Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/4512-1-63/16-4/TK
z 24 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2016 r. (data wpływu 2 marca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 maja 2016 r. (data wpływu 10 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek gruntowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek gruntowych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 maja 2016 r. (data wpływu 10 maja 2016 r.) w zakresie opłaty i doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nabył działkę nr 64 o pow. 3,3979 ha w dniu 7 listopada 1990 r. umową przekazania gospodarstwa rolnego repertorium A Nr (…) od mamy oraz działkę nr 65 o pow. 2,9515 ha w dniu 26 kwietnia 1994 r. umową darowizny od wujka.

Działki mają charakter gruntów ornych. Są objęte obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym uchwałą Rady Miejskiej z dnia 29 grudnia 2006 r. Działki noszą oznaczenie P4, których przeznaczeniem są tereny do zabudowy przemysłowej.

Działki początkowo należały do obrębu wsi o numerze działki (…), a następnie zostały włączone w obręb miasta oraz został zmieniony ich numer na 64, dla którego prowadzona jest księga wieczysta oraz na nr 65, dla którego prowadzona jest księga wieczysta.

Przedmiotowe działki nie zostały wyposażone w żadne media.

Działki były przedmiotem reklamy za pomocą upoważnionych podmiotów m.in agencje nieruchomości. Działki były oferowane do sprzedaży na stronach internetowych.

Na wskazanym gruncie nie była prowadzona żadna działalność gospodarcza. Zainteresowany obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej, jest rolnikiem. Wnioskodawca posiada inne nieruchomości, które w miejskim planie zagospodarowania przestrzennego mają oznaczenie działek z przeznaczeniem budowlanym i przemysłowym. Zainteresowany rozważa sprzedaż innych działek w kolejnych latach podatkowych. Przy sprzedaży przedmiotowych działek nr 64 oraz 65 koniecznym może okazać się podzielenie na działki o mniejszym areale i dokonanie kilku transakcji sprzedaży na rzecz różnych podmiotów. Sprzedaż działek nastąpi z majątku prywatnego.

Środki uzyskane ze sprzedaży działki Wnioskodawca planuje przeznaczyć na indywidualne cele związane z gospodarstwem domowym i na poratowanie stanu zdrowia w związku z niedawno przebytą chorobą.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że działki będące przedmiotem planowanej sprzedaży nie były udostępniane i nie są udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia itp. Wnioskodawca nie wnioskował o objęcie działek nr 64 oraz nr 65 będących przedmiotem wniosku planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę. Działki zostały objęte planem zagospodarowania przestrzennego na skutek działań Urzędu Miasta i Gminy. Działki były przedmiotem reklamy za pomocą upoważnionych podmiotów m.in agencje nieruchomości. Przedmiotowe działki były oferowane do sprzedaży na stronach internetowych. Zainteresowany planuje ponieść koszty podziału działki w momencie sprzedaży wyznaczonej części. Innych wskazanych działań związanych z przygotowaniem ich do sprzedaży np. ogrodzenie, uzbrojenie itp. Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podejmować.

Zainteresowany nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zainteresowany wraz z małżonkiem dokonał z majątku wspólnego sprzedaży innej nieruchomości niezabudowanej przeznaczonej pod inwestycję. Sprzedaż miała miejsce w roku 2007. Z tytułu sprzedaży współmałżonek był podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie planuje sprzedaży innych działek w najbliższym okresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy z tytułu planowanej sprzedaży działek transakcja będzie podlegać pod czynności opodatkowane VAT na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy w przypadku konieczności podzielenia działek na mniejsze i dokonania kilku transakcji sprzedaży transakcje te będą opodatkowane na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do opłacenia podatku od towarów usług od sprzedaży działek z przeznaczeniem przemysłowym, gdyż przeznaczone na sprzedaż działki pochodzą z majątku osobistego. Ponadto Zainteresowany nie działa w charakterze przedsiębiorcy działającego w zakresie sprzedaży nieruchomości. Nie dokonano podziału działki ani jej uzbrojenia w media. Środki uzyskane z ich sprzedaży zostaną przeznaczone na indywidualne cele podatnika. Wnioskodawca podaje, że jest osobą fizyczną, rolnikiem nieprowadzącym działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 112, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Zainteresowany w celu sprzedaży działek, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkować będzie koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu go majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył działkę nr 64 o pow. 3,3979 ha w dniu 7 listopada 1990 r. umową przekazania gospodarstwa rolnego repertorium A od mamy oraz działkę nr 65 o pow. 2,9515 ha w dniu 26 kwietnia 1994 r. umową darowizny od wujka.

Działki mają charakter gruntów ornych. Są objęte obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym uchwałą Rady Miejskiej z dnia 29 grudnia 2006 r. Działki noszą oznaczenie P4, których przeznaczeniem są tereny do zabudowy przemysłowej. Działki początkowo należały do obrębu wsi o numerze działki (…), a następnie zostały włączone w obręb miasta oraz został zmieniony ich numer na 64, dla którego prowadzona jest księga wieczysta oraz na nr 65, dla którego prowadzona jest księga wieczysta. Działki te nie zostały wyposażone w żadne media.

Na wskazanym gruncie nie była prowadzona żadna działalność gospodarcza. Zainteresowany obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej, jest rolnikiem. Wnioskodawca posiada inne nieruchomości, które w miejskim planie zagospodarowania przestrzennego mają oznaczenie działek z przeznaczeniem budowlanym i przemysłowym. Zainteresowany rozważa sprzedaż innych działek w kolejnych latach podatkowych. Przy sprzedaży przedmiotowych działek nr 64 oraz 65 koniecznym może okazać się podzielenie na działki o mniejszym areale i dokonanie kilku transakcji sprzedaży na rzecz różnych podmiotów. Sprzedaż działek nastąpi z majątku prywatnego. Środki uzyskane ze sprzedaży działki Wnioskodawca planuje przeznaczyć na indywidualne cele związane z gospodarstwem domowym i na poratowanie stanu zdrowia w związku z niedawno przebytą chorobą.

Zainteresowany wskazał, że działki będące przedmiotem planowanej sprzedaży nie były udostępniane i nie są udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia itp. Wnioskodawca nie wnioskował o objęcie działek nr 64 oraz nr 65 będących przedmiotem wniosku planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę. Działki zostały objęte planem zagospodarowania przestrzennego na skutek działań Urzędu Miasta i Gminy. Działki były przedmiotem reklamy za pomocą upoważnionych podmiotów m.in agencje nieruchomości. Przedmiotowe działki były oferowane do sprzedaży na stronach internetowych. Zainteresowany planuje ponieść koszty podziału działki w momencie sprzedaży wyznaczonej części. Innych wskazanych działań związanych z przygotowaniem ich do sprzedaży np. ogrodzenie, uzbrojenie itp. Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podejmować.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany wraz z małżonkiem dokonał z majątku wspólnego sprzedaży innej nieruchomości niezabudowanej przeznaczonej pod inwestycję. Sprzedaż miała miejsce w roku 2007. Z tytułu sprzedaży współmałżonek był podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie planuje sprzedaży innych działek w najbliższym okresie.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku ze sprzedażą działek – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami.

Powyższe wynika z faktu, że grunt, o którym mowa we wniosku, nie został nabyty przez Zainteresowanego z zamiarem jego dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca otrzymał bowiem nieruchomości działkę nr 64 o pow. 3,3979 ha w dniu 7 listopada 1990 r. umową przekazania gospodarstwa rolnego repertorium A od mamy oraz działkę nr 65 o pow. 2,9515 ha w dniu 26 kwietnia 1994 r. umową darowizny od wujka w celu kontynuacji prowadzenia działalności rolniczej. Zainteresowany zatem prowadzi na działkach, stanowiących jego majątek osobisty, wyłącznie działalność rolniczą roślinną – jest rolnikiem.

Zaznaczyć przy tym należy, że sam fakt prowadzenia działalności rolniczej na przedmiotowych gruntach nie przesądza o konieczności opodatkowania dostawy tych działek. Zainteresowany nie jest czynnym podatnikiem VAT, a działki nie były i nie są wykorzystywane przez Niego do żadnej działalności opodatkowanej tym podatkiem.

Ponadto, Wnioskodawca nie występował o przekształcenie działek pod zabudowę, nie uzbrajał ich w infrastrukturę techniczną, ani też nie udostępniał ich osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia.

Pomimo, że Zainteresowany dokonywał reklamy tych działek za pomocą upoważnionych podmiotów m.in agencje nieruchomości i oferował do sprzedaży na stronach internetowych oraz planuje jedynie ponieść koszty ich podziału w momencie sprzedaży wyznaczonej części, powyższych zdarzeń nie można uznać za działania zbliżone do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz za działania związane z zarządem majątkiem prywatnym.

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zainteresowany nie podejmował żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu (jak w szczególności: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg, działania zmierzające do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy terenu). Wnioskodawca nie podejmował również żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowych nieruchomości.

Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowany sprzedając przedmiotowe działki korzysta z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego należy uznać, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży ww. nieruchomości, będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanych działek, a ich dostawę, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż działek (również wówczas, gdy zostaną one jedynie podzielone na mniejsze), wydzielonych z gruntu otrzymanego w formie darowizny, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Wnioskodawca z tego tytułu, nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla męża Zainteresowanego.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.