Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-1116/15-3/AM
z 14 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2015 r. (data wpływu 28 września 2015 r.) wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dzierżawy gruntów rolnych (pytanie nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie skutków podatkowych dzierżawy gospodarstwa rolnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem 202 ha gruntów rolnych i prowadzi gospodarstwo rolno – sadownicze, osobiście jako rolnik zgłoszony do VAT-u niepłacący podatku dochodowego. Dokumentację gospodarstwa prowadzi biuro rachunkowe.

Wnioskodawca jest zchorowanym rolnikiem i w przyszłości będzie chciał wydzierżawić grunty rolne. Żeby sobie zmniejszyć nakłady pracy, zamierza zostać czynnym rolnikiem z 50 ha, a 150 ha wydzierżawić. Jeżeli znajdzie się jakiś rolnik, który zgodzi się zapłacić 3000 zł (trzy tysiące złotych) za wydzierżawienie 1 ha gruntu rolnego na cele uprawy rolnej to chciałby skorzystać z tej możliwości. Rolnik, który by wydzierżawił grunty musiałby Wnioskodawcy zapłacić 450 000 zł rocznie za dzierżawę przy założeniu, że jest to zwykły rolnik nieprowadzący działalności specjalnej ani działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy należy zapłacić podatek dochodowy od dzierżawy, gdy rolnik wydzierżawi grunty rolne na prowadzenie tej samej działalności, czyli uprawy gruntów rolnych?
2. Do jakiej sumy (jeżeli są jakieś wytyczne) nie ma podatku dochodowego od gruntów rolnych na cele rolne?
3. W jakim przypadku trzeba zapłacić podatek dochodowy od wydzierżawionych przeze mnie gruntów rolnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy opłaty za dzierżawę są zwolnione z podatku.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 1. W zakresie pozostałych pytań wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jak wynika z powyższego przepisu, do przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy ustawodawca zalicza między innymi dzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Nie stanowi jednak źródła przychodów, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dzierżawa gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele rolnicze.

Przy określaniu zakresu wspomnianego wyżej wyłączenia z katalogu źródeł przychodów należy uwzględnić treść definicji gospodarstwa rolnego, sformułowanej w ustawie o podatku rolnym.

Ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jest mowa o gospodarstwie rolnym – oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym (art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 1381 ze zm.) – za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Szczegółowe określenie, jakie rodzaje gruntów wchodzą w skład gospodarstwa rolnego wymaga odniesienia się do klasyfikacji zawartej w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454 ze zm.) oraz Załącznika Nr 6 do tego rozporządzenia.

Zgodnie z § 67 ww. rozporządzenia – użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy:

• grunty rolne,
  
• grunty leśne,
  
• grunty zabudowane i zurbanizowane,
  
• użytki ekologiczne, oznaczone symbolem złożonym z litery „E” oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego określającego sposób zagospodarowania lub użytkowania terenu, np. E-Ws, E-Wp, E-Ls, E-Lz, E-N, E-Ps, E-R,
  
• (uchylony),
  
• grunty pod wodami,
  
• tereny różne oznaczone symbolem –Tr.
  
  

Stosownie natomiast do treści § 68 ust. 1 ww. rozporządzenia – grunty rolne dzielą się na:

1. użytki rolne, do których zalicza się:
   
   
   • grunty orne, oznaczone symbolem – R,
     
   • sady, oznaczone symbolem – S,
     
   • łąki trwałe, oznaczone symbolem – Ł,
     
   • pastwiska trwałe, oznaczone symbolem – Ps,
     
   • grunty rolne zabudowane, oznaczone symbolem – Br,
     
   • grunty pod stawami, oznaczone symbolem – Wsr,
     
   • grunty pod rowami, oznaczone symbolem – W,
     
   • grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, oznaczone symbolem – Lzr,
   
   
2. nieużytki, oznaczone symbolem – N.
   
   

Przy czym zauważyć należy, że nie każde grunty, które podlegają opodatkowaniu podatkiem rolnym wchodzą w skład gospodarstwa rolnego. Zgodnie bowiem z uregulowaniami zawartymi w art. 1 przywołanej ustawy o podatku rolnym opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Aby takie grunty stanowiły gospodarstwo rolne muszą zostać spełnione wymogi postanowień przywołanego już art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, tzn. musi to być obszar gruntów o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy.

Tak więc aby przychód z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych to przedmiotem najmu, dzierżawy (czy też innych umów wymienionych w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) musi być gospodarstwo rolne lub jego składniki i przedmiot ten musi być w wyniku zawartej umowy wykorzystywany na cele rolnicze.

Mając na uwadze ww. przepisy w kontekście przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że dzierżawa gospodarstwa rolnego – wykorzystywanego przez dzierżawców na cele rolnicze, nie stanowi źródła przychodów, określonego w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu opisanej dzierżawy nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.