Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-774/16-3/MK
z 23 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2016 r. (data wpływu: 28 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 sierpnia 2016 r. (data wpływu: 16 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze zwolnieniem z długu w formie darowizny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze zwolnieniem z długu w formie darowizny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która posiada polską rezydencję podatkową i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca nie prowadzi jednoosobowej działalności gospodarczej, posiada inne źródła dochodu na terytorium Polski, gdzie przebywa większość dni w roku kalendarzowym. Wobec Wnioskodawcy nie toczy się żadne postępowanie egzekucyjne w administracji a na podatniku nie ciążą zaległości podatkowe. Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT czynnym.

W przyszłości Wnioskodawca zamierza nabyć odpłatnie prawo w postaci wierzytelności od spółki ustanowionej wedle prawa obcego, posiadającej siedzibę w kraju spoza Unii Europejskiej. Umowa cesji wierzytelności zostanie zawarta poza granicami Polski, w innym kraju członkowskim. Prawdopodobnie fizycznie umowę w imieniu Wnioskodawcy zawrze specjalnie ustanowiony do tej czynności pełnomocnik, który złoży swój podpis na umowie, w miejscu oznaczonym poza Polską i krajem siedziby cesjonariusza i Cedenta. Za przeniesienie wierzytelności w drodze cesji, cesjonariusz zapłaci Cedentowi umówioną między stronami kwotę pieniędzy. Dopuszczalna jest także możliwość, że nabycie całej wierzytelności nastąpi poprzez dokonanie kilku umów cesji, które łącznie będą opiewały na wartość wierzytelności posiadanej przez spółkę dokonującą cesji. Cedentem będzie spółka posiadająca zarząd, siedzibę oraz centrum interesów gospodarczych w kraju trzecim. Spółka ta nie posiada oddziału w Polsce lub jakiegokolwiek przedstawicielstwa, nie działa za pośrednictwem zakładu podatkowego (w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania) w Polsce. Wierzytelność będzie dotyczyła wymagalnego nieprzedawnionego zobowiązania pieniężnego ciążącego na polskim rezydencie (osobie fizycznej) związanego z zaciągniętą przez tego rezydenta pożyczką od Cedenta. Strony dopuszczają zawarcie kilku umów pożyczki na łączną kwotę wierzytelności, która potem będzie przedmiotem cesji (w tekście będą odniesienia do umowy pożyczki, którą także należy rozumieć jako kilka takich umów na łączną kwotę wartości cesji). Pożyczka została zrealizowana na zagraniczny rachunek bankowy dłużnika. Zwrot pożyczki ma nastąpić w formie bezgotówkowej na rachunek bankowy w kraju siedziby spółki pożyczającej (kraj trzeci spoza Unii Europejskiej). Po dokonaniu cesji, właściwym do zwrotu należności będzie rachunek bankowy za granicą Cesjonariusza, który po dacie umowy posiadać będzie rachunek bankowy w kraju, w którym Cedent posiada siedzibę (poprzedni wierzyciel).

Nabycie wierzytelności przez Cesjonariusza nastąpi w drodze umowy pisemnej, której treść przypominać będzie umowę cesji uregulowaną w art. 509-518 polskiego Kodeksu cywilnego. Przejście wierzytelności na Wnioskodawcę nie będzie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym zakresie, wierzytelność wejdzie do majątku osobistego Wnioskodawcy. Skutkiem przejścia prawa do wierzytelności z Cedenta na Cesjonariusza jest roszczenie o zwrot pożyczki od polskiego dłużnika. Umowa cesji będzie zawierała postanowienie, wedle którego dłużnik wypełnia swoje zobowiązanie poprzez zwrot kwoty pożyczki na zagraniczny rachunek bankowy Cesjonariusza (prowadzony przez bank, który siedzibę i odpowiedni oddział ma zagranicą). Ponieważ wierzytelność ta nie jest nabywana pod warunkiem lub z jakimkolwiek zastrzeżeniem, oznacza to, że Cesjonariusz może także zwolnić dłużnika z długu jeśli taka będzie wola nowego wierzyciela (Wnioskodawcy).

Dłużnik ma obowiązek spłaty zobowiązania pieniężnego w formie bezgotówkowej na rachunek bankowy wierzyciela w kraju trzecim (spoza UE). Nie ma możliwości wykonania świadczenia w Polsce, np. poprzez wręczenie gotówki Cesjonariuszowi (polskiemu rezydentowi) lub przez realizacje przelewu bankowego na konto w polskim oddziale banku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy interpretować w ten sposób, że niezbędną przesłanką aby organ podatkowy określił dochód (z tytułu darowizny w zakresie zwolnienia syna z długu) Wnioskodawcy w drodze oszacowania, jest fakt dokonania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?
2. Czy darowizna w postaci zwolnienia z długu (opisana we wniosku) stanowi transakcję, o której mowa w art. 25a ustawy o PIT i gdy wartość darowizny przekracza 25a ust. 2 tej ustawy, czy Wnioskodawca ma obowiązek sporządzenia dokumentacji transakcji z podmiotami powiązanymi (art. 25a ust. 1 ww. ustawy)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 1 – odpowiadając na tak sformułowanie pytanie, należy w pierwszej kolejności odnieść się do literalnego brzmienia przepisów dotyczących oszacowania dochodu zawartych w ustawie z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361) zwana dalej ustawa o PIT.

Wedle art. 25 ust. 1 Ustawy o PIT, jeżeli:

1. podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej podmiotem krajowym, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym za granicą lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę (zarząd) za granicą, zwana dalej podmiotem zagranicznym, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów

– i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały – dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Zgodnie z art. 25 ust. 4 Ustawy o PIT przepisy ust. l-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów.
   
   

Przepisy ust. 4 stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach. Zamierzeniem ustawodawcy przy konstrukcji art. 25 ustawy o PIT jest przywrócenie wartości rzeczywistego dochodu jaki powstałby gdyby strony transakcji nie zaniżyły wartości rynkowej tej transakcji. Oznacza to, że sama transakcja ma wymiar gospodarczy, handlowy zaś przyczyna zaniżenia może mieć podłoże rodzinne, wynikać z powiązań kapitałowych. Nie ma potrzeby badać przyczynę gdy podstawowe kryterium, tj. transakcja w ramach prowadzonej działalności gospodarczej me wystąpi. Zdaniem Wnioskodawcy skoro czynność darowania w postaci zwolnienia z długu dokonywana jest w ramach rozliczeń prywatnych (poza działalności gospodarczą) to nie ma możliwości aby zastosować tryb opisywany w art. 25 ustawy o PIT. Finalnie, zdaniem Wnioskodawcy art. 25 ustawy o PIT, należy interpretować w ten sposób, że niezbędną przesłanką aby organ podatkowy miał podstawy zastosować tryb oszacowania rzeczywistego dochodu oraz podatku, tak jakby system powiązań w ramach czynności nie występował jest to aby Wnioskodawca dokonał zwolnienia z długu syna w ramach prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej). Skoro Wnioskodawca dokona przysporzenia na rzecz syna (członka najbliższej rodziny) polegającego na darowaniu w postaci zwolnienia z długu syna, mając na względzie, że wierzytelność znajduje się w majątku osobistym Wnioskodawcy, to stosowanie do opisanego stanu faktycznego art. 25 ustawy o PIT nie ma żadnych podstaw, i powinno być wyłączone. Takie stanowisko znajduje uznanie także w opinii przedstawicieli doktryny prawa podatkowego, wedle których metody oszacowania określone w ww. ustawy o PIT przypisane są do transakcji pomiędzy przedsiębiorcami – tak A. Bartosiewicz, PIT. Komentarz, Lex 2015; M. Jamroży, Spółka osobowa prawa handlowego. Aspekty prawno-podatkowe, optymalizacja podatkowa. Warszawa 2012. Warto mieć na uwadze, aktualną tezę Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 maja 1997 r.. I SA/Po 1485/96 w treści: organy podatkowe, stosując rozwiązanie przewidziane w art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny gnieć zawsze na względzie to, iż sianowi ono wyjątek od zasady; powinny zatem stosować te przepisy z ostrożnością, a postanowienia ustawy nie mogą być też w żadnym razie interpretowane rozszerzająco.

Skoro zatem mogłyby wystąpić wątpliwości należy je rozstrzygać na korzyść podatnika – vide art. 2a Ordynacji podatkowej, tj. na okoliczność, że art. 25 ustawy o PIT stosuje się jedynie do powiązań pomiędzy podmiotami dokonującymi transakcje o charakterze gospodarczym, handlowym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W opinii Wnioskodawcy nie ma możliwości – biorąc pod uwagę powyższy wywód – stosować art. 25 ustawy o PIT w stosunku do opisanej w stanie faktycznym czynności w przedmiocie darowizny polegającej na zwolnieniu z wymagalnego długu syna Wnioskodawcy. Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy potwierdzono m.in. w podobnej sprawie – Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 4 sierpnia 2015 r., IPPB4/451 l-767/15-2/MP.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 2.

Celem dokumentacji określonej w art. 25a ustawy PIT jest przedstawienie sposobu ustalenia wartości rynkowej transakcji dokonywanych pomiędzy podmiotami, których stopień wzajemnego powiązania mógłby wpływać na sposób i charakter określenia wartości transakcji co finalnie prowadziłoby do zmniejszenia podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 25a ustawy o PIT: podatnicy dokonujący transakcji, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami – w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4 – lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, jeżeli jedną ze stron takiej umowy jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji, obejmującej:

1. określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji (uwzględniając użyte aktywa i podejmowane ryzyko);
2. określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty;
3. metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji:
4. określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach – w przypadku gdy na wartość transakcji miała wpływ strategia przyjęta przez podmiot;
5. wskazanie innych czynników – w przypadku gdy w celu określenia wartości przedmiotu transakcji przez podmioty uczestniczące w transakcji uwzględnione zostały te inne czynniki, a w przypadku zawarcia umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze – w szczególności przyjętych w umowie zasad dotyczących praw wspólników (stron umowy) do udziału w zysku oraz uczestnictwa w stratach;
6. określenie oczekiwanych przez podmiot obowiązany do sporządzenia dokumentacji korzyści związanych z uzyskaniem świadczeń – w przypadku umów dotyczących świadczeń (w tym usług) o charakterze niematerialnym.
   
   

2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

1. 30.000 euro - w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo
2. 50.000 euro - w pozostałych przypadkach.
   
   

W odniesieniu do pytania na 2 istotny jest ust. 5 art. 25 ustawy o PIT, który stanowi, że ust. 1-3a stosuje się także do powiązań rodzinnych. Niezależnie od tego czy syn Wnioskodawcy posiada polską rezydencję podatkową (a tym wypadku tak jest) mieści się w obrębie osoby pozostającej z podatnikiem w ramach powiązań rodzinnych. Gdyby zatem wartość transakcji odbiegała od wartości rynkowej to należałoby stosować odpowiednio zasadę ustalenia dochodów danego podatnika oraz należnego podatku bez uwzględnienia warunków wynikających z powiązań rodzinnych. Następnie stosuje się wtedy art. 25 ust 2 ustawy o PIT, tj. metody – porównywalnej ceny niekontrolowanej, ceny odsprzedaży, rozsądnej marży (koszt plus). Jeżeli nie jest możliwe zastosowanie wspomnianych metod, stosuję się metodę zysku transakcyjnego. Należy mieć na względzie, że podatnik w stanie faktycznym opisanym we wniosku podlegałby pod przepisy określające obowiązek sporządzenia dokumentacji z art. 25a ustawy o PIT, jeśli darowizna w postaci zwolnienia z długu spełniała by kryterium, umożliwiające uznanie ją jako transakcji. Analizując to zagadnienie należy odnieść się do definicji transakcji. Nie ma bowiem aktualnie definicji jurydycznej pojęcia transakcja na gruncie przepisów prawa podatkowego.

Wedle ogólnie przyjętych metod stosowanych wykładni przepisów tej dziedziny prawa, należy odnosić się do wykładni językowej a gdy to nie przyniesie satysfakcjonujących skutków należy stosować wykładnia systemową, celowościową i logiczną.v

Zdaniem Strony Wnioskującej transakcja to operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług. Takie rozumienie wynika także z ogólnie dostępnych słowników języka polskiego – PWN (źródło: http://sjp.pwn.pl/) i Edupedia Słownik on-line (źródło: http://www.edupedia.pl/result). Wedle słownika Wie1ki Słownik Języka Polskiego transakcja to czynność lub zespół czynności prowadzący lub mający doprowadzić do kupna albo sprzedaży jakichś towarów (źródło: http://www.wsjp.pl/) – podobnie Wikisłownik (źródło: https://pl.wiktionary.org). Wedle słownika onet.pl (źródło: http://portalwiedzy.onet.pl/) to porozumienie handlowe lub bankowe. W przypadku transakcji wymienia się synonimy takie jakie handel, wymiana handlowa, sprzedaż, obrót, biznes – źródło: https://dobryslownik.pl; http://synonim.net/synonim/transakcja. Odnosząc się do wskazanych definicji słownikowych można wyciągnąć wniosek, że transakcja to czynność związana z handlem, w ramach działalności gospodarczej i przy założeniu, że celem transakcji jest zysk (zarobek). Nie każda czynność alokacji kapitału ma wymiar transakcji – musi być także określony ekwiwalent z drugiej strony na rzecz, której dokonywane jest przysporzenie. Zdaniem Wnioskodawcy należy także odnieść się do potocznego, kolokwialnego znaczenia transakcja oznaczającego najczęściej pomiędzy podmiotami niepowiązanymi dokonanie rozporządzenia majątkiem obu stron w formie zobowiązania wzajemnego. Dokonać z kimś transakcji rozumie się w potocznym ujęciu jako czynność sprzedaży, zamiany, lub innej formy przeniesienia własności rzeczy w zamian za ekwiwalent. Warto zwrócić uwagę, że potocznie nikt nie używa się sformułowania transakcja w odniesieniu do alokacji środków pieniężnych pomiędzy członkami rodziny.

Warto mieć na względzie, że teza jakoby art. 25 i 25a ustawy o PIT miały odniesienie tylko w czynnościach dokonywanych pomiędzy przedsiębiorcami jest uzasadniona biorąc pod uwagę dokument OECD Wytyczne w sprawie cen transferowych w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz administracji podatkowych (Dom Wydawniczy ABC, 2004, oryg. Transfer Pricing Guidelines for Multinational Enterprises and Tax Administrations). W punkcie 8 wstępu do wytycznych wprost jest zdanie: Następujące zasady dotyczące opodatkowania przedsiębiorstw międzynarodowych (MNE) zostały inkorporowane w Modelu Konwencji Podatkowej OECD w zakresie podatków od dochodu i majątku, które stanowią podstawę dla rozległej sieci dwustronnych traktatów podatkowych zawartych między państwami członkowskimi OECD oraz państwami niebędącymi członkami tej organizacji. Zdaniem Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe twierdzenie organu podatkowego: Wszystkie regulacje OECD, o które oparte są polskie przepisy podatkowe w zakresie cen transferowych wskazują na to, że przepisy w zakresie tzw. cen transferowych stosuje się jedynie do przedsiębiorstw powiązanych (ang. associaled enlerprises), czyli podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, a nie do wszystkich czynności prawnych lub faktycznych między podmiotami powiązanymi. W szczególności art. 25a nie stosuje się do czynności prawnych pozostających poza zakresem działalności gospodarczej, takich jak np. sprawowanie funkcji zarządzie spółki za wynagrodzeniem (wykonywane poza działalnością gospodarczą, czyli jako działalność wykonywana osobiście), świadczenie usług za wynagrodzeniem w stosunku pracy, darowizna wspólnika na rzecz spółki, itp. – tak Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (ILPB2/415-815/11-3/TR z 4 listopada 2011 r.).

Mając na uwadze powyżej przedstawioną wykładnię operatywną przepisów o dokumentacji dotyczącej cen transferowych – art. 25 i 25a ustawy o PIT ma zastosowanie tylko do przedsiębiorców, wyłączyć należy te regulacje pomiędzy podatnikami, osobami fizycznymi dokonującymi zdarzeń prawnych w ramach powiązań rodzinnych.

Dokonując odniesienia do wykładni operatywnej przepisu art. 25 i 25a ustawy o PIT, można zacytować stwierdzenie organu podatkowego z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 czerwca 2013 r., nr IPPB2/415-327/13-4/AK: Sformułowania transakcja nie należy rozumieć jako każdą czynność prawną lub faktyczną, a tylko taką, która dokonywana jest między przedsiębiorcami, ma charakter handlowy, gospodarczy (przymiotnik handlowy oznacza zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego coś w ramach handlu, czyli działalności polegającej na kupnie, sprzedaży lub wymianie towarów i usług). Z powyższej wykładni językowej jasno wynika, że przepisy art. 25a Ustawy o PIT stosuje się wyłącznie do czynności prawnych lub faktycznych, które odbywają się między przedsiębiorcami powiązanymi i mają charakter operacji w ramach ich działalności gospodarczej, handlowych, a nie do wszystkich stosunków prawnych lub faktycznych pomiędzy spółką a udziałowcem, czy też pomiędzy przedsiębiorcami powiązanymi. Innymi słowy dwoje przedsiębiorców powiązanych może zawrzeć umowę w sferze prywatnej, poza działalnością gospodarczą (np. umowę darowizny, pożyczki), która nie będzie podlegać regulacjom z zakresu cen transferowych, w tym obowiązkowi dokumentacyjnemu, o którym mowa w art. 25a Ustawy o PIT.

Takie stanowisko nie jest odosobnione i zostało zaprezentowane także w interpretacjach indywidualnych:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, ILPB3/423-637/08-2/HS z 24 grudnia 2008 r.,
• Naczelnika Drugiego US w Warszawie 1472/ROP1/423-301/06/DP z 11 grudnia 2006 r.,
• I l.l2.2006r., a także (numer ILPB2/415-704/ll6/WM i ILPB2/411 5- 694/1 l-6/JK).
  
  

Konkludując, zdaniem wnioskodawcy, art. 25a ustawy o PIT nie będzie miał zastosowania do zdarzeń przyszłych, opisanych we wniosku a wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzeniu dokumentacji, o której mowa w ww. artykule, niezależnie od tego jaka wartość darowizny zostanie ustalona przez strony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowisk Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.