2016.07.11 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/4512-1-99/16-4/DC
z 11 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2016 r. (data wpływu 5 kwietnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 czerwca 2016 r. (data wpływu 21 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek.

Wniosek uzupełniono pismem w dniu 21 czerwca 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na mocy umowy sprzedaży z dnia 10 września 1999 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość stanowiącą rolę o obszarze 1,0216 ha. Natomiast na mocy umowy sprzedaży z dnia 4 stycznia 2001 r. zakupił nieruchomość stanowiącą również rolę o łącznym obszarze 1,0009 ha.

W 2002 r. Wójt Gminy poinformował Wnioskodawcę, że w związku z przystąpieniem do sporządzenia zmiany miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego prosi o dokonanie wpłaty darowizny z przeznaczeniem na partycypację w kosztach opracowania planu. Ostatecznie na ten cel Zainteresowany przekazał darowiznę w kwocie 800,00 zł. W dniu 13 kwietnia 2004 r. Rada Gminy zatwierdziła Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego Gminy, zgodnie z którym tereny wskazanych wyżej 2 działek, nabytych przez Wnioskodawcę w 1999 r. i 2001 r., znalazły się w jednostce bilansowej 18MNn – tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej nowej.

Decyzją z dnia 28 grudnia 2007 r., Wójt Gminy, na wniosek Zainteresowanego, zatwierdził podział wskazanych powyżej 2 nieruchomości na 21 działek oraz stwierdził, że cztery z nowo powstałych działek, z mocy prawa, przechodzą na własność Gminy. W wyniku tego podziału Wnioskodawcy na własność pozostało 17 działek budowlanych o łącznej powierzchni 1,7386 ha. Zainteresowany zamierza sprzedać te działki.

Ponadto Wnioskodawca nadmienia, że:

nie dokonywał i nie zamierza dokonywać uzbrojenia terenu działek, które planuje sprzedać,
nie podejmował i nie zamierza, poza ewentualną zwykłą formą ogłoszeń oraz zlecenia ich sprzedaży pośrednikowi w obrocie nieruchomościami, podejmować żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek,
nie prowadzi działalności gospodarczej, w zakresie usług budowlanych, deweloperskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze; grunty których wniosek dotyczy nie były nigdy związane z pozarolniczą działalnością gospodarczą.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał że:

nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym,
działki nabyte 10 września 1999 r. oraz 4 stycznia 2001 r. zakupił z myślą, że jeśli uda mu się zakupić odpowiednią ilość gruntów rolnych, to rozważy zasadność utworzenia gospodarstwa rolnego, którego celem byłoby prowadzenie produkcji rolnej, uprawowej i hodowlanej; rozważał także nabycie w tym celu większego obszaru gruntów służących temu celowi, jednak choroba współmałżonka zmusiła Wnioskodawcę do zmiany planów,
działki nabyte w 1999 r. i 2001 r., które następnie zostały podzielone na te, które mają być przedmiotem sprzedaży, były i są wykorzystywane przez Wnioskodawcę na cele prywatne, głównie wypoczynkowe i rekreacyjne,
podział nieruchomości na mniejsze działki miał na celu przede wszystkim dostosowanie powierzchni działek do aktualnego ich przeznaczenia, jaki wynikał ze zmiany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a dalej umożliwienie uzyskania wyższej ceny sprzedaży za działki,
przyczyną podjęcia decyzji o sprzedaży działek jest znaczący postęp choroby współmałżonka i związana z tym zmiana planów i potrzeb życiowych. Współmałżonek Wnioskodawcy od dawna choruje na łuszczycę. Nasilenie choroby, polegające na zidentyfikowaniu objawów stawowych (łuszczycowe zapalenie stawów), uogólniona choroba zwyrodnieniowa stawów – głównie biodrowych, spowodowały że mąż w 2002 r. został uznany za częściowo niezdolnego do pracy, a w 2013 r. za całkowicie niezdolnego do pracy. Brak możliwości pracy oraz konieczność zdobycia środków na leczenie i rehabilitację współmałżonka legły u podstaw decyzji o sprzedaży działek,
leczenie i rehabilitacja współmałżonka wymaga znacznych nakładów finansowych, i na te właśnie cele Zainteresowany zamierza przeznaczyć środki uzyskane ze sprzedaży działek,
nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016r., poz. 710),
działek, o których mowa we wniosku, nie udostępniał ani nie udostępnia innym osobom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia itp.,
w stosunku do działek mających być przedmiotem sprzedaży, poza opisanymi we wniosku, nie podejmował takich działań jak: wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działek mających być przedmiotem sprzedaży, działań zmierzających do zmiany przeznaczenia terenu, uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej lub jakichkolwiek innych działań,
nie posiada innych nieruchomości (oprócz działek wymienionych we wniosku) przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży,
po sporządzeniu wniosku o wydanie interpretacji, w dniu 4 kwietnia 2016 r., sprzedał jedną z działek objętych wnioskiem; z tego tytułu nie odprowadzał podatku VAT, nie składał deklaracji VAT-7 czy też zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. Poza tym nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż 17 działek powstałych w wyniku podziału, w opisanych warunkach, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez towar rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Rzeczami są również nieruchomości. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Zgodnie z zaprezentowanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Z art. 15 ust. 2 wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Sprawą opodatkowania sprzedaży gruntów zajmował się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w połączonych sprawach C-180/10 (Jarosław Słaby) i C181/10 (Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć), a także Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu siódemkowym z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07). Na podstawie spostrzeżeń i uwag tamże poczynionych, w stanie faktycznym przedstawionego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że sprzedaż wszystkich 17 działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem Wnioskodawca przy czynnościach ich sprzedaży nie będzie działał w charakterze podatnika. Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży majątku prywatnego, nie angażując przy tym środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, lecz wykonując wyłącznie swoje prawo własności w stosunku do gruntu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

W tym miejscu – dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności – konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) – (dalej: k.c.).

Zgodnie z art. 140 k.c. – w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno -gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela. Podkreślić także należy, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (…) (Edward Gniewek Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

W dniu 13 kwietnia 2004 r. Rada Gminy zatwierdziła Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego Gminy, zgodnie z którym tereny wskazanych wyżej 2 działek, nabytych przez Wnioskodawcę w 1999 r. i 2001 r., znalazły się w jednostce bilansowej 18MNn – tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej nowej.

W wyniku tego podziału Wnioskodawcy na własność pozostało 17 działek budowlanych o łącznej powierzchni 1,7386 ha. Zainteresowany zamierza sprzedać te działki.

Ponadto Wnioskodawca nadmieniał, że nie dokonywał i nie zamierza dokonywać uzbrojenia terenu działek, które planuje sprzedać, nie podejmował i nie zamierza, poza ewentualną zwykłą formą ogłoszeń oraz zlecenia ich sprzedaży pośrednikowi w obrocie nieruchomościami, podejmować żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek, nie prowadzi działalności gospodarczej, w tym w zakresie usług budowlanych, deweloperskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze; grunty których wniosek dotyczy nie były nigdy związane z pozarolniczą działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca wskazał, że nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Działki nabyte w dniu 10 września 1999 r. oraz w dniu 4 stycznia 2001 r. zakupił z myślą, że jeśli uda mu się zakupić odpowiednią ilość gruntów rolnych, to rozważy zasadność utworzenia gospodarstwa rolnego, którego celem byłoby prowadzenie produkcji rolnej, uprawowej i hodowlanej; rozważał także nabycie w tym celu większego obszaru gruntów służących temu celowi, jednak choroba męża Wnioskodawcy zmusiła Zainteresowanego do zmiany planów. Działki nabyte w 1999 r. i 2001 r., które następnie zostały podzielone na te, które mają być przedmiotem sprzedaży, były i są wykorzystywane przez Wnioskodawcę na cele prywatne, głównie wypoczynkowe i rekreacyjne. Podział nieruchomości na mniejsze działki miał na celu przede wszystkim dostosowanie powierzchni działek do aktualnego ich przeznaczenia, jaki wynikał ze zmiany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a dalej umożliwienie uzyskania wyższej ceny sprzedaży za działki.

Wnioskodawca nie posiada statusu rolnika ryczałtowego. Działek, o których mowa w opisie sprawy, nie udostępniał ani nie udostępnia innym osobom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia itp. W stosunku do działek mających być przedmiotem sprzedaży, Wnioskodawca, nie podejmował takich działań jak: wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działek, mających być przedmiotem sprzedaży, działania zmierzające do zmiany przeznaczenia terenu, uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej lub jakichkolwiek innych działań. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości (oprócz działek wymienionych we wniosku) przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży 17 działek.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku ze sprzedażą działek – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami.

Powyższe wynika z faktu, że grunty, o których mowa we wniosku, nie zostały nabyte przez Zainteresowanego z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca zakupił bowiem nieruchomości z zamiarem utworzenia gospodarstwa rolnego. Zaznaczyć przy tym należy, że sam zamiar utworzenia gospodarstwa rolnego nie przesądza o konieczności opodatkowania dostawy tych działek. Zainteresowany nie jest czynnym podatnikiem VAT, a działki nie są i nie były wykorzystywane przez niego do żadnej działalności opodatkowanej tym podatkiem.

Ponadto, Wnioskodawca nie podejmował takich działań jak: wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działek mających być przedmiotem sprzedaży, działań zmierzających do zmiany przeznaczenia terenu, uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej.

Działek, o których mowa we wniosku, Wnioskodawca nie udostępniał ani nie udostępnia innym osobom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia itp.

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zainteresowany nie podejmował żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu (jak w szczególności: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg, działania zmierzające do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy terenu). Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podejmować również żadnych aktywnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowych nieruchomości.

Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowany sprzedając przedmiotowe działki korzysta z przysługującego jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego należy uznać, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży ww. działek, będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanych działek, a ich dostawę, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż 17 działek, powstałych w wyniku podziału, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin