Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-673/16-2/WS
z 21 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2016 r. (data wpływu 19 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej za lata 2011-2015 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej za lata 2011-2015.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Mąż Wnioskodawczyni pracuje w Republice Czeskiej, tam płaci podatki i tam do tej pory korzystał z ulg, w tym z ulgi na dzieci. Mąż nie pracował w tym czasie w Polsce i nie osiągał w Polsce żadnych dochodów. Sprawa dotyczy lat 2011-2015.

Wnioskodawczyni natomiast pracuje w Polsce i tutaj płaci podatki od dochodów. Wnioskodawczyni nie rozliczała się w tym czasie z podatków wspólnie z mężem. Jako że z ulgi na dzieci może skorzystać tylko jedno z rodziców lub dwoje, ale w proporcjonalnych jej częściach, z racji tego że mąż korzystał z ulgi na dzieci w Republice Czeskiej, Wnioskodawczyni w tamtym czasie nie odliczała ulgi na dzieci od swoich podatków w Polsce. Mąż od 2011 roku odliczał i korzystał z ulgi na dzieci w Republice Czeskiej.

Wnioskodawczyni chciałaby się dowiedzieć, czy może odliczyć całą ulgę na dzieci od swoich podatków zapłaconych w Polsce, korzystając z możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego za lata 2011-2015. Jak wcześniej wspomniała Zainteresowana, jej mąż nie pracował w Polsce, nie osiągał w Polsce dochodów, więc też w Polsce nie odliczał od swoich podatków ulgi na dzieci. Wnioskodawczyni rozumie zatem, że jeżeli jej mąż w Polsce nie korzystał z ulgi na dzieci, to ona składając korekty zeznań za lata 2011-2015 i odliczając tę ulgę od swoich podatków spełni warunek, że tylko jeden z rodziców skorzysta z ulgi na dzieci w Polsce. Wnioskodawczyni nigdzie nie znalazła przepisów mówiących, że nie może skorzystać z ulgi na dzieci w Polsce, nawet jeśli z podobnej ulgi mąż skorzystał w Republice Czeskiej. Wnioskodawczyni wie, że można składać korekty zeznań do pięciu lat wstecz.

W dniu 1 lutego 2016 r. Zainteresowana złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej do Dyrektora Izby Skarbowej, który to wniosek dotyczył zdarzenia przyszłego o podobnej tematyce. We wniosku tym przyznano jej prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej na dzieci w pełnej wysokości.

Wnioskodawczyni nie wie i nie orientuje się, czy istnieją lub istniały przepisy, które uniemożliwiają jej skorzystanie z ulgi na dzieci za wcześniejsze lata – od 2011 do 2015 roku, pomimo iż z podobnej ulgi skorzystał mąż w Republice Czeskiej.

Rozliczenie za 2011 rok dotyczy dwójki dzieci niepełnoletnich uczących się w szkole podstawowej.

Rozliczenie za 2012 rok dotyczy trójki dzieci – jednego uczącego się w szkole podstawowej, drugiego w gimnazjum oraz trzeciego dziecka urodzonego 7 września 2012 r.

Rozliczenie za 2013 rok dotyczy trójki dzieci – dwójki niepełnoletnich i trzeciego dziecka pełnoletniego uczącego się w liceum w systemie dziennym nieosiągającego dochodów.

Rozliczenie za 2014 rok dotyczy dwójki dzieci niepełnoletnich i trzeciego pełnoletniego kończącego liceum i zaczynającego studia dzienne nieosiągającego dochodów.

Rozliczenie za 2015 rok dotyczy trójki dzieci – dwójki niepełnoletnich i trzeciego studiującego na studiach dziennych nieosiągającego dochodów.

Wnioskodawczyni dodała, że pracowała w tym czasie tylko w Polsce i tylko w Polsce płaciła podatki. Zainteresowana nie chce popełnić błędu korzystając z możliwości złożenia korekt za lata 2011-2015 i odliczając w nich ulgi na dzieci, więc prosi o podanie przepisów, które jej tego zabraniają, jeśli mąż skorzystał w tym czasie z podobnej ulgi w Republice Czeskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi na dzieci, jeśli jako jedyny rodzic płaciła w Polsce podatki, a drugi rodzic nie płacił w Polsce podatków i nie skorzystał w Polsce z ulgi na dzieci, składając odpowiednie korekty zeznań podatkowych za lata 2011-2015?
2. Czy Wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi na dzieci poprzez złożenie korekt zeznań podatkowych za lata 2011-2015, jeśli z podobnej ulgi mąż skorzystał w Republice Czeskiej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni ma ona możliwość skorzystania z ulgi na dzieci w Polsce. Drugi rodzic nawet nie będzie się starał o tę ulgę w Polsce, ponieważ nie pracuje w Polsce i nie płaci w Polsce żadnych podatków. Zainteresowana nigdzie nie znalazła przepisów, które zabraniałyby skorzystania w takim przypadku przez Wnioskodawczynię z ulgi na dzieci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.): od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Przepis art. 27f ust. 2 ww. ustawy, wskazujący wysokość przysługującego odliczenia, na przełomie lat 2011-2015 ulegał zmianom.

I tak, zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

• w brzmieniu obowiązującym w 2011 i 2012 r. – odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:
  1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
  2. wstąpiło w związek małżeński,
• w brzmieniu obowiązującym w 2013 i 2014 r. – odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:
  1. jednego małoletniego dziecka – kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:
     1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
     2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
  2. dwojga małoletnich dzieci – kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko;
  3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota stanowiąca:
     1. 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
     2. 1/4 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na trzecie dziecko,
     3. 1/3 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na czwarte i każde kolejne dziecko.
• w brzmieniu obowiązującym w 2015 r. – odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:
  1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
     1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
     2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
  2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
  3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
     1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
     2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
     3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
  
  

Odliczenie (…) przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że: odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W świetle art. 27f ust. 6 ww. ustawy: przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust. 7 omawianej ustawy).

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, Wnioskodawczyni w latach 2011-2015 pracowała w Polsce i tutaj płaciła podatki od dochodów. Mąż Wnioskodawczyni pracował w Republice Czeskiej, tam płacił podatki i tam korzystał z przysługujących mu ulg, w tym z ulgi na dzieci. Mąż nie pracował w Polsce i nie osiągał w Polsce żadnych dochodów. Małżonkowie nie rozliczali się z podatków wspólnie. Rozliczenie ulgi prorodzinnej dotyczy:

• za 2011 rok dwójki dzieci niepełnoletnich uczących się w szkole podstawowej,
• za 2012 rok trójki dzieci – jednego uczącego się w szkole podstawowej, drugiego w gimnazjum oraz trzeciego dziecka urodzonego 7 września 2012 r.,
• za 2013 rok trójki dzieci – dwójki niepełnoletnich i trzeciego dziecka pełnoletniego uczącego się w liceum w systemie dziennym nieosiągającego dochodów,
• za 2014 rok dwójki dzieci niepełnoletnich i trzeciego pełnoletniego kończącego liceum i zaczynającego studia dzienne nieosiągającego dochodów,
• za 2015 rok trójki dzieci – dwójki niepełnoletnich i trzeciego studiującego na studiach dziennych nieosiągającego dochodów.
  
  

Wszystkie dzieci kwalifikują się zatem do skorzystania przez Wnioskodawczynię z ulgi prorodzinnej, z tym że za rok 2012 ulga na trzecie dziecko przysługuje w wysokości określonej w art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2012 r., za każdy miesiąc kalendarzowy począwszy od miesiąca, w którym dziecko się urodziło.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z powołanego wcześniej art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulga przysługuje obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską. Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2015 r. poz. 2082) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W tej sytuacji, gdy oboje rodzice dysponują prawem wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do dziecka, są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym powinni oni ustalić, w jakiej kwocie i które z nich korzysta z odliczenia ulgi na dziecko. Konieczne jest zatem porozumienie w tym względzie.

Z powyższego wynika, że ulga przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym że łączna kwota odliczeń, dokonanych przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem danego dziecka.

Zatem – jeśli mąż Wnioskodawczyni nie rozliczał się w Polsce i nie odliczał ulgi prorodzinnej, a małżonkowie ustalili, że ulgę rozliczy Zainteresowana – Wnioskodawczyni przysługuje prawo do dokonania odliczeń w ramach ww. ulgi prorodzinnej na dzieci w pełnej wysokości.

Należy przy tym zaznaczyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczeń z tytułu możliwości skorzystania z ww. ulgi, ze względu na to, że małżonek pracuje za granicą i w innym państwie korzysta z ulgi na dzieci.

W myśl art. 81 § 1 Ordynacji Podatkowej: jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 81b § 2 tej ustawy: uprawnienie do skorygowania deklaracji:

1. ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej – w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;
2. przysługuje nadal po zakończeniu:
   1. kontroli podatkowej,
   2. postępowania podatkowego ‒ w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.
   
   

Należy wskazać, że korekta jest jednym z uprawnień podatników, w związku z czym każdy podatnik ma prawo złożyć korektę deklaracji, nawet kilkukrotnie.

Korektę deklaracji składa się wówczas, gdy następują – w wyniku jakichkolwiek zdarzeń gospodarczych (np. autokorekta) – zmiany w zakresie danych wykazanych w tych deklaracjach (np. po stronie przychodów, kosztów ich uzyskania, zwolnień, odliczeń, wysokości podatku należnego).

W odniesieniu do powyższych wskazań oraz braku uprawnień Organu do ograniczania prawa do korekty deklaracji stwierdza się, że istnieją przesłanki do złożenia przez Wnioskodawczynię korekty zeznań podatkowych dotyczących ulgi prorodzinnej.

Jednak zbadanie zasadności takiej korekty, a także ewentualny zwrot powstałej w jej wyniku nadpłaty należy do kompetencji organu podatkowego właściwego dla Wnioskodawczyni.

Reasumując – w sytuacji przedstawionej we wniosku Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do dokonania odliczeń w ramach ww. ulgi prorodzinnej na dzieci w latach 2011-2015. Tym samym Wnioskodawczyni ma prawo złożyć korektę zeznań za lata 2011-2015, w których uwzględni tę ulgę.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawczynię i stanów prawnych obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzeń.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.