Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-565/16-1/JG
z 9 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 10 maja 2016 r. (data otrzymania 17 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku ze zniesieniem współwłasności nieruchomości –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku ze zniesieniem współwłasności nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca 15 września 2015 r. na podstawie umowy darowizny stał się współwłaścicielem nieruchomości położonej w N. dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Wielkość przypadającej Wnioskodawcy części we współwłasności wynosi 1/4 udziału. Poza Wnioskodawcą występuje drugi współwłaściciel posiadający 3/4 udziałów własności nieruchomości. Konfiguracja budynku oraz ograniczenia techniczne nie pozwalają na fizyczne wyodrębnienie lokalu dla Wnioskodawcy co uniemożliwia mu korzystanie ze współwłasności. Mając powyższe na uwadze współwłaściciele doszli do porozumienia, w którym chcą, aby Wnioskodawca przyznał swój udział na rzecz drugiego ze współwłaścicieli przy jednoczesnej spłacie. Wielkość spłaty będzie odpowiadała rynkowej wartości udziału w nieruchomości, tj. Wnioskodawca otrzyma w pieniądzu równowartość rynkową 1/4 udziału w przedmiotowej nieruchomości w zamian za przeniesienie swojego udziału na jednego ze współwłaścicieli bez zwiększenia swoich aktywów.

W związku z powyższym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z planowanym zniesieniem współwłasności, po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość otrzymanej przez niego spłaty w wyniku zniesienia współwłasności, mieścić się będzie w udziale jaki przysługuje mu we współwłasności, spłata nie będzie zatem przysporzeniem majątkowym względem przypadającego mu udziału, tak więc nie powstaje po jego stronie obowiązek podatkowy na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć zwiększenie aktywów majątku podatnika. Należy zwrócić uwagę na fakt, że po stronie Wnioskodawcy następuję zwiększenie aktywów, a jedynie swego rodzaju „zamiana” udziału w nieruchomości za ekwiwalent w pieniądzu o równej udziałowi wartości. NSA w wyroku z 26 marca 2015 r. sygn. akt II FSK 8/12, stwierdził, że „jeżeli wskutek działu spadku nastąpią takie przesunięcia w ramach masy spadkowej, że każdy ze spadkobierców uzyska składniki majątkowe odpowiadające wartości jego udziału w całym majątku spadkowym (np. nieruchomość), a żaden z nich nie zostanie wzbogacony kosztem innego spadkobiercy, to zasadny jest wniosek, że nie nastąpiło przysporzenie majątkowe, w stosunku do udziału w masie spadkowej. Istota podatków dochodowych sprowadza się natomiast do obłożenia tą daniną przyrostu mienia z określonego źródła przychodów. Skoro w wyniku działu spadku nie doszło do przyrostu mienia spadkobiercy, w stosunku do wartości nabytego uprzednio udziału spadkowego, czynność taka nie może być utożsamiana z nabyciem nieruchomości (udziału w nieruchomości ponad udział w spadku) w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawcy dokonując analogii iuris słusznym wydaje się być zastosowanie powyższej wykładni także w przedmiotowej sprawie, bowiem po stronie Wnioskodawcy nie dojdzie do „przyrostu mienia”, a jedynie swoistej jego zamiany z udziału w nieruchomości na jego ekwiwalent pieniężny, a po stronie Wnioskodawcy nie dojdzie w żaden sposób do zwiększenia swoich aktywów, tak więc w niniejszym przypadku nie będzie miał miejsca podatek od zbycia udziału w nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli sprzedaż nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie – nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Termin „nabycie”, którym posługuje się ustawodawca w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy oznacza każde przeniesienie na nabywcę własności rzeczy w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Tak więc nabycie rozumiane jest jako uzyskanie tytułu własności (nabycie własności) lub uzyskanie określonego prawa (nabycie prawa). Nabyć nieruchomość lub prawo majątkowe można odpłatnie lub nieodpłatnie.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została także przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według ustawy Kodeks cywilny nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawca w drodze darowizny w 2015 r. stał się współwłaścicielem nieruchomości w udziale wynoszącym ¼, pozostały udział należał do drugiego współwłaściciela. W przedmiotowej nieruchomości z uwagi na ograniczenia techniczne nie ma możliwości wyodrębnienia dla Wnioskodawcy lokalu. W tej sytuacji współwłaściciele doszli do porozumienia, w wyniku którego Wnioskodawca swój udział w nieruchomości zbędzie na rzecz drugiego współwłaściciela za spłatą. I tak w zamian za przeniesienie własności ¼ udziału w nieruchomości Wnioskodawca otrzyma spłatę w wysokości równowartości swojego udziału.

Wobec powyższych wyjaśnień o tym czy po stronie Wnioskodawcy na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstanie obowiązek podatkowy czy też nie decyduje data i forma prawna nabycia przez Wnioskodawcę 1/4 udziału w nieruchomości i w konsekwencji moment zbycie tego udziału.

W omawianej sprawie co nie budzi wątpliwości Wnioskodawca prawo własności udziału ¼ w nieruchomości nabył w drodze darowizny. Natomiast wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia czy w związku z planowanym zniesieniem współwłasności po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności – w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.) – jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Stosownie do art. 195 ustawy Kodeks cywilny – współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Stosownie do treści art. 220 ww. Kodeksu roszczenie o zniesienie współwłasności nie ulega przedawnieniu. W myśl art. 211 i 212 Kodeksu zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

W wyniku dokonania zniesienia współwłasności możliwe jest zatem przyznanie rzeczy jednej osobie, przy jednoczesnym zobowiązaniu do dokonania spłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli. Wówczas osoba otrzymująca w całości daną rzecz nabywa jej część ponad dotychczas posiadany i przysługujący jej udział w rzeczy. Konsekwencją tego jest zbycie tej części rzeczy po stronie tego współwłaściciela, który w zamian przysługującej części rzeczy otrzyma spłatę pieniężną. Wówczas mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem udziału w nieruchomości, które wyczerpuje dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać bowiem należy, że użyte w wyżej powołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie „odpłatne zbycie” oznacza każde przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin odpłatne zbycie obejmuje zatem szeroki zakres umów. W myśl art. 155 Kodeksu cywilnego umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Tym samym określenie „zbycie” odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do całej rzeczy lub udziału. Pod pojęciem „odpłatnego zbycia” należy rozumieć zatem każde zdarzenie i każdą czynność prawną, w wyniku których dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości (lub udziału w niej) za wynagrodzeniem.

Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest przyznanie wspólnej rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych. Oznacza to, że osoby które otrzymują spłaty w zamian za udziały we współwłasności zbywają swoje udziały w rzeczy odpłatnie.

W związku z tym, po stronie dokonującego odpłatnego (bo w zamian za spłatę) zbycia udziału w nieruchomości powstaje obowiązek podatkowy, ale tylko wówczas, o ile zdarzenie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie zbywanego udziału.

W omawianej sprawie planowana czynność prawna mająca na celu zniesienie współwłasności nieruchomości ze spłatą między Wnioskodawcą a drugim współwłaścicielem, w wyniku której Wnioskodawca przeniesie na rzecz drugiego współwłaściciela swój udział (1/4) w nieruchomości, a w zamian otrzyma spłatę pieniężną, stanowić będzie odpłatne zbycie tego udziału w nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, przedmiotowe zbycie udziału w nieruchomości stanowić będzie dla Wnioskodawcy źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o ile Wnioskodawca odpłatnego zbycia swego udziału dokona przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, tj. od dnia dokonania darowizny.

Wobec powyższej argumentacji prawnej nie sposób zgodzić się z Wnioskodawcą, że w sprawie nie ma miejsca zbycie udziału w nieruchomości. Tak jak już wyjaśniono zbycie udziału w nieruchomości nabytego w drodze darowizny w zamian za spłatę jest odpłatnym zbyciem wywołującym na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określone konsekwencje podatkowe. Okolicznością wpływającą na to czy po stronie Wnioskodawcy w wyniku zbycia udziału w nieruchomości w zamian za spłatę powstanie obowiązek podatkowy czy też nie, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy nie jest sama wartość kwoty otrzymanej spłaty lecz czynność prawna odpłatnego zniesienia współwłasności, która stanowi formę odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kolejnym elementem mającym wpływ na powstanie obowiązku podatkowego jest to czy odpłatne zbycie zostanie dokonane w terminie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie czy też po upływie tego terminu. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy w zakresie ustalenia źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnego wyłączenia. Użyte przez ustawodawcę ww. art. pojęcie odpłatnego zbycia to nie tylko umowa sprzedaży, darowizny, ale również inna umowa na mocy, której następuje przeniesienie prawa własności za korzyść majątkową. Stąd też okoliczność wskazana przez Wnioskodawcę, że w wyniku zniesienia współwłasności za spłatą nie dojdzie do przysporzenia w majątku Wnioskodawcy w żadnym wypadku nie może przesądzać że po jego stronie nie powstanie obowiązek podatkowy. Zniesienie współwłasności polegające tak jak to ma miejsce w sprawie na przejęciu nieruchomości przez jednego współwłaściciela podczas gdy Wnioskodawca otrzymuje spłatę stanowi formę odpłatnego zbycia. Wnioskodawca bowiem otrzymując spłatę zbywa odpłatnie swój udział we współwłasności nieruchomości, który nabył w drodze darowizny. Spłata będzie w tym przypadku wyrażoną w pieniądzu równowartością zbytego udziału we wspólnym prawie, co oznacza, że pomiędzy współwłaścicielami dojdzie do wymiany dóbr materialnych tj. udziału w nieruchomości w zamian za środki pieniężne.

Przy sprzedaży nieruchomości też nie dochodzi do przysporzenia majątku lecz tylko zmienia się rodzaj aktywów – nieruchomość zostaje zmieniona za gotówkę a więc wartość nie ulega zmianie a jednak sprzedaż nieruchomości stanowi odpłatne zbycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy i jeżeli zostanie dokonana przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie to sprzedaż ta wywołuje określone skutki podatkowe. Tak samo jest w niniejszej sprawie.

Odnosząc się natomiast do argumentacji stanowiska Wnioskodawcy, która sprowadza się do wyjaśnienia Organowi zasad wykładni prawa w zakresie sytuacji prawnopodatkowej podatnika w przypadku nabycia nieruchomości w drodze spadku i działu spadku wywodząc, że w drodze analogii właśnie tę wykładnię Organ winien zastosować w jego sprawie jest niczym nieuzasadniona a ma na celu uniknięcie opodatkowania przy odpłatnym zbyciu udziału w nieruchomości.

Wyjaśnić należy, że wskazane we własnym stanowisku uzasadnienie dotyczy całkiem innego stanu faktycznego niż w omawianej sprawie, bowiem dotyczy otrzymania spłaty spadkowej przez spadkobierców w wyniku dokonanego działu spadku. Dział spadku jest czynnością prawną dokonywaną wyłącznie między spadkobiercami. Dział spadku jest czynnością wtórną wynikającą z podziału majątku spadkowego a zatem nie jest tą samą czynnością co zniesienie współwłasności udziału w nieruchomości nabytego w drodze darowizny.

Tak jak powyżej wyjaśniono w omawianej sprawie po stronie Wnioskodawcy dokonującego odpłatnego zbycia (bo w zamian za spłatę) udziału w nieruchomości powstaje obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego, ale tylko wówczas, o ile zdarzenie to będzie miało miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie zbywanego udziału.

Zgodnie bowiem z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym zatem podlega dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości (art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz kosztami uzyskania tego przychodu (art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Podsumowując, przeniesienie przez Wnioskodawcę na podstawie umowy zniesienia współwłasności udziału w nieruchomości na rzecz drugiego współwłaściciela nieruchomości w zamian za spłatę stanowi formę odpłatnego zbycia wyczerpującą dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji uzyskany z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości dochód będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych według zasad określonych w art. 30e. ww. ustawy.

Odnosząc się natomiast do przywołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FSK 8/12 Organ pragnie zauważyć, że uzasadnienie prawne w nim zawarte dotyczy całkowicie innego stanu faktycznego niż w omawianej sprawie bowiem opiera się o przepisy ustawy o podatku od gier.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.