Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-390/16-2/TR
z 15 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2016 r. (data wpływu 21 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest państwową instytucją kultury, wpisaną do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Do zakresu działalności Zainteresowanego należy edukacja i upowszechnianie kultury oraz nowatorskich technik multimedialnych, szczególnie w zakresie rozwiązań dla kinematografii. Rocznie Zainteresowany otrzymuje z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego dotację podmiotową na bieżącą działalność statutową i utrzymanie obiektu na poziomie ok. 4 000 000 zł.

Podstawowym celem Wnioskodawcy jest działalność kulturalna.

Zainteresowany realizuje swoje zadania statutowe przez:

1. tworzenie warunków do możliwie szerokiego dostępu do nowatorskich technologii elektronicznych oraz wysokokwalifikowanej kadry specjalistów w dziedzinie nowoczesnych technologii multimedialnych;
2. tworzenie, współtworzenie i promowanie najnowszych technologii w zakresie produkcji wizualnych efektów specjalnych na potrzeby filmu, telewizji, internetu, nauki, sztuki i produkcji kulturalnych;
3. prowadzenie profesjonalizacji zawodowej w dziedzinie sztuk wizualnych i audiowizualnych, efektów specjalnych post produkcji elektronicznej oraz nowoczesnych technologii multimedialnych;
4. organizację bezpłatnych szkoleń, kursów i warsztatów;
5. organizację bezpłatnych przedsięwzięć o charakterze artystyczno-kulturalnym.
   
   

Zainteresowany w ramach organizowanych warsztatów i wydarzeń kulturalnych współpracuje z artystami zagranicznymi m.in. z Niemiec i ze Szwajcarii.

Rozpoczęcie współpracy odbywa się poprzez podpisanie umowy z agencją artystyczną, która reprezentuje artystę lub z samym artystą, który prowadzi działalność gospodarczą w miejscu zamieszkania. Zarówno wynagrodzenie artysty, jak i agencji artystycznej, oraz całość kosztów pobytu artysty w Polsce (koszty przejazdu, noclegu, wyżywienia itd.) opłacane są przez instytucję ze środków publicznych otrzymanych z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach dotacji podmiotowej. W obu przypadkach wykonanie usługi potwierdzone jest fakturą, na podstawie której instytucja dokonuje płatności agencji artystycznej (na które składa się gaża artysty plus wynagrodzenie agencji artystycznej) lub bezpośrednio artyście – zgodnie z warunkami umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca w momencie zapłaty wynagrodzenia artyście ze Szwajcarii zarówno za pośrednictwem agencji artystycznej, jak i bezpośrednio na rachunek bankowy artysty z Niemiec, jest zobowiązany do pobrania podatku u źródła, pomimo że koszty wynagrodzenia oraz koszty pobytu zagranicznych artystów w całości pokrywane są ze środków publicznych otrzymywanych z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach działalności statutowej państwowej instytucji kultury?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że jako państwowa instytucja kultury dokonuje płatności wynagrodzeń artystów zagranicznych oraz finansuje ich pobyt w Polsce ze środków publicznych, jakie uzyskuje w ramach dotacji podmiotowej na działalność kulturalną państwowej instytucji kultury z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego nie jest zobowiązany do pobrania tzw. podatku u źródła z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w momencie zapłaty wynagrodzenia danemu artyście lub agencji artystycznej reprezentującej danego artystę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Powyższa regulacja odzwierciedla zasadę wyrażoną w art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz .U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.).

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania jest zespołem norm kolizyjnych mających na celu rozgraniczenie praw dwóch państw do opodatkowania danego przysporzenia. Umowy takie nie kreują jednak samodzielnie obowiązku podatkowego.

W art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie osobom zagranicznym, w przypadku uzyskania których osoba zagraniczna podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Jak wynika z treści art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

W myśl art. 42 ust. 4 ww. ustawy, na pisemny wniosek podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, płatnik, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imiennej informacji, o której mowa w ust. 2 pkt 2.

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, (IFT-1/IFT-1R) sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Zainteresowany w ramach organizowanych warsztatów i wydarzeń kulturalnych współpracuje z artystami zagranicznymi m.in. z Niemiec i ze Szwajcarii. Rozpoczęcie współpracy odbywa się poprzez podpisanie umowy z agencją artystyczną, która reprezentuje artystę lub z samym artystą, który prowadzi działalność gospodarczą w miejscu zamieszkania. Zarówno wynagrodzenie artysty, jak i agencji artystycznej, oraz całość kosztów pobytu artysty w Polsce (koszty przejazdu, noclegu, wyżywienia itd.) opłacane są przez instytucję ze środków publicznych otrzymanych z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach dotacji podmiotowej. W obu przypadkach wykonanie usługi potwierdzone jest fakturą, na podstawie której instytucja dokonuje płatności agencji artystycznej (na które składa się gaża artysty plus wynagrodzenie agencji artystycznej) lub bezpośrednio artyście – zgodnie z warunkami umowy.

W związku z powyższym, w niniejszej sprawie zastosowanie będą miały postanowienia Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie z dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. 1993 r. Nr 22, poz. 92) oraz Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 ww. konwencji polsko-szwajcarskiej, bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Stosownie do treści art. 17 ust. 2 ww. konwencji polsko-szwajcarskiej, jeżeli dochód mający związek z osobistą działalnością takiego artysty lub sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej osobie, dochód taki - bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 - może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana. Postanowienie niniejszego ustępu nie ma zastosowania, jeżeli stwierdzi się, że ani sam artysta lub sportowiec, ani też osoby z nim związane nie mają bezpośrednio udziału w dochodzie danej osoby.

W świetle jednak art. 17 ust. 3 ww. konwencji polsko-szwajcarskiej, postanowienia ustępów 1 i 2 nie mają zastosowania do dochodów z działalności wykonywanej przez artystów lub sportowców, jeżeli taki dochód pochodzi bezpośrednio w istotnym stopniu z funduszy publicznych.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. konwencji polsko-szwajcarskiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Na podstawie art. 14 ust. 1 ww. konwencji polsko-szwajcarskiej, dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

Określenie „wolny zawód” obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów oraz dentystów i księgowych (art. 14 ust. 2 ww. konwencji polsko-szwajcarskiej).

Analogiczne rozwiązania zawiera ww. Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 1 ww. umowy polsko-niemieckiej, bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Stosownie zaś do treści art. 17 ust. 2 ww. umowy polsko-niemieckiej, jeżeli dochód, mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub sportowca, nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej osobie, to dochód taki bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana.

Na mocy art. 17 ust. 3 ww. umowy polsko-niemieckiej, postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do dochodu osiąganego z działalności artysty lub sportowca w Umawiającym się Państwie, jeżeli pobyt w tym Państwie jest całkowicie lub głównie opłacany z funduszy publicznych jednego lub obu Umawiających się Państw, kraju związkowego, jednostki terytorialnej, organu lokalnego lub instytucji rządowej albo organizacji użyteczności publicznej.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. umowy polsko-niemieckiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. umowy, dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywanego wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie, w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, wówczas dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

Określenie „wolny zawód” zostało zdefiniowane w art. 14 ust. 2 ww. umowy polsko-niemieckiej. Obejmuje ono w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub edukacyjną, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, adwokatów i radców prawnych, inżynierów, architektów, dentystów, doradców podatkowych i biegłych rewidentów.

Jak wnika z powyższych uregulowań, w przypadku kiedy wynagrodzenie danego artysty jest opłacane ze środków wymienionych w art. 17 ust. 3 ww. konwencji polsko-szwajcarskiej, jak również w art. 17 ust. 3 ww. umowy polsko-niemieckiej, tj. m.in. ze środków publicznych, w stosunku do dochodu uzyskanego przez artystę posiadającego miejsce zamieszkania potwierdzone certyfikatem rezydencji odpowiednio w Szwajcarii oraz w Niemczech, z tytułu działalności artystycznej wykonywanej w Polsce, zastosowanie znajduje art. 14 ust. 1 ww. konwencji polsko-szwajcarskiej oraz odpowiednio art. 14 ust. 1 ww. umowy polsko-niemieckiej.

Reasumując: skoro na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego dochód artystów, posiadających miejsce zamieszkania na terytorium Szwajcarii oraz Niemiec, z tytułu wykonywania działalności artystycznej w Polsce jest finansowany – jak wskazał Wnioskodawca – ze środków publicznych, to w myśl ww. artykułów 17 ust. 3 przywołanych umów międzynarodowych (odpowiednio polsko-szwajcarskiej oraz polsko-niemieckiej) do tego rodzaju dochodu nie będą miały zastosowania ani przepisy ust. 1, ani przepisy ust. 2 tychże artykułów.

Tym samym, tenże dochód podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w ww. artykułach 14 ust. 1 przywołanych umów, tj. tylko w państwach rezydencji, gdyż z wniosku nie wynika, aby rezydenci szwajcarscy oraz rezydenci niemieccy (artyści) uzyskiwali ten dochód za pośrednictwem stałej placówki posiadanej przez nich w Polsce.

Taki sam sposób opodatkowania, tj. w miejscu rezydencji podatkowej, należy zastosować w przypadku, gdy wynagrodzenie danego artysty będzie wypłacane za pośrednictwem reprezentującej go agencji artystycznej.

W konsekwencji, na Zainteresowanym – jako płatniku – nie ciąży obowiązek pobrania podatku dochodowego od osób fizycznych od należności przypadających wskazanym artystom – rezydentom Szwajcarii oraz rezydentom Niemiec, z tytułu wykonywania działalności artystycznej w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.