Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-719/16-4/MK
z 18 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku (data wpływu: 8 czerwca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 22 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości przez spadkodawcę i sposobu dokumentowania wydatków mieszkaniowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości przez spadkodawcę i sposobu dokumentowania wydatków mieszkaniowych.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 11 lipca 2016 r. nr ILPB2/4511-1-719/16-2/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 11 lipca 2016 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 13 lipca 2016 r.), w dniu 22 lipca 2016 r. (data nadania 20 lipca 2016 r.) do tut. Organu wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Postanowieniem z dnia 12 lipca 2012 r. (orzeczenie Sądu Rejonowego ) małżonek Wnioskodawczyni nabył spadek po ojcu zmarłym 30 kwietnia 2003 r. W 2015 r. spadkobierca sprzedał składnik spadku (nieruchomość). W związku z tym złożył zeznanie podatkowe PIT-39, w którym wykazał dochód. Uzyskane ze sprzedaży środki pieniężne zbywca postanowił w całości przeznaczyć na cele mieszkaniowe. W rezultacie, w zeznaniu cały dochód został wykazany jako zwolniony od opodatkowania, a zbywca przyjął na siebie obowiązek udokumentowania całości wydatków fakturami wystawionymi na cele mieszkaniowe, na swoje nazwisko, co częściowo uczyniono. W dniu 5 kwietnia 2016 r. małżonek Wnioskodawczyni zmarł. Wnioskodawczyni zamierza kontynuować wydatki mieszkaniowe na potrzeby ww. rozliczenia podatkowego. W małżeństwie Wnioskodawczyni obowiązywał ustrój wspólności ustawowej (nie posiadali rozdzielności majątkowej, prowadzili wspólne gospodarstwo domowe). Wnioskodawczyni wspólnie z mężem zamieszkiwali we wspólnym gospodarstwie domowym, które postanowili całkowicie wyremontować i zmodernizować. Mieszkanie nie będzie stanowiło przedmiotu najmu.

Ze wstępnych ustaleń z notariuszem wynika, że spadek po mężu w 1/4 przypadnie Wnioskodawczyni, a 3/4 zostanie podzielone między pięcioro dzieci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na Wnioskodawczyni będzie ciążył obowiązek rozliczenia kwoty wykazanej przez męża w zeznaniu PIT-39 za 2015 r. i czy w tym przypadku faktury winny opiewać na nazwisko Wnioskodawczyni?

Zdaniem Wnioskodawczyni obowiązek dokumentowania wydatków uległ jakoby zatarciu i nie obciąża nikogo z ewentualnych spadkobierców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zasygnalizować, że kwestię odpowiedzialności spadkobierców na gruncie prawa podatkowego reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.). Stosownie do art. 97 § 1 tej ustawy, spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2 przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

Jak z powyższego wynika podstawą wystąpienia odpowiedzialności, o której mowa powyżej jest wystąpienie po stronie podatnika-spadkodawcy majątkowych praw i obowiązków.

Z treści wniosku, w szczególności z jego uzupełnienia wynika, że sprzedaną nieruchomość małżonek Wnioskodawczyni nabył tytułem dziedziczenia po ojcu zmarłym w 2003 r.

W związku z powyższym, w tym miejscu należy wyjaśnić trzy kluczowe dla sprawy kwestie.

Po pierwsze, co wynika z ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 2082), że z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków – art. 31 § 1. Z kolei do majątku osobistego – jak stanowi art. 33 pkt 2 Kodeksu – należą, m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Po drugie, w myśl art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380) spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast, zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Powyższe oznacza więc, że małżonek Wnioskodawczyni opisaną we wniosku nieruchomość nabył w dacie śmierci ojca, tj. w 2003 r.

Po trzecie, zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z powyższego wynika zatem, że podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wynika z art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Jednak, aby zastosowanie mogły znaleźć postanowienia tej ustawy, w konkretnej sytuacji, u podatnika (w analizowanej sprawie – spadkodawcy) musi powstać przychód. Następnie przychód ten musi mieścić się w katalogu źródeł przychodów zdefiniowanych w ustawie podatkowej.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci konieczności zapłaty podatku dochodowego. Co tym samym oznacza, że sprzedaż nieruchomości po upływie wskazanego terminu jest obojętna podatkowo, uzyskane ze sprzedaży pieniądze nie są przychodem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy.

W rezultacie nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, że obowiązek dokumentowania wydatków uległ jakoby zatarciu i nie obciąża nikogo z ewentualnych spadkobierców. W analizowanej sprawie, w świetle informacji wskazanych we wniosku, w szczególności daty nabycia spadku (2003 r.), obowiązek podatkowy, a tym samym zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych, w ogóle nie powstał. Zatem, skoro obowiązek podatkowy nie powstał i w związku z tym nie spoczywał na podatniku, to tym samym nie mógł ulec zatarciu obowiązek dokumentowania wydatków mieszkaniowych.

Z ww. względów stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.