Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.282.2016.2.MK
z 7 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2016 r. (data wpływu 8 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 czerwca 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 17 czerwca 2016 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.282.2016.1.MK, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 20 czerwca 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 23 czerwca 2016 r.). W dniu 4 lipca 2016 r. (nadano w dniu 29 czerwca 2016 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest magistrem inżynierem budownictwa w zakresie specjalności: konstrukcje budowlane inżynierskie (rok ukończenia studiów 1995 r.) posiada uprawnienia budowlane bez ograniczeń do projektowania w specjalności konstrukcyjno – budowlanej nr …. Wnioskodawca jest członkiem … Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa o numerze ewidencyjnym ….

Obecnie Wnioskodawca jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę w firmie … S.A., zarejestrowanej przez Sąd Rejonowy w … pod nr KRS …, z siedzibą przy ul. …. W firmie tej Wnioskodawca jest zatrudniony na stanowisku naczelnego projektanta (Principial Design Engineer), stanowisko przyznane zostało w dniu 2 marca 2015 r. Firma … S.A. jest oddziałem amerykańskiej korporacji ….

Opis funkcji przypisanych do stanowiska pracy Wnioskodawcy jest zawarty w dokumencie ogólnokorporacyjnym w języku angielskim. Tytuł dokumentu: … – Global Job Profiles – Engineering – Design engineer.

W firmie … S.A. Wnioskodawca zajmuje się opracowywaniem projektów od fazy koncepcji do fazy wykonawczej. Projekty te dedykowane są zarówno na rynek polski, jak i zagraniczny. W przypadku projektowania na rynek polski podstawową rolę pełnią posiadane uprawnienia oraz obowiązkowa przynależność do Izby Inżynierów Budownictwa. Są one niezbędne do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie w zakresie wykonywania projektów budowlanych, w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290). W przypadku projektów wytwarzanych na rynki zagraniczne posiadane uprawnienia oraz przynależność do Izby Inżynierów Budownictwa nie mają zastosowania. W zależności od konkretnej lokalizacji są one następnie autoryzowane przez lokalnych inżynierów z uprawnieniami (projekty w fazie wykonawczej) lub przez samą firmę … S.A. Jednak w każdym z tych przypadków nazwisko/inicjały Wnioskodawcy widnieją na wytworzonym projekcie.

W firmie … S.A. prowadzona jest ewidencja czasu pracy w systemie SAP, który umożliwia podział na:

1. pracę na danym kontrakcie/umowie,
2. urlopy,
3. święta, przestoje (brak zleceń),
4. zwolnienia, szkolenia.
   
   

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodał, że umowa o pracę nie posiada zapisów o wynagrodzeniu z tytułu korzystania z określonych praw autorskich lub pokrewnych, ani rozporządzania tymi prawami. Wynagrodzenie Wnioskodawcy nie jest uzależnione od ilości wytworzonych utworów i pozostaje stałe w wymiarze miesięcznym. Umowa o pracę nie zawiera zapisu o wynagrodzeniu za wytworzenie utworu. Zawiera natomiast zapis o gotowości do podjęcia pracy na danym stanowisku za określonym wynagrodzeniem w okresie miesięcznym.

Firma … S.A. zastrzega sobie prawa autorskie do wytwarzanych przez siebie projektów i koncepcji, niezależnie od siedziby klientów. Z kolei, te projekty są wytwarzane przez jej pracowników. Na rynku polskim Wnioskodawca uważa, że projekt budowlany (w rozumieniu ustawy Prawo budowlane) stanowi utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.). Projekty wytwarzane na rynki zagraniczne mają, zdaniem Wnioskodawcy, twórczy i indywidualny charakter. Jednak wymagają one autoryzowania dodatkowego przez projektanta zagranicznego, posiadającego uprawnienia zawodowe na dany rynek. Według Wnioskodawcy, ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie daje jednoznacznej interpretacji, czy takie projekty stanowią utwór w rozumieniu tej ustawy. Jednakże proces powstawania tych projektów nie odbiega od tych skierowanych na rynek polski. Według Wnioskodawcy wysokość przychodu uzyskanego z pracy twórczej oraz z pozostałej aktywności można ustalić procentowo, dzieląc czas wykazany na kodach projektowych przez czas całkowity. Przez kod projektowy Wnioskodawca określa numer umowy przyporządkowany dla danego projektu w systemie SAP. Umowy na rynek polski i zagraniczny mają różne numery (kody projektowe). Projekty budowlane są także dokumentami przedkładanymi urzędom miast lub starostwom, dlatego pozwalają na jednoznaczną identyfikację autora/autorów. Projekty wykonywane na rynki zagraniczne nie mają urzędowo narzuconej formy. Strony tytułowe obliczeń i opisów technicznych oraz rysunki zawierają nazwiska autorów, czasami z podpisami, nie ma pieczątek.

W ramach zawartej umowy o pracę Wnioskodawca wykonuje następujące aktywności i zadania poza pracą projektową:

1. przygotowanie ofert (osobne numery w systemie SAP),
2. udział w szkoleniach (osobne numery w systemie SAP),
3. raportowanie pracy, ustalanie harmonogramów i budżetów (w ramach pracy na projektach).
   
   

W firmie … S.A. nie ma systemu księgowego, który rozdziela podział czasu pracy na twórczą i na pracę o innym charakterze. Można używać jedynie systemu SAP, w którym istnieje możliwość wpisywania dwa razy tego samego numeru projektu, przypisania odpowiedniej liczby godzin dla pracy twórczej i innej. Szkolenia, oferty, zwolnienia, urlopy oraz święta są ujmowane na innych kodach niż te projektowe. Natomiast prace administracyjne na projektach są przypisywane numerom/kodom projektowym. Dla niektórych projektów firma … S.A. wprowadza dla kodów projektowych dodatkowy podział na „support”, czyli administrację, oraz „engineering”, czyli pracę projektową. Firma …. S.A. archiwizuje wytwarzane przez siebie projekty. Nie ma systemu przekazywania przez Wnioskodawcę firmie … S.A. poszczególnych projektów, nie istnieje system oceny projektów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do zastosowania 50% stawki kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), dla przychodu uzyskanego tytułem wynagrodzenia za pracę będącą przejawem pracy twórczej, o indywidualnym charakterze, ustalanego proporcjonalnie do czasu pracy zgodnie z kartą czasu pracy (system SAP)?

Zdaniem Wnioskodawcy, każdy projekt/koncepcja wykonywany w branży budowlanej projektowej, w firmie ... S.A., posiada własną, niepowtarzalną specyfikę ze względu na warunki terenowe: podłoże gruntowe, topografię terenu czy też otaczającą infrastrukturę. W każdym z tych projektów, wymagane jest każdorazowo twórcze podejście wypracowujące układ konstrukcji przemysłowych, fundamentów oraz budynków. Zdaniem Wnioskodawcy, bez względu na lokalizację kraju (a więc i regulacji prawnej dla budownictwa/projektowania), wykonywane koncepcje/projekty budowlane ze względu na swą indywidualność są przejawem działalności twórczej, o indywidualnym charakterze i w związku z tym, ma dla nich zastosowanie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.). Także ewidencja czasu pracy w systemie SAP, pozwala na rozdzielenie czasu pracy twórczej od innej, co pozwala na określenie odpowiedniej proporcji kosztów uzyskania przychodu dla regulaminowego czasu pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w połączeniu z art. 9 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, stanowią podstawę prawną zajętego przez Wnioskodawcę stanowiska.

Wnioskodawca podtrzymuje swoje uzasadnienie wykonywanej pracy jako twórczej (zawarte we wniosku z dnia 5 kwietnia 2016 r.), stąd w ocenie Wnioskodawcy art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, znajduje zastosowanie w sytuacji podatkowej Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 22 ust. 2 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

1. wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1 335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
2. nie mogą przekroczyć łącznie 2 002 zł 05 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
3. wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1 668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
4. nie mogą przekroczyć łącznie 2 502 zł 56 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.
   
   

Z kolei, w myśl przepisów art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast przepis ust. 9a ww. ustawy stanowi, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć ½ kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na podstawie art. 22 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio. Przepis ten stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a (art. 22 ust. 10a ustawy).

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności będących przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.). W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego dzieło (zleceniodawcę) lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W art. 1 ust. 2 ww. ustawy ustawodawca określił, że w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
   
2. plastyczne;
   
3. fotograficzne;
   
4. lutnicze;
   
5. wzornictwa przemysłowego;
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
   
7. muzyczne i słowno – muzyczne;
   
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
   
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, że domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzania w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, że przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że tylko wówczas gdy:

• praca wykonywana przez pracownika, jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
  

• pracownik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez pracownika wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami,
  

• umowa o pracę przewiduje zróżnicowanie wynagrodzenia należnego pracownikowi na część związaną z korzystaniem z praw autorskich (honorarium autorskie) i część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych oraz pracodawca prowadzi stosowną dokumentację w tym zakresie, np. prowadzi szczegółową ewidencję
  

-do przychodu z tego źródła mogą być zastosowane podwyższone koszty uzyskania przychodu, zgodnie z treścią powołanego art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest magistrem inżynierem budownictwa w zakresie specjalności: konstrukcje budowlane inżynierskie posiada uprawnienia budowlane bez ograniczeń do projektowania w specjalności konstrukcyjno – budowlanej nr 7/2000. Wnioskodawca jest członkiem Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa.

Wnioskodawca jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na stanowisku naczelnego projektanta. Umowa o pracę zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a pracodawcą nie posiada zapisów o wynagrodzeniu z tytułu korzystania z określonych praw autorskich lub pokrewnych, ani rozporządzania tymi prawami. Wynagrodzenie Wnioskodawcy nie jest uzależnione od ilości wytworzonych utworów i pozostaje stałe w wymiarze miesięcznym. Umowa o pracę nie zawiera zapisu o wynagrodzeniu za wytworzenie utworu, zawiera natomiast zapis o gotowości do podjęcia pracy na danym stanowisku za określonym wynagrodzeniem w okresie miesięcznym.

W firmie prowadzona jest ewidencja czasu pracy w systemie SAP, który umożliwia podział na:

1. pracę na danym kontrakcie/umowie,
2. urlopy,
3. święta, przestoje (brak zleceń),
4. zwolnienia, szkolenia.
   
   

Wnioskodawca zajmuje się opracowywaniem projektów od fazy koncepcji do fazy wykonawczej. Projekty te dedykowane są zarówno na rynek polski, jak i zagraniczny. Pracodawca zastrzega sobie prawa autorskie do wytwarzanych przez siebie projektów i koncepcji, niezależnie od siedziby klientów. Z kolei te projekty są wytwarzane przez jej pracowników. Na rynku polskim Wnioskodawca uważa, że projekt budowlany (w rozumieniu ustawy Prawo budowlane) stanowi utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.). Projekty wytwarzane na rynki zagraniczne mają, zdaniem Wnioskodawcy, twórczy i indywidualny charakter. Jednak wymagają one autoryzowania dodatkowego przez projektanta zagranicznego, posiadającego uprawnienia zawodowe na dany rynek. Według Wnioskodawcy wysokość przychodu uzyskanego z pracy twórczej oraz z pozostałej aktywności można ustalić procentowo, dzieląc czas wykazany na kodach projektowych przez czas całkowity. Przez kod projektowy Wnioskodawca określa numer umowy, przyporządkowany dla danego projektu w systemie SAP. Umowy na rynek polski i zagraniczny mają różne numery (kody projektowe). Projekty budowlane są także dokumentami przedkładanymi urzędom miast lub starostwom, dlatego pozwalają na jednoznaczną identyfikację autora/autorów. Projekty wykonywane na rynki zagraniczne nie mają urzędowo narzuconej formy. Strony tytułowe obliczeń i opisów technicznych oraz rysunki zawierają nazwiska autorów, czasami z podpisami, nie ma pieczątek.

Wnioskodawca wykonuje następujące aktywności i zadania poza praca projektową:

1. przygotowanie ofert (osobne numery w systemie SAP),
2. udział w szkoleniach (osobne numery w systemie SAP),
3. raportowanie pracy, ustalanie harmonogramów i budżetów (w ramach pracy na projektach).
   
   

W firmie nie ma systemu księgowego, który rozdziela podział czasu pracy na twórczą i o innym charakterze. Można używać jedynie systemu SAP, w którym istnieje możliwość wpisywania dwa razy tego samego numeru projektu, przypisania odpowiedniej liczby godzin dla pracy twórczej i innej. Szkolenia, oferty, zwolnienia, urlopy oraz święta są ujmowane na innych kodach niż te projektowe. Natomiast prace administracyjne na projektach są przypisywane numerom/kodom projektowym. Dla niektórych projektów firma wprowadza dla kodów projektowych dodatkowy podział na „support”, czyli administrację, oraz „engineering”, czyli pracę projektową. Firma archiwizuje wytwarzane przez siebie projekty. Nie ma systemu przekazywania przez Wnioskodawcę firmie poszczególnych projektów. Nie istnieje system oceny projektów.

Podkreślić należy, że na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, samo posiadanie statusu twórcy utworów jest niewystarczające do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu. Niezbędne jest, by twórca osiągał przychód bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych lub rozporządzaniem tymi prawami.

W razie zatem, wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim, jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej (lub innego stosownego dokumentu) powinno jasno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego (honorarium), a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej niż wynika to z treści art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, a wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

Forma stosunku prawnego, w ramach którego wykonywane są prace twórcze, czy to będzie umowa o pracę, czy też umowa o dzieło lub zlecenia, nie ma znaczenia dla kwalifikacji prac twórczych w zakresie zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu na poziomie 50%. O możliwości zastosowania tej podwyższonej normy kosztów uzyskania przychodu decyduje wyłącznie fakt uzyskiwania przychodów z tytułu korzystania przez twórcę z praw autorskich, tj. za czynności będące przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych lub rozporządzania tymi prawami.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie wskazał, że otrzymywane przez Niego wynagrodzenie zawiera przychody z tytułu praw autorskich (odrębne honorarium). Wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy, nie wynika z korzystania przez Wnioskodawcę z określonych praw autorskich lub pokrewnych lub rozporządzania tymi prawami, nie jest również uzależnione od ilości wytworzonych utworów. Umowa o pracę nie zawiera zapisu o wynagrodzeniu za wytworzenie utworu.

Reasumując, do przychodów uzyskanych przez Wnioskodawcę przypadających proporcjonalnie do czasu pracy poświęconego na wykonanie przez Niego dzieł w ramach obowiązków pracowniczych, niebędących przychodami z tytułu korzystania przez Wnioskodawcę z praw autorskich lub rozporządzania tymi prawami, nie znajdą zastosowania 50% koszty uzyskania przychodów wynikające z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, do całości przychodu Wnioskodawcy powinny znaleźć zastosowanie koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej należało uznać za nieprawidłowe.

Tutejszy Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja indywidualna nie stanowi oceny prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii uznania efektów prawnopodatkowych w ramach wykonywania zawodu projektanta budownictwa za utwory rozumiane w myśl przepisów ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji, cytowana powyżej ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będą różnić się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres:

Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.