Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-705/13/15-13/S/MAO
z 15 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2013 r. (data wpływu 12 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lipca 2016 r. (data wpływu 12 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla usług montażu zabudowy wnękowej oraz prawa do korekty podatku należnego w związku ze zmianą stawki podatku VAT z 23% do 8% ‑ jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2013 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla usług montażu zabudowy wnękowej oraz prawa do korekty podatku należnego w związku ze zmianą stawki podatku VAT z 23% do 8%. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 lipca 2016 r. (data wpływu 12 lipca 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 6 lipca 2016 r. znak IPPP2/443‑705/13/15‑10/MAO (skutecznie doręczone dnia 7 lipca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem działalności jest montaż stolarki budowlanej polegający m.in. na wyposażaniu obiektów budownictwa mieszkaniowego (lokale/budynki mieszkalne) w zabudowy kuchenne oraz zabudowy wnęk, wykonywane na wymiar, pod dokładnie określone i sprecyzowane zamówienie klienta. Zabudowa kuchenna wykonana jest od ściany do ściany szafkami skręconymi wzajemnie ze sobą i wspólnie trwale przymocowanymi do ściany, dodatkowo połączonymi wspólnym blatem kuchennym i innymi listwami, kształtem ściśle dostosowanymi do konkretnej zabudowy i pomieszczenia. Niejednokrotnie szafki używane do zabudowy danej kuchni całkowicie różnią się wymiarami i kształtem od szafek typowych sprzedawanych w sklepach. Są każdorazowo dostosowywane do indywidualnych wymiarów pomieszczenia oraz wymagań klienta.

Montaż stolarki budowlanej wykonywany jest na bazie zakupionych u producentów części składowych (płyt meblowych, frontów, blatów, zawiasów i innych metalowych i niemetalowych części). Czynności związane z montażem są czasochłonne i w całości odbywają się w miejscu zlecenia, a nie w warsztacie. Większość elementów zabudowy jest docinana i dopasowywana u klienta do konkretnego pomieszczenia, osobno do każdej ściany czy podłogi. Prace w warsztacie określić można jako przygotowawcze, natomiast główne czynności związane z realizacją zlecenia odbywają się u klienta.

Usługi montażu stanowią jeden, niedający się podzielić, kompleksowy proces. Należy podkreślić, iż wykonywane usługi są usługami montażu na stałe, tj. nie jest możliwe przeniesienie całości lub jakiejkolwiek części zabudowy w inne miejsce bez wcześniejszego demontażu i naruszenia całej zabudowy. Taki demontaż też wymaga odpowiednich umiejętności.

Ww. czynności na indywidualny wniosek zostały zaklasyfikowane przez Urząd Statystyczny w Łodzi jako 43.32.10.0 - roboty instalacyjne stolarki budowlanej - zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz.U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.). Ponadto w dniu 24 czerwca 2013 r. uchwałą nr akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu z dnia 8 lipca 2016 r. (data wpływu 12 lipca 2016 r.) Strona wskazała, że:

1. Mająca miejsce w lutym 2012 r. kontrola podatkowa zastała przeprowadzona w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku VAT należnego i naliczonego za okres od stycznia 2011 r. do grudnia 2011 r. Zakres kontroli obejmował m.in. ocenę zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla usług trwałej zabudowy w obiektach mieszkalnych objętych programem budownictwa społecznego. W trakcie kontroli Strona przedłożyła otrzymaną interpretację indywidualną (z dnia 17 maja 2011 r.) uznająca, że stosowana przeze Wnioskodawcę stawka 8% jest prawidłowa. Strona dołączyła również zmianę interpretacji indywidualną z dnia 12 października 2012 r. Kontrolujący ocenili, że usługi trwałej zabudowy powinny być opodatkowane stawką 23%.
2. W marcu 2012 r. Zainteresowany wniósł zastrzeżenia do protokołu kontroli. W opinii Strony niezasadnym było uznanie przez Kontrolujących, że do usług montażu trwałej zabudowy powinna być zastosowana stawka 23%. Tym bardziej, że Wnioskodawca zastosował się nie tylko do obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ale dysponował potwierdzeniem prawidłowości stosowania stawki preferencyjnej w formie interpretacji indywidualnej. Poprawność stosowania stawki 8% ostatecznie została potwierdzona decyzją z 18 września 2014 r. W międzyczasie były wydawane postanowienia o przedłużaniu postępowania.
3. Postanowieniem z dnia 30 lipca 2012 r. zostało wszczęte postępowanie podatkowe. Do września 2014 r. trwały czynności wyjaśniające. Kilkukrotnie Zainteresowany był wzywany do wypowiedzenia się i składał wyjaśnienia w sprawie.
   
   

W międzyczasie 30 lipca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy uchylił zaskarżoną przeze Stronę interpretację z dnia 11 października 2013 r. w sprawie stawki 8% postanawiając, iż błędny jest pogląd organu o wysokości stawki podatku (23%) od usługi montażu trwałej zabudowy.

Ostateczną decyzję - po ponownym przeprowadzeniu postępowania - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku wydał 18 września 2014 r. (1419/PP1I/4402-40/12/KM/15).

W decyzji Zainteresowany poinformowany został, iż postępowanie podatkowe za miesiące od stycznia 2011 r. do października 2011 r. zostaje umorzone, gdyż na podstawie wyjaśnień Strony, decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie i uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego (I FPS 2/13) ustalono, że świadczone usługi polegające na montażu trwałej zabudowy wnękowej i kuchennej powinny być opodatkowane stawką preferencyjną 8%.

Ponadto Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku ustalił, że w wyniku zastosowania się do zmienionej interpretacji indywidualnej w sposób nieprawidłowy od listopada 2011 r. Wnioskodawca stosował stawkę 23%, gdyż świadczone usługi powinny być opodatkowane stawką 8%.

4. Świadczenie usług montażu trwałej zabudowy wnękowej było dokumentowane fakturą VAT. Jednocześnie - zgodnie z obowiązującymi przepisami - każda transakcja na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej była potwierdzana paragonem fiskalnym (Klient otrzymywał fakturę, w dokumentacji pozostawała kopia faktury oraz paragon).
5. Będące przedmiotem sporu usługi montażu trwałej zabudowy wnękowej były świadczone na rzecz osób fizycznych nieprowadzącej działalności gospodarczej, w obiektach objętych programem społecznego budownictwa mieszkaniowego. Być może tego rodzaju usługi były w 2011 r. wykonywane również na rzecz podmiotów gospodarczych, ale dla tych z pewnością zastosowano stawkę podstawową 23% (brak przesłanek do zastosowania stawki preferencyjnej).
6. Zmiana stawki podatku VAT z 23% na 8% została udokumentowana poprzez wystawienie w październiku 2014 r. faktur korygujących do faktur pierwotnie potwierdzających wykonanie usług trwałej zabudowy. Faktury korygujące zostały wysłane do nabywców usług za pośrednictwem Poczty Polskiej, listem poleconym za potwierdzeniem odbioru. Do korekt został dołączony list intencyjny, w którym każdy z nabywców został indywidualnie poinformowany, iż w związku z nieprawidłowo zastosowaną stawką podatku VAT dokonuje się korekty stawki, przy czym uzgodnione na etapie realizacji usługi wynagrodzenie nie ulega zmianie. Otrzymanie potwierdzenia z Poczty Polskiej z czytelnym pokwitowaniem otrzymania faktury korygującej stanowiło podstawę do rozliczenia podatku VAT z korekt w miesiącach otrzymania tych potwierdzeń tj. w październiku i listopadzie 2014 r. Niektóre korekty nie zostały dostarczone skutecznie Nabywcom. W takich przypadkach (brak pokwitowania, niedysponowanie dowodem otrzymania korekty przez Nabywcę) wartości wynikające z tych korekt nie zostały rozliczone i podatek VAT nie został pomniejszany/rozliczony w deklaracjach.
7. Na skutek zmiany stawki VAT z 23% na 8% uzgodnione wcześniej z nabywcami wynagrodzenie za usługę nie uległo zmianie. Przy podejmowaniu się realizacji montażu trwałej zabudowy z „klientem indywidualnym”, nieprowadzącym działalności gospodarczej uzgadniane wynagrodzenie jest kwotą brutto. Zgodnie z ustawą o cenach z dnia z dnia 5 lipca 2001 r. (Dz. U. 2001 r. Nr 97 poz. 1050 ze zm.) podawana cena musi zawierać podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy. Dlatego uzgadniane przez Stronę ceny to ceny pełne i końcowe, nie wymuszające na nabywcy obliczania stawki i wartości podatku VAT i doliczania ich do ceny netto.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wobec rozstrzygnięcia dokonanego przez poszerzony skład NSA w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13 stwierdzającego, iż w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT Wnioskodawca miał prawo stosować stawkę VAT w wysokości 8% dla usług montażu zabudowy wnękowej od dnia 1 stycznia 2011 r. do chwili obecnej (pytanie nr 2 we wniosku)?
2. Czy wobec twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 2 Wnioskodawca ma prawo dokonać korekty stawki podatku z 23% do 8% oraz konsekwentnie wartości podatku VAT należnego od wykonanych po 1 stycznia 2011 r. usług montażu zabudowy wnękowej (pytanie nr 3 we wniosku)?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Na podstawie zapisów art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 ustawy o VAT Wnioskodawca miał prawo opodatkować od 1 stycznia 2011 r. sprzedaż usług trwałej zabudowy wnękowej w obiektach budownictwa mieszkaniowego podatkiem VAT wg stawki 8%.
2. Na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 ustawy o VAT od 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawca miał prawo stosować dla sprzedaży zabudowy wnękowej w obiektach budownictwa mieszkaniowego stawkę 8%. Taką stawkę Zainteresowany stosował do momentu otrzymania w dniu 18 października 2011 r. zmiany interpretacji indywidualnej (PT8/033/24/WCX/11/PT‑1169 z dnia 12 października 2011 r.). Wobec uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13 do 18 października 2011 r. Wnioskodawca uważa, iż od początku 2011 r. stosował właściwą 8%-ową stawkę VAT i nie powinien (mimo postanowień przeprowadzonej w 2012 r. kontroli podatkowej, a nast. postępowania podatkowego) korygować tej stawki dla sprzedaży za okres 1 stycznia do 18 października 2011 r. Wnioskodawca ma prawo natomiast skorygować wysokość stawki oraz podatku należnego od wykonanych usług począwszy od października 2011 r. do chwili obecnej.
   
   

W dniu 11 października 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną nr IPPP2/443-705/13-2/MM, w której stwierdził, że usługa montażu zabudowy wnękowej i mebli kuchennych, która jest produkowana z zakupionych materiałów: płyt meblowych, blatów, okuć i elementów metalowych dociętych na konkretny wymiar i trwale montowana w budynkach i lokalach mieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB grupa 111 i 112, tj. w obiektach budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym, nie podlega opodatkowaniu obniżoną 8% stawką podatku, lecz podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawca nie miał prawa stosować do usług opisanych we wniosku 8% stawki podatku VAT od dnia 1 stycznia 2011 r.

Interpretacja powyższa była przedmiotem skargi wniesionej przez Wnioskodawcę.

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 lipca 2014 roku, sygn. akt III SA/Wa 281/14 uchylono zaskarżoną interpretację indywidualną.

Sąd w wydanym orzeczeniu zauważył, że spór w sprawie dotyczy oceny, czy art. 41 ust. 12 ustawy o podatku VAT, przewidujący obniżoną 8% stawkę podatku (zgodnie z art. 146a pkt 1 ww. ustawy, stawka ta ma obowiązywać od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r.) ma zastosowanie do czynności polegających na montażu trwałej zabudowy meblowej (szafy wnękowe i garderoba) oraz zabudowy kuchennej w obiektach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. W szczególności - według Sądu - spór dotyczył oceny, czy wykonane przez Skarżącego czynności zawierają w sobie element (noszą cechę) remontu, modernizacji czy przebudowy.

Zdaniem Sądu, uwzględniając opisany we wniosku stan faktyczny oraz treść uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2014 r. sygn. akt I FPS 2/13, organ interpretacyjny niesłusznie stwierdził, że wykonywana przez Skarżącego zabudowa meblowa (szafy wnękowe i garderoba) oraz zabudowa kuchenna nie jest połączona w sposób trwały z elementami budynku (lokalu), a tym samym zabudowa ta nie może być uznana za modernizację budynku (lokalu).

Jednocześnie WSA w Warszawie podkreślił, że błędne jest stanowisko organu przedstawione w zaskarżonej interpretacji, odmawiające uznania opisanych we wniosku czynności jako modernizacji, o której mowa w art. 41 ust. 12 u.p.t.u. Tym samym błędny jest pogląd organu o wysokości stawki podatku VAT od usługi montażu trwałej zabudowy meblowej (szafy wnękowe i garderoba) oraz zabudowy kuchennej w obiektach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 lipca 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 281/14 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) - art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Art. 2 pkt 6 ustawy o VAT stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy o VAT określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2‑12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W tym miejscu należy zauważyć, że z dniem 1 stycznia 2011 r. zmianie uległy stawki podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy o VAT stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - art. 41 ust. 12a ustawy o VAT - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy o VAT przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Art. 41 ust. 12b ustawy o VAT stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy o VAT).

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112-0 dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Jednocześnie na podstawie § 7 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 73 poz. 392 ze zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem”, stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

• robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
  
• robót konserwacyjnych dotyczących:
  1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
     
  2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

- w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont ( § 7 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest montaż stolarki budowlanej, polegający na wyposażaniu obiektów budownictwa mieszkaniowego (lokale/budynki mieszkalne) w zabudowy kuchenne oraz zabudowy wnęk wykonywane na wymiar pod dokładnie określone i sprecyzowane zamówienie klienta. Zabudowa kuchenna wykonana jest od ściany do ściany szafkami skręconymi wzajemnie ze sobą i wspólnie, trwale przymocowanymi do ściany, dodatkowo połączonymi wspólnym blatem kuchennym i innymi listwami kształtem ściśle dostosowanymi do konkretnej zabudowy i pomieszczenia. Niejednokrotnie szafki używane do zabudowy danej kuchni całkowicie różnią się wymiarami i kształtem od szafek typowych sprzedawanych w sklepach. Są każdorazowo dostosowywane do wymiarów pomieszczenia oraz wymagań klienta. Montaż stolarki budowlanej wykonywany jest na bazie zakupionych u producentów części składowych (płyt meblowych, frontów, blatów, zawiasów i innych metalowych i niemetalowych części). Czynności związane z montażem są czasochłonne i w całości odbywają się w miejscu zlecenia a nie w warsztacie. Większość elementów zabudowy jest docinana i dopasowywana u klienta do konkretnego pomieszczenia, do konkretnej ściany czy podłogi. Prace w warsztacie określić można jako przygotowawcze, natomiast główne czynności związane z realizacją zlecenia odbywają się u klienta. Usługi montażu stanowią jeden niedający się podzielić kompleksowy proces a wykonywane usługi są usługami montażu na stałe, tj. nie jest możliwe przeniesienie całości lub jakiejkolwiek części zabudowy w inne miejsce bez wcześniejszego demontażu i naruszenia całej zabudowy.

W związku z tym, że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „budowa”, „remont”, „modernizacja” „przebudowa”, „roboty budowlane”, należy dokonać ich wykładni w oparciu o przepisy z innych dziedzin.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o:

• budowie - należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (pkt 6),
  
• robotach budowlanych - należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7),
  
• przebudowie - należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; (...) (pkt 7a),
  
• remoncie - należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (pkt 8).
  
  
  

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red, Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Zgodnie z definicją internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.) - modernizacja oznacza „unowocześnienie, uwspółcześnienie czegoś”.

Wskazać należy, że z uwagi na to, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, powinny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów.

Niewątpliwie współczesne wymagania rodzą potrzebę modernizacji budynków mieszkalnych lub ich części. Prace modernizacyjne wiążą się często ze zmianami konstrukcyjnymi w budynku. Przyczyną modernizacji jest konieczność unowocześnienia istniejących budynków, zmiana rozwiązań przestrzenno-funkcjonalnych oraz poprawienie standardu wyposażenia - założenia nowych instalacji, np. grzewczych, czy nowych urządzeń technicznych.

Odnosząc wskazany wyżej stan prawny do przedstawionego opisu sprawy należy zatem wskazać, że zaprojektowana przez Wnioskodawcę zabudowa może być, inaczej niż w przypadku mebli wolnostojących, zamontowana jedynie w konkretnym pomieszczeniu i w ściśle określonej konfiguracji. Po zespoleniu z elementami konstrukcyjnymi budynku (ścianami, stropami) zabudowa ta nie może być w łatwy sposób przemieszczana, lecz tylko po uprzednim demontażu. Te okoliczności zasadniczo powodują, że zabudowa ma cechę trwałości, czyli zdatności do użytku przez dłuższy czas.

W konsekwencji należy uznać, że czynności polegające na montażu trwałych zabudów wnękowych lub mebli kuchennych są zaopatrywaniem budynku w elementy wyposażenia - mebli na indywidualne zamówienie klienta czyli w sprzęt użytkowy. Wyposażenie (w postaci trwałej zabudowy meblowej) jest połączone w sposób trwały z elementami budynku (lokalu), a tym samym zabudowę tą należy uznać za modernizację budynku (lokalu).

Należy zauważyć, że w ww. kwestii wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 24 czerwca 2014 r. I FPS 2/13. Sąd w wyroku tym stwierdził, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną podatku od towarów i usług, na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 2 u.p.t.u. Uznając ww. czynności za mające charakter usługi, elementem dominującym jest w takim przypadku ulepszenie lub unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części (lokalu mieszkalnego), wydanie zaś towaru w postaci elementów mebli wykonanych i dopasowanych do konkretnego obiektu, które następnie zostaną trwale związane z tym obiektem, ma charakter pomocniczy, niezbędny do wykonania usługi, tak jak zamontowanie okien lub drzwi w obiekcie budowlanym lub jego części. Wykonane na wymiar do konkretnego budynku lub lokalu i trwale powiązane z jego elementami konstrukcyjnymi komponenty meblowe nie funkcjonują w obrocie tak, jak ma to miejsce w przypadku mebli wolnostojących. Z tego względu do celów podatkowych nie można ich utożsamiać z dostawą towarów w postaci gotowych mebli, które nie mają żadnego trwałego związku z obiektem budowlanym lub jego częścią.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że do opisanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym czynności, polegających na montażu trwałej zabudowy wnęk i mebli kuchennych w budynkach mieszkalnych lub mieszkaniach, zastosowanie ma stawka 8%, bowiem stanowią czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT.

Reasumując, usługa montażu zabudowy wnękowej i mebli kuchennych, która jest produkowana z zakupionych materiałów: płyt meblowych, blatów, okuć i elementów metalowych dociętych na konkretny wymiar i trwale montowana w budynkach i lokalach mieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB grupa 111 i 112, tj. w obiektach budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym, podlega opodatkowaniu obniżoną 8% stawką podatku. Tym samym Wnioskodawca miał prawo od dnia 1 stycznia 2011 r. stosować do usług opisanych we wniosku stawkę podatku VAT 8%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się także do tego, czy ma prawo dokonać korekty stawki podatku z 23% do 8% oraz konsekwentnie wartości podatku VAT należnego od wykonanych po 1 stycznia 2011 r. usług montażu zabudowy wnękowej.

Z opisu sprawy wynika, że świadczenie usług montażu trwałej zabudowy wnękowej było dokumentowane fakturą VAT. Przedmiotowe usługi Strona świadczyła na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy - dodanym z dniem 1 stycznia 2014 r. przez art. 1 pkt 50 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Elementy, które powinna zawierać faktura wskazano w art. 106e ustawy.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy o VAT w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
   
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
   
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
   
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
   
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

W myśl art. 106j ust. 2 tej ustawy faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
   
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   
   
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
      
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
   
   
4. przyczynę korekty;
   
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
   
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy - obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. - podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi ust. 10 ww. artykułu podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Zgodnie zaś z art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (ust. 14).

Natomiast stosownie z art. 29a ust. 15 pkt 2 ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury VAT wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Faktury korygujące wystawia się więc w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Podkreślić należy, że dokonanie korekty faktury jest możliwe jedynie w przypadku, gdy pierwotna faktura została wprowadzona do obrotu prawnego, tzn. została przyjęta (odebrana) przez nabywcę towaru lub usługi oraz ujęta w jego rozliczeniach. Natomiast nie ma możliwości dokonywania korekty faktury w sytuacji, gdy pierwotna faktura została wystawiona, ale nie weszła do obrotu prawnego (z uwagi na to, że nie została przekazana adresatowi), gdyż nie wywołuje wówczas żadnych skutków prawnych.

A zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury VAT powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia – jak wynika z przywołanych wyżej uregulowań – jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. W tym miejscu zaznaczyć należy, że prawo do wystawienia faktury korygującej przysługuje wyłącznie sprzedawcy (Wnioskodawcy) i dotyczy sytuacji, gdy sprzedaż została udokumentowana fakturą, jak ma to miejsce w analizowanym przypadku.

Jednocześnie podkreślić należy, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym i samowolnym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy. Ponadto, faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur, gdyż jak już wyjaśniono wyżej, celem wystawienia faktury korygującej jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowanie zawarte w art. 29a ust. 13 i 14 ustawy, ma na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług. Z tego wynika, że skoro podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu, to czynność taka dokonywana przez sprzedawcę towarów i usług powoduje konieczność zmniejszenia kwoty podatku naliczonego u nabywcy. W przeciwnym razie dochodziłoby do obniżenia kwoty lub zwrotu podatku, który w rzeczywistości nie został zapłacony. Oznacza to, że faktura korygująca musi dotrzeć do nabywcy, nabywca musi potwierdzić ten fakt, by wystawca miał możliwość obniżenia podatku należnego w związku z wystawieniem tej faktury. Ustawodawca nie sprecyzował, w jakiej formie nabywca ma dokonać potwierdzenia odbioru faktury korygującej. Zatem, potwierdzenie może mieć dowolną formę, jednakże forma ta musi pozwolić na jednoznaczne stwierdzenie, że sprzedawca to potwierdzenie otrzymał. Dopiero posiadanie takiego potwierdzenia uprawnia sprzedawcę do stosownego obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w rozliczeniu za odpowiedni okres rozliczeniowy, zgodnie z przepisem art. 29a ust. 14 ustawy.

Uwzględniając powołane przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca uprawniony jest do dokonania korekty podatku należnego. Podstawą wystawienia faktur korygujących są błędnie ustalone w pierwotnych fakturach kwoty podatku od towarów i usług wyliczone wg stawki 23% zamiast stawki 8%, dotyczące świadczenia usług montażu zabudowy wnękowej i mebli kuchennych.

Zauważyć należy, że w odniesieniu do faktur korygujących powodujących zmniejszenie podatku należnego VAT korekty dokonuje się w terminach określonych w art. 29a ust. 13 w zw. z art. 29a ust. 14 ustawy po uprzednim uzyskaniu potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez kontrahenta.

Z uwagi na fakt dokumentowania fakturami VAT świadczonych przez Stronę usług montażu trwałej zabudowy wnęk i mebli kuchennych w budynkach mieszkalnych lub mieszkaniach oraz to, że w niniejszej sprawie - jak wywiedziono powyżej - zostały spełnione wszystkie przesłanki do zastosowania obniżonej 8% stawki podatku VAT dla ww. usług, należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do dokonania korekty stawki podatku VAT (z 23% do 8%) w zakresie świadczonych usług począwszy od października 2011 r poprzez wystawienie faktur korygujących do faktur pierwotnie potwierdzających wykonanie przedmiotowych usług.

Tym samym po uprzednim uzyskaniu potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez usługobiorcę Wnioskodawca ma prawo do korekty podatku należnego z tytułu świadczonych usług w związku ze zmianą stawki opodatkowania VAT z 23% na 8%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwszej interpretacji, tj. w dniu 11 października 2013 r.

Końcowo Organ informuje, że w zakresie pytania nr 1 we wniosku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.