Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB3.4511.594.2016.1.MK
z 19 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2016 r. (data wpływu 12 maja 2016 r.), uzupełnionego pismem z dnia 22 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Wnioskodawcy z racji wykonywania na Jego rzecz pracy przez nierezydenta (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), pismem z dnia 13 czerwca 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.438.2016.1.MK (doręczonym w dniu 16 czerwca 2016 r.) wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 27 czerwca 2016 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 23 czerwca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku):

Wnioskodawca – Spółka …. Spółka z o.o. (poprzednio ….. Spółka z o.o.) jest osobą prawną podlegającą w Rzeczpospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jedynym udziałowcem spółki jest spółka słowackiego prawa handlowego (z siedzibą na Słowacji i niemająca w Polsce żadnego miejsca prowadzenia działalności, takiego jak np. zakład, oddział, przedstawicielstwo, filia itp.) – zwana dalej również Spółką Matką.

W 2015 r. wśród członków Zarządu Wnioskodawcy były osoby będące obywatelami Korei Południowej, niebędące rezydentami polskimi. Członkowie Zarządu zostali powołani w skład tego organu na podstawie uchwały wspólników Spółki. Zdarzyło się, że w składzie Zarządu Wnioskodawcy zasiadały osoby będące jednocześnie członkami organu zarządzającego spółki słowackiej (jedynego wspólnika Wnioskodawcy).

Uchwała o powołaniu członka Zarządu w Spółce Wnioskodawcy nie przewidywała obowiązku wypłaty bezpośrednio na jego rzecz jakiegokolwiek wynagrodzenia za wykonywane przez niego obowiązki. Członek Zarządu nie był też związany z Wnioskodawcą żadną inną umową, która przewidywałaby obowiązek wypłaty mu bezpośrednio wynagrodzenia za pełnienie funkcji w Zarządzie Spółki. Członek Zarządu otrzymywał wynagrodzenie za pełnione funkcje w Zarządzie Wnioskodawcy wyłącznie od Spółki Matki.

Nierezydent przebywał w Polsce jedynie czasowo, tylko w celu piastowania funkcji członka Zarządu. W czasie pobytu w Polsce jego pracodawcą pozostawał podmiot zagraniczny, z którym wiązała go umowa o pracę i który wypłacał mu wynagrodzenie. Należności z tytułu pełnienia funkcji członka Zarządu wypłacane były w całości przez spółkę słowacką. Spółka słowacka obciążała jednakże Wnioskodawcę wynagrodzeniem (wyliczonym na fakturze VAT) za usługę polegającą na oddelegowaniu Nierezydenta do pełnienia funkcji w Zarządzie Wnioskodawcy. Wynagrodzenie to było płacone przez Wnioskodawcę do Spółki Matki.

Nierezydent pełniący funkcję członka Zarządu Wnioskodawcy nie przedłożył certyfikatu rezydencji. Nierezydent pełniący funkcję członka Zarządu Wnioskodawcy nie przebywał w Polsce przez okres lub okresy, które przekraczałyby łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu. Okres przekraczający 183, nierezydent przebywa na Słowacji.

Członek Zarządu będący nierezydentem Polski został oddelegowany przez spółkę słowacką. Spółka słowacka oraz Spółka – Wnioskodawca są podmiotami należącymi do jednej grupy kapitałowej.

Fakt przynależności do jednej grupy kapitałowej ma również wpływ na zakres obowiązków pełnionych przez ww. członka Zarządu Wnioskodawcy. Do obowiązków członka Zarządu Wnioskodawcy należy zarządzanie przedsiębiorstwem Wnioskodawcy, w szczególności wytyczanie strategii wdrażania odpowiednich standardów dla Spółki – Wnioskodawcy oraz nadzór nad ich implementacją, wdrażanie technologii i procedur pozwalających Spółce na nawiązanie bezpośredniej relacji handlowej i jej rozwijanie ze strategicznym odbiorcą produktów Spółki – Wnioskodawcy (który jest jednocześnie strategicznym odbiorcą produktów grupy kapitałowej).

Należy wskazać, że Spółka – Wnioskodawca nie realizowała na rzecz Delegowanego Nierezydenta wypłat (świadczeń) a także nie stawiała do jego dyspozycji pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.; dalej: „ustawa o PIT”). Decyzje dotyczące rozwoju zawodowego Oddelegowanego Nierezydenta, jego wynagrodzenia i pozostałych warunków zatrudnienia pozostają w wyłącznej gestii Spółki Matki, a z tytułu pełnienia funkcji członka Zarządu w Spółce – Wnioskodawcy nie przysługiwało Oddelegowanemu żadne wynagrodzenie, czy inne świadczenia, które byłyby wypłacane bezpośrednio przez Spółkę – Wnioskodawcę.

W uzupełnieniu wniosku dodano, że Nierezydent pełniący funkcję członka Zarządu Wnioskodawcy nie przebywał w Polsce przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu. Do obowiązków członka Zarządu Wnioskodawcy należy zarządzenie przedsiębiorstwem Wnioskodawcy, w szczególności wytyczanie strategii wdrażania odpowiednich standardów dla Spółki – Wnioskodawcy oraz nadzór nad ich implementacją, wdrażanie technologii i procedur pozwalających Spółce na nawiązanie bezpośredniej relacji handlowej i jej rozwijanie ze strategicznym odbiorcą produktów Spółki – Wnioskodawcy (który jest jednocześnie strategicznym odbiorcą produktów grupy kapitałowej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy w związku z wykonywaniem przez Nierezydenta funkcji członka Zarządu Wnioskodawcy, miał On obowiązek pełnienia funkcji płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 r. (o którym mowa w art. 41 ust. 1 oraz ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) odnośnie wynagrodzenia wypłacanego Nierezydentowi, a także z tytułu wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy przez Spółkę Matkę z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1?
2. Czy na Spółce – Wnioskodawcy za 2015 r., z racji wykonywania na Jej rzecz pracy przez Nierezydenta zatrudnionego przez nierezydenta ciążą jakieś obowiązki wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. z art. 42 ust. 1, ust. 1a, ust. 2 pkt 2, art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2, natomiast wniosek w zakresie pytania nr 1 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), z racji wykonywania na Jego rzecz pracy przez Nierezydenta zatrudnionego przez nierezydenta, zgodnie z przepisami: art. 42 ust. 1, ust. 1a, ust. 2 pkt 2, art. 42a ustawy o PIT nie ciążą na Nim żadne obowiązki wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca przekazywał bezpośrednio Oddelegowanemu jakiekolwiek świadczenia. Mając to na uwadze, według Wnioskodawcy należy stwierdzić w pierwszej kolejności, że nie pełni On funkcji płatnika, a następnie, że nie ma On obowiązku składania deklaracji, ani informacji wskazanych w ww. przepisach.

W ocenie Wnioskodawcy należy wskazać, że nie jest On obciążony następującymi obowiązkami:

• obowiązkiem przewidzianym w art. 42 ust. 1a ustawy o PIT (informacji PIT-8AR) – Wnioskodawca nie miał obowiązku złożenia deklaracji PIT-8AR, gdyż nie pobierał zryczałtowanego podatku dochodowego od należności lub świadczeń dokonywanych na rzecz Nierezydenta, z uwagi na fakt, że żadnych takich świadczeń nie wypłacał;
  

• z art. 42 ust. 2 pkt 2 oraz ust. 3-4, ust. 6 ww. ustawy (informacji IFT-1R) – należy wskazać, że Spółka – Wnioskodawca nie wypłacała na rzecz Delegowanego Nierezydenta należności, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1, pkt 5 ani w art. 30a ustawy o PIT, mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że Spółka – Wnioskodawca nie miał obowiązku sporządzania i przekazywania informacji, o której mowa w art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Źródłem obowiązków płatnika mogą być wyłącznie przepisy prawa podatkowego. Stosownie do art. 3 pkt 2 ww. ustawy do przepisów prawa podatkowego zaliczamy przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

W świetle powyższego nałożenie na określony podmiot zadań płatnika musi wynikać z ww. przepisów.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą prawną podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jedynym udziałowcem Spółki jest spółka słowackiego prawa handlowego (z siedzibą na Słowacji i niemająca w Polsce żadnego miejsca prowadzenia działalności, takiego jak np. zakład, oddział, przedstawicielstwo, filia itp.). W 2015 r. wśród członków Zarządu Wnioskodawcy były osoby będące obywatelami Korei Południowej, niebędące rezydentami polskimi. Członkowie Zarządu zostali powołani w skład tego organu na podstawie uchwały wspólników Spółki. Zdarzyło się, że w składzie Zarządu Wnioskodawcy zasiadały osoby będące jednocześnie członkami organu zarządzającego spółki słowackiej (jedynego wspólnika Wnioskodawcy). Uchwała o powołaniu członka Zarządu w Spółce Wnioskodawcy nie przewidywała obowiązku wypłaty bezpośrednio na jego rzecz jakiegokolwiek wynagrodzenia za wykonywane przez niego obowiązki. Członek Zarządu nie był też związany z Wnioskodawcą żadną inną umową, która przewidywałaby obowiązek wypłaty mu bezpośrednio wynagrodzenia za pełnienie funkcji w Zarządzie Spółki. Członek Zarządu otrzymywał wynagrodzenie za pełnione funkcje w Zarządzie Wnioskodawcy wyłącznie od Spółki Matki. Nierezydent przebywał w Polsce jedynie czasowo, tylko w celu piastowania funkcji Członka Zarządu. W czasie pobytu w Polsce jego pracodawcą pozostawał podmiot zagraniczny, z którym wiązała go umowa o pracę i który wypłacał mu wynagrodzenie. Należności z tytułu pełnienia funkcji członka Zarządu wypłacane były w całości przez spółkę słowacką. Spółka słowacka obciążała jednakże Wnioskodawcę wynagrodzeniem (wyliczonym na fakturze VAT) za usługę polegającą na oddelegowaniu swojego pracownika do pełnienia funkcji w zarządzie Wnioskodawcy. Wynagrodzenie to było płacone przez Wnioskodawcę do Spółki Matki. Nierezydent przebywa na Słowacji okres przekraczający 183 dni.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Dodatkowo w art. 41 ust. 4 ww. ustawy, ustawodawca określa, że płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże, w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Ponadto w art. 42 ust. 1a ww. ustawy, ustawodawca podaje, że w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W myśl art. 42 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:

1. w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru;
2. w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.
   
   

Art. 42a ww. ustawy stanowi, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Skoro jednak, Wnioskodawcy z oddelegowanym pracownikiem nie łączy żadna umowa (w tym umowa o pracę), jak również z tytułu świadczonej pracy Wnioskodawca nie wypłaca oddelegowanemu pracownikowi wynagrodzenia (gdyż wynagrodzenie wypłacane jest przez spółkę słowacką) to stwierdzić należy, że z tego tytułu (czyli z tytułu świadczonej na Jego rzecz pracy) na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika. Stwierdzenia tego nie zmienia fakt, że finalny koszt wynagrodzenia (zgodnie z zawartą umową miedzy Wnioskodawcą a spółką słowacką) ponosi Wnioskodawca. Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca nie wypłaca Nierezydentowi wynagrodzenia, zatem nie ma świadczenia, z którego mógłby pobrać a następnie wpłacić do urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Biorąc po uwagę opisany we wniosku stan faktyczny i powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że z racji wykonywania na rzecz Wnioskodawcy pracy przez Nierezydenta zatrudnionego przez nierezydenta nie ciążą obowiązki wynikające z art. 42 ust. 1, ust. 1a, ust. 2 pkt 2, art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wynagrodzenie z tytułu wykonywania na rzecz Wnioskodawcy funkcji członka Zarządu jest wynagrodzeniem z racji oddelegowania, wypłacanym przez Spółkę Matkę, a podstawę jego wypłacania stanowi stosunek pracy między Nierezydentem a Spółką Matką.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.