Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB4/4511-574/16/JS
z 30 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2016 r. (data wpływu 8 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z pracy najemnej na pokładzie statków eksploatowanych przez przedsiębiorstwo z siedzibą i zarządem w Norwegii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z pracy najemnej na pokładzie statków eksploatowanych przez przedsiębiorstwo z siedzibą i zarządem w Norwegii.

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiadającą w myśl obowiązujących przepisów podatkowych rezydencję podatkową w Polsce, gdzie posiada także centrum interesów życiowych. W latach 2014 -2015 Wnioskodawca wykonywał pracę na statkach eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem i siedzibą w Norwegii, wykonuje ją także w 2016 r. i zamierza kontynuować tę pracę w latach następnych. Statki, na których podatnik wykonuje pracę są albo zarejestrowane w norweskim międzynarodowym rejestrze okrętowym - NIS, bądź podnoszą banderę państw trzecich, przy czym w obu przypadkach są one eksploatowane przez przedsiębiorstwo z faktycznym miejscem zarządu w Norwegii. Dochody Wnioskodawcy podlegają w Norwegii zwolnieniu spod opodatkowania na mocy przepisów norweskich (w przypadku statków zarejestrowanych w rejestrze NIS) lub brak jest uregulowań odnośnie ich opodatkowania w przepisach norweskich (w przypadku statków pod banderą państw trzecich). W związku z tym, w obu tych przypadkach, Wnioskodawca nie uiszcza w Norwegii podatku z tytułu pracy na statku eksploatowanym w transporcie międzynarodowym.

Wnioskodawca nie osiąga na terytorium Polski żadnego innego dochodu zarówno z pracy na statku, jak i z innych źródeł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy do określonych wyżej dochodów zagranicznych Wnioskodawcy zastosowanie znajduje Konwencja o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią?
2. Czy do opodatkowania ww. dochodów zagranicznych Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie metoda zaliczenia proporcjonalnego opisana w art. 22 ust. 1 lit b) i d) Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią?
3. Czy w związku z uzyskiwaniem przez Wnioskodawcę dochodów, do których zgodnie z art. 22 ust. 1 lit. b) i d) Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią oraz art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się metodę zaliczenia proporcjonalnego, Wnioskodawca, w latach 2014 - 2016 i następnych, był, jest i będzie uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezależnie od tego, czy podatek w państwie źródła został faktycznie pobrany ?

Zdaniem Wnioskodawcy, do ww. dochodów zagranicznych zastosowanie znajdzie Konwencja o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią, gdyż zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przypadku Wnioskodawcy, zastosowanie znajdzie też art. 14 ust. 3 Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią, zgodnie z którym, bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, wynagrodzenie uzyskane w związku z wykonywaniem pracy najemnej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, może być opodatkowane w tym Państwie (tj. Norwegii).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. f) Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią określenia „przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa" oraz „przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie. W praktyce oznacza to, że art. 14 ust. 3 Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią znajduje zastosowanie do wszystkich statków eksploatowanych w transporcie międzynarodowym, które posiadają miejsce efektywnego zarządu w Norwegii - bez względu na miejsce ich rejestracji oraz bez względu na to, jaką banderę podnoszą.

Do opodatkowania ww. dochodów Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie metoda zaliczenia proporcjonalnego z art. 22 ust. 1 lit. b) i d) Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią.

W przypadku zastosowania do dochodów Wnioskodawcy Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią, zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 lit. b) oraz d) ww. Konwencji, zgodnie z którymi, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, jednakże zgodnie z prawem wewnętrznym Norwegii, dochód ten jest zwolniony z podatku, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków majątkowych tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Norwegii. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski majątkowe uzyskane w Norwegii.

Dochody Wnioskodawcy podlegają w Norwegii zwolnieniu spod opodatkowania na mocy przepisów norweskich (w przypadku statków zarejestrowanych w rejestrze NIS) lub brak jest uregulowań odnośnie ich opodatkowania w przepisach norweskich (w przypadku statków pod banderą państw trzecich). W związku z tym, w obu tych przypadkach, Wnioskodawca nie uiszcza w Norwegii podatku z tytułu pracy na statku eksploatowanym w transporcie międzynarodowym i oba te przypadki należy interpretować jako przypadki „zwolnienia z podatku zgodnie z przepisami norweskimi" - zgodnie z art. 22 ust. 1 lit. d) Konwencji z Norwegią.

Pojęcie powyższe nie może być interpretowane w oparciu o prawo polskie, ani wiązane z instytucjami polskiego prawa podatkowego , jak np. "obowiązek podatkowy", "zobowiązanie podatkowe" itp., gdyż polskie organy stosować ani interpretować norweskiego prawa nie mogą (a contrario art. 120 op). Tym bardziej nie mogą też one dokonywać interpretacji prawa norweskiego przez pryzmat polskiej terminologii prawnej. W tej sytuacji, pojęcie "zwolnienia z podatku zgodnie z przepisami norweskimi" powinno być interpretowane po prostu jako brak konieczności zapłaty podatku w Norwegii. Mając na uwadze powyższe, uznać należy, że w tej sytuacji, zastosowanie znajdzie metoda opisana w art. 22 ust. 1 lit. b) i d) Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią - tj. metoda zaliczenia proporcjonalnego opisana także w art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku założenia, że pojęcie „zwolnienia z podatku zgodnie z przepisami norweskimi" odnosi się tylko to wyraźnego zwolnienia dochodów Wnioskodawcy z podatku, a nie do sytuacji braku w norweskim prawie przepisu zwalniającego Wnioskodawcę od podatku w Norwegii (praca na statkach pod banderą państw trzecich), to uznać należałoby, że w tym drugim przypadku, do dochodów Wnioskodawcy znalazłaby zastosowanie metoda wyłączenia z progresją, która stanowi ogólną zasadę jeżeli chodzi o unikanie podwójnego opodatkowania na mocy ww. Konwencji (art. 22 ust. 1 lit. a) Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią oraz art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ). Konwencja o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. nie przewiduje bowiem wyłącznego opodatkowania dochodów marynarskich w Polsce.

W związku z uzyskiwaniem po 1 stycznia 2014 r. przez Wnioskodawcę dochodów, do których zgodnie z art. 22 ust. 1 lit. b) i d) Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią oraz art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się metodę zaliczenia proporcjonalnego, Wnioskodawca, w latach 2014 - 2016 i następnych, był, jest i będzie uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezależnie od tego, czy podatek w państwie źródła został faktycznie pobrany.

Art. 27g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ww. ustawy, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a ww. ustawy uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 ww. ustawy) ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z art. 27 ust. 2 ww. ustawy.

Stosownie do art. 27g ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a ww. ustawy a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8 ww. ustawy. W praktyce oznacza to zrównanie obciążeń podatkowych osób korzystających z metody zaliczenia podatkowego opisanej w art. 27 ust. 9 i 9a ww. ustawy oraz osób korzystających z metody wyłączenia z progresją opisanej w art. 27 ust. 8 ww. ustawy. Należy przy tym podkreślić, że celem ulgi z art. 27g ww. ustawy nie jest zwolnienie z podatku, a zrównanie obciążeń podatkowych osób stosujących, zgodnie z daną umową o unikaniu podwójnego opodatkowania, metodę proporcjonalnego zaliczenia z osobami stosującymi metodę wyłączenia z progresją. Zrównanie - jak sama nazwa mówi - ma prowadzić do tego, że obciążenia te będą równe w przypadku zastosowania metody wymienionej w art. 27 ust. 8 ww. ustawy oraz metody wymienionej w art. 27 ust. 9 i 9a ww. ustawy. Równe oznacza także: takie same, identyczne czy też jednakowe.

Osoba korzystająca z metody wyłączenia z progresją opisanej w art. 27 ust. 8 ww. ustawy, nie ma obowiązku zapłaty podatku w Polsce wyłącznie w przypadku braku dochodów w Polsce. W przypadku bowiem osiągnięcia dochodów w Polsce, wysokość podatku od tych dochodów ustala się wg stawki procentowej dla połączonych dochodów polskich i zagranicznych (co w wielu przypadkach skutkuje opodatkowaniem dochodów polskich według wyższej stawki podatkowej).

Faktycznie więc podleganie metodzie wyłączenia z progresją nie prowadzi automatycznie do braku opodatkowania, gdyż opodatkowane są dochody osiągnięte w Polsce. Podatnicy podlegający metodzie wyłączenia z progresją nie mają obowiązku wykazania zapłaty podatku za granicą.

W tej samej sytuacji jest więc - z uwagi na treść art. 27g ww. ustawy - Wnioskodawca. Zastosowanie art. 27g ww. ustawy ma bowiem na celu wyeliminowanie dyskryminacji osób znajdujących się w tej samej sytuacji faktycznej (marynarze i inne osoby osiągające dochody za granicą) i podlegających - nie z własnej woli - różnym metodom dotyczącym unikania podwójnego opodatkowania, co jest odzwierciedleniem zasad zawartych w art. 32 ust. 1 Konstytucji RP.

W tym kontekście, warto zwrócić także uwagę na nowy art. 21 pkt 23c ww. ustawy, który zwalnia od podatku dochodowego dochody marynarzy, którzy są obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (czyli również polskich), uzyskane z tytułu pracy na statkach morskich o polskiej przynależności.

Wynika z tego, że wolą ustawodawcy jest, aby w przypadku wykonywania pracy przez polskiego obywatela na polskim statku (powyżej 183 dni - tyle też czasu w roku zwykle przebywa poza Polską Wnioskodawca), nie wystąpiło opodatkowanie dochodu z tego tytułu. Biorąc pod uwagę powyższe, należy dojść do wniosku, że polski obywatel zatrudniony na statku eksploatowanym przez przedsiębiorstwo z faktycznym miejscem zarządu w Norwegii nie może być traktowany mniej korzystnie niż obywatel polski zatrudniony na statku o polskiej przynależności, gdyż sprzeciwiałoby się to zakazowi dyskryminacji określonym w art. 32 Konstytucji RP.

Dodatkowo, ogólną zasadą wyrażoną w Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią jest metoda wyłączenia z progresją (art. 22 ust. 1 lit. a) Konwencji). Metoda ta znajduje zastosowanie w każdym przypadku, gdy zgodnie z prawem wewnętrznym Norwegii, dochód nie jest zwolniony z podatku (a contrario z art. 22 ust. 1 lit. d) Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią. Zapłata podatku w Norwegii jednoznacznie implikuje wniosek, że dochód podatnika nie jest zwolniony z podatku w Norwegii, zatem w takim przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 lit. a) Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią. W tej sytuacji, ew. warunek skorzystania z ulgi określonej w art. 27g od wcześniejszej zapłaty podatku w Norwegii, jest warunkiem niemożliwym do spełnienia.

Przesłanką warunkującą możliwość skorzystania z ulgi określonej w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zatem nie zapłata podatku w innym państwie, a wyłącznie fakt, że dochód podatnika korzysta z metody unikania podwójnego opodatkowania określonej w art. 27 ust. 9 oraz art. 27 ust. 9a ww. ustawy - tj. metody zaliczenia proporcjonalnego. Wynika to z literalnego brzmienia ww. przepisów, które są sformułowane jasno i ani nie wprowadzają wymogu zapłaty podatku za granicą, ani też nie określają minimalnej kwoty takiego podatku niezbędnej do tego, aby dochód Wnioskodawcy mógł skorzystać z ulgi z art. 27g ww. ustawy.

Prawidłowość takiego toku myślenia potwierdza Minister Finansów, który za pośrednictwem Izby Skarbowej w Bydgoszczy oraz Izby Skarbowej w Łodzi, wydał już w 2016 szereg interpretacji indywidualnych w stanach faktycznych i prawnych zbieżnych z sytuacją Wnioskodawcy, które wskazują na to, że skorzystanie z ulgi określonej w art. 27 g ww. ustawy nie jest uzależnione w jakikolwiek sposób od zapłaty podatku w kraju źródła - por. np. decyzje w sprawach:

• ITPB2/4511-408/16/AB,
• 1061-IPTPB1.4511.201.2016.2.KU,
• 1061-IPTPB1.4511.157.2016.2.KU,
• ITPB3/4511-204/16/MJ,
• ITPB2/4511-215/16/MZ,
• ITPB2/4511-216/16/MZ itp.

W powyższych decyzjach, Minister Finansów (konkretnie Izba Skarbowa w Bydgoszczy) konsekwentnie stwierdza: „Podkreślić bowiem należy, iż prawo do ulgi abolicyjnej przysługuje także wtedy, kiedy do dochodów z pracy najemnej uzyskanych za granicą, ma zastosowanie - zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania - metoda odliczenia proporcjonalnego. W takiej sytuacji (tj. wówczas, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania jest zawarta) bez znaczenia pozostaje czy druga strona umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (drugie państwo) pobiera podatek od danego dochodu”.

Powyższe potwierdzają także: uzasadnienie polskiej ustawy ratyfikującej Protokół do Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią, który zmienił art. 22 Konwencji oraz analogiczny akt prawny parlamentu norweskiego - konkretnie projekt uchwały ratyfikującej ww. Protokół (uchwała nr PROP 145S). Oba dokumenty jednoznacznie potwierdzają:

1. zastosowanie do zwolnionych z opodatkowania dochodów marynarskich metody zaliczenia proporcjonalnego,
2. możliwość skorzystania przez polskiego marynarza z ulgi, o której mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. Norwegia wprost potwierdziła możliwość zastosowania Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania także do marynarzy zatrudnionych na statkach norweskich armatorów pod zagraniczną banderą.

Powyższe dokumenty są - w myśl art. 32 Konwencji Wiedeńskiej o Prawie Traktatów z 1969 r. uznane za materiały przygotowawcze do umowy międzynarodowej i na mocy art. 32 ww. Konwencji można, w oparciu o nie, dokonywać interpretacji umowy międzynarodowej, którą jest także Konwencja o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią zmieniona Protokołem z 2012 r.

Norwegia nie jest objęta rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 9 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 493) oraz rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, zatem nie odnosi się do niej wyjątek przewidziany w art. 27g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, Wnioskodawca, w latach 2014 i następnych, jest i będzie uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezależnie od tego, czy podatek w państwie źródła został faktycznie pobrany, w związku z czym, w przypadku braku osiągnięcia przez Wnioskodawcę dochodów ze źródeł położonych na terytorium RP opodatkowanych na zasadach ogólnych, podatek do zapłaty przez Wnioskodawcę w latach 2014 i następnych wyniesie 0,00 zł - tj. tyle samo, gdyby analogiczny dochód Wnioskodawcy był objęty metodą wyłączenia z progresją opisaną w art. 27 ust. 8 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stanowisko potwierdzone niniejszą interpretacją będzie miało również zastosowanie do dochodów z pracy najemnej na statku eksploatowanym w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo, którego siedziba oraz faktyczny zarząd znajdują się w Norwegii uzyskiwanych w latach następnych, o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny.

Ponadto wskazać należy, że zakres żądania Wnioskodawcy wyznacza:

1. stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
2. stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
3. zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy w kontekście jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko Wnioskodawcy.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Wskazać bowiem należy, że w postępowaniu o wydanie interpretacji organ podatkowy nie przeprowadza dowodów w rozumieniu art. 180 i następnych Ordynacji podatkowej i nie ocenia ich w myśl art. 191 ustawy, gdyż nie jest to postępowanie podatkowe. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz wyroków sądowych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych i sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016, poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.