Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-596/16-4/KS
z 8 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. 2015, poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2016 r. (data wpływu 6 czerwca 2016 r.) uzupełnionego pismem z dnia 26 lipca 2016 r. data wpływu 28 lipca 2016 r. w odpowiedzi na wezwanie z dnia 20 lipca 2016 r. nr IPPB1/4511-596/16-2/KS o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z darowizną prawa do znaku towarowego na rzecz spółki komandytowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z darowizną prawa ochronnego do znaku towarowego na rzecz spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą obejmującą m.in.: działalność transportową, spedycyjną, logistyczną oraz deweloperską. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca wykorzystuje znak towarowy. Wnioskodawca zamierza dokonać rejestracji znaku towarowego w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (dalej: „EUIPO”). Po dokonaniu rejestracji Znaku, Wnioskodawca, zamierza przekazać przedmiotowy znak towarowy wraz z otrzymanym prawem ochronnym (dalej łącznie: „Znak towarowy” lub „Znak”) w formie darowizny spółce komandytowej (dalej: „Spółka"), w której będzie wspólnikiem.

Prawo ochronne na Znak towarowy nie zostało do chwili obecnej ujęte jako wartość materialna i prawna dla celów podatkowych, bowiem zgodnie z art. 22b ust. 1 ustawy o pdof takiemu ujęciu podlegają jedynie wartości niematerialne i prawne nabyte, a nie wytworzone we własnym zakresie. Znak towarowy będzie używany w spółce komandytowej na cele prowadzonej działalności gospodarczej w ramach tej spółki.

Przeniesienie Znaku towarowego na rzecz Spółki umożliwi Wnioskodawcy zwiększenie efektywności zarządzania znakiem towarowym, Spółka będzie bowiem efektywnie zarządzać przedmiotowym Znakiem towarowym (w tym przykładowo może udzielać prawa do użytkowania znaku na podstawie odrębnych umów). Taka czynność umożliwi zatem szersze wykorzystanie znaku, doskonalszą ochronę ekonomiczną oraz skuteczniejszą promocję Znaku, co będzie korzystne dla Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wobec Wnioskodawcy powstanie jakikolwiek przychód podatkowy w związku z dokonaniem darowizny wartości niematerialnej i prawnej w postaci Znaku towarowego na rzecz Spółki, w której jest wspólnikiem?
2. Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych od nabytych przez Spółkę praw do Znaku towarowego, stosownie do jego udziału w zysku Spółki?
3. W jaki sposób należy ustalić wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci Znaku towarowego nabytego w drodze umowy darowizny przez Spółkę?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wartość darowizny będzie przychodem (w stosunku do posiadanych udziałów w Spółce) jedynie tych wspólników, którym nie przysługiwało prawo do Znaku towarowego, a nie będzie przychodem wspólnika (Wnioskodawcy), który przekazał na podstawie umowy darowizny Znak towarowy Spółce.

Dochody spółek osobowych (za wyjątkiem spółki komandytowo-akcyjnej) nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania, a podatnikami w zakresie uzyskiwanych przez nie dochodów są wspólnicy.

Art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 1991 r., Nr 80, poz. 350, z póz. zm., dalej jako ustawa o pdof) stanowi, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W przypadku, gdy wspólnikami spółki osobowej są zarówno osoby fizyczne jak i prawne, przychody, koszty i dochód ustala się z zastosowaniem odpowiednich ustaw o podatkach dochodowych, w przypadku osób fizycznych w oparciu o przepisy ustawy o pdof, a w przypadku osób prawnych w oparciu o przepisy ustawy o pdop.

Ze względu na fakt, iż pojęcie "darowizny" nie zostało zdefiniowane na gruncie prawa podatkowego, o tym, czym jest darowizna rozstrzygać będą przepisy prawa cywilnego.

W myśl art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93, z późn. zm., dalej ustawa kc), darowizna jest umową jednostronnie zobowiązującą, której treść zarówno: zobowiązuje darczyńcę do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym (causa donandi) na rzecz drugiej strony - obdarowanego, tj. do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i wymaga oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Istotą darowizny jako czynności nieodpłatnej jest brak po stronie darczyńcy ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego (KC. Komentarz. T. II red. Pietrzykowski 2015 wyd. 8 Safjan). Umowa darowizny przejawia się więc przesunięciem majątkowym konkretnych aktywów, jak i innymi dyspozycjami darczyńcy, których skutkiem jest zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów w majątku obdarowanego.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o pdof do przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej należy zaliczyć wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Aby zatem nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód do opodatkowania - musi być otrzymane przez podatnika. Nie można jednak otrzymać świadczenia od samego siebie.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca przenosi na Spółkę na podstawie umowy darowizny Znak towarowy. W związku z powyższym powstanie przychód z nieodpłatnych świadczeń, ale jedynie u wspólników, którzy otrzymają świadczenie. W przypadku Wnioskodawcy, który przekaże w formie darowizny Znak towarowy, przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń nie powstanie.

Stanowisko powyższe potwierdzają organy podatkowe. Przykładowo:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB1/415-977/09-6/IM;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB1/415-917/09-6/IM;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB1/415-895/13-4/AA.
  
  

Ad. 2

Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych od nabytych przez Spółkę praw do Znaku towarowego, stosownie do jego udziału w zysku.

W świetle prawa podatkowego, podmiot obdarowany, w tym przypadku Spółka, jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od darowanych jej składników majątkowych. Odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę mogą zostać kwalifikowane, jako koszty uzyskania przychodów na poziomie jej wspólników jeśli spełnione zostaną przesłanki umożliwiające dokonywanie amortyzacji, o których mowa w art. 22a-22o ustawy o pdof, z uwzględnieniem jej art. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o pdof, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 8 cyt. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Treść art. 22b ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
   
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
   
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
   
5. licencje,
   
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
   
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika zatem z art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o pdof, do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji możemy zaliczyć prawa własności przemysłowej (tj. wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe i prawa ochronne na te znaki, oznaczenia geograficzne, topografie układów scalonych), o ile zostały przez podatnika nabyte, są zdatne do gospodarczego wykorzystania, ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok i są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca przewiduje zatem dwa sposoby wejścia w posiadanie przez podatnika składników majątkowych podlegających amortyzacji - wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 22a-22b ustawy o pdof). Nabycie prawa własności składnika majątku może nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości.

Przeniesienie własności w drodze darowizny należy uznać za „nabycie”, w rozumieniu art. 22b ust. 1 ustawy o pdof, przez i podmiot obdarowany.

Podkreślić należy również, iż przepisy prawa podatkowego nie dają podstaw do amortyzowania znaków towarowych.

Amortyzacji podatkowej podlegają nabyte przez podatnika prawa ochronne do znaków towarowych na zasadach wynikających z przepisów ustawy - Prawo własności przemysłowej.

Jednocześnie zważyć należy na fakt, iż w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ustawy o pdof, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca - osoba fizyczna, prowadząca działalność gospodarczą zamierza przekazać w formie darowizny Spółce, w której jest wspólnikiem zarejestrowany Znak towarowy.

Przekazany do Spółki w formie darowizny Znak towarowy będzie posiadać prawa potwierdzone przez EUIPO i w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o pdof będzie stanowić wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji. Ze względu na fakt, iż przekazanie Znaku towarowego nastąpi w formie darowizny, nie będą miały zastosowania w stosunku do Wnioskodawcy (u którego z tytułu darowizny Znaku towarowego nie powstanie przychód) negatywne przesłanki zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych nabytych nieodpłatnie zawarte w art. 23 ust. 1 pkt 45a ustawy o pdof.

Wnioskodawca może zatem dokonać pomimo, iż po jego stronie nie powstaje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych od nabytych przez Spółkę praw do Znaku towarowego.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci praw do Znaku towarowego, nabytego w drodze umowy darowizny, należy ustalić wedle wartości rynkowej i od takiej wartości wspólnicy (w tym Wnioskodawca) Spółki będą ustalali odpisy amortyzacyjne, stanowiące koszt podatkowy u wspólników, stosownie do posiadanych udziałów w Spółce.

Podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ustawy o pdof.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Stanowisko powyższe potwierdzają organy podatkowe. Przykładowo:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB1/415-1020/11-2/EC.
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPBI/1/415-454/14/JS
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr 1BPBI/1/415-453/14/JS
  
  

Mając powyższe rozważania na uwadze należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie wartość darowanego przez Wnioskodawcę Znaku towarowego stanowić będzie część składową przychodu po stronie wspólników spółki osobowej, z wyłączeniem jego samego.

Kosztem uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy oraz dla pozostałych wspólników Spółki będą odpisy amortyzacyjne ustalone w oparciu o udział wspólników w zysku Spółki, obliczone od wartości początkowej przekazanego w drodze darowizny Znaku towarowego, którą stanowić będzie wartość rynkowa z dnia nabycia lub wartość wskazana w umowie Spółki.

Stanowisko powyższe potwierdzają organy podatkowe. Przykładowo:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB1/415-946/12-3/AA,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB1/415-231/14-2/AA,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB1/415-231/14-3/AA,
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zastrzec jednocześnie należy, że tut. Organ podatkowy dokonał oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie objętym treścią zadanych pytań podatkowych dotyczących tylko Wnioskodawcy.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników spółki osobowej.

Krańcowo należy podkreślić, że powoływane przez interpretacje indywidualne wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe przywołane rozstrzygnięcia organów podatkowych nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie. Powołane w treści wniosku interpretacje indywidualne nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Wskazane rozstrzygnięcie zapadło bowiem w innej sprawie i nie ma mocy wiążącej w omawianym przypadku.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 10 maja 2016 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ,ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.