawczyni nie ponosiła kosztów związanych ze sprzedażą wysyłkową towarów do Niemiec, opodatkowanych niemieckim podatkiem od wartości dodanej. W związku z tym, dotąd nie występował naliczony do odliczenia niemiecki podatek od wartości dodanej. Wnioskodawczyni, jako zarejestrowany podatnik tego podatku, ma prawo do obniżenia należnego podatku od wartości dodanej o naliczony podatek od wartości dodanej z faktur zakupu towarów lub usług. Jeżeli w przyszłości wystąpi podatek od wartości dodanej naliczony do odliczenia, to Wnioskodawczyni będzie go odliczała.

Po zakończeniu każdego kwartału kalendarzowego sporządzana jest deklaracja niemieckiego podatku od wartości dodanej (nazwa deklaracji – Umsatzsteuer – Voranmeldung). Deklaracja ta wysyłana jest elektronicznie z wykorzystaniem niemieckiego elektronicznego systemu fiskalnego ElsterOniline. Na podstawie deklaracji na rachunek bankowy niemieckiego urzędu podatkowego (Finanzamt w Cottbus) przelewana jest wartość należnego niemieckiego podatku od wartości dodanej.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że wniosek dotyczy dwóch lat podatkowych: 2015 r. i 2016 r. Sprzedaż wysyłkowa opodatkowana niemieckim podatkiem od wartości dodanej rozpoczęła się w lutym 2015 r. Wnioskodawczyni nie ujmuje i dotychczas nie ujmowała w kosztach uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ traktuje go tożsamo jak polski podatek od towarów i usług, który zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. i podatku dochodowym od osób fizycznych, nie może być uznany jako koszt uzyskania przychodu u podatnika tego podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (podatkiem liniowym) ze sprzedaży wysyłkowej towarów do Niemiec, jest przychód netto, tzn. przychód pomniejszony o należny niemiecki podatek od wartości dodanej (Umsatzsteuer)?
2. Czy zadeklarowany i zapłacony do niemieckiego urzędu podatkowego (Finanzamt) niemiecki podatek od wartości dodanej (Umsatzsteuer), może być uznany za koszt uzyskania przychodu w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania Nr 2. Natomiast w zakresie pytania Nr 1 wydana zostanie odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawczyni (przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku), traktując niemiecki podatek od wartości dodanej jako tożsamy z polskim podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawczyni nie uznaje tego niemieckiego podatku od wartości dodanej, jako kosztu uzyskania przychodu z Jej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opinii Wnioskodawczyni, w świetle cytowanego przepisu, niemiecki podatek od wartości dodanej zadeklarowany do zapłaty oraz zapłacony na rzecz niemieckiego organu podatkowego (Finanzamt), nie może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oparta jest więc na swoistej klauzuli generalnej, zgodnie z którą podatnik ma możliwość odliczania wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu. Jednakże na podatniku spoczywa nie tylko obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą, wykazania że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów ale także obowiązek właściwego ich udokumentowania.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

1. podatek naliczony:
   • jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
   • w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,


2. podatek należny:
   • w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
   • w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
   • od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości,
3. kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

Zgodnie z art. 5a pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o ustawie podatku od towarów i usług – oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).

Natomiast w myśl art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej – rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Zatem, ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich. Tym samym, nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim niż Polska, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

Przytoczone uregulowania prawne – w świetle dyrektywy zakładającej pierwszeństwo literalnej wykładni przepisów podatkowych – przesądzają bowiem, że zasada neutralności podatku od towarów i usług dotyczy wyłącznie przypadków związanych z możliwością rozliczania podatku od towarów i usług w systemie krajowym.

W konsekwencji, cytowane dyspozycje art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będą miały w przedmiotowej sprawie zastosowania, ponieważ pojęcia podatku od wartości dodanej oraz podatku od towarów i usług nie są tożsame. Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, podatek od wartości dodanej nakładany zgodnie z przepisami obowiązującymi w powyższym zakresie na terytorium Niemiec nie może być więc utożsamiany z polskim podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego, wskazać należy, że zapłacony w Niemczech podatek od wartości dodanej nie może być utożsamiany z podatkiem od towarów i usług i tym samym stanowi on koszt uzyskania przychodu działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię w latach podatkowych 2015 i 2016. Zatem, Wnioskodawczyni ma prawo do zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej wynikającego z wystawionych faktur, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie jego poniesienia.

Zastrzec jednak należy, że jeżeli Wnioskodawczyni otrzyma w późniejszym terminie zwrot zapłaconego podatku od wartości dodanej wówczas stanowić on będzie dla Wnioskodawczyni przychód z prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ……, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.