Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-501/16-4/KF
z 25 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2016 r. (data wpływu 25 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym w dniach 16 czerwca 2016 r. oraz 22 czerwca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykorzystania samochodów służbowych na cele prywatne przez pracowników oraz Prezesa Zarządu spółki:

• w części dotyczącej obowiązku ustalenia przychodu z tytułu wykorzystania samochodów służbowych do celów prywatnych przez pracowników spółki oraz obowiązku poboru zaliczki przez płatnika na podatek dochodowy – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej uwzględnienia w kwocie ryczałtu, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztów udostępnianego przez spółkę paliwa – jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej możliwości zastosowania do określenia przychodu Prezesa Zarządu spółki z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ryczałtu, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz braku obowiązku poboru podatku przez płatnika w związku z tym przychodem – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• skutków podatkowych wykorzystania samochodów służbowych na cele prywatne przez pracowników oraz Prezesa Zarządu spółki,
• skutków podatkowych wykorzystania przez pracowników, osobę świadczącą na rzecz spółki usługi na podstawie umowy cywilnoprawnej i Prezesa Zarządu spółki samochodów służbowych w celu dojazdu do/z miejsca zamieszkania z/do miejsca wykonywania obowiązków służbowych.
  
  

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1, art. 14b § 3 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 8 czerwca 2016 r. nr ILPB1/4511-1-501/16-2/KF, ILPB3/4510-1-198/16-2/AO, ILPP1/4512-1-277/16-2/UG, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 8 czerwca 2016 r., skutecznie doręczono w dniu 13 czerwca 2016 r., natomiast w dniu 22 czerwca 2016 r. do tut. Organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie (nadane w polskiej placówce pocztowej w dniu 20 czerwca 2016 r.).

Natomiast w dniu 16 czerwca 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w miejscowości A. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej szerokiego asortymentu artykułów do produkcji mebli. Spółka posiada doskonale rozwinięte zaplecze magazynowe. Kontrahenci Spółki oraz podmioty powiązane kapitałowe mają swoje siedziby w Niemczech, Polsce, Rumunii, Czechach, Bośni i Hercegowinie, Słowenii, Serbii, Węgrzech, na Litwie oraz w Estonii.

Spółka dysponuje flotą jedenastu samochodów osobowych znajdujących się w ewidencji środków trwałych Spółki. Niniejsze pojazdy wykorzystywane są przez pracowników spółki, osobę świadczącą na rzecz spółki usługi na podstawie umowy cywilnoprawnej oraz Prezesa Zarządu spółki.

Osoby zatrudnione przez spółkę na podstawie umowy o pracę (przedstawiciele handlowi oraz kadra kierownicza) wykorzystują samochody osobowe spółki wyłącznie na cele służbowe, związane z działalnością Spółki. Z każdym pracownikiem korzystającym z samochodów służbowych została podpisana umowa dotycząca użytkowania pojazdu. Prócz tego, pracownicy złożyli pracodawcy oświadczenie, iż korzystają z niniejszych samochodów wyłącznie w celach służbowych. Zgodnie z treścią umowy o użytkowaniu samochodu służbowego, wszelkie koszty związane z bieżącą eksploatacją pojazdów (w tym paliwo, ubezpieczenie, koszty napraw) pokrywa spółka. Z umowy tej wynika również, iż w celu zapewnienia bezpieczeństwa samochodu, miejscem parkowania lub garażowania samochodu jest miejsce zamieszkania pracownika. W związku z powyższym, pracownicy używają niniejszych pojazdów również w trakcie dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pracy. Każdy z pracowników mieszka poza miejscowością, w której znajduje się siedziba spółki.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, spółka podpisała umowę współpracy w zakresie pośrednictwa handlowego. Zleceniobiorcą jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Do zakresu obowiązków niniejszej osoby należy między innymi pozyskiwanie nowych klientów oraz bieżąca obsługa klientów. Zleceniobiorca w ramach wykonywanych usług wykorzystuje samochód służbowy firmy. Samochód używany jest jedynie w celach związanych z realizacją umowy o współpracy. Koszty związane z eksploatacją samochodu (naprawy, paliwo, ubezpieczenia itp.) pokrywane są przez spółkę.

Prezesem Zarządu spółki jest nierezydent, mieszkający w Niemczech. Prezes Zarządu został powołany przez Zgromadzenie Wspólników, nie jest zatrudniony w spółce na podstawie umowy o pracę. Prezes Zarządu Spółki wykorzystuje samochód służbowy w celach związanych z działalnością spółki. Porusza się niniejszym pojazdem po Europie, wykonując obowiązki wynikające z pełnionej funkcji na rzecz Spółki, jak również z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki lub też miejsca wykonywania powierzonych obowiązków. Koszty związane z eksploatacją pojazdu (np. koszty paliwa, napraw, ubezpieczeń itp.) ponoszone są przez spółkę.

W świetle opisanego stanu faktycznego, wszystkie samochody osobowe, bez względu na podmiot z nich korzystający, wykorzystywane są jedynie w celach związanych z realizacją działalności spółki.

Spółka ponosi również wszelkie koszty związane z eksploatacją niniejszych pojazdów. Paliwo do samochodów tankowane jest bądź na stacjach paliw, bądź ze znajdującego się na terenie spółki dystrybutora, do którego tankowane są większe ilości paliwa. Paliwo z dystrybutora wykorzystywane jest również do innych pojazdów i maszyn będących własnością spółki. W przypadku paliwa z dystrybutora, prowadzona jest wewnętrzna ewidencja, w której odnotowywana jest ilość paliwa wykorzystana do konkretnego pojazdu.

W opisanym stanie faktycznym, spółka zalicza do kosztów uzyskania przychodów wszelkie koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją niniejszych pojazdów (tj. wydatki na ubezpieczenia, przeglądy, zakup części zamiennych, naprawy, opłaty za przejazd autostradą, paliwo), jako że wykorzystywane są wyłącznie w celach związanych z działalnością gospodarczą Spółki. Ponadto, w ramach obwiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, korzysta z odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług od podatku należnego.

Spółka rozważa możliwość udostępnienia niniejszych pojazdów pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę oraz Prezesowi Zarządu spółki również do celów prywatnych przejazdów. Samochody byłyby zatem użytkowane zarówno do celów służbowych związanych z działalnością gospodarczą spółki, jak również do celów prywatnych użytkowników.

Wniosek o interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczy konsekwencji podatkowych wykorzystania pojazdów spółki w celach prywatnych w zakresie zarówno podatku dochodowego, jak i podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

1. Czy w sytuacji realizacji opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, tj. wykorzystania przez Prezesa Zarządu spółki oraz pracowników spółki samochodów służbowych na cele prywatne, spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych będzie zobowiązana do uznania niniejszego świadczenia na rzecz Prezesa Zarządu spółki oraz pracowników spółki za przychód, w stosunku do którego będzie zobowiązana do obliczenia i pobrania podatku oraz wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu?
2. Czy w sytuacji przejazdu pracowników oraz Prezesa Zarządu spółki samochodami służbowymi w celu dojazdu do/z miejsca zamieszkania z/do miejsca wykonywania obowiązków służbowych, spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych będzie zobowiązana do uznania niniejszego świadczenia na rzecz Prezesa Zarządu spółki oraz pracowników spółki za przychód, w stosunku do którego będzie zobowiązana do obliczenia i pobrania podatku oraz wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu?
   Pytanie dotyczy zarówno obecnego stanu faktycznego, tj. wykorzystania samochodów spółki jedynie do celów związanych z działalnością gospodarczą spółki (w tym zakresie również przejazdów osoby świadczącej usługi na podstawie umowy o współpracy w zakresie pośrednictwa handlowego) jak i zdarzenia przyszłego, tj. możliwości wykorzystania samochodów służbowych również do przejazdów prywatnych pracowników oraz Prezesa Zarządu spółki.
3. Czy w sytuacji realizacji opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, tj. wykorzystania przez Prezesa Zarządu spółki oraz pracowników spółki samochodów służbowych na cele prywatne oraz wykorzystania w podróżach prywatnych paliwa zakupionego przez spółkę; spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych będzie zobowiązana do uznania niniejszego świadczenia na rzecz Prezesa Zarządu spółki oraz pracowników spółki (nieodpłatnego wykorzystania paliwa spółki) za przychód, w stosunku do którego będzie zobowiązana do obliczenia i pobrania podatku oraz wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu?
   
   

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytania oznaczone nr 1 i 3, tj. w zakresie skutków podatkowych wykorzystywania samochodów służbowych na cele prywatne przez pracowników oraz Prezesa Zarządu spółki. Natomiast wniosek w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2, tj. w zakresie skutków podatkowych wykorzystania przez pracowników, osobę świadczącą na rzecz spółki usługi na podstawie umowy cywilnoprawnej i Prezesa Zarządu spółki samochodów służbowych w celu dojazdu do/z miejsca zamieszkania z/do miejsca wykonywania obowiązków służbowych został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną z dnia 25 lipca 2016 r. nr ILPB1/4511-1-501/16-5/KF.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1, w przypadku wykorzystywania samochodu służbowego przez osobę fizyczną do celów prywatnych powstaje po stronie osoby fizycznej przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwaną dalej ustawą o pdof), wartość pieniężną z tytułu nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w formie ryczałtu, tj. 250,00 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika do 1.600 cm³ oraz 400,00 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1.600 cm³. W przypadku natomiast wykorzystania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca, wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w art. 12 ust. 2a ustawy o pdof.

W związku z powyższym, jeżeli pracownicy spółki będą wykorzystywali samochody służbowe, za zgodą spółki, zarówno do celów służbowych, jak i celów prywatnych, spółka będzie naliczała pracownikom dodatkowy przychód w kwotach wskazanych w art. 12 ust. 2a ustawy. Jeżeli samochody nie będą wykorzystywane do celów prywatnych przez pełny miesiąc, przychód ryczałtowy będzie naliczany proporcjonalnie zgodnie z art. 12 ust. 2b ustawy o pdof.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o pdof, przychodem opodatkowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest między innymi wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2 określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu oraz stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 Ustawy).

Zdaniem wnioskującej spółki, ryczałt o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o pdof, można również zastosować w stosunku do Prezesa Zarządu spółki niebędącego jej pracownikiem, w sytuacji gdy wykorzystuje samochód służbowy do podróży prywatnych. Wprawdzie ustawodawca w art. 12 ust. 2a wskazał, iż ryczałt stosuje się do ustalania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia na rzecz pracownika wykorzystującego samochód służbowy do celów prywatnych; jednakże biorąc pod uwagę cel wprowadzenia niniejszego przepisu oraz uzasadnienie projektu ustawy wprowadzającego ryczałt za używanie pojazdu służbowego do celów prywatnych przez pracowników, można zgodzić się z tezą, iż ryczałt ten można zastosować również do członka zarządu spółki, niebędącego jej pracownikiem.

Do dnia 01 stycznia 2015 r. przychody z tytułu używania samochodów służbowych do celów prywatnych przez pracowników, członków zarządu spółki niebędących pracownikami i inne osoby trzecie ustalany był na podstawie wyżej wskazanego art. 11 ust. 1 ustawy o pdof. Używanie samochodów służbowych do celów prywatnych skutkowało powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia na rzecz tych osób. Ustawodawca w art. 11 ust. 2 ustawy o pdof w sposób ogólny określił sposób ustalania przychodu z tytułu uzyskanego nieodpłatnego świadczenia – przychód ten określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu oraz stopnia zużycia, jak również czasu oraz miejsca ich uzyskania.

W praktyce, przychody z tytułu nieodpłatnego świadczenia za używanie samochodów służbowych do celów prywatnych były ustalane na podstawie cen stosowanych przez firmy profesjonalnie zajmujące się wynajmem samochodów lub też na podstawie tzw. kilometrówki, tj. stawek wynikających z Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25-03-2002 r. w sprawie ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy. Ustalenia przychodu w wyżej wskazany sposób rodziło bardzo wiele problemów, stąd inicjatywa ustawodawcy w celu unormowania sposobu ustalenia niniejszych przychodów.

W uzasadnieniu do projektu zmiany ustawy o pdof (ustawa z dnia 07-11-2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej) czytamy, iż mimo że istnieją zasady ustalania wartości świadczenia z tytułu nieodpłatnego świadczenia (art. 11 ust. 2 ustawy o pdof), zgłaszane są problemy co do prawidłowego określenia skutków podatkowych związanych z wykorzystaniem samochodów służbowych do celów prywatnych. W uzasadnieniu tym wskazano również, iż z powodu braku precyzyjnych i prostych przepisów w tym zakresie, wiele osób narażanych jest na ryzyko podatkowe. Wiąże się to też z dodatkowymi obowiązkami dla przedsiębiorcy w celu ustalenia właściwej stawki wynajmu dla danego pojazdu i z ewidencją przebiegu tego pojazdu. Zaproponowano zatem rozwiązanie polegające na określeniu wartości tego świadczenia, co pozwoli na uniknięcie wątpliwości co do sposobu ustalenia przychodu z tego tytułu.

Z wyżej wymienionych powodów wprowadzano art. 12 ust. 2a ustawy o pdof, obowiązujący od dnia 01-01-2015 r., zapominając o unormowaniu kwestii ustalenia przychodów z tytułu używania samochodu służbowego do celów prywatnych przez osoby niebędące pracownikami przedsiębiorcy, w tym np. członków zarządu spółki.

Biorąc pod uwagę zasadę racjonalnego prawodawcy, wyżej wskazane przesłanki oraz fakt, iż do dnia 01-01-2015 r. przychody z tytułu używania samochodów służbowych do celów prywatnych przez pracowników oraz osoby niebędące pracownikami ustalane były na tych samych zasadach (art. 11 ust. 2 ustawy) należy twierdzić, iż ryczałt, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy ma również zastosowanie do członków zarządu spółki niebędących ich pracownikami (w przedmiotowej sprawie do Prezesa Zarządu spółki wnioskującej). Tym bardziej, iż wiele zasad opodatkowania przychodów pracowników, wynikających z ustawy o pdof stosuje się na zasadzie analogii do członków zarządu spółek niebędących ich pracownikami – np. opodatkowanie diet za podróże służbowe.

W związku z tym, iż wykorzystanie samochodów służbowych na cele prywatne przez Prezesa Zarządu spółki oraz jej pracowników, będzie stanowiło nieodpłatne świadczenie, którego wartość zostanie ustalona na podstawie art. 12 ust. 2a ustawy o pdof, na spółce będą ciążyły obowiązki związane z tym przychodem.

W przypadku pracowników, spółka będzie w stosunku do niniejszych przychodów występowała w charakterze płatnika. Będzie zobowiązana do obliczenia i pobrania podatku oraz wpłacenia go do właściwego Urzędu Skarbowego na zasadach wskazanych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 roku.

W przypadku natomiast Prezesa Zarządu spółki, niebędącego jej pracownikiem, nie będzie w stosunku do niniejszych przychodów występowała w charakterze płatnika. Na spółce będzie jedynie ciążył obowiązek przekazania Prezesowi Zarządu spółki oraz właściwemu urzędowi skarbowemu, informacji o wysokości osiągniętego przychodu (PIT-8C). Natomiast Prezes Zarządu Spółki będzie zobowiązany do samodzielnego odprowadzenia podatku od otrzymanego świadczenia w terminie złożenia zeznania rocznego za dany rok podatkowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 3, w przypadku, gdy pracownicy spółki będą wykorzystywać samochód służbowy w celach prywatnych wraz z paliwem zakupionym przez spółkę, nie powstaje po stronie tych pracowników dodatkowy przychód z tytułu wykorzystania służbowego paliwa. Przychód ryczałtowy za korzystanie prywatnie z samochodu służbowego, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o pdof, obejmuje już wartość zużytego paliwa.

W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 23 listopada 2015 r. (I SA/Wr 1595/16) sąd administracyjny stwierdził, iż nawet prowadząc dobrowolną w tym przypadku ewidencję przebiegu pojazdu nie sposób dokładnie oszacować, jaka była rzeczywista wartość uzyskanego przez pracownika przysporzenia, a wartość ta musi być wymierna a nie przybliżona, na co wskazuje między innymi wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 08 lipca 2014 r. o sygn. K 7/13. Wprowadzenie ryczałtu, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o pdof, miało na celu uniknięcie wątpliwości co do prawidłowego ustalenia uzyskiwanego przez pracownika nieodpłatnego świadczenia.

W przypadku Prezesa Zarządu spółki, jako że zdaniem wnioskującej, do ustalenia wartości przychodu z tytułu używania samochodu służbowego do celów prywatnych można zastosować art. 12 ust. 2a ustawy o pdof, wykorzystanie paliwa zakupionego przez spółkę do podróży prywatnych nie skutkuje określeniem przychodu z tego tytułu. Podobnie jak wyżej, opłata ryczałtowa, o której mowa w art. 12 ust. 2a ustawy obejmuje również koszty paliwa.

W związku z tym, iż wykorzystanie służbowego paliwa podczas podróży prywatnych nie będzie skutkowało powstaniem dodatkowego przychodu dla pracowników spółki oraz jej Prezesa Zarządu (poza przychodem ustalonym na podstawie art. 12 ust.2a ustawy o pdof), spółka w niniejszym zakresie nie będzie występowała w charakterze płatnika. Obowiązki spółki, będą się jedynie ograniczały do przychodu ustalonego na podstawie art. 12 ust. 2a, o czym pisano w punkcie pierwszym własnego stanowiska w sprawie.

Tut. Organ informuje, że własne stanowisko Wnioskodawcy wynika z treści wniosku oraz jego uzupełnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie skutków podatkowych wykorzystania samochodów służbowych na cele prywatne przez pracowników oraz Prezesa Zarządu spółki:

• w części dotyczącej obowiązku ustalenia przychodu z tytułu wykorzystania samochodów służbowych do celów prywatnych przez pracowników spółki oraz obowiązku poboru zaliczki przez płatnika na podatek dochodowy – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej uwzględnienia w kwocie ryczałtu, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztów udostępnianego przez spółkę paliwa – jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej możliwości zastosowania do określenia przychodu Prezesa Zarządu spółki z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ryczałtu, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz braku obowiązku poboru podatku przez płatnika w związku z tym przychodem – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym, w myśl art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Tut. Organ zauważa, że dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 cyt. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta,
2. działalność wykonywana osobiście.
   
   

Jak wynika z treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast zgodnie z art. 13 pkt 7 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że spółka rozważa możliwość udostępnienia samochodów służbowych pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę oraz Prezesowi Zarządu spółki, niebędącemu jej pracownikiem do celów przejazdów prywatnych. Samochody byłyby zatem używane zarówno do celów służbowych związanych z działalnością gospodarczą spółki, jak również do celów prywatnych użytkowników.

Ponieważ Prezesem Zarządu spółki jest nierezydent, mieszkający w Niemczech tut. Organ zwraca uwagę na treść art. 3 ust. 2 ww. ustawy, zgodnie z którym osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie natomiast do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Przy czym w myśl art. 4a cyt. ustawy, powołane wyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajdą regulacje umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 ww. umowy, wynagrodzenia członków rady nadzorczej lub zarządu i inne podobne płatności, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej lub zarządzie spółki, mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jak z powyższego wynika uzyskiwane przez obywatela Niemiec przychody z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu (prezesa) podlegają opodatkowaniu w Polsce. Do uzyskanych z tego tytułu przychodów należy zaliczać wszelkie świadczenia uzyskane z tytułu pełnienia funkcji. Jak wynika bowiem z powołanych przepisów, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów nie budzi wątpliwości, że udostępnienie przez spółkę samochodów służbowych do celów prywatnych pracowników oraz Prezesa Zarządu będzie skutkowało dla tych osób powstaniem przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Inna będzie jednakże kwalifikacja tego przychodu do źródła przychodów.

Przychód, który powstanie po stronie pracowników spółki należy zakwalifikować do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów ze stosunku pracy, natomiast ponieważ Prezes Zarządu spółki został powołany przez Zgromadzenie Wspólników i nie jest zatrudniony w spółce na podstawie umowy o pracę, powstanie przychodu po stronie Prezesa Zarządu winno być kwalifikowane do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. art. 13 pkt 7 tej ustawy, tj. do działalności wykonywanej osobiście.

Stosownie do art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

1. 250 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm³;
2. 400 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm³.
   
   

W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a (art. 12 ust. 2b ww. ustawy).

Jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika (art. 12 ust. 2b cyt. ustawy).

Jednocześnie, art. 12 ust. 3 powoływanej ustawy wskazuje, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że w przypadku korzystania przez pracowników z samochodu służbowego, u pracownika korzystającego z samochodu dla celów prywatnych należy rozpoznać podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychód w wysokości ustalonej w oparciu o wyżej wskazane normy prawne.

Jednakże na gruncie rozpatrywanej sprawy wyjaśnienia wymaga, że ryczałtowo określona wartość przedmiotowego nieodpłatnego świadczenia obejmuje wyłącznie koszty pracodawcy wynikające z udostępnienia pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych obejmujące m.in. opłaty związane z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, tj. ubezpieczenie, wymianę opon, bieżące naprawy, materiały eksploatacyjne, przeglądy okresowe, wymianę oleju i innych płynów oraz zużywających się części w wyniku korzystania z pojazdu, które zakład pracy – jako właściciel samochodu – musi ponieść, aby samochód był sprawny i mógł uczestniczyć w ruchu drogowym. Używanie tak udostępnionego samochodu wiąże się jednak z dodatkowymi kosztami, podobnie jak w sytuacji, gdy samochód jest np. wypożyczany. Te koszty to koszty zużytego paliwa, opłat parkingowych czy opłat za przejazdy autostradą. Takie koszty nie mogą być jednak uznawane za świadczenia objęte kwotą określoną w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca wskazał bowiem wyraźnie, że chodzi o świadczenie związane z wykorzystaniem samochodu służbowego (czy z oddaniem do używania – bezpłatnie – dla celów prywatnych), a nie wszelkie pochodne koszty związane z używaniem.

W sytuacji zatem, gdy pracodawca zdecyduje się dodatkowo pokrywać wydatki na paliwo, które będzie wykorzystane na cele inne niż służbowe, wówczas nieodpłatne świadczenie pracodawcy polegające na umożliwieniu wykorzystania zakupionego paliwa do celów prywatnych przez pracownika jest odrębnym świadczeniem stanowiącym opodatkowany przychód pracownika ze stosunku pracy, którego wartość należy ustalić w oparciu o art. 12 ust. 3 ww. ustawy, tj. według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b tej ustawy.

Tym samym, spółka oprócz zryczałtowanej kwoty przychodu z nieodpłatnych świadczeń z tytułu wykorzystywania samochodów do celów prywatnych powinna do przychodów pracowników ze stosunku pracy doliczyć dodatkowy przychód z nieodpłatnych świadczeń z tytułu zużywania nabytego przez spółkę paliwa do tych samochodów.

Nadmienić przy tym należy, że techniczne trudności w ustaleniu wartości świadczenia, nie mogą stanowić podstawy do uznania, że dana osoba świadczenia nie otrzymała. Jest to tylko problem organizacyjny możliwy do rozwiązania.

Ponadto zauważyć należy, że przepisy art. 12 ust. 2a, 2b i 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą miały zastosowanie tylko i wyłącznie w przypadku pracowników, którzy będą korzystać z samochodów służbowych do celów prywatnych bez odpłatności albo za odpłatnością ustaloną na poziomie niższym niż przewidziany w powyższych przepisach. W żadnym wypadku przepisy te nie znajdą zastosowania do Prezesa Zarządu spółki, niebędącego pracownikiem Wnioskodawcy, pełniącego funkcję na podstawie powołania.

Z treści przepisów art. 12 ust. 2a i ust. 2b w sposób jednoznaczny bowiem wynika, że przepisy te dotyczą tylko i wyłącznie pracowników, tj. osób, o których mowa w art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Prezes Zarządu spółki, pełniący funkcję na podstawie powołania nie jest pracownikiem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie mogą wobec niego znaleźć zastosowania przepisy dotyczące pracowników. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie odróżnia przychody uzyskiwane z tytułu stosunku pracy (art. 12 ustawy) od przychodów uzyskiwanych z działalności wykonywanej osobiście (art. 13 ustawy). Gdyby ustawodawca chciał, aby zasady ustalania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w związku z wykorzystaniem samochodu służbowego do celów prywatnych określone w art. 12 ust. 2a-2c ustawy miały zastosowanie również do innych osób (niebędących pracownikami), to takie zasady wprowadziłby do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że wartość nieodpłatnych świadczeń z tytułu udostępnienia przez Wnioskodawcę Prezesowi Zarządu spółki samochodu służbowego do celów prywatnych oraz świadczenia polegającego na wykorzystaniu zakupionego przez spółkę paliwa do celów prywatnych Prezesa Zarządu, stanowi dla niego przychód z działalności wykonywanej osobiście, tj. przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym do określenia wysokości przychodu z tytułu ww. nieodpłatnego świadczenia nie znajdą zastosowania – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – przepisy art. 12 ust. 2a-2c ww. ustawy, które dotyczą tylko i wyłącznie pracowników. W przypadku Prezesa Zarządu spółki do ww. nieodpłatnych świadczeń zastosowanie znajdą ogólne zasady ustalania wysokości tych świadczeń, tj. reguły określone w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tut. Organ zauważa, że na podmiotach dokonujących świadczeń określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przychody ze stosunku pracy) oraz w art. 13 pkt 7 tej ustawy (działalność wykonywana osobiście) ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego, które polegają na obliczaniu, pobieraniu i wpłacaniu na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy z tytułu dokonanych świadczeń.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, będzie zobowiązany do ustalenia przychodu po stronie pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń oraz do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z treścią art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Natomiast opodatkowanie przychodów wymienionych w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskiwanych przez osobę fizyczną, o której mowa w art. 3 ust. 2a tej ustawy, odbywa się na zasadach określonych w art. 29 i art. 41 cyt. ustawy.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6–9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 powoływanej ustawy).

W myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4–5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Mając na uwadze powyższe nie można zgodzić się, że w przypadku Prezesa Zarządu spółki, niebędącego jej pracownikiem, Wnioskodawca nie będzie w stosunku do niniejszych przychodów występował w charakterze płatnika oraz, że na spółce będzie jedynie ciążył obowiązek przekazania Prezesowi Zarządu spółki oraz właściwemu urzędowi skarbowemu, informacji o wysokości osiągniętego przychodu (PIT-8C). Natomiast Prezes Zarządu Spółki będzie zobowiązany do samodzielnego odprowadzenia podatku od otrzymanego świadczenia w terminie złożenia zeznania rocznego za dany rok podatkowy.

W świetle przywołanych wyżej przepisów, spółka będzie bowiem zobowiązana do obliczenia, pobrania oraz przekazania właściwemu organowi podatkowemu zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonanych świadczeń z tytułu udostępnienia Prezesowi Zarządu samochodu służbowego oraz paliwa zakupionego przez spółkę do celów prywatnych.

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z wykorzystaniem samochodów służbowych do celów prywatnych po stronie pracowników spółki powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, który należy zakwalifikować do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 w zw. z art. 12 tej ustawy, tj. do przychodów ze stosunku pracy. Wartość tego świadczenia należy ustalić w oparciu o przepisy art. 12 ust. 2a-2c ww. ustawy. Przy czym kwota ta nie obejmuje kosztu zużycia paliwa zakupionego przez spółkę wykorzystanego do celów prywatnych. Wartość tego świadczenia należy ustalić w oparciu o zasady ogólne, czyli na podstawie reguł określonych w art. 11 ust. 2a cyt. ustawy. W konsekwencji na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika, wynikające z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w związku z wykorzystaniem samochodu służbowego do celów prywatnych przez Prezesa Zarządu spółki, niebędącego jej pracownikiem, pełniącego funkcję na podstawie powołania, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po stronie Prezesa powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, który należy zakwalifikować do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 2 w zw. z art. 13 pkt 7 tej ustawy, tj. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Jednakże w niniejszym przypadku nie znajdą zastosowania przepisy art. 12 ust. 2a-2c ww. ustawy. Wartość tego świadczenia należy ustalić w oparciu o zasady ogólne, czyli na podstawie reguł określonych w art. 11 ust. 2a cyt. ustawy. Jednocześnie na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika, wynikające z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych wykorzystania samochodów służbowych na cele prywatne przez pracowników oraz Prezesa Zarządu spółki:

• w części dotyczącej obowiązku ustalenia przychodu z tytułu wykorzystania samochodów służbowych do celów prywatnych przez pracowników spółki oraz obowiązku poboru zaliczki przez płatnika na podatek dochodowy – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej uwzględnienia w kwocie ryczałtu, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztów udostępnianego przez spółkę paliwa – jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej możliwości zastosowania do określenia przychodu Prezesa Zarządu spółki z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ryczałtu, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz braku obowiązku poboru podatku przez płatnika w związku z tym przychodem – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego w treści wniosku orzeczenia sądu administracyjnego tut. Organ wskazuje, że nie może ono wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego tezy badanego rozstrzygnięcia nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Wskazane rozstrzygnięcie zapadło bowiem w innej sprawie i nie ma mocy wiążącej w omawianym przypadku.

Końcowo tut. Organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnymi pismami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.