Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-154/16-4/JN
z 14 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku sygnowanym datą 10 marca 2016 r. (data wpływu 14 czerwca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 sierpnia 2016 r. (data wpływu 9 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania tym podatkiem usług polegających na powstrzymaniu się od dokonywania czynności, które Wnioskodawca wykonywał w ramach umowy o pracę na rzecz byłego pracodawcy, po ustaniu stosunku pracy oraz obowiązku wystawienia przez niego faktur na rzecz byłego pracodawcy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania tym podatkiem usług polegających na powstrzymaniu się od dokonywania czynności, które Wnioskodawca wykonywał w ramach umowy o pracę na rzecz byłego pracodawcy, po ustaniu stosunku pracy oraz obowiązku wystawienia przez niego faktur na rzecz byłego pracodawcy. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 sierpnia 2016 r. (data wpływu 9 sierpnia 2016 r.) o brakującą opłatę i nazwę organu podatkowego właściwego dla Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W styczniu 2015 r. Wnioskodawca zakończył pracę u swojego wieloletniego pracodawcy, z którym miał podpisane dwie umowy. Umowy te miały formę dwóch odrębnych dokumentów.

Pierwsza była to umowa o pracę podpisana w dniu 2 listopada 1999 r., a druga umowa o zakazie konkurencji z dnia 31 października 2000 r.

W umowie o zakazie konkurencji znalazły się paragrafy określające:

1. jak długo powstrzyma się Wnioskodawca od usługi „niekonkurowania”;
2. jakich czynności dotyczyć będzie „niekonkurowanie”;
3. wynagrodzenie.
   
   

W lutym 2015 r. Wnioskodawca rozpoczął własną działalność gospodarczą, w ramach której jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach tej działalności świadczy różne usługi, m.in. zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, usługę polegającą na powstrzymaniu się od dokonywania czynności, które wykonywał on wcześniej w ramach umowy o pracę na rzecz byłego pracodawcy. Działalność polegająca na świadczeniu usług, które Wnioskodawca wykonywał w ramach umowy o pracę w swoim zakresie obejmuje taki sam zakres działań, jak aktualna umowa o zakazie konkurencji w zakresie:

1. świadczenia pracy na podstawie umowy o pracę lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego działalność konkurencyjną wobec pracodawcy;
2. obejmowania funkcji w organach podmiotów prowadzących działalność konkurencyjną wobec pracodawcy, a także funkcji doradczych w tych podmiotach;
3. uczestniczenia w przedsięwzięciach lub podmiotach prowadzących działalność konkurencyjną wobec pracodawcy, w szczególności przez wnoszenie wkładów, nabywanie lub obejmowanie udziałów lub akcji, za wyjątkiem nabywania lub obejmowania w celu lokaty kapitału akcji oferowanych w publicznym obrocie papierami wartościowymi;
4. podejmowania lub prowadzenia działalności gospodarczej na własny lub cudzy rachunek, jeżeli jest ona konkurencyjna wobec pracodawcy;
5. niepodejmowania żadnych działań zmierzających do zatrudnienia na podstawie umowy o pracę lub innego stosunku prawnego, na własny lub cudzy rachunek osób spośród władz i personelu pracodawcy w celu prowadzenia działalności konkurencyjnej;
6. zaniechania jakichkolwiek działań zmierzających do nakłaniania klientów pracodawcy do rozwiązania z nim umowy lub jej niewykonania w celach prowadzenia działalności konkurencyjnej.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy uzyskiwane wynagrodzenie z tytułu zakazu konkurencji po ustaniu stosunku pracy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i Wnioskodawca ma obowiązek wystawić faktury VAT na rzecz swojego byłego pracodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, od lutego 2015 r. miał on obowiązek wystawiania faktur VAT dla swojego byłego pracodawcy.

W lutym Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą, w ramach której powstrzymuje się od wykonywania pewnych czynności w związku z podpisaną przez Wnioskodawcę umową o zakazie konkurencji. W związku z tym, były pracodawca powinien wystawić Wnioskodawcy PIT-11 tylko za miesiąc styczeń, a od lutego 2015 r. Wnioskodawca powinien wystawiać byłemu pracodawcy faktury VAT na usługi dotyczące powstrzymywania się od czynności związanych z konkurencją. Związane jest to z tym, iż zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług „przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się (...) zobowiązanie do powstrzymywania się od dokonywania czynności lub sytuacji”.

Wnioskodawca uważa, że były pracodawca niesłusznie pobrał podatek PIT z tytułu wypłat realizowanych na podstawie zapisów umowy o pracę po jej zakończeniu. Wnioskodawca uważa, że ten podatek powinien zapłacić sam. Wnioskodawca powinien sam odprowadzić z tytułu tej usługi zarówno podatek dochodowy jak i VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy ‒ ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży ‒ rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy ‒ przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy ‒ przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usług w rozumieniu klasyfikacji statystycznych.

Przez świadczenie usług należy rozumieć zatem każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy.

Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Istotnym elementem do tego, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług, oprócz ustalenia przedmiotu opodatkowania jest również określenie podmiotu opodatkowania. Opodatkowanie usług polegających na powstrzymaniu się czy też na tolerowaniu określonych stanów rzeczy, powstrzymywaniu się od określonego rodzaju zachowań w ramach tzw. klauzuli konkurencji (zakaz konkurencji) może mieć miejsce wówczas, jeśli podmiot świadczący taką usługę jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy).

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie wszystkie jednak czynności wykonywane przez osoby fizyczne traktuje się jako wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą.

I tak, zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy ‒ za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
   
   

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w styczniu 2015 r. zakończył pracę u swojego wieloletniego pracodawcy, z którym miał podpisane dwie umowy (dwa odrębne dokumenty), tj. umowę o pracę i umowę o zakazie konkurencji.

W umowie o zakazie konkurencji znalazły się paragrafy określające wysokość wynagrodzenia, zakres czynności oraz okres powstrzymania się Wnioskodawcy od usługi „niekonkurowania”.

W lutym 2015 r. Wnioskodawca rozpoczął własną działalność gospodarczą, w ramach której jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach tej działalności świadczy różne usługi, m.in. usługi polegające na powstrzymaniu się od dokonywania czynności, które wykonywał on wcześniej w ramach umowy o pracę na rzecz byłego pracodawcy.

W dniu 9 września 2016 r., dla Wnioskodawcy została wydana interpretacja przepisów prawa podatkowego dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych, nr (...), w której tut. Organ wskazał, że przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym (aktualnie lub w przeszłości) pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym, a zatem nawet wówczas, gdy ten stosunek już ustał. W konsekwencji, w ww. interpretacji wskazano, że odszkodowanie wypłacane Wnioskodawcy z tytułu zawartej umowy o zakazie konkurencji należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jego wypłata jest uwarunkowana łączącym wcześniej strony stosunkiem pracy.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięcie oraz treść art. 15 ust. 3 pkt 1 ustawy należy stwierdzić, że uzyskiwane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie z tytułu zakazu konkurencji po ustaniu stosunku pracy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uznaje się za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą (dla tych czynności Wnioskodawca nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług).

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W zawiązku z tym, że uzyskiwane wynagrodzenie z tytułu zakazu konkurencji po ustaniu stosunku pracy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca nie może wystawić faktury VAT na rzecz swojego byłego pracodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Przedstawiona powyżej interpretacja rozstrzyga wniosek w zakresie podatku od towarów i usług. Odrębne rozstrzygnięcie zostało wydane w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.