Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-369/16-2/IG
z 21 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2016 r. (data wpływu 19 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przez Wnioskodawcę wniesienia aportem udziału we współwłasności Gruntu do Spółki i podstawy opodatkowania tego aportu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przez Wnioskodawcę wniesienia aportem udziału we współwłasności Gruntu do Spółki i podstawy opodatkowania tego aportu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, jednym z dwóch wspólników spółki jawnej (dalej: „Spółka”). Spółka jest właścicielem budynków produkcyjnych i budowli (dalej: „Budynki”), które zostały przez nią wzniesione na gruncie (dalej: „Grunt”), stanowiącym współwłasność wspólników Spółki (dalej: „Wspólnicy”) i ich żon (dalej Wspólnicy i ich żony zwani łącznie: „Współwłaściciele”). Grunt składa się z trzech wyodrębnionych geodezyjnie działek oznaczonych numerami ewidencyjnymi: 46/9, 45/2, 44/2 położonych w S. Działka geodezyjna nr 46/9 została nabyta przez Współwłaścicieli w drodze umowy sprzedaży na podstawie aktu notarialnego z dnia 21 grudnia 1993 r, a pozostałe działki nr 45/2 i 44/2 na podstawie aktu notarialnego z dnia 17 maja 2004 r. Udział we współwłasności każdej z działek, z których składa się Grunt, został nabyty przez Wnioskodawcę i jego żonę do majątku objętego małżeńską wspólnością majątkową.

Zarówno Wnioskodawca, jak i małżonka nie prowadzą indywidualnej działalności gospodarczej i nie są zarejestrowani dla celów VAT. Wnioskodawca jest natomiast wspólnikiem Spółki, która prowadzi gospodarczą działalność produkcyjną i jest zarejestrowana dla celów VAT jako podatnik tego podatku.

Nabycie przez Współwłaścicieli każdej z ww. działek, z której składa się Grunt, zostało dokonane z zamiarem przekazania na rozwój działalności gospodarczej Spółki. W związku z powyższym, Współwłaściciele podjęli określone kroki prawne i w 1994 r. uzyskali decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji budowlanej w postaci hali produkcyjnej na pierwszej z nabytych działek. W 2007 r. Spółka uzyskała decyzję zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę zbiornika na nieczystości ciekłe, miejsca postojowe oraz dobudowę budynku magazynowego z częścią biurowo-produkcyjną do zakładu tworzyw sztucznych na Gruncie. Wszystkie wydatki na budowę Budynków zostały poniesione przez Spółkę i nie zostały rozliczone pomiędzy Spółką a Współwłaścicielami. Spółka odliczała podatek naliczony zawarty w kwotach wydatkowanych na wykonanie finansowanych przez nią Budynków.

Grunt nigdy nie był udostępniany przez Współwłaścicieli innym, aniżeli Spółka, osobom trzecim. Spółka wykorzystuje Grunt w prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, jednak nie ponosiła i nie ponosi z tego tytułu żadnych opłat na rzecz Współwłaścicieli. W chwili obecnej, Wspólnicy rozważają zmianę umowy Spółki i wniesienie przez nich w drodze wkładu niepieniężnego (aport) przysługujących im udziałów we współwłasności Gruntu do Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w planowanej transakcji wniesienia aportem udziału we współwłasności Gruntu do Spółki, Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika VAT?
2. Co będzie stanowić podstawę opodatkowania podatkiem VAT dla wniesienia aportem udziału we współwłasności Gruntu do Spółki i czy podstawa ta powinna zostać ustalona bez uwzględnienia wartości udziału we współwłasności Budynków?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. W planowanej transakcji wniesienia aportem udziału we współwłasności Gruntu do Spółki, Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika VAT.
2. Podstawę opodatkowania podatkiem VAT dla wniesienia aportem udziału we współwłasności Gruntu do Spółki będzie wartość, o jaką wzrośnie udział kapitałowy Wnioskodawcy w Spółce równy wartości rynkowej wnoszonego do Spółki udziału we współwłasności Gruntu, pomniejszonej o podatek VAT, bez uwzględniania wartości udziału we współwłasności Budynków.
   
   

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej ustawą VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

W myśl art. 2 pkt 6 Ustawy VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy VAT „Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”. Na mocy art. 15 ust. 2 Ustawy VAT: „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Mając na uwadze treść przytoczonych wyżej przepisów należy stwierdzić, że dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Oznacza to, iż dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wtedy, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Okoliczność, czy dany podmiot jest zarejestrowany jako podatnik dla celów VAT jest kwestią wtórną. Formalny status dostawcy jako podatnika zarejestrowanego dla potrzeb VAT, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Ww. problem był wielokrotnie podejmowany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (sprawy C-180/10 i C-181/10). Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że liczba i zakres dokonywanych transakcji nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji dostawy nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem VAT, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wskazana powyżej kwestia była rozpatrywana również przez sąd krajowy. Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: „NSA”), w wyroku z dnia 27 maja 2014 r. (sygn. akt I FSK 774/13), wskazał na kryteria, jakie należy wziąć pod uwagę przy określaniu, czy dostawa nieruchomości jest związana z działalnością gospodarczą, czy z zarządem majątkiem prywatnym. Przede wszystkim, stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik VAT wymaga oceny, każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W powyższym zakresie nie jest natomiast możliwe przyjęcie z góry konkretnych założeń, modelowego rozwiązania, mającego zastosowanie w każdym przypadku. NSA wyraźnie wskazał, że nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz dla spożytkowania w celach prywatnych.

Mając na uwadze orzecznictwo sądów, w ocenie Wnioskodawcy, nabycie przez Współwłaścicieli udziału we współwłasności Gruntu z zamiarem przeznaczenia go na rozwój działalności gospodarczej Spółki, a następnie wykorzystywanie Gruntu do prowadzenia działalności gospodarczej Spółki, przesądza o tym, że planowana czynność wniesienia udziału we współwłasności Gruntu do Spółki zostanie wykonana przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy VAT. Należy bowiem podkreślić, iż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał Gruntu do swoich prywatnych celów - wręcz odwrotnie - jak wykazano powyżej, Grunt ten od samego początku przeznaczony był dla celów działalności gospodarczej Spółki. Nie można zatem uznać, że w tej konkretnej sytuacji wniesienie przez Wspólnika udziału we współwłasności Gruntu będzie stanowiło realizację jego prawa do rozporządzania majątkiem prywatnym.

Ad. 2

Należy rozważyć, czy w niniejszej sprawie będzie zachodzić przedmiotowa przesłanka opodatkowania podatkiem od towarów i usług, tj, czy planowana przez Wnioskodawcę transakcja wniesienia aportem do Spółki udziałów we współwłasności Gruntu będzie stanowić dostawę towarów lub świadczenia usług opodatkowane tym podatkiem.

Jak już wskazano, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na gruncie Ustawy VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a przez świadczenie usług rozumie się natomiast, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu tej ustawy. Zgodnie z art. 2 pkt 6 Ustawy VAT, przez towary rozumie się „rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii”.

W planowanej transakcji, przedmiotem wkładu niepieniężnego Wnioskodawcy do Spółki będzie udział we współwłasności Gruntu, co w ocenie Wnioskodawcy stanowić będzie dostawę towaru. Jak stanowi art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, ze zm., dalej: „KC"), własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). W świetle KC, w przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie w jakim uprawnia go do tego wysokość jego udziału. W związku z powyższym, skoro przez dostawę towarów przepis art. 7 ust. 1 Ustawy VAT nakazuje rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a towarem jest grunt, to sprzedaż całej rzeczy (100% prawa własności) lub ułamka tej rzeczy (np. 50% prawa własności) zawsze będzie przeniesieniem prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel. Istotne jest bowiem to, że wskutek nabycia prawa majątkowego (pełnej własności lub udziału) nabywca może rozporządzać rzeczą jak właściciel, co niewątpliwie ma miejsce w przypadku nabycia udziału w rzeczy. Tym samym na gruncie Ustawy VAT, zbycie udziału w prawie własności gruntu traktować należy jako dostawę towarów.

Do rozstrzygnięcia pozostaje jeszcze, czy czynność wniesienia przez Wnioskodawcę udziału we współwłasności Gruntu ma charakter odpłatny czy nieodpłatny.

Na gruncie przepisów Ustawy VAT, odpłatnością będzie uzyskana przez dostawcę korzyść każdego rodzaju. Choć w zamian za wniesienie udziału we współwłasności Gruntu do Spółki, Wnioskodawca nie otrzyma typowego wynagrodzenia pieniężnego, nie ulega wątpliwości, że wniesienie aportu nie jest świadczeniem pod tytułem darmym. Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm., dalej: „KSH”), udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu. W wyniku dokonania aportu do spółki osobowej, wspólnik nabywa lub zwiększa udział kapitałowy w tej spółce, a więc udział w jej majątku. Udział kapitałowy oznacza określoną wartość księgową wyrażoną w pieniądzu i zapisaną na koncie wspólnika w księgach handlowych (A. Kidyba, Komentarz aktualizowany do art. 50 Kodeksu spółek handlowych Komentarz aktualizowany do art. 1-300 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U.00.94.1037), LEX/el. 2014). Udział kapitałowy związany jest ze sferą określonych uprawnień i obowiązków wspólników, m.in. stanowi wysokość podstawy do naliczania odsetek (art. 53 w związku z art. 103 KSH, determinuje przeznaczenie zysku spółki, w przypadku uszczuplenia udziału kapitałowego w rezultacie poniesienia przez spółkę straty (art. 52 § 2 w związku z art. 103 KSH).

W orzecznictwie podkreśla się, iż o czynności dokonanej za wynagrodzeniem można mówić w sytuacji, gdy:

• istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami;
• wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu;
• związek, o którym mowa powyżej ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.
  
  

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym powyższe przesłanki zostaną spełnione, gdyż wniesienie przez Wnioskodawcę udziału we współwłasności Gruntu skutkować będzie podwyższeniem udziału kapitałowego Wnioskodawcy w Spółce (który zgodnie z art. 50 ust. 1 KSH podwyższy się o wartość wniesionego wkładu).

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 Ustawy VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119, oraz art, 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zapis art. 29a ust. 1 Ustawy VAT odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę, obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 Ustawy VAT. I tak, stosownie do ww. przepisu podstawa opodatkowania obejmuje:

• podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
• koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
  
  

Z kolei w art. 29a ust. 7 Ustawy VAT zostały wymienione elementy, które należy wyłączyć z podstawy opodatkowania (zmniejszające podstawę opodatkowania). Zgodnie z treścią ww. przepisu podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

• stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
• udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
• otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
  
  

W świetle powyższego, w przypadku wniesienia do Spółki przez Wnioskodawcę w drodze aportu udziału we współwłasności Gruntu podstawą opodatkowania VAT będzie wartość, o jaką wzrośnie udział kapitałowy Wnioskodawcy równy wartości rynkowej wnoszonego udziału we współwłasności Gruntu, pomniejszonej o podatek VAT.

Do rozważenia pozostaje jeszcze kwestia tego, czy w podstawie opodatkowania należy uwzględnić wartość udziału we współwłasności Budynków.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 48 KC, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Tak więc rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej (art. 47 § 1 KC).

W świetle powyższego rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej. Z punktu widzenia prawa cywilnego Współwłaściciele, są również współwłaścicielami Budynków, w konsekwencji czego przedmiotem aportu będzie udział we współwłasności Gruntu i Budynków.

Z przepisu art. 7 ust 1 Ustawy VAT wynika jednak, że istotą dostawy towarów jest dokonanie takiego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nim jak właściciel. Na gruncie Ustawy VAT znaczenie ma przede wszystkim możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako prawo własności, ale jako własność ekonomiczną. Na gruncie Ustawy VAT, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu Ustawy VAT „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

W związku z powyższym, dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia swoich aspektów ekonomicznych, mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze cywilnoprawnym. Również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przy definiowaniu wyrażenia „dostawa towarów” akcentuje „własność ekonomiczną”, funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Staatssecretaris van Financien v. Shipping and Forwarding Safe B.V. Europejski Trybunał Sprawiedliwości wyraził pogląd, że „wyrażenie «dostawa towarów» w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym”, jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce”.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, fakt, iż poniesione przez Spółkę nakłady na Budynki, wzniesione we własnym zakresie przez Spółkę na Gruncie, nie zostały i nie będą rozliczone pomiędzy Spółką a Współwłaścicielami przesądza o tym, iż przedmiotem dostawy będzie jedynie udział we współwłasności Gruntu bez udziału we współwłasności posadowionych na nich Budynków. Skoro bowiem Wnioskodawca nie dysponuje ekonomicznym władztwem nad Budynkami, to nie może dokonać ich dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy VAT. Dlatego w podstawie opodatkowania należy uwzględnić wyłącznie wartość rynkową udziału we współwłasności Gruntu bez uwzględnienia wartości Budynków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.