2016.08.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1-1/4512-1-30/16-2/SJ
z 25 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Stowarzyszenia, przedstawione we wniosku z 27 lipca 2016 r. (data wpływu 28 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnego przekazania infrastruktury technicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnego przekazania infrastruktury technicznej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Stowarzyszenie (S.) jest zarejestrowane zarówno w Rejestrze Stowarzyszeń, jak i w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, a także posiada status organizacji pożytku publicznego (OPP). Stowarzyszenie jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT).

S. prowadzi prace badawczo-rozwojowe – w głównej mierze finansowane lub współfinansowane przez N. (środki publiczne) – kompatybilne z celami statutowymi Stowarzyszenia.

W ramach jednego z projektów badawczo-rozwojowych pt. „A” (o nr …), o akronimie „A”, którego realizacja rozpoczęła się w grudniu 2014 roku i zakończy się w grudniu 2016 roku, powstałe innowacyjna aplikacja o nazwie „B”. Projekt jest realizowany w ramach Konsorcjum składającego się z (…). Zgodnie z umową o wykonanie i współfinansowanie projektu autorskie prawa majątkowe do powstającego rozwiązania „B” zostaną po jego zakończeniu przeniesione na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Ministra (M.). Do czasu ukończenia projektu właścicielami jego efektów są wykonawcy – ww. konsorcjum.

Z uwagi na wkład własny konsorcjum – zgodnie z brzmieniem umowy o wykonanie i finansowanie projektu zawartej z N. – po zakończeniu projektu i przeniesieniu autorskich praw majątkowych do jego efektów na rzecz M., uprawniony (M.) obligatoryjnie udzieli wykonawcom projektu licencji do efektów projektu (w tym „B”).

W ramach projektu „A” S. – realizując zadanie objęte harmonogramem projektu – zakupiło w drodze przetargu nieograniczonego infrastrukturę techniczną o wartości 881.667,32 zł brutto.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług S., jako podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżania kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie dokonywanych czynności podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie natomiast z § 7 ust. 13 umowy o wykonanie i współfinansowanie projektu „A”, zawartej z N., naliczony podatek od towarów i usług (VAT) może być kosztem kwalifikowanym, jeśli zgodnie z odrębnymi przepisami Wykonawcy nie przysługuje prawo do jego zwrotu lub odliczenia oraz jeżeli podatek ten został naliczony w związku z poniesionymi kosztami kwalifikowanymi.

Z załącznika nr I do Katalogu kosztów regulaminu konkursu nr 6/2014 w przedmiocie kosztów niekwalifikowanych podatek od towarów i usług (VAT), który w świetle prawa może być odzyskany nie jest kosztem kwalifikowanym w ramach realizowanego projektu. VAT zatem w przypadku S. nie jest kosztem kwalifikowanym projektu.

Mając na uwadze powyższe S. otrzymało zwrot podatku VAT z Urzędu Skarbowego – kwoty 164.864,62 zł, którą S. wyłożyło z własnych środków na zakup infrastruktury technicznej. Infrastruktura nie jest zaksięgowana jako środki trwałe S.

Zakupiona infrastruktura techniczna – zgodnie z wnioskiem o dofinansowanie i treścią zadań sformułowanych przez wnioskodawców – ma służyć do utworzenia demonstratora technologii, która docelowo powinna funkcjonalnie współpracować z powstającą aplikacją „B”. Warto zaznaczyć, że nie jest możliwe korzystanie z „B” bez wspomnianej infrastruktury technicznej.

S. planuje – jeszcze przed zakończeniem projektu – przekazać odpłatnie w cenie z rabatem wynoszącym 99% zakupioną infrastrukturę techniczną na własność Gestora projektu (podmiot publiczny i wzorcowy użytkownik końcowy systemu „B” w Polsce i w całej UE), ponieważ bez niej Gestor nie będzie miał możliwości korzystania z aplikacji „B” i jej bieżącego testowania. Gestor ze względu na wewnętrzną politykę bezpieczeństwa może korzystać wyłącznie z infrastruktury technicznej będącej własnością Gestora.

Zgodnie z polityką komercjalizacji wyników badań naukowych i prac rozwojowych, realizowanych z inicjatywy Ministra (…), wszelkie efekty powstałe w wyniku projektów, w tym finansowane przez N., powinny być wdrażane w wymiarze gospodarczym. Mając na uwadze powyższe, S. wespół z pozostałymi partnerami konsorcjum planuje rozpocząć komercjalizację aplikacji „B” po zakończeniu realizacji projektu, w więc z początkiem 2017 roku. Komercjalizacja zostanie poprzedzona uzyskaniem licencji do efektów projektu od M.

Merytoryczne uwagi z prowadzonych przez Gestora testów aplikacji „B” z wykorzystaniem przekazanej na ww. warunkach infrastruktury technicznej mają posłużyć do doskonalenia produktu „B” i doprowadzić do jego bardziej efektywnej komercjalizacji po zakończeniu projektu.

Należy również dodać, że rekomendacje Gestora jako podmiotu publicznego i wzorcowego użytkownika końcowego aplikacji „B” będą bardzo istotne dla komercjalizacji produktu w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy przepis art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej jako „ustawa o VAT” – należy interpretować w ten sposób, że odpłatne przekazanie infrastruktury technicznej, zgodnie z przedstawionym powyżej stanem faktycznym, będzie generować obowiązek rozpoznania i naliczenia podatku VAT od tak dokonanej przez Wnioskodawcę czynności prawnej?
W przypadku odpowiedzi TAK na pierwsze pytanie, czy przepis art. 29a ust. 1 i ust. 7 pkt 2 ustawy o VAT należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji odpłatnego przekazania infrastruktury technicznej na własność w cenie z rabatem podstawa opodatkowania podatkiem VAT nie będzie obejmować wartości udzielonego rabatu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ustawa VAT w odniesieniu do stanu faktycznego

Zgodnie z treścią przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Co do zasady przez dostawę towarów – zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy u VAT – należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – „towary” rozumie się jako rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarzą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z. zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Generalna zasada stanowi, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymali lub mają utrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika (art. 29a ust. 1 ustawy o VAT).

Przepis art. 29a ust. 1 w powiązaniu z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT przewiduje, że podstawą opodatkowania jest kwota zapłaty netto. Artykuł 29a ust. 7 ustawy o VAT wymienia trzy kategorie rozliczeń między stronami, które nie mogą zostać ujęte w podstawie opodatkowania.

Zgodnie z tym przepisem podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących kwot: (1) stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty; (2) udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży; (3) otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy o VAT dotyczy sytuacji, gdy opusty i obniżki cen (bez względu na formę) są uwzględniane w momencie sprzedaży, rozumianej zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT jako odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenia usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. W istocie rzeczy jest to oczywista konsekwencja art. 29a ust. 1 – skoro bowiem obniżka jest uwzględniona w momencie sprzedaży, to kwota zapłaty netto, którą dokonujący dostawy lub usługodawca mają otrzymać, będzie stanowiła podstawę opodatkowania – bez wartości udzielonego rabatu.

Co do zasady, rabaty obniżają podstawę opodatkowania. W sytuacji Wnioskodawcy uwzględniony będzie rabat przyznany przed ustaleniem ceny i dokonaniem sprzedaży.

Własne stanowisko w sprawie

Celem działań podejmowanych przez Wnioskodawcę będzie doskonalenie aplikacji „B” w oparciu o uwagi użytkownika otrzymanej infrastruktury technicznej, która jest funkcjonalnie związana z aplikacją i niezbędna do korzystania z niej. Pozwoli to również na zaistnienie tego produktu w praktyce, pozyskanie klientów, a następnie podtrzymanie i ugruntowanie pozycji na rynku. Konsekwencją powyższych działań będzie generowanie przychodu, a w ślad za tym dochodu z działalności gospodarczej. Pomiędzy kontrahentami nie będą występować powiązania wymienione w art. 32 ust. 2-4 ustawy o VAT.

Zaznaczenia wymaga, że podatnik ma prawo swobodnie kształtować swoje interesy tak, by działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym również poprzez stosowanie znacznych upustów cenowych oraz promocji, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Inaczej rzecz ujmując, każdy zastosowany upust winien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku (interpretacja indywidualna Ministra Finansów, organ upoważniony do wydania interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, z 24 stycznia 2011 r. znak IBPP1/443-100/11/EA).

Z powołanych przepisów wynika, że udzielenie rabatu, o ile nie sprzeciwiają się temu inne niż podatkowe przepisy prawa, a ponadto jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczanych towarów lub świadczonych usług, wpływa na zmniejszenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług (interpretacja indywidualna Ministra Finansów, organ upoważniony do wydania interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 kwietnia 2016 r. znak ILPP2/4512-1-67/16-2/JK).

Należy przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania tej czynności. Tak więc każdy zastosowany upust powinien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku (interpretacja indywidualna Ministra Finansów, organ upoważniony do wydania interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 kwietnia 2016 r. znak ILPP2/45l2-1-67/l6-2/JK).

Bieżące uwagi dotyczące funkcjonowania infrastruktury technicznej – przekazanej na własność w cenie z rabatem mają posłużyć udoskonaleniu produktu jakim jest program komputerowy „B”. Jego testowanie, jak również finalne wykorzystywanie bezwzględnie wymaga współdziałania z infrastrukturą techniczną, która zostanie przekazana w cenie z rabatem wzorcowemu użytkownikowi aplikacji „B”. Sama aplikacja „B” zostanie przekazana Gestorowi w formie licencji.

W okresie do zakończenia projektu przez jego wykonawców, a po jego zakończeniu przez M. Zatem jest to czynność, która docelowo ma doprowadzić do wprowadzenia na rynek produktu „B” odpowiadającego potrzebom potencjalnych klientów z wyeliminowaniem ewentualnych błędów jego funkcjonowania. Wysokiej jakości i niezawodny produkt zwiększy niewątpliwie zysk S. w przyszłej komercjalizacji aplikacji „B” w ramach prowadzonej przez Stowarzyszenie działalności gospodarczej. Obejście przepisów prawa i uniknięcie opodatkowania czynności sprzedaży/dostawy towaru zatem nie występuje.

Reasumując powyższe, celem działań marketingowych będzie testowanie aplikacji „B”w warunkach rzeczywistych u wzorcowego odbiorcy i bieżące uzyskiwanie jego konstruktywnych uwag dotyczących funkcjonowania produktu „B”. W tym celu niezbędne jest jednoczesne korzystanie przez wzorcowego użytkownika końcowego z infrastruktury technicznej, której przekazanie na jego rzecz odbędzie się w drodze sprzedaży z zastosowaniem 99% rabatu. Pozwoli to na uzyskanie doskonalszego produktu i stopniowe wypromowanie aplikacji „B” oraz pozyskanie klientów, a następnie podtrzymanie i ugruntowanie jej pozycji na rynku. Rekomendacje Gestora jako podmiotu publicznego i wzorcowego użytkownika końcowego aplikacji „B” będą bardzo istotne dla komercjalizacji produktu w przyszłości.

Natomiast, ich skutkiem, zdaniem Wnioskodawcy, będzie korzyść ekonomiczna, tj. zarobek ze sprzedaży aplikacji „B”. W tym miejscu podkreślenia wymaga, że Stowarzyszenie przewiduje świadczenie dodatkowych usług związanych z korzystaniem z aplikacji „B”, takich jak obsługa serwisowa, fakultatywne aktualizacje systemu do nowych jego wersji itp., które będą miały charakter odpłatny i będą stanowiły wartość dodaną korzystania z aplikacji „B”.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne przekazanie infrastruktury technicznej na własność w cenie z rabatem będzie generować obowiązek rozpoznania i naliczenia podatku VAT od tak dokonanej dostawy towaru, ale podstawa opodatkowania nie będzie obejmować udzielonego rabatu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług – według art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy – należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W opisie sprawy wskazano, że Wnioskodawca (S.) jest zarejestrowany zarówno w Rejestrze Stowarzyszeń, jak i w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, a także posiada status organizacji pożytku publicznego. Stowarzyszenie jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). S. prowadzi prace badawczo-rozwojowe – w głównej mierze finansowane lub współfinansowane przez N. (środki publiczne) – kompatybilne z celami statutowymi Stowarzyszenia. W ramach jednego z projektów badawczo-rozwojowych pt. „(…)” (o nr …), o akronimie „A”, którego realizacja rozpoczęła się w grudniu 2014 roku i zakończy się w grudniu 2016 roku, powstałe innowacyjna aplikacja o nazwie „B”. Projekt jest realizowany w ramach Konsorcjum składającego się z (…). Zgodnie z umową o wykonanie i współfinansowanie projektu autorskie prawa majątkowe do powstającego rozwiązania „B” zostaną po jego zakończeniu przeniesione na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez M. (M.). Do czasu ukończenia projektu właścicielami jego efektów są wykonawcy – ww. konsorcjum. Z uwagi na wkład własny konsorcjum – zgodnie z brzmieniem umowy o wykonanie i finansowanie projektu zawartej z N. – po zakończeniu projektu i przeniesieniu autorskich praw majątkowych do jego efektów na rzecz M., uprawniony (M.) obligatoryjnie udzieli wykonawcom projektu licencji do efektów projektu (w tym „B”). W ramach projektu „A” Stowarzyszenie – realizując zadanie objęte harmonogramem projektu – zakupiło w drodze przetargu nieograniczonego infrastrukturę techniczną. Od nabytej infrastruktury technicznej Stowarzyszenie otrzymało zwrot podatku VAT z Urzędu Skarbowego. Infrastruktura nie jest zaksięgowana jako środki trwałe S. Zakupiona infrastruktura techniczna – zgodnie z wnioskiem o dofinansowanie i treścią zadań sformułowanych przez wnioskodawców – ma służyć do utworzenia demonstratora technologii, która docelowo powinna funkcjonalnie współpracować z powstającą aplikacją „B”. Warto zaznaczyć, że nie jest możliwe korzystanie z „B” bez wspomnianej infrastruktury technicznej. Wnioskodawca planuje – jeszcze przed zakończeniem projektu – przekazać odpłatnie w cenie z rabatem wynoszącym 99% zakupioną infrastrukturę techniczną na własność Gestora projektu (podmiot publiczny i wzorcowy użytkownik końcowy systemu „B” w Polsce i w całej UE), ponieważ bez niej Gestor nie będzie miał możliwości korzystania z aplikacji „B” i jej bieżącego testowania. Gestor ze względu na wewnętrzną politykę bezpieczeństwa może korzystać wyłącznie z infrastruktury technicznej będącej własnością Gestora. Zgodnie z polityką komercjalizacji wyników badań naukowych i prac rozwojowych, realizowanych z inicjatywy Ministra (...), wszelkie efekty powstałe w wyniku projektów, w tym finansowane przez N., powinny być wdrażane w wymiarze gospodarczym. Mając na uwadze powyższe, S. wespół z pozostałymi partnerami konsorcjum planuje rozpocząć komercjalizację aplikacji „B” po zakończeniu realizacji projektu, w więc z początkiem 2017 roku. Komercjalizacja zostanie poprzedzona uzyskaniem licencji do efektów projektu od M. Merytoryczne uwagi z prowadzonych przez Gestora testów aplikacji „B” z wykorzystaniem przekazanej na ww. warunkach infrastruktury technicznej mają posłużyć do doskonalenia produktu „B” i doprowadzić do jego bardziej efektywnej komercjalizacji po zakończeniu projektu. Rekomendacje Gestora jako podmiotu publicznego i wzorcowego użytkownika końcowego aplikacji „B” będą bardzo istotne dla komercjalizacji produktu w przyszłości.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że odpłatne przekazanie przez Stowarzyszenie infrastruktury technicznej będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy. Zatem czynność ta będzie generować obowiązek rozpoznania i naliczenia podatku VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Stosownie do art. 29a ust. 7 ustawy – podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 ustawy wymienia elementy, które powinny być wliczane, bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.

Przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość tych towarów i usług. Taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru z zyskiem. Podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu sprzedaży i nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje ten towar bądź usługę za cenę znacznie niższą.

Wyjątek od powyższych zasad ogólnych zachodzi w sytuacjach wskazanych w art. 32 ustawy, który to przepis stanowi, że w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

– organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Stosownie do art. 32 ust. 2 ustawy – związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów.

W myśl art. 32 ust. 3 ustawy – przez powiązania rodzinne, o których mowa w ust. 2, rozumie się małżeństwo oraz pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia.

Przez powiązania kapitałowe, o których mowa w ust. 2, rozumie się sytuację, w której jedna z osób lub jeden z kontrahentów posiada prawo głosu wynoszące co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub dysponuje bezpośrednio lub pośrednio takim prawem (art. 32 ust. 4 ustawy).

Natomiast z art. 32 ust. 5 ustawy wynika, że przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania w przypadku transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do których właściwy organ podatkowy, na podstawie ustawy Ordynacja podatkowa, wydał decyzję o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi.

Należy zauważyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, by działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Jednakże stosując upusty cenowe należy mieć na uwadze obowiązek prawidłowego dokumentowania zdarzeń gospodarczych, zatem podatnik powinien ten fakt udokumentować odpowiednimi dowodami, z których jednoznacznie wynikać będzie jakim odbiorcom towarów lub usług i w jakich okolicznościach oraz w jakim zakresie upust przysługuje. Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami (kontrahentami) istnieją powiązania rodzinne, kapitałowe, majątkowe lub wynikające ze stosunku pracy, o których mowa w art. 32 ustawy, organ podatkowy może określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej tych towarów lub usług, ale tylko w sytuacji, gdyby związki te miały wpływ na ustalenie ceny.

Rabaty funkcjonujące w obrocie gospodarczym można podzielić na dwa rodzaje – te przyznane przed ustaleniem ceny i te, które zostały przyznane po ustaleniu ceny, a wynikające zarówno z działania (zachowania) sprzedawcy, jak i zachowań nabywcy.

Z opisu sprawy wynika, że Stowarzyszenie zamierza przekazać odpłatnie w cenie z rabatem wynoszącym 99% zakupioną infrastrukturę techniczną na własność Gestora projektu (podmiot publiczny i wzorcowy użytkownik końcowy systemu „B” w Polsce i w całej UE), ponieważ bez niej Gestor nie będzie miał możliwości korzystania z aplikacji „B” i jej bieżącego testowania (co istotne – Gestor ze względu na wewnętrzną politykę bezpieczeństwa może korzystać wyłącznie z infrastruktury technicznej będącej jego własnością). Bieżące uwagi dotyczące funkcjonowania infrastruktury technicznej – przekazanej na własność w cenie z rabatem mają posłużyć udoskonaleniu produktu jakim jest program komputerowy „B”. Jego testowanie, jak również finalne wykorzystywanie bezwzględnie wymaga współdziałania z infrastrukturą techniczną, która zostanie przekazana w cenie z rabatem wzorcowemu użytkownikowi aplikacji „B”. Sama aplikacja „B” zostanie przekazana Gestorowi w formie licencji. Docelowo ma to doprowadzić do wprowadzenia na rynek produktu „B” odpowiadającego potrzebom potencjalnych klientów z wyeliminowaniem ewentualnych błędów jego funkcjonowania. Wysokiej jakości i niezawodny produkt zwiększy niewątpliwie zysk S. w przyszłej komercjalizacji aplikacji „B” w ramach prowadzonej przez Stowarzyszenie działalności gospodarczej. Pozwoli to na uzyskanie doskonalszego produktu i stopniowe wypromowanie aplikacji „B” oraz pozyskanie klientów, a następnie podtrzymanie i ugruntowanie jej pozycji na rynku. Rekomendacje Gestora jako podmiotu publicznego i wzorcowego użytkownika końcowego aplikacji „B” będą bardzo istotne dla komercjalizacji produktu w przyszłości. Natomiast, ich skutkiem, zdaniem Wnioskodawcy, będzie korzyść ekonomiczna, tj. zarobek ze sprzedaży aplikacji „B”. Wnioskodawca ponadto przewiduje świadczenie dodatkowych usług związanych z korzystaniem z aplikacji „B”, takich jak obsługa serwisowa, fakultatywne aktualizacje systemu do nowych jego wersji itp., które będą miały charakter odpłatny i będą stanowiły wartość dodaną korzystania z aplikacji „B”.

Przedmiotowy rabat jest więc rabatem udzielonym przed ustaleniem ceny – a zatem nie ma on wpływu na podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, ponieważ kwotą należną z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy, a więc w takim przypadku kwota uwzględniająca już przyznany rabat.

Zatem, za podstawę opodatkowania odpłatnego przekazania infrastruktury technicznej uznać należy rzeczywistą kwotę żądaną od nabywcy, a więc w tym przypadku cenę uwzględniającą wartość udzielonego rabatu.

W przedmiotowej sprawie nie będzie mieć zastosowania art. 32 ustawy, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, pomiędzy kontrahentami nie będą występować powiązania wymienione w art. 32 ust. 2-4 ustawy.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że odpłatne przekazanie infrastruktury technicznej stanowić będzie odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy i będzie generować obowiązek rozpoznania i naliczenia podatku VAT od tak dokonanej przez Wnioskodawcę dostawy towarów.

W sytuacji odpłatnego przekazania infrastruktury technicznej w cenie z rabatem podstawa opodatkowania podatkiem VAT nie będzie obejmować wartości udzielonego rabatu – zgodnie z art. 29a ust. 1 i ust. 7 pkt 2 ustawy.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa – składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo tut. Organ wskazuje, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, by działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym. Należy jednak zwrócić uwagę, że realizowane przez Wnioskodawcę działania nie mogą stanowić nadużycia prawa, tzn. ich zasadniczym celem nie może być osiągnięcie korzyści podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin