Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-457/13/14-13/S/AM
z 21 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 2838/13 (data wpływu 14 sierpnia 2014 r.) - stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2013 r. (data wpływu 19 kwietnia 2013 r.) uzupełnione pismem z dnia 22 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r. ) na wezwanie organu z dnia 11 września 2014 r. Nr IPPB1/415-457/13/14-11/S/AM (data nadania 12 września 2014 r. data odbioru 16 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dotyczącym stosowania art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dotyczącym stosowania art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest współużytkownikiem wieczystym nieruchomości zabudowanej budynkiem. Budynek stanowi odrębną nieruchomość, stanowiącą współwłasność użytkowników wieczystych. Budynek został wzniesiony w latach 70 - tych. W księdze wieczystej nieruchomości, wpisano przeznaczenie budynku na cele mieszkalne. Wnioskodawcy przysługuje udział w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości wynoszący 286/1000. Taki sam udział przysługuje Wnioskodawcy w prawie własności budynku. Udział w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości oraz udział w prawie własności nieruchomości wchodzi w skład wspólności majątkowej małżeńskiej Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą. Udział w prawie własności nieruchomości (tzn. udział we własności budynku i w prawie użytkowania wieczystego, zwany dalej udziałem), jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej. Małżonka Wnioskodawcy wyraziła zgodę na wykorzystywanie udziału w działalności gospodarczej. Udział w użytkowaniu wieczystym i we własności budynku są wprowadzone do prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji środków trwałych. Udział w budynku podlega amortyzacji. Udział w prawie własności przysługuje jeszcze czterem innym osobom - dwóm małżeństwom na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej. Pan M i J, za zgodą ich małżonek, wykorzystują udziały w pozarolniczej działalności gospodarczej. W dniu 1 lipca 2010 r. Wnioskodawca zawarł umowy najmu udziału. Umowy zostały zawarte z dwoma najemcami. W tym samym dniu analogiczne umowy zawarli pozostali współwłaściciele budynku. Najemcami są dwie spółki komandytowe. W każdej z nich Wnioskodawca oraz Pan M i J są komandytariuszami. Nadto w obu spółkach komandytowych komplementariuszem jest ta sama spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której członkami zarządu są: Wnioskodawca oraz Pan J, Pani B oraz Pan M. Wszystkie spółki - komandytowe oraz z ograniczoną odpowiedzialnością, mają siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Począwszy od listopada 2012 r. budynek jest wynajmowany także komplementariuszowi obu spółek komandytowych.

Wynajmowanie nieruchomości jest przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Przychód z wynajmu udziału stanowi dla Wnioskodawcy przychód z pozarolniczej działalność gospodarczej.

Dwaj najemcy - spółki komandytowe ponosili wydatki na ulepszenie. Wydatki te stanowiły wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu art. 22j ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowiły one ponad 30% początkowej wartości budynku. Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami, zamierza sprzedać nieruchomość. Obecnie Wnioskodawca nie wie, czy przed sprzedażą nieruchomości umowy najmu zostaną rozwiązane. Kupującym będzie jeden z najemców. Przed sprzedażą nieruchomości Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami, zamierza jednak zapłacić najemcom wynagrodzenie za ulepszenia poczynione w budynku. Wynagrodzenie to będzie odpowiadać wartości tych ulepszeń, a zatem będzie przekraczać 30% wartości początkowej budynku. Zapłacona kwota będzie przewyższać 30% wartości początkowej nabytego przez Wnioskodawcę udziału. Planowana dostawa będzie dla Wnioskodawcy dostawą udziału w prawie użytkowania wieczystego i w prawie własności budynku. Wnioskodawcy przypadnie część ceny odpowiadająca jego udziałowi. Podobnie, zapłata za wykonane przez najemców ulepszenia, zostanie przez Wnioskodawcę poniesiona w wysokości odpowiedniej do jego udziału.

W związku z powyższym zadano następujące pytania

• Czy wynagrodzenie zapłacone przez Wnioskodawcę za wykonanie ulepszeń stanowić będzie wydatek podwyższający wartość początkową budynku, stosownie do treści art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
  
• Czy kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia udziału będą wydatki na nabycie jego udziału oraz na ulepszenie budynku, pomniejszone o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT?
  
• Czy sprzedaż udziału na rzecz jednej ze spółek komandytowych będzie transakcją pomiędzy podmiotami powiązanymi, zgodnie z art. 25 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skutkującą koniecznością sporządzenia dokumentacji, o której mowa w art. 25a ust. 1 ustawy?
  
  

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku Nr 3. Odpowiedzi na pozostałe pytania zostały udzielone odrębnymi rozstrzygnięciami.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na pytanie 3 powinna być przecząca. W przypadku spółki komandytowej, a więc spółki osobowej-podatnikami są wspólnicy spółki, a nie sama spółka, dlatego też podmiot ten nie może być traktowany, jako podmiot krajowy, a tym samym, jako podmiot powiązany w rozumieniu przepisów o podatkach dochodowych. W związku z tym, że transakcja wspólnika spółki osobowej z tą spółką nie jest transakcją z podmiotem powiązanym, nie istnieje również obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w orzecznictwie (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 listopada 2004 r. I SA/Łd 685/04) oraz interpretacjach indywidualnych (Interpretacja indywidualna z 2011-12-28 IPTPB1/415-175/11-4/KSU Izba Skarbowa w Łodzi).

Wnioskodawca ma świadomość, iż orzecznictwo i interpretacje przez niego przytoczone zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają mocy wiążącej, ale stanowią one ważną wskazówkę interpretacyjną.

W wydanym postanowieniu z dnia 18 lipca 2013 r. Nr IPPB1/415-457/13-6/IF, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów odmówił wszczęcia postępowania w spawie wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej w zakresie dotyczącym stosowania art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Organ stwierdził, że zagadnienie przedstawione we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji (dot. pytania Nr 3) nie dotyczy kwestii odnoszących się do sfery Wnioskodawcy odpowiedzialności podatkowej Spółki (obowiązku podatkowego, zobowiązania podatkowego). W konsekwencji nie jest to, zatem dla Wnioskodawcy indywidualna sprawa w rozumieniu art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - tym samym Wnioskodawca nie ma statusu zainteresowanego w omawianej sprawie.

Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania doręczono w dniu 23 lipca 2013 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Wnioskodawca reprezentowany przez adwokata Michała Jackowskiego w dniu 24 lipca 2013 r. wniósł zażalenia na postanowienie organu z dnia 18 lipca 2013 r. Nr IPPB1/415-457/13-6/IF (data wpływu do Izby Skarbowej 29 lipca 2013 r.).

Tut. Organ podatkowy nie podzielił opinii Wnioskodawcy wyrażonej w ww. zażaleniu i postanowieniem z dnia 6 września 2013 r. Nr IPPB1/415-457/13-10/IF utrzymał w mocy postanowienie wydane w I instancji z dnia 18 lipca 2013 r. Nr IPPB1/415-457/13-6/IF.

Odpowiedź doręczono w dniu 12 września 2013 r.

W związku z powyższym pełnomocnik Strony pismem z dnia 11 października 2013 r. (data wpływu 14 października 2013 r.) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na ww. postanowienie wydane w II instancji, w którym wnioskował o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania na rzecz Strony Skarżącej.

Wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2838/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Krzysztofa Halastry na postanowienie Ministra Finansów z dnia 6 września 2013 r. Nr IPPB1/415-457/13-10/IF/AM w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o udzielenia interpretacji indywidualnej uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Ministra Finansów z dnia 18 lipca 2013 r. Nr IPPB1/415-457/13-6/AM.

W uzasadnieniu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że stanowisko Ministra Finansów zaprezentowane w zaskarżonym postanowieniu o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie wniosku strony skarżącej o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego należało ocenić jako nieprawidłowe wobec naruszenia przepisu art. 165a § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. dalej jako "O.p.").

Istotą interpretacji indywidualnej jest rozstrzygnięcie, czy wnioskodawca prawidłowo postrzega, jakie skutki prawne na gruncie określonych przepisów prawa podatkowego wywołuje przedstawiony przez niego stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe. Ocena stanowiska wnioskodawcy, a w konsekwencji - wydanie interpretacji indywidualnej - są możliwe wyłącznie wówczas, gdy kwestia stanowiąca przedmiot jego wątpliwości jest regulowana przepisami prawa podatkowego.

Na podstawie art. 14b § 1 O.p. minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W myśl art. 3 pkt 2 O.p., ilekroć w ustawie jest mowa przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast w świetle art. 3 pkt 1 O.p., pod pojęciem ustaw podatkowych rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 dato) jako "u.p.d.o.f.”). Podkreślić należy, że w rubryce E.3 wniosku skarżący wskazał przepisy prawa podatkowego będące przedmiotem interpretacji indywidualnej.

I tak, art. 25a usi.1 u.p.d.o.f. stanowi, że podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4 - lub transakcji, w związku z którymi zaplata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej.

Natomiast z przepisu art. 25 wynika, że powiązania osobowe i kapitałowe nie są zabronione przez prawo podatkowe, ale ich istnienie z punktu widzenia prawa podatkowego wywiera skutki podatkowe jedynie w sytuacjach opisanych w art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i to pod warunkiem, że miały one wpływ na dochody podmiotu powiązanego oraz należny podatek. Skutki te zachodzą również gdy zgodnie z ust. 4 art. 25:

1. podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów.
   
   

Prezentacja przepisów będących przedmiotem wniosku skarżącego o wydanie interpretacji indywidualnej jest o tyle konieczna, że Sąd nie podziela stanowiska organu, iż udzielenie odpowiedzi na pytanie postawione we wniosku, nie jest możliwe w drodze interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Powołany jako podstawa zaskarżonego postanowienia art. 165a § 1 O.p., zawiera sformułowanie "z jakichkolwiek innych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte”. Zwrot ten odnosi się do trzech sytuacji. Pierwsza, to brak w przepisach prawa podstawy prawnej do rozpatrzenia treści żądania. Druga, to sytuacja, gdy toczy się postępowanie podatkowe. Trzecia zaś, to sytuacja, gdy kwestia będąca przedmiotem interpretacji została już rozstrzygnięta w drodze decyzji.

W wyroku z dnia 9 czerwca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 3313/08, LEX nr 512132), WSA w Warszawie stwierdził, że inne przyczyny, o których mowa w art. 165a § 1 O.p., o w szczególności brak w przepisach ustaw podatkowych podstawy do rozpatrzenia żądania danej treści w trybie postępowania podatkowego, sytuacja w której w danej sprawie toczy się postępowanie podatkowe, czy też sytuacja w której wydana już została decyzja podatkowa (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 czerwca 2009 r.f sygn. akt Eli SA/Wa 3313/08, LEK nr 512132). Natomiast w orzeczeniu z dnia 2 grudnia 2008 r., sygn. akt I SA/Po 1228/08, LEX nr 497628, WSA skonstatował, że zwrot "nie może być wszczęte" zawarty w art. 165a O.p. należy odnieść przede wszystkim do sytuacji, gdy wszczęciu postępowania podatkowego stoi na przeszkodzie przepis prawa bądź poszczególne przepisy, których interpretacja uniemożliwia prowadzenie tego postępowania i rozpatrzenie treści żądania w sposób merytoryczny. Chodzi zatem o takie sytuacje, gdy w sprawie toczy się już postępowanie podatkowe, zapadła już decyzja ostateczna lub nieostateczna, w przepisach ustaw podatkowych nie istnieje podstawa do rozpatrzenia tej treści żądania w trybie postępowania podatkowego.

W ocenie Sądu orzekającego w niniejszym składzie, żadna z przywołanych powyżej trzech sytuacji w niniejszej sprawie nie zachodzi. Przeciwnie, postawione pytanie odnosi się wprost do kwestii kwalifikacji określonych zdarzeń przedstawionych we wniosku do obowiązków strony skarżącej w zakresie prowadzenia dokumentacji podatkowej obejmującej m.in. określenie stron transakcji ich roli, wskazania dotyczące kosztów i płatności, dane dotyczące kalkulacji ceny oraz jej wysokości, w sytuacji uznania, że transakcja zbycia udziałów na rzecz jednej ze spółek komandytowych stanowi transakcję powiązaną. Tym samym konkluzja organu odwoławczego, że wniosek dotyczy zagadnienia, którego rozwiązania nie może dostarczyć interpretacja indywidualna, a tym samym wnioskodawca nie ma statusu zainteresowanego, uznać należy za błędną.

Co prawda zgodzić należy się z tezą, że w postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej organ podatkowy nie dokonuje żadnych ustaleń faktycznych, jednakże w ocenie Sądu z przywołanych przepisów u.p.d.o.f. wprost wynika, że wnioskodawca oczekiwał interpretacji w zakresie konsekwencji podatkowych podejmowanych czynności.

Nadmienić w tym miejscu należy, że w myśl art. 14g § 1 O.p., wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej niespełniający wymogów określonych w art. 14b § 3 O.p. pozostawia się bez rozpoznania. W rozdziale O.p., "Interpretacje przepisów prawa podatkowego", brak zatem przepisu, który nadawałby organom podatkowym uprawnienie do uzupełniania wniosku o elementy prawne lub faktyczne.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego sformułowano pogląd, że na podstawie przepisów O.p. organy podatkowe nie są uprawnione do ustalania i dowodowego weryfikowania stanu faktycznego dochodzonej przez wnioskodawcę interpretacji prawa podatkowego, ani też do udzielania jej w obszarze regulacji prawnych nie przedstawionych w stanowisku wnioskodawcy odnośnie do podatkowej kwalifikacji danego stanu faktycznego (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 7 stycznia 2009 r., II FSK 1408/07, z dnia 10 marca 2010 r., II FSK 1557/08, z dnia 29 lipca 2010 r., II FSK 944/10 oraz zaaprobowane w orzecznictwie stanowisko piśmiennictwa: zob. J. Brolik, Urzędowe interpretacje prawa podatkowego, Warszawa 2010, s. 61).

Jednakże w sytuacji, gdy we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego podatnik wskaże określoną okoliczność faktyczną, lecz w sposób nieprecyzyjny lub powodujący wątpliwości organu wydającego interpretacyjnego, to w trybie art. 14h w zw. z art. 169 § 1 O.p. należy wezwać wnioskodawcę do dokonania stosownych uzupełnień i dookreśleń kwestii faktycznych, które warunkują prawidłowe rozpatrzenie wniosku pod kątem wykładni prawa podatkowego.

W ocenie Sądu, pytanie zawarte we wniosku skarżącego nie wykraczało poza zakres interpretacji indywidualnej, przewidziany w art. 14b § 1 O.p., wniosek pochodził od podmiotu zainteresowanego w rozumieniu art. 14c § 1 O.p. a stan faktyczny i przedstawione we wniosku pytanie nie dotyczyło okoliczności, które nie mogły być rozstrzygnięte w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. Wbrew stanowisku organu przedstawione pytanie nie zawierało prośby o odniesienie się do relacji pomiędzy podmiotami transakcji czy też obowiązków organów podatkowych w zakresie oceny powiązań.

Reasumując, Sąd wskazał, że organ winien dokonać merytorycznej oceny wniosku skarżącego z uwzględnieniem uwag zawartych w niniejszym wyroku, a w razie ewentualnych wątpliwości co do treści wniosku, skorzystać z uprawnień przewidzianych w art. 14h w związku z art. 169 § 1 O.p.

W związku z uchyleniem przez Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2014 r., sygn. III SA/Wa 2838/13 (data wpływu prawomocnego wyroku 14 sierpnia 2014 r.) postanowienia z dnia 18 lipca 2013 r. nr IPPB1/415-457/13-6/IF o odmowie wszczęcia postępowania w związku z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych z dnia 16 kwietnia 2013 r. (data wpływu 19 kwietnia 2013 r.), w zakresie dotyczącym stosowania art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h oraz art. 14f § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów rozpatrując ponownie wniosek Podatnika wezwał do uzupełnienia tego wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez wniesienie opłaty w wysokości 40 zł oraz przedłożenie kserokopii dowodu jej uiszczenia.

Wnioskodawca pismem z dnia 22 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r. ) uzupełnił wniosek w zakresie objętym ww. wezwaniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygniecie zawarte w prawomocnym wyroku z dnia 8 kwietnia 2014 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III Sa/Wa 2838/13 - stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku z dnia 19 kwietnia 2013 r. w sprawie oceny prawnej przedstawionego w nim zdarzenia przyszłego w zakresie dotyczącym stosowania art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz. U. 2013 r. poz. 1030 - dalej: „k.s.h.”), spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 k.s.h., przez spółkę osobową rozumie się spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną. W związku z tym, z cywilnoprawnego punktu widzenia w obrocie gospodarczym do transakcji będzie dochodziło między opisanymi spółkami; Wnioskodawca, jako podmiot od nich odrębny nie będzie stroną tych transakcji.

W myśl art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm”), jeżeli:

1. podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym za granicą lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę (zarząd) za granicą, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów

-i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Z kolei w myśl art. 25 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów.
   
   

Jednocześnie zgodnie z art. 25 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 25 ust. 4 stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach.

Powołane przepisy przewidują możliwość szacowania dochodu przez organy podatkowe, jeśli warunki transakcji zawieranych przez dany podmiot będą odbiegały od warunków rynkowych i wyniku transakcji dojdzie do zaniżenia podstawy opodatkowania.

Należy zwrócić uwagę, że przepisy art. 25 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułują pojęcie „podmiotu krajowego”, przez który rozumie się podatnika podatku dochodowego mającego siedzibę lub zarząd na terytorium kraju.

Przepisy art. 25a updof określają obowiązek sporządzania przez podatników dokumentacji w zakresie:

• transakcji zawieranych przez podatnika podatku dochodowego z podmiotami powiązanymi z podatnikiem w sposób o którym jest mowa w art. 25 ust. 1 i 4,
  
• transakcji w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową
  
  
  

Przepis art. 25a określa zatem krąg podmiotów zobowiązanych do sporządzania dokumentacji podatkowej transakcji. Obowiązkiem dokumentowania objęte będą jedynie transakcje dokonywane przez podatnika z podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów art. 25 ust. 1 i ust. 4. W przepisie art. 25 ust. 1 pkt 1, użyte jest pojęcie „podmiot krajowy”, które oznacza podatnika podatku dochodowego mającego siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Polski W przypadku transakcji zawieranych przez spółkę komandytową nie występuje ona jako podmiot krajowy, bowiem podatnikiem podatku dochodowego są jej wspólnicy. Jednocześnie Spółka komandytowa jest stroną transakcji w rozumieniu cywilnoprawnym, zatem transakcji dokonuje spółka komandytowa, a nie jej wspólnicy.

W konsekwencji. w omawianym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli transakcje te nie będą podlegały szczególnemu obowiązkowi dokumentacyjnemu W związku z powyższym, jeżeli Wnioskodawca zawiera (lub będzie zawierać) transakcje z mającą siedzibę na terytorium Polski spółką komandytową, której jest wspólnikiem, to transakcje te nie będą podlegały obowiązkowi dokumentacyjnemu.

Konsekwencją wynikającą wprost z powyższego, będzie brak konieczności sporządzania szczególnej dokumentacji opisanej w art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W rozumieniu bowiem przytoczonych przepisów, spółki komandytowej nie można uznać za podmioty powiązane, co oznacza, że na Wnioskodawcy, nie będzie ciążył obowiązek sporządzania dokumentacji zawieranych transakcji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.