Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.249.2016.2.MG
z 21 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2016 r. (data wpływu 23 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 maja 2016 r. (data wpływu 17 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dobrowolnego odszkodowania otrzymanego w 2012 r. i 2013 r. w ramach Programu Dobrowolnych Odejść – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dobrowolnego odszkodowania otrzymanego w 2012 r. i 2013 r. w ramach Programu Dobrowolnych Odejść.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 5 maja 2016 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.249.2016.2.MG, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawcy o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 10 maja 2016 r., natomiast w dniu 17 maja 2016 r. wpłynęło uzupełnienie ww. wniosku (data nadania 16 maja 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na podstawie uchwały nr … Zarządu … z dnia 10 lipca 2012 r., Dyrektor Oddziału … wprowadził Program Dobrowolnych Odejść. Zgodnie z Regulaminem ww. Programu został on skierowany do pracowników wszystkich obszarów działalności pracodawcy. Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść jest regulaminem, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks Pracy. Realizacja Programu Dobrowolnych Odejść została podzielona na kilka etapów. Program ten określa także zasady oraz wysokość wypłaty odszkodowań i odpraw. Skorzystanie z Programu Dobrowolnych Odejść uzależnione jest od woli pracodawcy i uprawnionego pracownika. Z Programu mogą skorzystać pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, objęci Gwarancją Zatrudnienia na podstawie Umowy Społecznej, a w przypadku braku Gwarancji Zatrudnienia, posiadający minimum 10-letni staż pracy u pracodawcy. Pracownik korzystający z Programu Dobrowolnych Odejść otrzyma: - dobrowolne odszkodowanie w zależności od liczby pełnych miesięcy brakujących do uzyskania prawa do emerytury tj. do osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, ale nie więcej niż 26 średnich miesięcznych wynagrodzeń pracownika liczonych jako ekwiwalent za urlop wypoczynkowy oraz nie więcej niż 26-krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia osobowego za 2013 r. u pracodawcy, obliczonego według metodologii GUS, dodatkową kwotę powiększającą dobrowolne odszkodowanie w zależności od liczby miesięcy miedzy datą nabycia uprawnienia do ostatniej nagrody jubileuszowej, a datą rozwiązania umowy o pracę tj. kwotę wyliczoną jako iloczyn podstawy wymiaru nagrody i liczby miesięcy podzielonej przez 60, odprawę pieniężną, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Maksymalna wysokość dobrowolnego odszkodowania jest zmniejszana w każdym kolejnym etapie realizacji programu. Dobrowolne odszkodowanie wypłacane pracownikowi w ramach Programu, stanowi kwotę wypłacaną przez pracodawcę w celu zaspokojenia wszelkich roszczeń tego pracownika ze stosunku pracy, związanych z rozwiązaniem umowy o pracę. Skorzystanie przez pracownika z Programu Dobrowolnych Odejść wyłącza prawo tego pracownika do odszkodowań i rekompensat z Umów Społecznych oraz odpraw i odszkodowań przysługujących mu w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z innych tytułów, w tym z ZUZP.

Wnioskodawca był zatrudniony w … S.A. Oddział … do dnia 19 grudnia 2012 r. i przystąpił do Programu Dobrowolnych Odejść na podstawie umowy nr …. Świadczenie zostało wypłacone Wnioskodawcy w trzech ratach. Pierwsza rata dobrowolnego odszkodowania z Programu Dobrowolnych Odejść w kwocie 402 zł 15 gr, została wypłacona w dniu 21 grudnia 2012 r. Druga rata w kwocie 25 000 zł została wypłacona Wnioskodawcy w dniu 22 stycznia 2013 r. Z kolei trzecia rata w wysokości 25 965 zł 57 gr, obejmująca pozostałą część dobrowolnego odszkodowania z Programu Dobrowolnych Odejść, wypłacona została w dniu 21 stycznia 2014 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że rozwiązanie umowy o pracę pomiędzy Wnioskodawcą, a … S.A. Oddział …, nastąpiło za porozumieniem stron, na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. W związku z rozwiązaniem umowy o pracę, pracodawca zobowiązany był do wypłaty na rzecz Wnioskodawcy dobrowolnego odszkodowania, dodatkowej kwoty wynikającej z uprawnienia do nagrody jubileuszowej oraz odprawy pieniężnej, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2015 r., poz.192, z późn. zm.). Wnioskodawca natomiast nie może w ciągu 5 lat od rozwiązania umowy o pracę, nawiązać stosunku pracy u pracodawcy w Grupie Kapitałowej … S.A.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wartość pierwszej i drugiej raty dobrowolnego odszkodowania, które zostało wypłacone Wnioskodawcy na podstawie Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść, jest wolna od podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym sprzed wejścia w życie zmiany z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw?
2. Czy wartość trzeciej raty dobrowolnego odszkodowania, które zostało wypłacone Wnioskodawcy na podstawie Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść, jest wolna od podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) w zw. z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1, natomiast w zakresie pytania nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym sprzed wejścia w życie zmiany z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328), wolne od podatku dochodowego były otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, kwota pierwszej i drugiej raty dobrowolnego odszkodowania, które zostało wypłacone przez pracodawcę zgodnie z treścią Regulaminu Dobrowolnych Odejść, z uwagi na brak na liście wyjątków wykluczających zwolnienie takiego odszkodowania, zawierała się w zwolnieniu wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji, nie rodziła obowiązku odprowadzenia podatku dochodowego od otrzymanego świadczenia pieniężnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zmiana wprowadzona ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. doprecyzowała jedynie treść art. 21 ust. 1 pkt 3 w ten sposób, że dodano brzmienie „oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy”. Zmiana ta była wynikiem postanowienia Trybunału, który zwraca uwagę, że ze względu na treść art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), należy doprecyzować treść art. 21 ust. 1 pkt 3.

W odniesieniu do kwestii płatności trzeciej raty odszkodowania z Programu Dobrowolnych Odejść, Wnioskodawca wskazuje, że ustawa z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328) wprowadziła zmianę ”doprecyzowała” brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 3. Na podstawie art. 14 tej ustawy, art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w nowym brzmieniu ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r. Zgodnie z nim, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania oraz zadośćuczynienia, jeśli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy. Zmianie nie uległ natomiast katalog wyjątków przewidzianych w pkt od a) do g). Zdaniem Wnioskodawcy, zmiana art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polegała zatem jedynie na doprecyzowaniu ww. przepisu, a mianowicie uzupełniono go o inne normatywne źródła prawa pracy, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy. Przepis ten wskazuje, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Zdaniem Wnioskodawcy również kwota trzeciej raty dobrowolnego odszkodowania, które zostało wypłacone przez pracodawcę zgodnie z treścią Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść, nie powodowała obowiązku odprowadzania podatku dochodowego od otrzymanego świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 powołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei, art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że pracodawca Wnioskodawcy, wprowadził Program Dobrowolnych Odejść. Zgodnie z Regulaminem Programu Dobrowolnych Odejść, Program ten został skierowany do pracowników wszystkich obszarów działalności pracodawcy. Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść jest według Wnioskodawcy regulaminem, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Wnioskodawca był zatrudniony u pracodawcy od dnia 19 grudnia 2012 r. i przystąpił do Programu Dobrowolnych Odejść na podstawie umowy nr …. Rozwiązanie umowy o pracę pomiędzy Wnioskodawcą, a pracodawcą nastąpiło za porozumieniem stron, na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Świadczenie zostało wypłacone Wnioskodawcy w trzech ratach. Pierwsza rata dobrowolnego odszkodowania z Programu Dobrowolnych Odejść w kwocie 402 zł 15 gr została wypłacona w dniu 21 grudnia 2012 r. Druga rata w kwocie 25 000 zł została wypłacona Wnioskodawcy w dniu 22 stycznia 2013 r. Z kolei trzecia rata w wysokości 25 965 zł 57 gr, obejmująca pozostałą część dobrowolnego odszkodowania z Programu Dobrowolnych Odejść, wypłacona została w dniu 21 stycznia 2014 r.

Mając na uwadze fakt, że otrzymane przez Wnioskodawcę dobrowolne odszkodowanie było wypłacone do końca 2013 r. do sprawy przedstawionej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2013 r.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
3. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
4. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
6. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Należy podkreślić, że zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., zwolnieniem określonym w tym przepisie, objęte są tylko odszkodowania (lub zadośćuczynienia), których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. To oznacza, że zwolnieniem nie są objęte wszystkie świadczenia, a wyłącznie odszkodowania (lub zadośćuczynienia), których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Skoro Wnioskodawca, w związku z rozwiązaniem umowy o pracę i przystąpieniem do Programu Dobrowolnych Odejść otrzymał dobrowolne odszkodowanie, którego wysokość i zasady ustalania wynikały z uregulowań ww. Programu mającego swoją podstawę w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy – a nie odszkodowanie lub zadośćuczynienie na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw – to tym samym brak jest podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.) ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Z treści ww. przepisu Kodeksu pracy wynika, że oparte na ustawie porozumienia zbiorowe, regulaminy i statuty określające prawa i obowiązki stron stosunku pracy są źródłem prawa pracy. Jednakże jak wynika z powyżej zacytowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., ze zwolnienia korzystają tylko te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem ściśle w tym przepisie wymienionych jako wyłączonych ze zwolnienia.

Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz utrwalonym orzecznictwem sądowym, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

W konsekwencji przy stosowaniu ulg i zwolnień podatkowych nie jest dopuszczalne posługiwanie się wykładnią rozszerzającą, tzn. muszą być interpretowane ściśle. Zastosowanie może mieć jedynie wykładnia językowa (literalna).

Reasumując, otrzymana przez Wnioskodawcę pierwsza i druga rata dobrowolnego odszkodowania wypłacona w 2012 r. i 2013 r. w ramach przystąpienia do Programu Dobrowolnych Odejść nie jest objęta zwolnieniem od podatku dochodowego, uregulowanym w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., ponieważ nie stanowi odszkodowania lub zadośćuczynienia i nie zostały przyznane na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Zatem ww. dobrowolne odszkodowanie uzyskane przez Wnioskodawcę w 2012 r. i w 2013 r. stanowi przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest jedynie kwestia opodatkowania podatkiem dochodowym wypłaconej Wnioskodawcy w 2012 r. i 2013 r. kwoty dobrowolnego odszkodowania, gdyż tylko te świadczenia są przedmiotem pytania nr 1 zawartego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. W związku z tym, tutejszy Organ nie zajmował stanowiska w sprawie opodatkowania innych świadczeń otrzymanych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.