Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP3.4512.197.2016.2.IŻ
z 23 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2016 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 30 maja 2016 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą nieruchomości.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 maja 2016 r. (data wpływu) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, (ostatecznie doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca w roku 1999 otrzymał od swojej babci na podstawie umowy o darowiźnie z dnia 30 czerwca działkę rolną o powierzchni 1,0399 ha mieszczącą się we wsi …... W roku 2015 Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i z dniem 26 czerwca 2015r. otrzymał pozytywną odpowiedź z Urzędu Gminy w ….. Następnym krokiem Wnioskodawcy było wydzielenie z gruntu 7 działek i przekształcenie ich w budowlane. W dniu 2 lutego 2016r. otrzymał decyzję zatwierdzającą podział nieruchomości. Powstałe działki nie zostały uzbrojone w żadne przyłącza (energetyczne, wodne, kanalizacyjne). Początkowo Wnioskodawca planował pozostawienie wszystkich działek lecz z powodu zmiany sytuacji życiowej, postanowił jedną przekazać synowi, zaś trzy lub więcej (jeśli zaistnieje taka potrzeba) sprzedać po to by pieniądze uzyskane ze sprzedaży przeznaczyć na budowę domu jednorodzinnego w którym Zainteresowany chce zamieszkać ze swoją rodziną.

Wnioskodawca dzieląc działki i przekształcając je działał z zamiarem wykorzystania ich do celów osobistych. Wnioskodawca nadmienia, iż otrzymanej ziemi nie uprawiał, nie pobierał też dopłat z UE, nie jest handlarzem czy też pośrednikiem nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca pracuje na umowę o pracę a żona Wnioskodawcy zajmuje się domem i 2 – letnim synem.

1. Aktem notarialnym z dnia 30 czerwca 1999 r. Wnioskodawca otrzymał tytułem darowizny nieruchomość rolną o pow. 1,0399 ha. W 2013 r. dokonał sprzedaży dwóch działek rolnych stanowiących uprzednio część nieruchomości otrzymanej ww. darowizną. Były to działki niezabudowane, których obszar stanowił częściowo: grunty orne, pastwisko, oraz w małej części las.
2. Przed dokonaniem sprzedaży przedmiotowych działek, Wnioskodawca nie zamierza podejmować czynności w celu ich uatrakcyjnienia. W lutym 2016 r. dokonany został podział nieruchomości obejmujący działkę nr 72/1 w wyniku którego powstało kilka działek, w tym jedna działka (nr 72/11) która stanowi drogę wewnętrzną. Z uwagi na stan tej działki, Wnioskodawca musiał dokonać częściowego jej utwardzenia (gruzem budowlanym), ponieważ nie był możliwy dojazd do działek. Wydzielenie działki nr 72/11 jako drogi wewnętrznej stanowiło warunek organu w decyzji podziałowej. Działki nie posiadają doprowadzonej sieci wodociągowej, energetycznej, kanalizacji sanitarnej. Wnioskodawca nie zamierza dokonywać ww. inwestycji na przedmiotowych działkach. Sieć wodociągowa znajduje się w drodze gminnej, podobnie jak kanalizacja sanitarna.
3. Oprócz przedmiotowych działek Wnioskodawca posiada inne działki rolne, ale jedynie jako współwłaściciel w udziale 5/18 wraz z mamą i bratem (spadek po ojcu). Działki te położone są w miejscowości ….. Wnioskodawca nie zamierza zbywać tego udziału.
4. Wnioskodawca w stosunku do wydzielonych działek nie zamierza występować o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Przed dokonanym podziałem istniała nieruchomość obejmująca działki nr: 72/1 i 72/2 stanowiąca współwłasność Wnioskodawcy oraz osoby trzeciej (w udziałach po 1/2). W stosunku do tych działek w czerwcu 2015 r. wydana była decyzja o warunkach zabudowy. Jednakże w związku z dokonanym w lutym 2016 r. podziałem nieruchomości, decyzja ta stała się bezprzedmiotowa i wygasła.
5. Wnioskodawca na chwilę obecną nie dokonuje żadnych szczególnych kroków, by znaleźć nabywców przedmiotowych działek. Jedyną czynnością Wnioskodawcy zmierzającą do znalezienia kupca, jest wywieszenie informacji o sprzedaży działek na płocie znajdującym się przy działkach.
6. Podział działki nastąpił, ponieważ łatwiej jest zbyć działkę o mniejszym areale, niż działkę o dużej powierzchni, która stosunkowo do wielkości powierzchni więcej kosztuje. Niedawno Wnioskodawca założył rodzinę, ma żonę i dwuletniego synka. Nie ma swojego własnego miejsca zamieszkania, mieszka wraz z rodziną w małym wynajętym mieszkanku. Wnioskodawcy zależy na tym, aby odblokować środki, jakie posiada w prawie własności działek i tym samym uzyskać pieniądze na budowę małego domku jednorodzinnego dla rodziny.
7. Nieruchomości - przed i po podziale, nie były przedmiotem umów najmu, czy dzierżawy. W chwili obecnej są jedynie użytkowane nieodpłatnie przez osobę trzecią. Wcześniej leżały ugorem.
8. Działki będące przedmiotem zapytania nie są zabudowane.
   
   

Wnioskodawca dodatkowo zaznacza, że nie prowadzi i nie prowadził nigdy działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie: (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Czy w związku ze sprzedażą przedmiotowych działek dokonaną w celach osobistych, powstanie obowiązek uiszczenia podatku VAT na gruncie art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 15 ust. 1 - 6 oraz art. 17 ust. 1 - 2b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku) sprzedaż działek, które Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż dokonuje On sprzedaży majątku osobistego , wykonując tym samym swoje prawo własności. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż podobny pogląd przedstawił w interpretacjach podatkowych Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, 10 lipca 2008r. (IBPP1/443-567/08/LSz (KAN-3677/4/08/KAN-6933/07/08)); Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie 7 lipca 2008r. (IPPP1/443-83/07-9/SM); Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu 9 czerwca 2008r. (ILPP1/443-295/08-2/AK). Należy nadmienić, iż do podobnego wniosku doszedł również WSA w Warszawie (sygn.. akt III SA/WA 1217/07), który uznał, że sprzedaż działek stanowiący majątek osobisty nie podlega opodatkowaniu VAT. Natomiast inny wyrok WSA w Gliwicach (sygn.. akt III SA/Gl/161/08) uznał, że sprzedaż działek budowlanych powstałych z podziału nieruchomości odziedziczonej przez osobę fizyczną nie będącą przedsiębiorcą nie jest opodatkowana VAT. WSA uznał również, iż osoba fizyczna sprzedając swój majątek, nie występuje w roli przedsiębiorcy, nie prowadzi działalności gospodarczej to nie jest podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży działek. Zdaniem sądu bez znaczenia jest częstotliwość wykonywania tych czynności.

Reasumując Wnioskodawca pragnie stwierdzić, iż mając na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe oraz interpretacje podatkowe, w przedmiotowej sprawie brak jest normatywnych przesłanek aby powyższą czynność opodatkować podatkiem VAT.

Wnioskodawca uważa, że stan faktyczny sprawy uzasadnia przyjęcie, iż przy tego rodzaju sprzedaży, mającej przecież charakter osobisty obowiązek podatkowy na gruncie art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1, art. 15 ust. 1 - 6 oraz art. 17 ust. 1 - 2b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie powstaje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle zatem ww. przepisów, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.);
2. (uchylony)
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
   
   

W myśl art. 15 ust. 3a, przepis ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw artystycznego wykonania albo ich wykonanie, w tym również wynagradzanych za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.

Natomiast w zgodnie z ust. 3b, za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, właściwego dla osoby prawnej podatnikami mogą być również jednostki organizacyjne osoby prawnej, będącej organizacją pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2016 r. poz. 239 i 395). prowadzące działalność gospodarczą, jeżeli samodzielnie sporządzają sprawozdanie finansowe.

Stosownie do art. 15 ust. 3c, sprzedażą dokonywaną przez podatników, o których mowa w ust. 3b, jest także odpłatne przekazywanie towarów oraz świadczenie usług pomiędzy jednostkami organizacyjnymi wchodzącymi w skład osoby prawnej.

Zgodnie z art. 15 ust. 4, w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach. (art. 15 ust. 5 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 17 ust. 1, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne:

1. na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną;
2. uprawnione do korzystania z procedury celnej obejmującej uszlachetnianie czynne, odprawę czasową, przetwarzanie pod kontrolą celną, w tym również osoby, na które, zgodnie z odrębnymi przepisami, zostały przeniesione prawa i obowiązki związane z tymi procedurami;
3. dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
4. nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
   1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
   2. usługobiorcą jest:
      • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
        
      • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4;

5. nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
   1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
   2. nabywcą jest:
      • w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
        
      • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
   3. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

6. obowiązane do zapłaty podatku na podstawie art. 42 ust. 8 lub ust. 10;
7. nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
   1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
   2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
   3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122;

8. nabywające usługi w zakresie przenoszenia uprawnień do emisji gazów cieplarnianych, o których mowa w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. poz. 1223 oraz z 2016 r. poz. 266 i 542), jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
   1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
   2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.
   
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 1a, przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

W myśl art. 17 ust. 1b, w przypadku gdy podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ustanowiły przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 18d ust. 1, podatnikiem jest ten przedstawiciel podatkowy - w zakresie, w jakim działa w imieniu własnym na rzecz tych podmiotów.

Stosownie do art. 17 ust. 1c, w przypadku dostaw towarów wymienionych w poz. 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy przepis ust. 1 pkt 7 stosuje się, jeżeli łączna wartość tych towarów w ramach jednolitej gospodarczo transakcji obejmującej te towary, bez kwoty podatku, przekracza kwotę 20.000 zł.

Zgodnie z art. 17 ust. 1d, za jednolitą gospodarczo transakcję, o której mowa w ust. 1c, uznaje się transakcję obejmującą umowę, w ramach której występuje jedna lub więcej dostaw towarów wymienionych w poz. 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy, nawet jeżeli są one dokonane na podstawie odrębnych zamówień lub wystawianych jest więcej faktur dokumentujących poszczególne dostawy.

W myśl art. 17 ust. 1e, za jednolitą gospodarczo transakcję, o której mowa w ust. 1c, uznaje się również transakcję obejmującą więcej niż jedną umowę, o której mowa w ust. 1d, jeżeli okoliczności towarzyszące tej transakcji lub warunki, na jakich została ona zrealizowana, odbiegały od okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie towarami wymienionymi w poz. 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1f, w przypadku wymienionym w ust. 1 pkt 7 obniżenie wartości dostaw dokonywanych w ramach jednolitej gospodarczo transakcji, o której mowa w ust. 1c, w szczególności przez udzielenie po ich dokonaniu nabywcy opustu lub obniżki ceny, nie wpływa na określenie podatnika obowiązanego do rozliczenia kwoty podatku z tytułu dostawy towarów dokonywanej w ramach tej transakcji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1g, w przypadku gdy po otrzymaniu całości lub części zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 11 do ustawy, następuje zmiana określenia podatnika dla tej dostawy, korekty rozliczenia zapłaty w związku z tą zmianą dokonuje się w rozliczeniu za okres, w którym dokonano dostawy tych towarów.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (z art. 17 ust. 2).

W myśl art. 17 ust. 2a, jeżeli dokonujący dostawy towarów wymienionych w poz. 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy, dla której zgodnie z ust. 1 pkt 7 podatnikiem jest nabywca, podjął wszelkie niezbędne środki celem rzetelnego rozliczenia podatku od tej dostawy, nie ma on obowiązku rozliczenia podatku z tytułu tej dostawy, także w przypadku, gdy po jej dokonaniu ustalono, że wskutek działania podmiotu uczestniczącego w tej dostawie jako nabywca nie były spełnione przesłanki określone w ust. 1 pkt 7, o którym to działaniu dokonujący dostawy towarów przy zachowaniu należytej staranności nie wiedział lub nie mógł wiedzieć.

Zgodnie z art. 17 ust. 2b, przepis ust. 2a stosuje się pod warunkiem, że zapłata należności z tytułu dostawy towarów nastąpiła z rachunku płatniczego nabywcy, w tym przy użyciu karty płatniczej lub podobnego instrumentu płatniczego, o ile umożliwiają one dokonującemu dostawy towarów identyfikację składającego zlecenie płatnicze.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Wskazać należy, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672 z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Zatem każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwe zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych wyjaśnień, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Mając na względzie tezy płynące z wyżej powołanych rozstrzygnięć TSUE stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z analizy zawartego we wniosku opisu stanu faktycznego, w zakresie sprzedaży działek będących przedmiotem wniosku, wynika aktywność Wnioskodawcy, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie wystąpił taki ciąg zdarzeń, które wskazują na aktywność Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca wprawdzie nabył przedmiotową nieruchomość w drodze darowizny, jednak decydujące znaczenie dla sprawy mają działania podjęte przez Wnioskodawcę w celu sprzedaży działki.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w drodze darowizny w roku 1999 otrzymał od swojej babci działkę rolną o powierzchni 1,0399 ha mieszczącą się we wsi …... W roku 2015 Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i z dniem 26 czerwca 2015r. otrzymał pozytywną odpowiedź z Urzędu Gminy ….. Następnym krokiem Wnioskodawcy było wydzielenie z gruntu 7 działek i przekształcenie ich w budowlane. W dniu 2 lutego 2016r. Wnioskodawca otrzymał decyzję zatwierdzającą podział nieruchomości. Podział działki nastąpił, ponieważ łatwiej jest zbyć działkę o mniejszym areale, niż działkę o dużej powierzchni, która stosunkowo do wielkości powierzchni więcej kosztuje.

Nieruchomości - przed i po podziale, nie były przedmiotem umów najmu, czy dzierżawy. W chwili obecnej są jedynie użytkowane nieodpłatnie przez osobę trzecią. Wcześniej leżały ugorem. Działki będące przedmiotem zapytania nie są zabudowane. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził nigdy działalności gospodarczej.

Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca podejmując czynności takie jak: podział działki na 7 mniejszych działek, wydzielenie drogi wewnętrznej oraz jej utwardzenie, wystąpienie z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, angażował środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami o którym mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C 181/10, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia przedmiotowych działek porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Należy również zauważyć, że Wnioskodawca dokonał już w 2013 r. sprzedaży dwóch działek.

Podejmowane działania nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że podjęte przez Wnioskodawcę ww. działania wskazują, że sprzedaż działek będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Należy zatem stwierdzić, że dostawa przedmiotowych działek została dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług.

W celu udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy Wnioskodawca ma obowiązek uiszczenia podatku od sprzedaży działek należy przeanalizować, czy dostawa ww. działek jest opodatkowana czy korzysta ze zwolnienia od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zatem zwolnione od podatku od towarów i usług w oparciu o powołany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy są dostawy nieruchomości spełniające łącznie 2 warunki, tj.:

1. przedmiotem dostawy musi być teren niezabudowany;
2. teren ten nie może spełniać definicji terenu budowlanego, zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy.
   
   

Dokonując analizy okoliczności przedstawionych we wniosku, należy stwierdzić, że działki, będące przedmiotem zapytania są działkami niezabudowanymi. Jednakże, jak wskazano we wniosku, powstały one w wyniku podziału większej działki o numerze ewidencyjnym 72/1. Przed dokonaniem podziału działki (26 czerwca 2015r.) została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Podział działki i wygaśnięcie ww. decyzji nie oznacza, że zmienia się przeznaczenie terenu. Zatem ww. działki (pierwotnie działka o numerze ewidencyjnym 72/1) przeznaczone są pod zabudowę, czyli są terenem budowlanym.

W związku z powyższym dostawa przedmiotowych działek nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Ponieważ w odniesieniu do przedmiotowych działek nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy nieruchomości wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawca nabył w drodze darowizny ww. działkę o numerze ewidencyjnym 72/1, z której zostały wydzielone mniejsze działki. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził nigdy działalności gospodarczej zatem działki ani przed podziałem ani po podziale nie były wykorzystywane wyłącznie do działalności zwolnionej. Tym samym dostawa ww. działek nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że dokonując dostawy działek, powstałych w wyniku podziału działki nr 72/1 – jako terenu niezabudowanego, lecz przeznaczonego pod zabudowę, czyli terenu budowlanego, Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy i dokona ww. dostawy w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Wnioskodawca dokona czynności podlegających opodatkowaniu tj. odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 i art. 7 ust. 1 ustawy. Ponieważ dostawa działek nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług Wnioskodawca jest zobowiązany do uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu dostawy działek.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawca w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.