Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.546.2016.2.MM
z 1 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2016 r. (data wpływu 9 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 sierpnia 2016 r. (data wpływu 18 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 8 sierpnia 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.546.2016.1.MM, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 8 sierpnia 2016 r. (data doręczenia 11 sierpnia 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 17 sierpnia 2016 r. (data wpływu 18 sierpnia 2016 r.), nadanym w dniu 17 sierpnia 2016 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest jednostką naukową, mogącą ubiegać się o przyznanie środków finansowych przeznaczonych na finansowanie zagranicznych pobytów naukowcom z programu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego pod nazwą „Mobilność Plus”.

Program „Mobilność Plus” ustanowiony został Komunikatem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. Celem programu jest umożliwienie uczestnikom udziału w badaniach naukowych, prowadzonych w renomowanych zagranicznych ośrodkach naukowych, pod opieką wybitnych naukowców o międzynarodowym autorytecie w danej dziedzinie nauki. Program ma pomóc uczestnikom w dalszym rozwoju kariery naukowej, poprzez zdobycie doświadczenia i wiedzy, dzięki udziałowi w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych, realizowanych przy wykorzystaniu aparatury i metod niedostępnych w kraju.

W programie może brać udział uczestnik studiów doktoranckich oraz młody naukowiec zatrudniony w jednostce naukowej na podstawie umowy o pracę lub mianowania, będący:

1. pracownikiem naukowym lub naukowo-dydaktycznym w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym lub
2. pracownikiem naukowym w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk lub
3. pracownikiem naukowym lub badawczo-technicznym w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych.
   
   

Program zapewnia finansowanie pobytu uczestnika w jednostce naukowej posiadającej siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącej w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe oraz podróży między miejscem zamieszkania a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek. W ramach programu jest możliwe finansowanie pobytu w zagranicznym ośrodku oraz podróży między miejscem zamieszkania a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek, małżonka uczestnika programu oraz jego niepełnoletnie dzieci. Wsparcie przyznawane jest w kwotach ryczałtowych.

Udział w programie jest finansowany ze środków finansowych na naukę, wyodrębnionych z części budżetu państwa na finansowanie programów i przedsięwzięć określanych przez ministra właściwego do spraw nauki. Środki finansowe w ramach programu są przyznawane jednostce naukowej, na podstawie decyzji Ministra, z przeznaczeniem dla uczestnika programu. Są one przekazywane jednostce naukowej zatrudniającej uczestnika programu na podstawie umowy o finansowanie uczestnictwa w programie, określającej warunki realizacji, finansowania i rozliczania uczestnictwa. Środki finansowe, jednostka naukowa przekazuje uczestnikowi programu na podstawie umowy zawartej między tą jednostką naukową, a uczestnikiem programu. Środki finansowe w ramach programu są przyznawane jednostkom naukowym w drodze konkursu ogłaszanego przez Ministra.

W drodze konkursu ogłoszonego w dniu 11 lutego 2015 r., na podstawie decyzji Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 6 października 2015 r., Nr ….. (zmienionej decyzją z dnia 15 grudnia 2015 r., Nr …..), Wnioskodawca (jednostka naukowa, pracodawca) wystąpił do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z wnioskiem o przyznanie środków finansowych w ramach programu pracownikowi – Panu …. (dalej: Pracownik). Warunkiem koniecznym był łączący Pracownika z Wnioskodawcą stosunek pracy - jest on zatrudniony na podstawie umowy o pracę, na stanowisku adiunkta w Katedrze Metod i Technik Badań Społecznych …... Na podstawie ww. decyzji, Wnioskodawca otrzymał środki finansowe w łącznej kwocie 429 600,00 zł, przeznaczone na finansowanie w latach 2016-2018 uczestnictwa Pracownika w IV edycji programu „Mobilność Plus”. Na podstawie tej decyzji została zawarta umowa w dniu 23 grudnia 2015 r., pomiędzy Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego, a Wnioskodawcą, a następnie w celu realizowania tej umowy Wnioskodawca zawarł w dniu 20 stycznia 2016 r. odrębną umowę, na podstawie której Wnioskodawca, jako pracodawca, skieruje Pracownika na wyjazd długoterminowy (w terminie od dnia 1 października 2016 r. do dnia 30 września 2018 r.), tj. 24 miesiące, do ….. w Holandii. Na czas realizacji projektu, Pracownik otrzyma urlop na zasadach przyjętych u Wnioskodawcy.

Zgodnie z ww. umowami, Pracownik otrzyma od Wnioskodawcy, przekazane Mu na ten cel przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, środki w wysokości:

1. 56 700,00 zł w 2016 r., w tym na koszty pobytu 50 700,00 i na koszty podróży 6 000,00 zł,
2. 214 800,00 zł w 2017 r., w tym na koszty pobytu 202 800,00 zł i na koszty podróży 12 000,00 zł,
3. 158 100,00 zł w 2018 r., w tym na koszty pobytu 152 100,00 i na koszty podróży 6 000,00 zł.
   
   

W piśmie z dnia 17 sierpnia 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że środki finansowe w kwocie ogółem - 429 600,00 zł, przeznaczone na finansowanie w latach 2015-2017 udziału Pracownika Wnioskodawcy w Programie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego - „Mobilność Plus – IV edycja programu” - przyznane zostały na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2014 r., poz. 1620, z późn. zm.) oraz art. 155 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267, z późn. zm.).

Wnioskodawca nie wypłacił jeszcze Pracownikowi żadnych środków finansowych. Wnioskodawca, na podstawie rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 12 października 2006 r. w sprawie warunków kierowania osób za granicę w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych oraz szczególnych uprawnień tych osób (Dz. U. z 2006 r., Nr 190, poz. 1405), skieruje Pracownika w celu prowadzenia badań naukowych do ….. (Holandia). Pracownikowi zostanie udzielony urlop szkoleniowy płatny (ewentualnie kolejne miesiące tylko za zgodą Dziekana) oraz w miesiącach kolejnych – urlop bezpłatny. Okres udzielonego urlopu szkoleniowego lub bezpłatnego, otrzymanego w celu podniesienia kwalifikacji zawodowych, nie zawiesza biegu terminu zatrudnienia na stanowisku asystenta i adiunkta (określonego w § 103 Statutu Uniwersytetu ….z dnia 26 czerwca 2006 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, od wypłacanych Pracownikowi środków przyznanych w ramach programu „Mobilność Plus”, Wnioskodawca jest zobowiązany, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, potrącać i odprowadzać do Urzędu Skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, środki przekazane przez Niego Pracownikowi, w ramach programu „Mobilność Plus”, powinny zostać zakwalifikowane do przychodów ze stosunku pracy. Pracownik jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę (art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zgodnie zaś z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Źródłem finansowania przychodów wskazanych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą być środki, które pracodawca otrzymuje z innego źródła, np. z dotacji, innych form dofinansowania, od podmiotów wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 46a ww. ustawy (w tym od organizacji międzynarodowych, czy właściwego ministra). Zgodnie z komunikatem z dnia 26 kwietnia 2012 r. o ustanowieniu programu „Mobilność Plus”, o przyznanie środków finansowych w ramach programu, mogą ubiegać się jednostki naukowe, określone w art. 2 ust. 9 pkt a) - e) ustawy o zasadach finansowania nauki, zatrudniające uczestników – w tym jednostka naukową, którą jest Wnioskodawca.

W ocenie Wnioskodawcy, przychód uzyskany przez Pracownika w ramach programu „Mobilność Plus”, powinien zostać zakwalifikowany do przychodów ze stosunku pracy, do którego można zastosować zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego. Nie ulega wątpliwości, że celem programu „Mobilność Plus” jest podnoszenie przez jego uczestników kwalifikacji zawodowych i zapewnienie im możliwości uczestnictwa w badaniach naukowych, prowadzonych w renomowanych zagranicznych ośrodkach naukowych, pod opieką wybitnych naukowców o międzynarodowym autorytecie w danej dziedzinie nauki. Program ma na celu pomoc w dalszym rozwoju kariery naukowej, poprzez zdobycie doświadczenia i wiedzy, dzięki udziałowi w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych realizowanych przy wykorzystaniu aparatury i metod niedostępnych w kraju. W tym właśnie celu, Wnioskodawca skierował Pracownika do uczestnictwa w programie.

Mając na uwadze powyższe, w świetle przedstawionych wyżej przepisów, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychód uzyskany przez uczestnika (Pracownika) w ramach programu „Mobilność Plus”, będzie przychodem ze stosunku pracy (odpowiadającym definicji tego przychodu, zawartej w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), do którego można zastosować przedmiotowe zwolnienie – art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy, a tym samym od wypłaconych Pracownikowi środków przyznanych w ramach programu „Mobilność Plus”, Wnioskodawca nie powinien, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, potrącać i odprowadzać zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych do Urzędu Skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, źródłem przychodów są „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie „w szczególności” świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, a zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest jednostką naukową, mogącą ubiegać się o przyznanie środków finansowych przeznaczonych na finansowanie zagranicznych pobytów naukowcom z programu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego pod nazwą „Mobilność Plus”. Celem programu jest umożliwienie uczestnikom udziału w badaniach naukowych, prowadzonych w renomowanych zagranicznych ośrodkach naukowych, pod opieką wybitnych naukowców o międzynarodowym autorytecie, w danej dziedzinie nauki. Udział w programie jest finansowany ze środków finansowych na naukę, wyodrębnionych z części budżetu państwa na finansowanie programów i przedsięwzięć określanych przez ministra właściwego do spraw nauki. Środki finansowe w ramach programu są przyznawane jednostce naukowej, na podstawie decyzji Ministra, z przeznaczeniem dla uczestnika programu. Są one przekazywane jednostce naukowej zatrudniającej uczestnika programu na podstawie umowy o finansowanie uczestnictwa w programie, określającej warunki realizacji, finansowania i rozliczania uczestnictwa. Środki finansowe, jednostka naukowa przekazuje uczestnikowi programu na podstawie umowy zawartej między tą jednostką naukową, a uczestnikiem programu. Środki finansowe w ramach programu są przyznawane jednostkom naukowym w drodze konkursu ogłaszanego przez Ministra. Wnioskodawca wystąpił do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z wnioskiem o przyznanie środków finansowych w ramach programu Pracownikowi. Warunkiem koniecznym był łączący Pracownika z Wnioskodawcą stosunek pracy - jest on zatrudniony na podstawie umowy o pracę, na stanowisku adiunkta w Katedrze Metod i Technik Badań Społecznych …..Wnioskodawca otrzymał środki finansowe w łącznej kwocie 429 600,00 zł, przeznaczone na finansowanie w latach 2016-2018 uczestnictwa Pracownika w IV edycji programu „Mobilność Plus”. Na podstawie tej decyzji została zawarta umowa w dniu 23 grudnia 2015 r., pomiędzy Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego, a Wnioskodawcą, a następnie w celu realizowania tej umowy Wnioskodawca zawarł w dniu 20 stycznia 2016 r. odrębną umowę, na podstawie której Wnioskodawca, jako pracodawca skieruje Pracownika na wyjazd długoterminowy (w terminie od dnia 1 października 2016 r. do dnia 30 września 2018 r.), tj. 24 miesiące, do ….. w Holandii. Środki finansowe przyznane zostały na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy o zasadach finansowania nauki oraz art. 155 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U z 2014 r., poz. 1620, z późn. zm.), Minister przyznaje środki finansowe na zadania określone w art. 5 pkt 4-7 oraz pkt 9-11 i 13 w drodze decyzji, na podstawie wniosków złożonych przez uprawnione podmioty, po zasięgnięciu opinii właściwego zespołu, o którym mowa w art. 52 ust. 1-3.

Stosownie do art. 26 ust. 1 ww. ustawy, finansowanie programów lub przedsięwzięć ustanawianych przez Ministra obejmuje działania dotyczące realizacji określonych przez Ministra zadań wynikających z polityki naukowej i naukowo – technicznej państwa.

Minister właściwy do spraw nauki w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” ogłasza komunikaty o ustanowieniu programu i przedsięwzięcia, z zastrzeżeniem ust. 3 (art. 26 ust. 2 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 26 ust. 3 cyt. ustawy o zasadach finansowania nauki, Minister właściwy do spraw nauki określi, w drodze rozporządzenia, programy lub przedsięwzięcia, w ramach których będzie udzielana pomoc publiczna, w tym:

1. przeznaczenie pomocy,
2. rodzaje kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą,
3. sposób kumulowania pomocy,
4. maksymalne wielkości pomocy

–z uwzględnieniem celów polityki naukowej, naukowo-technicznej i innowacyjnej państwa.

Środki finansowe przeznaczone na finansowanie programów lub przedsięwzięć, o których mowa w ust. 2 i 3, są przekazywane jednostce naukowej lub innemu uprawnionemu podmiotowi na podstawie umowy (art. 26 ust. 4 ww. ustawy).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Użyte w cytowanym powyżej przepisie sformułowanie „odrębne przepisy” obejmuje cały szereg aktów prawnych, z których wynika prawo pracownika do otrzymania od pracodawcy świadczeń w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych. W niniejszym przypadku do odrębnych przepisów należy zaliczyć ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 2012 r., poz. 572, z późn. zm.).

Warunkiem niezbędnym do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest więc przyznanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, świadczeń na podnoszenie kwalifikacji zawodowych przez pracodawcę.

Środki finansowe są przyznawane jednostce naukowej na podstawie decyzji Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, z przeznaczeniem dla Pracownika Wnioskodawcy. Pracownikowi ww. środki są przekazywane na podstawie odrębnej umowy zawartej między jednostką naukową a pracownikiem, a nie na podstawie umowy o pracę.

Zatem, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że wypłacane przez Niego środki Pracownikowi będą spełniać przesłanki określone w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wyjaśnić należy, że przedmiotowe środki nie będą stanowić środków przyznanych przez pracodawcę zgodnie z odrębnymi przepisami. Jak wskazano powyżej, ustanowienie Programu „Mobilność Plus” oparte zostało na uregulowaniach m.in. ustawy o zasadach finansowania nauki, która ma zastosowanie do Pracownika Wnioskodawcy, jako pracownika naukowego, a nie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym.

W konsekwencji, środki finansowe nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że wypłacone przez Wnioskodawcę świadczenie pieniężne, przeznaczone na pokrycie kosztów pobytu Pracownika w naukowym ośrodku zagranicznym oraz na pokrycie kosztów przejazdu, nie będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem Wnioskodawca jest jedynie pośrednikiem w przekazywaniu tych środków finansowych, przyznanych przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Środki te nie będą zatem wypłacane na podstawie umowy o pracę, ale na podstawie odrębnej umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikiem. Tym samym, przychody z tego tytułu nie będą kwalifikowane do przychodów ze stosunku pracy, lecz będą podlegać opodatkowaniu jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, z tytułu wypłaty ww. środków, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, a Jego obowiązki ograniczą się do wystawienia Pracownikowi informacji PIT-8C, zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.