Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB4/4511-333/16/AW
z 23 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2016 r. (data wpływu 8 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 4 sierpnia 2003 r. wraz z mężem Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość położoną w O. przy ul. K, dla której Sąd Rejonowy w O., wydział ksiąg wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr X. Na nieruchomości Wnioskodawczyni wraz z mężem postanowiła wybudować dom jednorodzinny. Na poczet tej inwestycji Wnioskodawczyni zaciągnęła wspólnie z mężem i synem kredyt hipoteczny we frankach szwajcarskich. Budowa domu zakończona została w 2010 r. W dniu 17 marca 2010 r. zawiadomiono o zakończeniu budowy we właściwym Powiatowym Inspektoracie Nadzoru Budowlanego w O. Wnioskodawczyni w domu zamieszkuje do chwili obecnej. W dniu 24 sierpnia 2011 r. w kancelarii notarialnej w O. Wnioskodawczyni wraz z mężem zawarła umowę o ustanowienie rozdzielności majątkowej. Umowa ta nie określała w swej treści podziału posiadanego przez Wnioskodawczynię i jej męża majątku i nie odnosiła się do stosunków majątkowych pomiędzy nimi wstecz - nie została poczyniona wzmianka o umowie w księdze wieczystej w posiadanej wspólnie nieruchomości. Rozdzielność majątkowa obowiązywała od dnia podpisania owej umowy i skutkowała na wszelkie prawa i czynności przyszłe. Dnia 22 lipca 2012 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł nie pozostawiając po sobie testamentu. Spadkobiercami ustawowymi byli: Wnioskodawczyni (jako małżonka), jej córka (zstępna) i syn (zstępny) oraz syn (zstępny) męża Wnioskodawczyni z pierwszego małżeństwa - tzw. I grupa.

Dnia 19 grudnia 2012 r. Sąd Rejonowy w O. wydał postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku po mężu Wnioskodawczyni. Dnia 9 września 2013 r. Sąd Rejonowy w O. wydał postanowienie, w którym przyznał Wnioskodawczyni na własność (bez obowiązku spłat na rzecz pozostałych współuczestników postępowania spadkowego - zstępnych) ½ udziału w nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym położonej w O przy ul. K,, dla której Sąd Rejonowy w O. prowadzi księgę wieczystą oraz (bez znaczenia dla tej interpretacji) ½ udziału w ruchomościach znajdujących się we wskazanej nieruchomości.

Po tej dacie mąż Wnioskodawczyni został wykreślony z ww. księgi wieczystej. Jedynym właścicielem przedmiotowej nieruchomości zabudowanej od tego czasu jest Wnioskodawczyni. Na wybudowanie ww. nieruchomości Wnioskodawczyni zaciągnęła wraz z mężem i synem kredyt hipoteczny, który spłaca wraz z synem po dziś dzień.

Wnioskodawczyni chcąc zamknąć istniejące zobowiązanie kredytowe, które znacznie przekracza jej możliwości finansowe, podjęła decyzję o sprzedaży domu. Wnioskodawczyni zamierza w niedługim czasie (II kwartał roku 2016) sfinalizować transakcję sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając wskazaną nieruchomość w II kwartale roku 2016, po wstąpieniu 9 września 2013 r. na podstawie art. 922 ustawy kodeksu cywilnego w prawa i obowiązki majątkowe zmarłego męża, sprzedaż całej nieruchomości będzie podlegała wyłączeniu opisanemu w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. czy odpłatne zbycie nieruchomości nie stanowi źródła przychodu i nie będzie opodatkowana podatkiem dochodowym 19% albowiem sprzedająca posiada ją przez okres dłuższy aniżeli 5 lat od dnia nabycia, które to nastąpiło w dniu 4 sierpnia 2003 r.?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawczyni wskazuje, że dnia 4 sierpnia 2003 r. wraz z mężem wspólnie nabyła wskazaną w opisie stanu faktycznego nieruchomość. Sposób zakupu, jak zostało to opisane w księdze wieczystej zakupionej nieruchomości (Dział II - Własność. Rubryka 2.2 - Właściciel, Podrubryka 2.2.1 - Udział) zdefiniował rodzaj wspólności jako „Wspólność ustawową majątkową małżeńską”. To wskazanie zostało wykreślone dopiero w roku 2013 po zakończeniu postępowania spadkowego po mężu Wnioskodawczyni.

Zawarta z mężem umowa o ustanowienie rozdzielności majątkowej z roku 2011 nie zawierała w swej treści uregulowania co do dotychczas zgromadzonego majątku, lecz regulowała jedynie przyszłe stosunki majątkowe Wnioskodawczyni i męża. Aby rozdzielić wspólny majątek powstały przed rokiem 2012, w skład którego wchodziła poza ruchomościami również i nieruchomość, Wnioskodawczyni i jej mąż musieliby dokonać podziału dotychczasowego majątku wspólnego na drodze sądowej lub w drodze umowy. Dopiero w ramach takiego podziału mogliby postanowić, że dom i np. samochód będą wchodziły w skład majątku osobistego jednego z małżonków. Zdaniem Wnioskodawczyni oczywistym również jest, że aby taki podział nieruchomości nastąpił, podział majątku w drodze umownej musiałby być ustanowiony w formie aktu notarialnego i dopiero wtedy zgłoszony do właściwego Sądu rejonowego - wydziału ksiąg wieczystych. Takich działań nie podejmowała Wnioskodawczyni wraz z mężem, gdyż intencją było podzielenie wszelkich dóbr majątkowych nabytych w przyszłości.

Mając powyższe na uwadze, w opinii Wnioskodawczyni przyjąć należy, że w roku 2003 nabyła wspólnie z mężem całą nieruchomość bez określania wielkości udziałów, a tym samym odziedziczenie części nieruchomości po zmarłym mężu ma tylko to znaczenie, że aktualnie Wnioskodawczyni może samodzielnie, bez zgody współwłaściciela, rozporządzać nieruchomością. Jak trafnie przyjął NSA w jednym ze swoich orzeczeń, ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością. Dopiero w wyniku ustania małżeństwa - między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa. Współwłasność łączna przekształca się we współwłasność w częściach ułamkowych. Umowa majątkowa małżeńska stanowi umowę organizacyjną określającą na przyszłość ustrój majątkowy, jaki będzie obowiązywał w danym małżeństwie (m.in. SA w Łodzi sygn. I Aca 185/15 z dnia 7 sierpnia 2015 r.). Takie jej postrzeganie uzasadnia treść art. 47 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w którym wymienia się umowne ustroje majątkowe małżeńskie oraz wskazuje na możliwość dokonania wyboru jednego ze wskazanych ustrojów w celu zastąpienia nim wspólności ustawowej. Dodatkowo treścią umowy majątkowej małżeńskiej może zostać objęte ustalenie wielkości udziałów małżonków w majątku wspólnym (art. 501 krio) zmiana umowy oraz jej rozwiązanie (art. 47 § 2 krio). Rozporządzenie konkretnym przedmiotem majątkowym pozostaje poza granicami umowy majątkowej małżeńskiej.

Podsumowując, Wnioskodawczyni wskazuje, że przedmiotem umowy majątkowej małżeńskiej jest uregulowanie na przyszłość ustroju majątkowego obowiązującego małżonków, umowa majątkowa małżeńska nie może regulować innych kwestii. Niedopuszczalne jest postanowienie wprowadzające wsteczny skutek działania umowy majątkowej małżeńskiej. Zawierając umowę majątkową małżeńską w czasie trwania małżeństwa, małżonkowie mogą zawrzeć w niej postanowienia dotyczące podziału majątku objętego wcześniej wspólnością małżeńską, zarówno ustawową, jak i umowną. Możliwe jest również dokonanie rozliczenia nakładów, wydatków i spłaconych długów. Małżeńska umowa majątkowa w zasadzie reguluje stosunki majątkowe między małżonkami na przyszłość, tj. umowa zawarta przed zawarciem małżeństwa - na czas od chwili zawarcia małżeństwa, a umowa zawarta w trakcie trwania małżeństwa - na czas od jej zawarcia. Strony jednak mogą określić inny, przyszły termin, z którego nadejściem umowa wejdzie w życie (art. 116 § 1 k.c). Takich zapisów z mężem w umowie o rozdzielności majątkowej Wnioskodawczyni nie poczyniła. Niezależnie od powyższego w skład spadku po jednym z małżonków pozostającym w ustroju rozdzielności majątkowej lub rozdzielności majątkowej z wyrównaniem dorobków wchodzi cały jego majątek i podlega on dziedziczeniu na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym - czyli normalne zasady bez zmian.

Kolejną kwestią, która musi zostać podniesiona to brzmienie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a mianowicie literalne brzmienie przepisu jest na tyle jasne, iż zdaniem Wnioskodawczyni nie ma potrzeby, aby je interpretować w żaden inny sposób. W przepisie wskazane jest wprost, że odpłatne zbycie nieruchomości następuje, gdy zostało dokonane w przypadku zbycia nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie lub wybudowanie.

Przepisy prawa polskiego w sposób klarowny definiują co jest nabyciem. Nabycie to synonim zakupu (a więc skutku zawarcia umowy sprzedaży), a sprzedaż podobnie jak i dziedziczenie uregulowana jest precyzyjnie w kodeksie cywilnym. Sprzedaży i dziedziczeniu poświęcone są dwa odrębne działy kodeksu cywilnego, które uniemożliwiają utożsamianie dziedziczenia z nabyciem (zakupem). Co więcej, art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozwija katalog, od kiedy należy liczyć okres 5 lat i jest to poza nabyciem, także wybudowanie (gdyby ustawodawca miał na celu uwzględnienie dziedziczenia to na pewno taki zapis znalazłby się w tym przepisie). W opinii Wnioskodawczyni nabycie nastąpiło w roku 2003 (w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej), natomiast wybudowanie w roku 2010 (jednakże w niniejszym stanie faktycznym data wybudowania jest bez znaczenia, albowiem nieruchomość wybudowana została na gruncie którego właścicielem jest Wnioskodawczyni, a więc okres 5 lat liczony jest od dnia jej zakupu, tj. 2003 r.). Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawczyni przytacza orzecznictwo Sądów Administracyjnych:

• WSA w Poznaniu w prawomocnym wyroku sygn. I SA/Po 1146/15 z dnia 10.11.2015 r. (Nie stanowi „nabycia” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nabycie w drodze spadku po współmałżonku, zakupionej w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej do majątku wspólnego nieruchomości. Konsekwentnie, w takim przypadku nie można przyjąć, że pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze otwarcia spadku.);
• WSA w Bydgoszczy w prawomocnym wyroku sygn. I SA/Bd 228/15 z dnia 6.5.2015 r. (Nie stanowi „nabycia” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nabycie w drodze spadku po współmałżonku, zakupionej w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej do majątku wspólnego nieruchomości. Konsekwentnie, w takim przypadku nie można przyjąć, że pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze otwarcia spadku. Skutkiem tego brak jest możliwości opodatkowania przychodu z tytułu zbycia tej nieruchomości na podstawie tego przepisu. Nabywając określone prawo do majątku wspólnego, każdy z małżonków nabywa je w całości, dlatego po śmierci małżonka nie może nabyć go powtórnie.);
• WSA w Bydgoszczy w prawomocnym wyroku sygn. I SA/Bd 625/15 z dnia 22.9.2015 r. (Nie stanowi „nabycia” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nabycie w drodze spadku po współmałżonku, zakupionej w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej do majątku wspólnego nieruchomości. Konsekwentnie, w takim przypadku nie można przyjąć, że pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze otwarcia spadku.).

Wnioskodawczyni wskazuje, iż z dniem nabycia spadku, zgodnie z brzmieniem art. 922 kodeksu cywilnego, wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki zmarłego spadkodawcy (art. 922 § 1 k.c.). Dotyczy to również sytuacji faktycznych z udziałem spadkodawcy, z którymi właściwe przepisy wiążą określone konsekwencje prawne, w tym posiadania. W konsekwencji spadkobiercy wchodzą wskutek dziedziczenia także w sytuację prawną spadkodawcy związaną z posiadaniem rzeczy, a zaliczenie posiadania rzeczy przez poprzednika prawnego następuje w granicach nabytego spadku. Do zastosowania tych skutków nie jest przy tym konieczne dokonanie przez spadkobierców posiadacza szczególnych czynności (zostało to wprost opisane także przez SN w postanowieniu z dnia 26 kwietnia 2013 r.. sygn. II CSK 445/12).

Mając zatem na względzie stan faktyczny oraz powyższe rozważania dot. zarówno przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 10), brzmienia umowy o rozdzielności majątkowej między Wnioskodawczynią a jej mężem - m.in. w świetle art. 65 kodeksu cywilnego, braku działu nieruchomości (brak wpisu w księdze wieczystej), którą Wnioskodawczyni zakupiła wraz z mężem w 2003 r. oraz w świetle utrwalonej linii orzeczniczej zarówno WSA, jak i NSA w przedmiocie definicji nabycia i odniesienia definicji nabycia do dziedziczenia (są to dwie całkowicie odmienne instytucje prawne), w świetle brzmienia art. 922 k.c. oraz przytoczonego Postanowienia Sądu Najwyższego, w ocenie Wnioskodawczyni sprzedaż nabytej wraz z mężem nieruchomości w roku 2003 (częściowo odziedziczonej w roku 2013) nie będzie źródłem przychodu, a tym samym wypełni przesłanki art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i będzie zwolniona z podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów
   
   
   1. jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie dokonana przez Wnioskodawczynię sprzedaż nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy..

W celu ustalenia momentu nabycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości przez Wnioskodawczynię należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego dotyczących nabycia spadku oraz regulujących stosunki majątkowe małżeńskie.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Zgodnie natomiast z art. 47 § 1 zd. 1 Kodeksu małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa), przy czym do ustanowionej umową wspólności majątkowej stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności ustawowej, z zachowaniem przepisów art. 49-501 (art. 48 Kodeksu).

Wskazać należy, że ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami ustaje m.in. z chwilą śmierci jednego z małżonków. Natomiast w myśl art. 501 Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Ustrój wspólności majątkowej będący współwłasnością łączną trwa zatem tak długo, jak długo trwa małżeństwo. Z chwilą ustania wspólności, np. w wyniku śmierci jednego ze współmałżonków, dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej, a udział każdego z małżonków w majątku wspólnym według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci spadkodawcy decyduje, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o nabyciu spadku lub poświadczenie dziedziczenia dokonane przez notariusza potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Z powyższego wynika, że spadkobraniu podlega udział we współwłasności łącznej zmarłego małżonka w majątku wspólnym, a prawo do spadkobrania tego udziału przysługuje nie tylko jego małżonkowi, ale także np. jego zstępnym. Stąd nie można twierdzić, że w momencie nabycia nieruchomości do majątku wspólnego małżonków podczas trwania małżeństwa, każdy z małżonków nabywa całą nieruchomość.

Z analizy powyższych przepisów wynika, że w przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanie faktycznym nabycie części nieruchomości nastąpiło w dniu 22 lipca 2012 r., tj. w dacie śmierci męża Wnioskodawczyni.

Zaaprobowanie poglądu Wnioskodawczyni, zgodnie z którym cały udział w nieruchomości nabyła w dacie pierwotnego nabycia przez oboje małżonków oznaczałoby, że stanowił on wyłączną własność Wnioskodawczyni, a to z kolei oznaczałoby, że nie mogłaby dziedziczyć po małżonku, gdyż to Wnioskodawczyni, a nie wspólnie małżonkom przysługiwało ww. prawo. Wysnucie takiego wniosku stoi w sprzeczności z całokształtem regulacji dotyczących majątkowej wspólności ustawowej oraz dziedziczenia i oznaczałoby przyjęcie tezy, że śmierć małżonka będącego w ustawowej wspólności majątkowej nie ma żadnego wpływu na przysługujące mu za życia prawa majątkowe, gdyż te w pełnym zakresie przysługują pozostającemu przy życiu małżonkowi, jako że prawa te zostały nabyte przez nich wspólnie na własność, a nie na współwłasność. Współwłasność – w tym także współwłasność łączna – oznacza, że własność przysługuje obojgu małżonkom. Ustaje ona jednak z chwilą śmierci jednego z małżonków. Przepis art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przesądza o tym, że udział w majątku wspólnym każdego z małżonków w razie ustania wspólności oraz braku zawarcia umowy majątkowej małżeńskiej wynosi po ½. To ten właśnie majątek podlega dziedziczeniu, a więc nabyciu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że przychód ze sprzedaży nieruchomości (stosownie do wskazań Wnioskodawczyni) w II kwartale roku 2016 r. w części odpowiadającej udziałowi w wysokości ½ jego części, nabytemu w trakcie trwania małżeństwa, nie podlega w ogóle opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału przez Wnioskodawczynię upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym sprzedaż tego udziału nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast przychód ze sprzedaży udziału nabytego w wyniku spadkobrania będzie podlegać opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż planowana sprzedaż nastąpi przed upływem okresu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądowych, tutejszy organ zaznacza, że jakkolwiek orzeczenia kształtują linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z poźn. zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Niemniej jednak, w sprawie będącej przedmiotem wniosku sądy administracyjne nie prezentują jednolitej linii orzeczniczej. Przykładem są chociażby orzeczenia potwierdzające prawidłowość poglądu organu interpretacyjnego, przykładowo wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 879/14, z dnia 15 września 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1193/15, z dnia 14 grudnia 2015 r. sygn. akt I SA/Wr 1565/15, czy wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 stycznia 2016 r. sygn. akt II FSK 2319/13.

Reasumując, planowana sprzedaż nieruchomości w części nabytej w 2012 r. w drodze spadku po zmarłym mężu, dokonana przed dniem 1 stycznia 2018 r., stanowić będzie źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, a uzyskany z tego tytułu dochód podlegać będzie opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 11-041 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.