Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-220/16-4/AWa
z 7 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2016 r. (data wpływu 7 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 kwietnia 2016 r. (data wpływu 24 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości zabudowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości zabudowanych. Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 kwietnia 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie doprecyzowane w piśmie z dnia 2 kwietnia 2016 r. (data wpływu 24 maja 2016 r.)).

Spółka weszła w posiadanie w roku 2003 dwóch nieruchomości zabudowanych oraz placu utwardzonego, będącego integralną częścią obu nieruchomości. Pierwsza nieruchomość w postaci wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkiem handlowym, budynkiem magazynowym. Druga nieruchomość w postaci własności gruntu zabudowanego budynkiem biurowo-usługowym (pawilon handlowy). Nieruchomości zostały wniesione aportem przez wspólników. Spółce przy tej transakcji nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. W okresie od roku 2003 do chwili obecnej w nieruchomościach nie dokonywano żadnych modernizacji ani ulepszeń. Wykonywano jedynie konieczne bieżące remonty. Spółka w bieżącym roku planuje sprzedać wyżej wymienione nieruchomości.

Pismem z dnia 2 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy o następujące informacje:

1. Utwardzony plac jest w części położony na działce, do której Spółka ma prawo wieczystego użytkowania zabudowanej budynkiem handlowym, budynkiem magazynowym, a w części na działce, do której Spółka ma prawo własności zabudowanej budynkiem biurowo-usługowym. W ewidencji księgowej utwardzony plac jest ujęty według KŚT291 POZOSTAŁE OBIEKTY INŻYNIERII LĄDOWEJ I WODNEJ, GDZIE INDZIEJ NIESKLASYFIKOWANE. Rozpatrując utwardzony plac w rozumieniu ustawy Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290) jest on klasyfikowany zgodnie z art. 3 pkt 9 jako urządzenie budowlane. Utwardzony plac jest zatem urządzeniem budowlanym związanym z budynkiem handlowym, budynkiem magazynowym, jak i budynkiem biurowo-usługowym zapewniającym możliwość ich użytkowania.
2. Nabycie w formie aportu nieruchomości zabudowanych było zwolnione od podatku VAT na podstawie § 67 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 268).
3. Nieruchomość zabudowana budynkiem handlowym, budynkiem magazynowym, nieruchomość zabudowana budynkiem biurowo-usługowym oraz przynależny do nich plac utwardzony były i są wykorzystywane w prowadzonej działalności Sp. z o.o.
4. Pierwsze zasiedlenie miało miejsce w roku 2003 w momencie wniesienia aportem wyżej wymienionych nieruchomości zabudowanych do Spółki.
5. Między pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Pierwsze zasiedlenie miało miejsce w roku 2003, a planowana dostawa w roku 2016.
6. Nieruchomości, będące przedmiotem zapytania, nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, ani innej umowy o podobnym charakterze. W okresie od ich nabycia w roku 2003 do dnia dzisiejszego były i są wykorzystywane tylko w działalności gospodarczej Spółki.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 2 kwietnia 2016 r. (data wpływu 24 maja 2016 r.)).

Czy sprzedaż nieruchomości w postaci wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkiem handlowym (pawilon handlowy), budynkiem magazynowym oraz nieruchomości w postaci własności gruntu zabudowanego budynkiem biurowo-usługowym (pawilon handlowy) oraz przynależnym do tych nieruchomości utwardzonym placem, od których przy nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (nabycie zwolnione z VAT), i w których nie ponoszono wydatków na ulepszenie będzie zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 10, czy art. 43 ust. 10a?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w piśmie z dnia 2 kwietnia 2016 r. (data wpływu 24 maja 2016 r.)), sprzedaż nieruchomości w postaci wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkiem handlowym (pawilon handlowy), budynkiem magazynowym oraz nieruchomości w postaci własności gruntu zabudowanego budynkiem biurowo-usługowym (pawilon handlowy) oraz przynależnym do tych nieruchomości utwardzonym placem w stosunku, do których nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (nabycie zwolnione z VAT), w których nie dokonywano wydatków na ulepszenie, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie zatem z ww. przepisami, budynki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Z kolei, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Ponadto, w przypadku towarów (do których zaliczają się również nieruchomości) może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, o ile zostaną spełnione warunki wskazane w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od dnia 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Podkreślić należy, że z uwagi na przywołane uregulowania, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Wskazać należy, że zgodnie z zapisem art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290), przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Na mocy art. 3 pkt 2 ww. ustawy, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Natomiast jak stanowi art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane przez budowlę – należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W myśl art. 3 pkt 9 cyt. wyżej ustawy, przez urządzenie budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

W świetle powyższych przepisów znajdujące się na działce utwardzenie terenu nie stanowi, zgodnie z Prawem budowlanym, budynku czy też budowli. Ustawodawca nie wymienia go bowiem wśród obiektów budowlanych, umieszcza je natomiast w katalogu urządzeń budowlanych, określonych odrębnie od budowli. A zatem, w myśl powyższych przepisów Prawa budowlanego, ww. obiekt stanowi odmienny rodzaj obiektu niż budowle czy budynki zdefiniowane w ww. ustawie.

Urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Jednakże urządzenia te należy traktować, jako elementy przynależne do budynku i opodatkować łącznie z tym budynkiem, z którym są powiązane, a tym samym należy przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego znajdującego się na tej samej działce, co urządzenie techniczne.

Brak podstaw do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów w zakresie stawki podatku VAT dla ww. urządzeń w oderwaniu od budynków, do których przynależą, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie mają one samodzielnego bytu.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Spółka weszła w posiadanie w roku 2003 dwóch nieruchomości zabudowanych oraz placu utwardzonego, będącego integralną częścią obu nieruchomości. Pierwsza nieruchomość w postaci wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkiem handlowym, budynkiem magazynowym. Druga nieruchomość w postaci własności gruntu zabudowanego budynkiem biurowo-usługowym (pawilon handlowy). Nieruchomości zostały wniesione aportem przez wspólników. Spółce przy tej transakcji nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nabycie w formie aportu nieruchomości zabudowanych było bowiem zwolnione od podatku VAT. W okresie od roku 2003 do chwili obecnej w nieruchomościach nie dokonywano żadnych modernizacji ani ulepszeń. Wykonywano jedynie konieczne bieżące remonty. Spółka w bieżącym roku planuje sprzedać wyżej wymienione nieruchomości. Utwardzony plac jest w części położony na działce, do której Spółka ma prawo wieczystego użytkowania zabudowanej budynkiem handlowym, budynkiem magazynowym, a w części na działce, do której Spółka ma prawo własności zabudowanej budynkiem biurowo-usługowym. Plac w rozumieniu ustawy Prawo budowlane jest klasyfikowany zgodnie z art. 3 pkt 9 jako urządzenie budowlane. Utwardzony plac jest zatem urządzeniem budowlanym związanym z budynkiem handlowym, budynkiem magazynowym, jak i budynkiem biurowo-usługowym zapewniającym możliwość ich użytkowania. Pierwsze zasiedlenie miało miejsce w roku 2003 w momencie wniesienia aportem wyżej wymienionych nieruchomości zabudowanych do Spółki. Między pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Nieruchomości, będące przedmiotem zapytania, nie były udostępniane osobom trzecim na podstawia umowy najmu, dzierżawy, ani innej umowy o podobnym charakterze. W okresie od nabycia nieruchomości zabudowanej budynkiem handlowym, budynkiem magazynowym oraz nieruchomości zabudowanej budynkiem biurowo-usługowym oraz przynależnego do nich placu utwardzonego od roku 2003 do dnia dzisiejszego były i są wykorzystywane tylko w prowadzonej działalności gospodarczej Spółki.

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczą wskazania, czy sprzedaż nieruchomości w postaci wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkiem handlowym (pawilon handlowy), budynkiem magazynowym oraz nieruchomości w postaci własności gruntu zabudowanego budynkiem biurowo-usługowym (pawilon handlowy) oraz przynależnym do tych nieruchomości utwardzonym placem, od których przy nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (nabycie zwolnione z VAT), i w których nie ponoszono wydatków na ulepszenie będzie zwolnione od podatku VAT.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że planowana dostawa budynku handlowego, magazynowego i biurowo-usługowego oraz placu utwardzonego, będącego integralną częścią obu nieruchomości nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż do pierwszego zasiedlenia wskazanych nieruchomości doszło w roku 2003, tj. w chwili nabycia ich w formie aportu. Jednocześnie z uwagi na fakt, że na przedmiotowe budynki oraz urządzenie budowlane nie były ponoszone nakłady na ulepszenie, a ponadto od pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata, zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym, w oparciu o art. 29a ust. 8 ustawy, zbycie udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkiem handlowym, magazynowym oraz gruntu zabudowanego budynkiem biurowo-usługowym wraz przynależnym do tych nieruchomości utwardzonym placem, również będzie korzystało ze zwolnienia od podatku.

Wobec zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie jedynie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż:

1. budynku handlowego (pawilonu handlowego) i magazynowego wraz z udziałem w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej oraz
2. budynku biurowo-usługowego (pawilonu handlowego) wraz z gruntem, na którym jest on posadowiony

oraz z przynależnym do tych nieruchomości utwardzonym placem, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, że w złożonym wniosku Zainteresowany zadał ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku pytanie następującej treści:

„Czy sprzedaż nieruchomości w postaci wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkiem handlowym (pawilon handlowy), budynkiem magazynowym oraz nieruchomości w postaci własności gruntu zabudowanego budynkiem biurowo-usługowym (pawilon handlowy) oraz przynależnym do tych nieruchomości utwardzonym placem, od których przy nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (nabycie zwolnione z VAT), i w których nie ponoszono wydatków na ulepszenie będzie zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 10, czy art. 43 ust. 10a?”.

Natomiast we własnym stanowisku wskazał, że: zdaniem Wnioskodawcy, „sprzedaż nieruchomości w postaci wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkiem handlowym (pawilon handlowy), budynkiem magazynowym oraz nieruchomości w postaci własności gruntu zabudowanego budynkiem biurowo-usługowym (pawilon handlowy) oraz przynależnym do tych nieruchomości utwardzonym placem w stosunku, do których nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (nabycie zwolnione z VAT), w których nie dokonywano wydatków na ulepszenie, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług”.

Należy podkreślić, że powołany przez Wnioskodawcę art. 43 ust. 10 ustawy dotyczy rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wyboru opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części. Jednakże z uwagi na fakt, że we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca odnosi się do regulacji art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, podstawę prawną zawartą w pytaniu „ art. 43 ust. 10” uznano za oczywistą omyłkę pisarską i tym samym stanowisko Zainteresowanego oceniono jako prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.