Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.326.2016.2.AP
z 27 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2016 r. (data wpływu 5 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 kwietnia 2016 r. (data wpływu 19 kwietnia 2016 r.) oraz pismem z dnia 6 czerwca 2016 r. (data wpływu 8 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej autorskiego prawa majątkowego do logo słowno-graficznego nabytego w formie darowizny oraz możliwości jego amortyzacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 13 kwietnia 2016 r. (data wpływu 19 kwietnia 2016 r.).

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 24 maja 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.326.2016.1.AP, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 24 maja 2016 r. (data doręczenia 30 maja 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 6 czerwca 2016 r. (data wpływu 8 czerwca 2016 r.), nadanym dnia 6 czerwca 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportowych. Dochody z tej działalności podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z zastosowaniem stawki liniowej, stosownie do art. 9a ust. 2 w zw. z art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012, poz. 361, z późn. zm.; dalej również: „u.p.d.o.f.”). Wnioskodawca posiada status polskiego rezydenta podatkowego, podlegającego w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości osiąganych przez siebie dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej posługuje się logo słowno-graficznym, do którego posiada autorskie prawa majątkowe. Logo to nie zostało zarejestrowane, jako znak towarowy, jest chronione jako prawo autorskie (osobiste i majątkowe).

Wnioskodawca planuje dokonać darowizny autorskich praw majątkowych do logo na rzecz Spółki komandytowej, w której jest komandytariuszem. Pozwoli to Spółce na posługiwanie się w prowadzonej przez nią działalności logo słowno-graficznym charakterystycznym dla usług transportowych. Logo to będzie wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki do oznaczenia środków transportu, a także w dokumentach firmowych. Będzie ono wykorzystywane przez okres dłuży niż jeden rok.

W piśmie z dnia 6 czerwca 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportowych od dnia 11 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca jest wspólnikiem w Spółce komandytowej od dnia 11 grudnia 2015 r. Spółka komandytowa znajduje się przy ul. …. Przedmiotem działalności Spółki komandytowej ujawnionym w Krajowym Rejestrze Sądowym są:

• magazynowanie i przechowywanie pozostałych towarów,
  

• działalność pozostałych agencji transportowych,
  

• badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie nauk społecznych i humanistycznych,
  

• działalność śródlądowych agencji transportowych,
  

• działalność związana z oprogramowaniem,
  

• działalność usługowa związana z administracyjną obsługą biura,
  

• działalność pozostałych agencji transportowych,
  

• transport drogowy towarów,
  

• działalność usługowa wspomagająca transport lądowy,
  

• pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana.
  
  

Wnioskodawca posiada 98% udziału w zysku w Spółce komandytowej. Logo słowno-graficzne (niezarejestrowany znak towarowy) będące przedmiotem prawa autorskiego, stanowi utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631, z późn. zm.). Ww. logo słowno-graficzne jest prawem, o którym mowa w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1992 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.). W umowie darowizny będzie wskazana wartość ww. prawa, na podstawie wartości rynkowej oszacowanej przez biegłego rzeczoznawcę. Wycena aktualnej wartości rynkowej prawa autorskiego w postaci logo słowno-graficznego zostanie dokonana przez biegłego rzeczoznawcę majątkowego w oparciu o wyniki ekonomiczne prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej w postaci autorskich praw majątkowych nabytego przez Spółkę komandytową na podstawie zawartej umowy darowizny, ustalona zostanie według wartości rynkowej z dnia nabycia. W konsekwencji, z uwagi na dokonaną wycenę wartości majątkowego prawa autorskiego, wartość początkowa logo będzie zgodna z wartością wskazaną w umowie. Logo zostanie wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki i będzie podlegało amortyzacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Jak ustalić wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci autorskich praw majątkowych do logo słowno-graficznego otrzymanego przez Spółkę komandytową w formie darowizny?
2. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od autorskich praw majątkowych do logo słowno-graficznego otrzymanych przez Spółkę komandytową w darowiźnie, stosownie do przypadającego Mu udziału w zysku?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej w postaci autorskich praw majątkowych do logo otrzymanych przez Spółkę komandytową w drodze darowizny winna zostać ustalona wg wartości określonej w umowie darowizny, lecz nie wyższej niż wartość rynkowa. Ponadto, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od autorskich praw majątkowych do logo słowno-graficznego otrzymanych przez Spółkę w darowiźnie, stosownie do przypadającego Mu udziału w zysku Spółki.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie (art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f.). Dochodem ze źródła przychodów jest co do zasady nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym (art. 8 ust. 2 u.p.d.o.f.).

Jednym ze źródeł przychodów jest pozarolniczą działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.). Przychodami z tego źródła są również, przychody wspólnika spółki komandytowej, stosownie do przypadającego danemu wspólnikowi udziału w zysku tej spółki (art. 5b ust. 2 w zw. z art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f.).

Powyższe wskazuje, że Spółka komandytowa jest transparentna na gruncie podatku dochodowego - podatnikiem nie jest Spółka, ale jej wspólnicy.

Wobec powyższego, kwestie związane z amortyzacją środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których nabycia dokona Spółka istotne w kontekście rozliczeń podatkowych Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki będącego osobą fizyczną - powinny być rozpatrywane na gruncie przepisów u.p.d.o.f.

Dochody z działalności gospodarczej Wnioskodawca opodatkowuje według stawki liniowej, zgodnie z art. 30c ust. 1 u.p.d.o.f. Stosownie do art. 30c ust. 1 u.p.d.o.f., podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. 1, 2, 3, 3a i 5, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e i ust. 4 zdanie pierwsze lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25. Dochód ten podatnicy mogą pomniejszać o składki na ubezpieczenie społeczne określone w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a) i pkt 2a oraz wpłaty na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego określone w art. 26 ust. 1 pkt 2b. Wysokość składek i wpłat ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie (art. 30c ust. 2 u.p.d.o.f.). Na podstawie art. 9 ust. 2 u.p.d.o.f., dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W przypadku wspólnika spółki osobowej kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 22a-22o, uwzględnieniem art. 23 u.p.d.o.f. (art. 22 ust. 8 u.p.d.o.f.). Koszty przypisuje się wspólnikowi spółki osobowej stosownie do przypadającego mu udziału w zysku (art. 8 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f.).

Reguły przewidziane w przywołanych przepisach wskazują, że amortyzacji podlegają m.in. nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi (art. 22b ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f.).

Stosownie do art. 1 ustawy Prawo autorskie, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone znakami graficznymi, a także utwory plastyczne (art. 1 ust. 2 pkt 1 i pkt 2 Prawa autorskiego). Takim utworem w rozumieniu prawa autorskiego jest logo słowno-graficzne jakim posługuje się Wnioskodawca w prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast przedmiotem darowizny na rzecz spółki osobowej będą autorskie prawa majątkowe do tego logo, co umożliwi gospodarcze wykorzystanie logo przez Spółkę komandytową, w której wspólnikiem jest Wnioskodawca.

Należy przy tym wskazać, że stosownie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) u.p.d.o.f., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
  

• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego lub
  

• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

W świetle powyższego przepisu, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne. Jak zaś wskazano powyżej, autorskie prawa majątkowe do logo Wnioskodawcy stanowią wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, zaś ich nabycie nastąpi w formie darowizny dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki komandytowej. Zatem, w niniejszej sprawie nie znajdzie do Wnioskodawcy - jako wspólnika Spółki komandytowej - wyłączenie z kosztów wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) u.p.d.o.f.

W świetle przepisów u.p.d.o.f., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości (art. 22g ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.).

W opisanym zdarzeniu przyszłym, wartość początkowa autorskiego prawa majątkowego do logo zostanie ustalona w wysokości wartości rynkowej wynikającej z umowy darowizny, stosownie do powołanego przepisu. Wartość ta zaś zostanie w umowie określona wg wyceny sporządzonej przez biegłego zajmującego się wyceną tego rodzaju praw.

Reasumując, otrzymane przez Spółkę komandytową autorskie prawo majątkowe do logo, w formie darowizny, podlegać będzie amortyzacji zgodnie z przepisami ustawy. Logo będzie nadawało się w dniu otrzymania darowizny do wykorzystywania w działalności gospodarczej Spółki (bowiem już obecnie jest wykorzystywane do tego samego rodzaju działalności gospodarczej u Wnioskodawcy) i będzie w niej wykorzystywane przez okres dłuższy niż 1 rok. Wartość początkowa autorskich praw majątkowych do logo zostanie określona wg wartości wynikającej z umowy darowizny, tj. wg wartości rynkowej ustalonej przez biegłego. Stąd Wnioskodawca wskazuje, że wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej w postaci autorskich praw majątkowych do logo otrzymanych przez Spółkę komandytową w drodze darowizny winna zostać ustalona wg wartości określonej w umowie darowizny, lecz nie wyższej niż wartość rynkowa. Jednocześnie w świetle powołanych przepisów Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od autorskich praw majątkowych do logo słowno-graficznego otrzymanych przez Spółkę w darowiźnie, stosownie do przypadającego Mu udziału w zysku tej Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

‒o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Art. 22 ust. 8 ww. ustawy stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
  

• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
  

• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe.

Podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W myśl art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w drodze darowizny, należy ustalić wg wartości rynkowej z dnia nabycia, z zastosowaniem cytowanego wyżej przepisu art. 19. W konsekwencji, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość początkowa nie może być wyższa niż wartość rynkowa tego składnika.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

‒o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej posługuje się autorskim prawem majątkowym w postaci logo słowno-graficznego. Logo nie zostało zarejestrowane jako znak towarowy, jest chronione jako prawo autorskie (osobiste i majątkowe.). Wnioskodawca planuje dokonać darowizny autorskich praw majątkowych do logo na rzecz Spółki komandytowej, w której jest komandytariuszem. Pozwoli to Spółce na posługiwanie się w prowadzonej przez nią działalności logo słowno-graficznym charakterystycznym dla usług transportowych. Logo to będzie wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki do oznaczenia środków transportu, a także w dokumentach firmowych. Będzie ono wykorzystywane przez okres dłuży niż jeden rok.

Przechodząc do zagadnienia dotyczącego możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od autorskiego prawa majątkowego do logo słowno-graficznego otrzymanego przez spółkę osobową (Spółkę komandytową) w darowiźnie, stosownie do przypadającego Wnioskodawcy udziału w zysku spółki osobowej, zauważyć należy co następuje.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym, nie podlegają amortyzacji.

Mając na uwadze powyższe, w pierwszej kolejności należy określić, czy prawo do logo słowno-graficznego jako niezarejestrowanego znaku towarowego spełnia przesłanki uznania go za podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 ww. ustawy.

Należy wyjaśnić, że prawo do znaku towarowego w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako prawo podmiotowe dotyczy wyłącznie prawa do znaku zarejestrowanego, które ten status nabywa z chwilą rejestracji. Przymiotu tego nie posiada znak towarowy niezarejestrowany. Oznacza to, że pod pojęciem użytym w ww. przepisie mieszczą się tylko te prawa podmiotowe do znaku towarowego, które mają charakter bezwzględnego prawa majątkowego, tj. znaki towarowe, na które Urząd Patentowy wydał decyzję w sprawie udzielenia prawa ochronnego. Decyzja ta bowiem tworzy podmiotowe prawo używania znaku towarowego i oznaczania nim towarów i usług jako bezwzględne prawo majątkowe. Prawo ochronne jest więc - wyłącznym prawem podmiotowym o czasowej i terytorialnej skuteczności. W konsekwencji, znaków towarowych, które nie zostały zarejestrowane w Urzędzie Patentowym, czy też w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego i które na moment wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie będą objęte prawem ochronnym, nie można uznać za prawa określone w ustawie Prawo własności przemysłowej, które stosownie do treści art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji.

Zgodnie natomiast z treścią art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe. Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
  

• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
  

• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
  

• będą wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Prawa, o których mowa w art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, normuje ustawa z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 666, z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności - zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy - przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
   
2. plastyczne;
   
3. fotograficzne;
   
4. lutnicze;
   
5. wzornictwa przemysłowego;
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
   
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
   
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
   
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 powołanej ustawy).

Ochrona przewidziana przepisami ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Omawiana ustawa wyróżnia przy tym:

• autorskie prawa osobiste, chroniące nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem (art. 16), oraz
  

• autorskie prawa majątkowe, rozumiane jako przysługujące twórcy wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu (art. 17).
  
  

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy (art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy). Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 53 tej ustawy).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, że w analizowanej sprawie, logo słowno-graficzne jako niezarejestrowany znak towarowy będący przedmiotem prawa autorskiego, stanowi utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Dlatego też, logo słowno-graficzne jako niezarejestrowany znak towarowy, nabyty w drodze darowizny stanowi podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca słusznie zatem uważa, że wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej w postaci autorskiego prawa majątkowego do logo słowno-graficznego otrzymanego przez Spółkę w drodze darowizny powinna zostać ustalona wg. wartości ustalonej w umowie darowizny, lecz nie wyższej niż wartość rynkowa.

Ponadto wyjaśnić należy, że w odniesieniu do możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych tutejszy Organ stwierdza, że w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (art. 5b ust. 2 ww. ustawy).

Mając na uwadze powyższe w świetle obowiązujących przepisów prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca, będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej autorskiego prawa majątkowego w postaci logo słowno-graficznego (stanowiącego wartość niematerialną i prawną) nabytego w drodze umowy darowizny przez spółkę osobową (Spółkę komandytową), ustalonej wg wartości określonej w umowie darowizny nie wyższej jednak niż jej wartość rynkowa. Jako wspólnik spółki osobowej, począwszy od miesiąca, następującego po miesiącu, w którym nastąpi wprowadzenie logo słowno-graficznego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych od ww. wartości niematerialnej i prawnej do kosztów uzyskania przychodów, stosownie do posiadanego udziału w zyskach tej spółki.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym, zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy, nie zaś do pozostałych wspólników Spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.