Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4513-174/16/MK
z 29 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 6 maja 2016 r. (data wpływu 10 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy zużycia energii elektrycznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy zużycia energii elektrycznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

[…] (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest producentem wtórnych aluminiowych stopów odlewniczych. Spółka prowadzi swoją działalność w trzech zakładach produkcyjnych zlokalizowanych w […].

Głównym profilem działalności wszystkich trzech zakładów Spółki jest przerób złomów aluminium czystego i stopowego oraz produkcja aluminiowych stopów odlewniczych. Wyroby Wnioskodawcy znajdują zastosowanie przede wszystkim w przemyśle motoryzacyjnym. Na potrzeby procesu produkcji Spółka zużywa energię elektryczną oraz gaz ziemny.

Na wstępie Spółka wskazuje, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza jest klasyfikowana w ramach Polskiej Klasyfikacji Działalności wprowadzonej Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (dalej: PKD) (Dz.U. z 2007 r. Nr 251, poz. 1885) m.in. pod kodem 24.42.A - Produkcja aluminium hutniczego, 24.42.B - Produkcja wyrobów z aluminium i stopów aluminium oraz 24.53.Z - Odlewnictwo metali lekkich.

Proces produkcji wtórnych aluminiowych stopów jest procesem wieloetapowym. W całym procesie produkcyjnym Spółki można wyróżnić następujące główne etapy:

1. Przyjęcie dostaw, segregowanie, paczkowanie, przygotowanie, uzdatnianie i składowanie złomu,
2. Topienie,
3. Przygotowanie ciekłego metalu do odlewania,
4. Odlewanie.
   
   

Ad I. Przyjęcie dostaw, segregowanie, paczkowanie, przygotowanie, uzdatnianie i składowanie złomu.

Złom oraz odpady aluminiowe są dostarczane do zakładów Spółki transportem samochodowym ciężarowym. Przyjęcie dostawy materiału zakończone jest kontrolnym stopieniem materiału przez kontrolę jakości w piecach laboratoryjnych. Są to piece topielne indukcyjne i gazowe. Zasada ich działania jest podobna do opisanych w punkcie II niniejszego wniosku pieców produkcyjnych.

Produkcja wtórnych stopów aluminium wymaga wstępnego etapu, którym jest sortowanie i oczyszczanie złomów aluminium, mające na celu otrzymanie koncentratu odpowiednich gatunków aluminium stopowego, które jest wsadem do procesu produkcji stopów aluminium. Sposób tego przerobu zależy od charakteru dostarczonego surowca. W pierwszej kolejności złom poddawany jest segregowaniu ręcznemu, mającemu na celu eliminację materiałów niebezpiecznych oraz materiałów niepożądanych takich jak metale ciężkie, magnez, śmieci itp., a także podział materiału na odpowiednie grupy pod kątem efektywności ich dalszego zastosowania w procesie produkcyjnym.

W ramach sortowania ręcznego za pomocą ładowarki z chwytakiem palczastym złom rozładowywany jest z samochodu małymi porcjami na przesiewacz wibracyjny. Z przesiewacza złom po oddzieleniu frakcji drobnej spada na taśmę sortowniczą. Nad taśmą sortowniczą ustawiony jest elektromagnes, który odseparowuje elementy metali żelaznych od elementów nieżelaznych. Następnie pracownicy ustawieni przy taśmie odrzucają z dostawy elementy niepożądane tj. przedmioty niebezpieczne oraz zanieczyszczone innymi metalami. Posortowany przez pracowników złom jest dzielony na sekcje w celu poddania go dalszym zabiegom.

W zależności od rodzaju dostarczonego materiału oraz zakładu Spółki, posortowany ręcznie , materiał może być poddawany następującym zabiegom:

1. Rozdrabnianie złomu.

Złom poddawany jest rozdrobnieniu na rozdrabniaczu wyposażonym w nożyce rotacyjne. Rozdrabnianie materiału dokonywane jest w celu usprawnienia procesu sortowania tj. oddzielenia innych niepożądanych metali od elementów aluminiowych. Urządzenie jest wyposażone w agregat wody lodowej do chłodzenia napędów i szaf sterowniczych. Na wyjściu i wejściu urządzenia pracują przenośniki i urządzenia do odseparowywania niepożądanych metali i śmieci.

Głównym elementem zużywającym energię elektryczną jest napęd nożyc rotacyjnych, kolejnym, chłodzenie napędu, przenośniki i separacja magnetyczna lub RTG.

2. Paczkowanie złomu.

Paczkowanie złomu odbywa się w paczkarkach, które za pomocą siłowników hydraulicznych dokonują sprasowania materiału wsadowego. Umożliwia to jednorazowe ładowanie do pieca większej porcji materiału.

Głównym elementem zużywającym energię elektryczną są pompy hydrauliczne do napędu siłowników prasujących wsad.

3. Suszenie wiórów (na urządzeniach do pirolizy lub odwirowania zanieczyszczeń płynnych).

Część surowca do produkcji stopów aluminium dostarczana jest w postaci wiórów aluminium lub elementów posiadających powłoki. Jeżeli dostarczony złom jest zawilgocony i zaolejony, należy go uzdatnić przed wprowadzeniem do pieca. Konieczne jest wtedy usunięcie powłok oraz odolejenie przed topieniem, w celu poprawienia efektywności procesu wytapiania oraz w celu zmniejszenia potencjału szkodliwych emisji. Proces ten przeprowadzany jest w następujących urządzeniach:

• Urządzenia do pirolizy ([…], […], inne),
  
• Wirówka do wiórów (np. typu […]).
  

Poniżej Wnioskodawca przedstawia szczegółowy opis procesu przygotowania wiórów realizowanego we wskazanych wyżej urządzeniach.

Urządzenia do pirolizy ([…], […], inne),

Urządzenia do pirolizy służą do usunięcia z wsadu wilgoci, emulsji, smarów i lakierów celem umożliwienia topienia wiórów w piecu.

Zasadniczym elementem tego urządzenia jest bęben obrotowy ogrzewany gazem ziemnym. Dodatkowo wykorzystywana jest energia pochodząca ze spalenia zanieczyszczeń. W skład urządzenia wchodzą wentylatory systemu palnikowego, obiegu spalin, system odpylający, przenośniki wraz z separatorami magnetycznymi. Podgrzane wióry są transportowane bezpośrednio do pieców przenośnikami taśmowymi i/lub wibracyjnymi.

Głównym elementem zużywającym energię elektryczną jest wentylator palnika i obiegu spalin, przenośniki i separacja magnetyczna.

Wirówka do wiórów (np. typu […]).

Wirówka do wiórów służy do odwirowania emulsji i olejów z wiórów dla umożliwienia ich topienia w piecach indukcyjnych. Zasadniczym elementem tego urządzenia jest wirujący bęben, w którym emulsje są oddzielone za pomocą siły odśrodkowej. Wirówka jest napędzana energią elektryczną. W skład urządzenia wchodzą: przenośniki, separator magnetyczny, wentylatory, grzałki elektryczne. Odwirowane wióry są transportowane bezpośrednio do pieców.

Głównym elementem zużywającym energię elektryczną jest napęd bębna wirującego, grzałki, przenośniki i separacja magnetyczna.

Faza przyjęcia dostaw, segregowania, paczkowania, przygotowania, uzdatniania i składowania złomu jest bardzo istotna dla dalszych etapów procesu produkcyjnego aluminiowych stopów odlewniczych i ma bezpośredni wpływ na jego efektywność zarówno pod kątem jakościowym jak i kosztowym. Nie jest możliwe wykonanie określonego stopu aluminium bez tego etapu.

Dodatkowo, w ramach jednego z zakładów Spółki funkcjonuje instalacja do recyklingu kabli miedzianych. Technologia granulacji i separacji kabli jest technologią typu mechanicznego i polega na wielostopniowym rozdrobnieniu i granulacji materiału wsadowego a następnie oddzielenie granulatu metali (separacja magnetyczna) od granulatu izolacji z tworzyw sztucznych lub/oraz gumy (separacja grawitacyjno-pneumatyczna na stole wibracyjnym).

Elementem linii recyklingu kabli jest system odpylający z filtrem workowym. Z procesu Spółka uzyskuje rozdrobnioną miedź, która jest niezbędnym dodatkiem stopowym służącym do uzupełniania składu topionego aluminium stopowego.

Głównym elementem zużywającym energię elektryczną jest granulator kabla, kolejnym system odpylający, przenośniki i separacja.

Energia elektryczna zużywana jest na I etapie (tj. przyjęcie dostaw, segregowanie, paczkowanie, przygotowanie, uzdatnianie i składowanie złomu) w szczególności przez rozdrabniacz, paczkarki, linię do recyklingu miedzianych kabli, urządzenia do pirolizy, odpylnie powyższych urządzeń, wirówkę do wiórów, linie sortownicze.

Ad II. Topienie.

Topienie jest najbardziej energochłonną operacją produkcji aluminiowych stopów odlewniczych ze złomów. Ciepło potrzebne do stopienia złomu może pochodzić z gazu ziemnego lub energii elektrycznej, w zależności od typu pieca. Temperatura topienia aluminium wynosi ok. 700-800°C. Ze względu na różnorodność surowca i jego wstępne przygotowanie, wykorzystywane są różne rodzaje pieców do topienia - w zakładach Spółki stosowane są trzy typy pieców topielnych:

1. Piece obrotowe z palnikiem paliwowo - tlenowym,
2. Piece wannowe,
3. Piece indukcyjne tyglowe.
   
   

Poniżej Spółka opisuje proces topienia w każdym z typów stosowanych pieców.

1. Topienie w piecach obrotowych z palnikami paliwowo – tlenowymi.

W piecach obrotowych z palnikami paliwowo - tlenowymi zespół załadunku wsadu jest konstrukcyjnie rozwiązany na różne sposoby w zależności od usytuowania pieca. W każdym wypadku podstawowym urządzeniem załadowczym jest tzw. wsadzarka, na której kompletowany jest wsad do pieca. Po dojeździe do gardzieli pieca wsad jest spychany za pomocą siłownika. Napełnianie wsadzarki odbywa się za pomocą ładowarki, natomiast odważanie wsadu odbywa się poprzez ważenie ładowarki. Następnie uruchamiany jest właściwy proces topienia poprzez włączenie palnika i napędu obrotu bębna.

Piece obrotowe połączone są z elementami zespołu odciągu spalin. Podstawowymi elementami tego zespołu są kolejno: wymurowany przewód spalin, stałe rurociągi spalinowe, filtr workowy, wentylator, komin główny.

Od czoła pieca umieszczany jest otwór spustowy odprowadzający aluminium na układ rynien spustowych lub do kadzi transportowej. Ruchome rynny spustowe odprowadzają ciekłe aluminium bezpośrednio do pieca odstojowego. W przypadku użycia kadzi transportowej, metal jest przewożony w kadzi za pomocą suwnicy i wlewany do pieca odstojowego.

Główne elementy zużywające energię elektryczną to: napęd bębna, agregat hydrauliczny do podnoszenia pieca i otwierania drzwi, agregat hydrauliczny do obsługi wsadzarki, wentylatory palnika i chłodzenia drzwi, system odpylający.

W tym miejscu należy podkreślić, iż w ramach produkcji aluminium i jego stopów, Spółka odzyskuje aluminium ze zgarów. Po stopieniu metalu w piecu obrotowym i przelaniu ciekłego metalu do pieca odstojowego, następuje zsypanie zgarów do specjalnych skrzyń. Następnie, zgary z pieca obrotowego poddawane są schładzaniu w specjalnej maszynie do schładzania zgarów. Jest to urządzenie technologiczne służące do schładzania zgarów i żużli odlewniczych z pieca obrotowego z temperatury 800°C do temperatury ok. 80°C, natychmiast po ich wytworzeniu. Proces separacji zgarów pozwala na wyodrębnienie dwóch frakcji - grubo i drobnoziarnistej. Frakcja drobnoziarnista i pylista przeznaczona jest bezpośrednio do unieszkodliwienia. Z frakcji gruboziarnistej za pomocą separatora linearnego i separatora magnetycznego odzyskiwane jest aluminium (zawrócenie tej frakcji do procesu produkcji).

Gazy odpylane z punktów pylących maszyny schładzającej zgary są odpylane przez filtr workowy znajdujący się na terenie hali gdzie znajduje się maszyna, a następnie przesyłane do komina.

Na tym etapie energia elektryczna zużywana jest głownie system odpylający, napęd bębna i układu hydraulicznego obsługującego załadunek zgarów.

2. Topienie w piecach wannowych.

Do topienia oraz podgrzewania i przetrzymywania aluminium służą płomienne piece wannowe. Są one wykorzystywane do wytapiania złomów pozbawionych zanieczyszczeń oraz stopowania i uszlachetniania ciekłych stopów aluminium. Płomienne piece wannowe posiadają często tzw. kotlinę boczną. Do przenoszenia ciekłego metalu przez kotlinę boczną stosowany jest układ pompowania (do wspomagania wytapiania małych części stosowane jest gniazdo wsadowe, oraz mieszania wsadu wewnątrz pieca). Stosowane są pompy elektromagnetyczne nie posiadające żadnych części ruchomych, tzn. ich praca opiera się na zewnętrznym elektromagnesie wzbudzającym siłę elektromagnetyczną, oraz pompy mechaniczne które wyposażone są w grafitowy wirnik wymuszający za pomocą ruchu obrotowego przepływ aluminium.

W piecach płomiennych z boczną kotliną i wnęką do ładowania oraz układem pompowania można wytapiać większą ilość gatunków złomu, włączając w to folię oraz drobne wióry ze względu na zatapianie materiału pod powierzchnię ciekłego metalu - uniemożliwienie utleniania.

Główne elementy zużywające energię elektryczną w przypadku topienia w piecach wannowych to: w przypadku pompy elektromagnetycznej - cewka elektromagnesu, w przypadku pompy mechanicznej - napęd (silnik) pompy aluminium, wentylatory palników, przenośniki do drobnego materiału – ładowanie do kotliny, system odpylający.

W trakcie i po napełnieniu pieca wannowego, z powierzchni ciekłego metalu ściągane są gorące zgary do żeliwnych skrzyń, które po napełnieniu są prasowane w prasach. Po sprasowaniu zgary magazynowane są w hali, a następnie powtórnie przetapiane w piecu topielnym obrotowym.

Elementem zużywającym energię elektryczną w prasach do zgarów jest silnik napędzający pompę hydrauliczną.

3. Topienie w indukcyjnych piecach tyglowych.

Do wytopu w piecach indukcyjnych wykorzystywany jest złom w postaci: cienkiej blachy, folii, wiórów, których nie można topić w piecu gazowym bez kotliny bocznej, ponieważ - z uwagi na ich małe gabaryty i rozbudowaną powierzchnię - w płomieniu palnika uległyby spaleniu.

Zasada działania polega na przepływie prądu przemiennego przez uzwojenie pierwotne, tzw. wzbudnik, stanowiący cewkę cylindryczną, wytwarza ona w otaczającej ją przestrzeni (we wsadzie który stanowi zamknięty obwód wtórny) zmienne w czasie pole magnetyczne. Wymusza to przepływ prądu elektrycznego który powoduje topienie wsadu.

Wzbudnik jest chłodzony cieczą w zamkniętym obwodzie z pompami i chłodnicą. Wylewanie metalu z pieca do kadzi lub rynien odbywa się za pomocą siłowników z układu hydraulicznego. Powstające w trakcie topienia gazy znad pieca kierowane są okapem do odpylni, a po oczyszczeniu w odpylni odprowadzane są wspólnym przewodem do komina.

Z powierzchni ciekłego metalu ściągane są zgary, które kierowane są do prasowania.

Głównym elementem zużywającym energię elektryczną jest wzbudnik, kolejnym napęd hydrauliczny i chłodzenie pieca.

Jak wskazano powyżej proces topienia jest procesem wysoce energochłonnym. W szczególności, energia elektryczna zużywana jest przez piece indukcyjne, do obsługi pieców gazowych jak i do systemów odpylających, bez których proces nie mógłby się odbywać.

Ad III. Przygotowanie ciekłego metalu do odlewania.

Stopiony metal jest transportowany w kadzi lub za pomocą rynien do pieców odstojowych. Jednocześnie płynny metal jest poddawany kontroli składu chemicznego, która prowadzona jest w sposób ciągły, co pozwala na bieżące korekty składu chemicznego stopu. Aluminium poddawane jest szeregom zabiegów mających na celu stworzenie surowca o parametrach wymaganych przez klienta zamawiającego aluminium. Aby uzyskać właściwy składu stopu, do pieca odstojowego dodawane są dodatki uszlachetniające, jak krzem, miedź, mangan, tytan.

Powstały w powyższy sposób stop aluminium jest analizowany przy pomocy spektrometru. Po uzyskaniu właściwego składu chemicznego, metal z pieca odstojowego poprzez system rynien jest grawitacyjnie lub za pomocą pomp transferowych doprowadzany do urządzenia rafinującego, gdzie następuje rafinacja azotem (proces odgazowania aluminium) i filtrowanie na filtrach ceramicznych. W trakcie procesu rafinacji prowadzona jest kontrola poziomu metalu w rafinatorze oraz z powierzchni metalu zgarniane są zanieczyszczenia w postaci tlenków (zgarów).

Piece odstojowe włączone są w układy odprowadzające spaliny do odpylni, a następnie do komina. Na tym etapie energia elektryczna wykorzystywana jest w szczególności przez odpylnie, piece odstojowe (wentylatory palników, napęd pomp transferowych), rafinator (palniki gazowe) oraz układy hydrauliczne służące do podnoszenia.

Ad IV. Odlewanie.

Z rafinatora ciekły metal trafia na maszyny odlewnicze, na których jest formowany do postaci „gąsek” chłodzonych wodą pracującą w układzie zamkniętym. Zakrzepłe i schłodzone gąski układane są w stosy ręcznie lub na zrobotyzowanych stanowiskach i przekazywane do magazynu jako wyrób gotowy. Wyroby gotowe przewożone są do magazynu wózkami widłowymi.

Alternatywnie po rafinacji płynny metal może być przelewany po procesie rafinacji do specjalistycznych pojemników, tzw. termosów umieszczanych na stanowiskach wygrzewania termosu i w stanie płynnym przewożony do odbiorcy. Na tym etapie energia elektryczna wykorzystywana jest w szczególności przez chłodzenie wodne w obiegu zamkniętym, odciąg pary wodnej, wentylatory chłodzące odlany wyrób.

Na każdym etapie produkcji (przyjęcie i przygotowanie złomu, topienie wiórów, topienie w piecach obrotowych, wannowych i odstojowych) materiały i ciekły metal poddawane są kontroli jakości.

W opisanym powyżej procesie produkcji Spółka wykorzystuje energię elektryczną. W szczególności, w ramach procesów topienia, przygotowania wsadu, przygotowania ciekłego metalu do odlewania oraz odlewania.

Energia elektryczna wykorzystywana jest do napędów mechanizmów pieców, maszyn odlewniczych, przez piece indukcyjne oraz odprowadzania i oczyszczania spalin, a także w układzie chłodzenia oraz produkcji sprężonego powietrza.

Spółka zaznacza, iż do procesów opisanych w punktach I-IV powyżej nie zalicza zużycia energii elektrycznej na cele oświetlenia oraz w pomieszczeniach biurowych i socjalnych.

Spółka wskazuje ponadto, że jest w trakcie ubiegania się o koncesję na obrót energią elektryczną.

Dodatkowo Spółka wskazuje, że po zyskaniu statusu podatnika podatku akcyzowego, będzie przekazywać do właściwego naczelnika urzędu celnego do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykorzystana będzie energia elektryczna w opisanym we wniosku procesie produkcyjnym, oświadczenie o ilości wykorzystanej energii oraz sposobie jej wykorzystania.

Oświadczenie będzie zawierać:

1. Nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną oraz jego numer identyfikacji podatkowej (NIP);
2. Ilość wykorzystywanej energii elektrycznej;
3. Sposób wykorzystania energii elektrycznej;
4. Datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano pytanie:

Czy opisany w stanie faktycznym [i zdarzeniu przyszłym – przypis organu] proces produkcji mieści się w pojęciu „proces metalurgiczny” i w efekcie zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w tym procesie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, przy spełnieniu warunków określonych w art. 30 ust. 7b tej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany w stanie faktycznym [i zdarzeniu przyszłym – przypis organu] proces produkcji mieści się w dyspozycji pojęcia „proces metalurgiczny” i w efekcie zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w tym procesie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, przy spełnieniu warunków określonych w art. 30 ust. 7b tej ustawy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Dyrektywy wydawane przez Unię Europejską wiążą państwa członkowskie Unii Europejskiej w odniesieniu do celu w nich określonego. Stanowią akty prawne, na mocy których prawodawcy państw członkowskich Unii Europejskiej zostają zobowiązani do wprowadzenia (implementacji) stosownych regulacji służących określeniu celu wskazanego dyrektywą.

W odniesieniu do opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej podatkiem akcyzowym wydana została Dyrektywa Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U.UE.L2003.283.51) (dalej: „Dyrektywa Energetyczna”). W art. 2 ust. 4 lit. b tiret drugie Dyrektywy Energetycznej zastrzeżone zostało, że jej postanowienia nie znajdują zastosowania do produktów energetycznych podwójnego zastosowania, tj. wykorzystywanych zarówno jako paliwo do ogrzewania, jak też w innych celach, tj. do redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych.

Na gruncie polskiego porządku prawnego wyłączenie to zostało zrealizowane poprzez zwolnienie w odniesieniu do energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych, które zostało wprowadzone do ustawy o podatku akcyzowym na mocy art. 30 ust. 7a pkt 3.

Zgodnie z brzmieniem powyższego artykułu, zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych. Warunkami skorzystania z tego zwolnienia jest, zgodnie z ust. 7b tego samego artykułu, wykorzystanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii oraz przekazywanie przez podmiot wykorzystujący energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.

Jak wskazano w stanie faktycznym [i zdarzeniu przyszłym – przypis organu], Spółka jest w trakcie procesu ubiegania się o koncesję na obrót energią elektryczną. Po uzyskaniu statusu podatnika podatku akcyzowego, będzie dopełniać obowiązku składania wymaganych oświadczeń w terminach określonych w ustawie o podatku akcyzowym.

Jednocześnie ani Dyrektywa Energetyczna, ani ustawa o podatku akcyzowym nie zawierają bezpośrednio definicji „procesu metalurgicznego”. Ustalenie zaś zakresu znaczeniowego tego pojęcia ma istotne znaczenie dla oceny, czy zużycie energii elektrycznej w danym procesie przemysłowym będzie korzystało ze zwolnienia z akcyzy. Brak definicji legalnej „procesów metalurgicznych” w Dyrektywie Energetycznej oznacza, że państwa członkowskie realizując wyłączenie z zakresu zastosowania dyrektywy w swoich porządkach prawnych, muszą dokonać implementacji przede wszystkim w oparciu o cele Dyrektywy Energetycznej oraz mieć wzgląd na rolę tej dyrektywy w systemie prawa unijnego.

W tym świetle należy przede wszystkim zauważyć, że cele Dyrektywy Energetycznej w odniesieniu do wyłączenia z zakresu jej zastosowania, tj. w istocie wyłączenia spod opodatkowania akcyzą produktów energetycznych (w tym energii elektrycznej) zużywanych w procesach metalurgicznych powinny być interpretowane w zgodzie z Preambułą tej dyrektywy. Zgodnie z motywem 22 Preambuły: „Produkty energetyczne powinny zasadniczo stanowić przedmiot ram wspólnotowych, gdy są wykorzystywane jako paliwa do ogrzewania lub paliwa silnikowe. W tym zakresie, zgodnie z naturą i logiką systemu podatkowego, z zakresu tych ram wyłączone jest wykorzystywanie produktów energetycznych podwójnego zastosowania i wykorzystywanie produktów energetycznych nie jako paliw, a także procesy mineralogiczne.” Analiza motywu 22 Preambuły wskazuje więc, że produkty uważane za mające podwójne zastosowanie realizują cel dyrektywy, gdy są wyłączone z opodatkowania. Doprecyzowane zostało przy tym wyraźnie w treści przepisów (art. 2 ust. 4 lit. b Dyrektywy Energetycznej), że za takie podwójne zastosowanie uważane są w szczególności procesy metalurgiczne.

Takie podejście prawodawcy unijnego nie może dziwić. Prawodawca ten zdaje sobie bowiem sprawę ze specyficznych uwarunkowań przemysłu metalurgicznego, który z istoty swej działalności poddany jest szczególnej konkurencji w wymiarze globalnym, a jednocześnie jest kluczowy z punktu widzenia polityki bezpieczeństwa poszczególnych państw UE. Z tego właśnie względu prawodawca zastosował podejście, zgodnie z którym akcyza, w myśl Dyrektywy Energetycznej, nie jest w ogóle wymagana. W tym kontekście prawodawca uwzględnił znaczenie nośników energii w hutnictwie, których opodatkowanie negatywnie oddziaływałoby na zdolność europejskiego przemysłu metalurgicznego do rywalizacji z hutnictwem spoza Europy, gdzie nośniki energii są znacznie łatwiej dostępne i przez to tańsze. Zatem to wyłączenie wpisuje się w istotę polityki i integracji europejskiej, dla której to integracji podwalinę stanowiło zawiązanie w 1952 r., a następnie przekształcenie w poprzedniczkę Unii Europejskiej, tj. w Europejską Wspólnotę Gospodarczą, historycznej Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali.

Tym samym, za zgodną z celem Dyrektywy Energetycznej i całego prawodawstwa unijnego należy uznać wprowadzenie wyłączenia akcyzowego w odniesieniu do „procesów metalurgicznych”, które rozumiane być musi jako uwzględnienie szczególnej roli przemysłu metalurgicznego z punktu widzenia najbardziej elementarnych interesów i polityki Unii Europejskiej.

Takie ujęcie wymusza w efekcie, stosując wykładnię prowspólnotową, zgodną z celami Dyrektywy Energetycznej, interpretację pojęcia „procesu metalurgicznego” jako całości procesów zachodzących w przemyśle metalurgicznym, ukierunkowanych na wytworzenie produktów tego przemysłu.

Stąd też za prawidłowe należy uznać podejście polskiego ustawodawcy polegające na wprowadzeniu do ustawy o podatku akcyzowym pojęcia „proces metalurgiczny” bez jego ograniczania definicją, która mogłaby być wobec uwarunkowań technologicznych zbyt wąska, a przez to ograniczająca istotę zwolnienia z art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym.

Poparcie dla powyższych konkluzji odnajdujemy także w zasadach wykładni językowej. W literaturze specjalistycznej „metalurgią” nazywa się szereg powiązanych ze sobą procesów technologicznych mających na celu otrzymanie technicznie czystego produktu z surowców, którymi najczęściej są rudy wytapianych metali, (por. Chudzikiewicz R., Briks W.: Podstawy metalurgii i odlewnictwa. Warszawa: PWN 1977.). Zgodnie zaś ze Słownikiem Języka Polskiego „metalurgia” to „dział przemysłu zajmujący się produkcją metali”. Z punktu widzenia wykładni językowej procesami metalurgicznymi są więc procesy produkcji wyrobów metalowych.

Z tej pespektywy procesy, które mają miejsce w zakładach Spółki, a które są przedstawione w stanie faktycznym [i zdarzeniu przyszłym – przypis organu] niniejszego wniosku, jako że przedstawiają ciąg czynności i procesów niezbędnych do wytworzenia aluminiowych stopów odlewniczych, stanowią „procesy metalurgiczne”.

Z uwagi na to, że przepisy Dyrektywy Energetycznej stanowią punkt wyjścia dla porządku prawnego wszystkich państw członkowskich, wskazówkę jak rozumieć i stosować pojęcie „procesów metalurgicznych” może stanowić także sposób implementacji wyłączenia produktów energetycznych podwójnego zastosowania, w tym wypadku energii elektrycznej w procesach metalurgicznych, z zakresu regulacji Dyrektywy Energetycznej w innych państwach członkowskich. Szczególnie w odniesieniu do tych państw, które były państwami założycielskimi zarówno Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, a także wyrosłych na jej gruncie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i w efekcie Unii Europejskiej, a przy tym są podobnie jak Polska krajami z rozbudowanym przemysłem ciężkim. Mając to na uwadze, poniżej Spółka odniesie się w szczególności do przypadków Niemiec i Francji, które wprowadziły w swoich ustawodawstwach definicje procesu metalurgicznego.

Ustawodawca niemiecki dokonał implementacji art. 2 ust 4 lit. b Dyrektywy Energetycznej poprzez wprowadzenie sekcji 51 (1) nr 1 lit. b Podatkowego Kodeksu Energetycznego. Przepisy te przewidują własną definicję „procesów metalurgicznych”. W świetle tych postanowień procesy metalurgiczne oznaczają:

• Wytwarzanie i przetwórstwo metali (np. aluminium),
• Kucie, prasowanie, tłoczenie, walcowanie metalu w ramach procesu jego produkcji,
• Obróbka i powlekanie metalu.
  
  

Definicja ta obejmuje więc pełny proces produkcji metali, również w zakresie realizowanym przez Spółkę.

Z kolei w prawodawstwie francuskim akt wykonawczy wydany w celu implementacji norm unijnych w zakresie opodatkowania akcyzą produktów energetycznych stanowi, że produkty energetyczne uważa się za mające podwójne zastosowanie, gdy są wykorzystywane w celach grzewczych oraz gdy ich spalanie jest niezbędne do uzyskania innych produktów, które będą wykorzystywane w tych celach. Procesy metalurgiczne oznaczają procesy produkcyjne lub przeróbki w wysokich temperaturach metali żelaznych i nieżelaznych i ich stopów, wyszczególnione poniżej:

• Brykietowanie węgla, węgla drzewnego, rudy żelaza, produkcja syntetycznego grafitu,
• Prażenie lub spiekanie rudy metalu, łącznie z rudą siarczkową,
• Produkcja koksu,
• Produkcja stali, żelaza, żeliwa, stopów żelaza,
• Obróbka rud metali nieżelaznych, produkcja metali i stopów nieżelaznych,
• Produkcja stopów krzemu lub węgliku krzemu w piecu elektrycznym,
• Wytapianie ołowiu i stopów zwierających ołów,
• Wytapianie metali żelaznych i ich stopów,
• Wytapianie metali nieżelaznych i ich stopów,
• Mechaniczna obróbka metali i stopów metali poprzez walcowanie, wyciskanie, rozciąganie a także obróbka cieplna poprzez kucie, punktowanie,
• Chłodzenie szybkie, wyżarzanie, hartowanie metali i stopów metali,
• Ogrzewanie i procesy przemysłowe przeprowadzane z użyciem stopionej stali w celu walcowania, wyciskania i rozciągania.
  
  

Powyższa definicja także obejmuje pełen proces niezbędny do produkcji metali, również ten, który realizuje Spółka.

Uwzględniając powyższe, w opinii Wnioskodawcy, opisany w stanie faktycznym proces produkcji aluminiowych stopów odlewniczych jest procesem metalurgicznym.

Warto przy tym zauważyć, że szereg innych państw członkowskich (zarówno z tzw. „piętnastki”, jak też państw członkowskich, które w późniejszym okresie dołączyły do Unii Europejskiej), aby zdefiniować „procesy metalurgiczne” odwołało się do klasyfikacji statystycznej wynikającej z postanowień Rozporządzenia Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskie (Dz.U.UE.L.1990.293.1 ze zm.) (dalej: „Rozporządzenie NACE z 1990 r.” lub „NACE Rev. 1”) lub zastępującego go Rozporządzenia (WE) nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE Rev. 2 i zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3037/90 oraz niektóre rozporządzenia WE w sprawie określonych dziedzin statystycznych (Dz.U.UE.L.2006.393.1 ze zm.) (dalej: „Rozporządzenie NACE z 2006 r.” lub „NACE Rev. 2”).

Tak też zgodnie z belgijskimi przepisami akcyzowymi, przez „procesy metalurgiczne” rozumie się procesy prowadzące do uzyskania produktów sklasyfikowanych według następujących kodów DI klasyfikacji NACE lub według kodów Prodcom:

• 23.10 Wytwarzanie produktów koksowania węgla,
• 27.10 Produkcja żeliwa i stali oraz stopów żelaza,
• 27.41 Produkcja metali szlachetnych,
• 27.42 Produkcja aluminium, aż do kodu 27.42.25.00 włącznie,
• 27.43 Produkcja ołowiu, cynku i cyny, z wyłączeniem kodów 27.43.23.00, 27.43.26.00 i 27.43.29.00,
• 27.44 Produkcja miedzi, aż do kodu 27.44.25.00 włącznie,
• 27.45 Produkcja pozostałych metali nieżelaznych, z wyłączeniem kodów 27.45.24.30, 27.45.24.50, 27.45.30.17 (kod 8102 99 00), 27.45.30.23 (kod 8103 90 90), 27.45.30.25 (kod 8104 90 00), 27.45.30.27 (kod 8105 90 00), 27.45.30.33 (kod 8106 00 90), 27.45.30.37, 27.45.30.43 (kody 8108 90 10, 8108 90 70, 8108 90 90), 27.45.30.45 (kod 8109 90 00), 27.45.30.47 (kod 8110 90 00), 27.45.30.53 (kod 8111 00 90), 27.45.30.55 (kody 8112 19 00, 8112 29 00, 8112 30 90, 8112 40 90, 8112 59 00, 8112 99 10, 8112 99 30 i 8112 99 80) oraz 27.45.30.57 (kod 8113 00 90).
  
  

Ponadto, odesłanie do klasyfikacji statystycznej NACE w zakresie definiowania pojęcia „procesów metalurgicznych” znajduje się również w prawodawstwie Rumunii (odesłanie do kodu 24 NACE Rev. 2), jak i Bułgarii (odesłanie do kodu DJ 27 NACE Rev. 1). W prawodawstwie czeskim „procesy metalurgiczne” zostały zdefiniowane w przepisach akcyzowych poprzez odwołanie się do klasyfikacji statystycznej NACE Rev. 1. W szczególności, zgodnie z czeskimi przepisami akcyzowymi „procesy metalurgiczne” obejmują obróbkę cieplną rud oraz ich koncentratów, a także produkcję podstawowych metali oraz produktów metalurgicznych objętych kodem DJ 27 według klasyfikacji NACE.

Podsumowując, jakkolwiek różną technikę legislacyjną zastosowały poszczególne kraje, które zdecydowały się zdefiniować pojęcie „procesy metalurgiczne” to można je podzielić zasadniczo na dwie grupy:

• wprowadzające definicję opisową - w tych przypadkach wyraźnie widać, że poszczególne kraje starały się pokryć definicją pełne spektrum procesów, aż do wytworzenia wyrobów przemysłu metalurgicznego,
• odwołujące się do klasyfikacji działalności - w tych przypadkach już samo odwołanie do klasyfikacji działalności, której istotą jest wytworzenie określonych produktów sprawia, że definicja procesów metalurgicznych zawiera całość procesów zachodzących wewnątrz przedsiębiorstwa metalurgicznego.
  
  

W efekcie należy stwierdzić, że jakkolwiek z praktycznego punktu widzenia przydatne może być wprowadzanie takich definicji legalnych, to jednak podejście, które zastosowała Polska, chociaż prowadzi do tożsamych wniosków co do szerokiego zakresu zastosowania, to jest tym właściwsze, że nie rodzi ryzyka, że wprowadzona definicja nie jest wystarczająco szeroka, np. jako efekt postępu technologicznego nieuwzględnionego w historycznie stworzonych definicjach procesu metalurgicznego.

Celem uzupełnienia warto także odnieść się do wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), określonych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz.U. z2007 r. Nr 251, poz.1885). Polska klasyfikacja PKD jest bowiem oparta na NACE Rev. 2. Zgodnie z tymi wyjaśnieniami dział 24 PKD i odpowiednio 24 NACE Rev. 2 obejmuje:

• Wytapianie i/lub oczyszczanie metali żelaznych i nieżelaznych z rudy, surówki lub złomu przy zastosowaniu procesów elektrometalurgicznych i innych technik metalurgicznych,
• Wytwarzanie stopów i nadstopów metali poprzez dodanie pierwiastków chemicznych do czystych metali.
  
  

Wyrób powstały w wyniku wytapiania i oczyszczania, występujący zazwyczaj w formie wlewków, jest poddany operacji walcowania, ciągnienia i wytłaczania w celu otrzymania arkuszy, blach, taśm, prętów, drutów lub rur, tub i profili drążonych, a w formie ciekłej, przeznaczony jest do produkcji odlewów i części z metalu.

W szczególności:

24.42.A Produkcja aluminium hutniczego. Podklasa ta obejmuje:

• Produkcję aluminium z tlenku glinu,
  
• Produkcję aluminium z rafinacji elektrolitycznej odpadów lub złomu aluminium,
  
• Produkcję stopów aluminium,
  
• Produkcję półproduktów aluminiowych.
  
  

Podklasa ta nie obejmuje:

• Odlewnictwa metali nieżelaznych, sklasyfikowanego w 24.53.Z, 24.54.A i 24.54.B.
  

24.42.B Produkcja wyrobów z aluminium i stopów aluminium. Podklasa ta obejmuje:

• Produkcję drutów z aluminium, poprzez ciągnienie,
  
• Produkcję tlenku glinu,
  
• Produkcję folii aluminiowej służącej do pakowania,
  
• Produkcję laminatów z folii aluminiowej, która stanowi podstawowy składnik wyrobu.
  

Podklasa ta nie obejmuje:

• Odlewnictwa metali nieżelaznych, sklasyfikowanego w 24.53.Z, 24.54.A i 24.54.B.
  

24.5 Odlewnictwo metali

Grupa ta obejmuje wytwarzanie półwyrobów i różnorodnych odlewów w procesie odlewniczym. Grupa ta nie obejmuje odlewnictwa wyrobów finalnych, takich jak:

• Kotły i grzejniki, sklasyfikowanego w 25.21.Z,
  
• Artykuły gospodarstwa domowego, sklasyfikowanego w 25.99.Z.
  

24.53.Z Odlewnictwo metali lekkich. Podklasa ta obejmuje: