Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1-1/4511-1-4/16-2/AMN
z 9 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną będącą towarzystwem funduszy inwestycyjnych (dalej: „Wnioskodawca”). Wnioskodawca zarządza między innymi funduszami A oraz B (dalej: „Fundusze”), w rozumieniu ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (t.j. Dz.U.2014.157 ze zm., zwaną dalej „Ustawą o FI”).

Fundusze są reprezentowane i zarządzane przez Wnioskodawcę, działające jako jego organ, na podstawie art. 4 ust. 1 i ust. 2 Ustawy FI. W ramach Funduszy wyodrębnione są subfundusze.

Wnioskodawca z właścicielami jednostek uczestnictwa Funduszy (dalej „Inwestorzy”) może zawierać umowy przewidujące możliwość wypłaty świadczenia dodatkowego (dalej „Umowa”). Z Umowy wynika, że Inwestorom będzie wypłacane świadczenie pieniężne (dalej: „Świadczenie dodatkowe”). Wypłata Świadczenia dodatkowego (a także jego wysokość) jest uzależniona od posiadania przez Inwestora określonej wartości jednostek uczestnictwa w określonym okresie (sposób jego obliczenia został określony we wskazanej w Umowie formule). Celem wypłaty Świadczenia dodatkowego jest pozyskanie wyższej wartości zarządzanych aktywów i tym samym zwiększenie przychodów Wnioskodawcy z tytułu zarządzania aktywami Funduszu. Z Umowy wynika, że Świadczenie dodatkowe jest wypłacane Inwestorowi bez konieczności podejmowania przez Inwestora dodatkowych działań, poza spełnieniem określonych w Umowie warunków. Zgodnie z Umową realizacja Świadczenia następuje po spełnieniu warunków określonych w Umowie. Świadczenie dodatkowe jest finansowane ze środków własnych Wnioskodawcy (a nie bezpośrednio ze środków Funduszu). W związku z zawarciem Umowy w przyszłości Wnioskodawca będzie zatem dokonywał wypłat Świadczenia dodatkowego Inwestorom. Inwestorami mogą być także osoby fizyczne, będące polskimi rezydentami podatkowymi.

W statutach Funduszy wskazano, że Towarzystwo zawierając Umowę będzie kierowało się wymienionymi poniżej kryteriami:

Zapisy statutu A:

„Towarzystwo może zawrzeć z podmiotem, który zamierza w określonym terminie dokonać wpłat do Funduszu lub jego poszczególnych subfunduszy w wysokości przekraczającej 1.000.000,00 zł (jeden milion złotych) umowę, na podstawie której podmiot ten będzie uprawniony do otrzymania dodatkowych świadczeń ze środków własnych Towarzystwa, w tym z opłaty za zarządzanie.”

Zapisy statutu B:

„Towarzystwo może zawrzeć z podmiotem, który zamierza w określonym terminie dokonać wpłat do Funduszu w wysokości przekraczającej 5.000.000,00 zł (pięć milionów złotych) umowę, na podstawie której podmiot ten będzie uprawniony do otrzymania dodatkowych świadczeń ze środków własnych Towarzystwa, w tym z opłaty za zarządzanie aktywami subfunduszu.”

W statutach wskazano, że uprawnionym do otrzymania Świadczenia dodatkowego, będzie Inwestor, który:

1. zawarł Umowę;
2. w danym okresie rozliczeniowym posiadał w przypadku funduszu A taką liczbę jednostek uczestnictwa subfunduszu zapisanych na subrejestrach Inwestora, dla których średnia wartość aktywów netto subfunduszu w okresie rozliczeniowym określonym w Umowie, przekracza 1.000.000,00 zł (jeden milion złotych) dla każdego z subfunduszy osobno, natomiast w przypadku funduszu B. taką liczbę jednostek uczestnictwa, zapisanych na rejestrach Inwestora, których średnia łączna wartość, w okresie rozliczeniowym określonym w Umowie, przekracza 5.000.000,00 zł (pięć milionów złotych).
   
   

W statutach wskazano, że szczegółowe warunki i terminy realizacji świadczeń na rzecz Inwestorów oraz sposób wyliczania i wypłaty świadczenia określa Umowa. W zależności od postanowień zawartej Urnowy, Świadczenie dodatkowe może zostać wypłacone poprzez nabycie dla Inwestora dodatkowych jednostek uczestnictwa lub przelew na rachunek bankowy Inwestora.

Przedmiotem Umowy jest dokonywanie przez Wnioskodawcę na rzecz Inwestorów wypłat kwot pieniężnych pod warunkiem dochowania przez Inwestorów postanowień statutów Funduszy i Umowy.

W Umowie sprecyzowano w szczególności, że warunkiem wypłaty Świadczenia dodatkowego:

1. związanej z uczestnictwem w danym subfunduszu funduszu A, jest posiadanie przez Inwestora w tym subfunduszu takiej liczby jednostek uczestnictwa subfunduszu, której średnia wartość w okresie rozliczeniowym liczona według wartości aktywów netto tego subfunduszu na jednostkę uczestnictwa danej kategorii w poszczególnych dniach wyceny, przekracza 1.000.000,00 zł (jeden milion złotych),
2. związanej z uczestnictwem w funduszu B, jest posiadanie przez Inwestora w subfunduszach tego funduszu takiej liczby jednostek uczestnictwa, której średnia łączna wartość w okresie rozliczeniowym liczona jako suma wartości aktywów netto poszczególnych subfunduszy na jednostkę uczestnictwa w poszczególnych dniach wyceny, przekracza 5.000.000,00 zł (pięć milionów złotych),
3. w przypadku podpisania jednej Umowy z większą liczbą Inwestorów jest posiadanie przez Inwestorów takiej liczby jednostek uczestnictwa w Funduszach łącznie, której średnia wartość w okresie rozliczeniowym nie będzie mniejsza niż wartość określona w Umowie.
4. jest otwarcie subrejestrów w subfunduszach Funduszy, dla których naliczane jest świadczenie za pośrednictwem określonego dystrybutora.
   
   

Badanie dochowania warunków do wypłaty świadczenia następuje na zakończenie okresu rozliczeniowego. W Umowie wskazano, że przez okres rozliczeniowy należy rozumieć jeden rok kalendarzowy, z zastrzeżeniem, że pierwszy okres rozliczeniowy rozpoczyna się od dnia określonego w Umowie i będzie trwał do dnia określonego w Umowie.

Dodatkowe Świadczenie na rzecz Inwestora wypłacane przez Wnioskodawcę, ze środków własnych Wnioskodawcy, w szczególności uzyskanych z tytułu pobranej od Funduszy opłaty za zarządzanie Funduszami przez Wnioskodawcę.

Świadczenie dzienne Inwestora na każdy dzień roku będzie wyliczane jako: stawka wynagrodzenia za zarządzanie pobieranego przez Towarzystwo od aktywów dla danego subfunduszu w skali roku obowiązująca w danym dniu kalendarzowym podzielona przez 365 dni w roku i pomnożona przez procentową stawkę udziału w opłacie za zarządzanie Inwestora dla danego subfunduszu, zgodnie z tabelą z Umowy i pomnożona przez wartość WAND przypisaną do Inwestora w danym subfunduszu w Dniu Wyceny, przy czym WAND w dni wolne jest równy WAND z ostatniego dostępnego dnia wyceny. WAND to iloczyn Wartości Aktywów Netto subfunduszu n na Jednostkę Uczestnictwa w Dniu Wyceny i liczby Jednostek Uczestnictwa subfunduszu n zapisana na rejestrach/subrejestrach przypisanych do Inwestora w Dniu Wyceny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Świadczenie dodatkowe wypłacone Inwestorowi, który jest osobą fizyczną należy uznać za nagrodę związaną ze sprzedażą premiową w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT i w konsekwencji Wnioskodawca powinien pobrać zryczałtowany podatek dochodowy obliczony przy zastosowaniu 10 proc. stawki?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłatę Świadczenia dodatkowego Inwestorowi, który jest osobą fizyczną należy uznać za nagrodę związaną ze sprzedażą premiową w rozumieniu Ustawy PIT. W konsekwencji, jeśli jednorazowa wartość Świadczenia dodatkowego nie przekracza 760 zł, to podlega ona zwolnieniu z opodatkowania PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68 Ustawy PIT. Jeśli natomiast jednorazowa wartość Świadczenia dodatkowego jest wyższa niż 760 zł, to Wnioskodawca, jako płatnik, zobowiązany jest do pobrania 10 proc. zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT: „od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy (...) z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68 - w wysokości 10% wygranej lub nagrody”. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68 Ustawy PIT: „wolne od podatku dochodowego są (...) wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty 760 zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności”. Co istotne, z brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 68 Ustawy PIT, które obowiązuje od 1 stycznia 2015 r. wyraźnie wynika, że pojęcie sprzedaż premiowa dotyczy również świadczenia usług (do końca 2014 r. przepisy jasno tego nie wskazywały - wynikało to z orzecznictwa sądów administracyjnych, ale było przedmiotem sporów podatników z organami podatkowymi).

Zgodnie z art. 41 ust. 4 Ustawy PIT: „płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10”.

Z kolei art. 42 ust. 1 Ustawy PIT stanowi, że: „płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych”.

Z powyższych przepisów wynika, że podmiot wypłacający nagrodę związaną ze sprzedażą premiową, której jednorazowa wartość nie przekracza 760 zł nie ma obowiązku poboru podatku. Natomiast gdy jednorazowa wartość nagrody premiowej jest wyższa, to podmiot ją wypłacający pobiera podatek obliczony według 10 proc. stawki i wpłaca go do urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania płatnika do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek. Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia sprzedaży premiowej. Do końca 2014 r. spory dotyczyły przede wszystkim tego, czy pojęcie to obejmuje również świadczenie usług. Obecnie zagadnienie to nie budzi już wątpliwości, ponieważ przepisy w tym zakresie zostały doprecyzowane. W konsekwencji pojęcie „sprzedaży premiowej” nie powinno już budzić wątpliwości.

Przyjmuje się, że jest to umowa zawarta między sprzedawcą a nabywcą dotycząca sprzedaży towarów lub świadczenia usług, która przewiduje przyznanie nabywcy dodatkowego świadczenia uzależnionego od określonego zachowania tego nabywcy (zwykle celem jest zwiększenie wartości zakupów dokonywanych przez nabywcę). Taka definicja znajduje potwierdzenie zarówno w interpretacjach indywidualnych wydawanych na wnioski innych podatników, jak i orzecznictwie sądów administracyjnych. W interpretacji indywidualnej z dnia 13 listopada 2014 r. (IPPB1/415-1066/14-2/EC) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że: „sprzedaż premiowa” jest umową sprzedaży, zawartą między sprzedawcą a kupującym, połączoną jednak z przyznaniem przez sprzedającego premii kupującemu. Na skutek zawarcia tej umowy po stronie sprzedawcy powstaje obowiązek przeniesienia na kupującego własności rzeczy i wydania mu rzeczy, jak również wydania (przekazania) kupującemu premii, w związku z dokonanym przez niego zakupem, której wartość nie jest objęta ceną kupowanego towaru. Otrzymanie premii jest gwarantowane albowiem przyznawane jest przez sprzedawcę kupującemu w zamian za to, że ten dokonał zakupu określonego towaru, na warunkach wskazanych przez sprzedającego (np. w określonej ilości, o określonej wartości, czy też określonego rodzaju towarów). Po stronie kupującego powstaje obowiązek zapłaty ceny sprzedaży oraz uprawnienie do otrzymania premii. Z nagrodą związaną ze sprzedażą premiową mamy do czynienia wówczas, gdy dochodzi do zawarcia umowy sprzedaży, czyli przeniesienia własności rzeczy”. W interpretacji indywidualnej z dnia 5 września 2014 r. (ITPB2/415-579/14/MM) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał że: „w przypadku sprzedaży premiowej towarów wartość premii jest zazwyczaj uzależniona od ilości lub (i) wartości zakupionych towarów. Najistotniejszą rolą sprzedaży premiowej jest na ogół motywowanie kontrahenta do dokonywania zwiększonych zakupów, intensywniejszego korzystania z określonej rodzajowo oferty przedsiębiorcy, wyrobienie określonych, korzystnych z punktu widzenia sprzedawcy przyzwyczajeń klienta, zwiększenie jego lojalności i zainteresowania oferowanymi produktami. Te cele pozostają natomiast zbieżne z wskazanymi we wniosku celami organizowanej przez Wnioskodawcę akcji promocyjnej związanej z wypłatą nagród (premii)”. W interpretacji indywidualnej z dnia 22 sierpnia 2014 r. (IBPBII/1/415-442/14/ASz) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, że: „sprzedaż premiowa” jest umową sprzedaży, zawartą między sprzedawcą a kupującym, połączoną jednak z przyznaniem przez sprzedającego premii kupującemu. Na skutek zawarcia tej umowy po stronie sprzedawcy powstaje obowiązek przeniesienia na kupującego własności rzeczy i wydania mu rzeczy, jak również wydania (przekazania) kupującemu premii, w związku z dokonanym przez niego zakupem, której wartość nie jest objęta ceną kupowanego towaru. Otrzymanie premii jest gwarantowane, albowiem przyznawane jest przez sprzedawcę kupującemu w zamian za to, że ten dokonał zakupu określonego towaru, na warunkach wskazanych przez sprzedającego (np. w określonej ilości, o określonej wartości, czy też określonego rodzaju towarów). Po stronie kupującego powstaje obowiązek zapłaty ceny sprzedaży oraz uprawnienie do otrzymania premii”. W wyroku z dnia 16 lipca 2014 r. (III SA/Wa 86/14) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że: „Jak zasadnie wskazał Skarżący, w znaczeniu słownikowym, oddającym potoczne rozumienie słów, „premia” to nagroda za coś, często mająca zachęcić do czegoś osobę nagradzaną. Premiowy charakter sprzedaży wyraża się więc w przekazywaniu klientom dodatkowego wynagrodzenia w zamian za określone zachowanie. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym i podziela go także Sąd rozpoznający niniejszą sprawę. W przypadku działań Skarżącego, opisanych we wniosku o wydanie interpretacji, nagroda jest przyznawana w związku z takimi zachowaniami klienta, które wiążą się z odpłatnym korzystaniem z usług Skarżącego. Najistotniejszą rolą sprzedaży premiowej jest na ogół motywowanie kontrahenta do dokonywania zwiększonych zakupów, intensywniejszego korzystania z określonej rodzajowo oferty przedsiębiorcy, wyrobienie określonych, korzystnych z punktu widzenia sprzedawcy przyzwyczajeń klienta, zwiększenie jego lojalności i zainteresowania oferowanymi produktami. Cele te pozostają zatem zbieżne z celami wskazanymi przez Skarżącego w odniesieniu do organizowanych akcji promocyjnych, w ramach których dokonywany jest tzw. cashback. Tym samym ocena zachowań handlowych usługodawcy oraz sprzedawcy towarów z punktu widzenia celu gospodarczego nie prowadzi do ujawnienia istotnych różnic pomiędzy premiową sprzedażą towarów oraz premiową sprzedażą (świadczeniem) usług. Opisane we wniosku nagrody mają być, jak wynika z treści wniosku, wypłacane w ramach promocji mającej na celu uatrakcyjnienie oferty Skarżącego, mają zwiększać lojalność i satysfakcję klientów, a przyznawane są w związku z określonym zachowaniem, polegającym na korzystaniu z określonego produktu”. W wyroku z dnia 7 lipca 2014 r. (III SA/Wa 368/14) - Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że: „w rozpoznanej sprawie sporny nie jest sposób, w jaki należy rozumieć pojęcie „premiowa”, więc temu zagadnieniu nie ma potrzeby poświęcać szczególnej uwagi. Wystarczy stwierdzić, iż zgodnie ze stanowiskiem stron sporu premiowy charakter sprzedaży wyraża się w przekazywaniu klientom dodatkowego wynagrodzenia w zamian za określone zachowanie. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym i podziela go także Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę”.

W ocenie Wnioskodawcy, po nowelizacji art. 21 ust. 1 pkt 68 Ustawy PIT nie powinno budzić wątpliwości, że wypłacane na podstawie Umowy przez Wnioskodawcę Świadczenie dodatkowe spełnia kryteria nagrody związanej ze sprzedażą premiową w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT oraz art. 21 ust. 1 pkt 68 Ustawy PIT. Zasady wypłaty Świadczenia dodatkowego zostały bowiem skonstruowane w ten sposób, aby motywować Inwestorów do inwestowania jak najwyższych kwot na jak najdłuższy okres. Celem wypłaty Świadczenia dodatkowego jest zatem zwiększenie przychodów Wnioskodawcy z tytułu zarządzania aktywami Funduszy.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy od Świadczeń dodatkowych Inwestorzy powinni płacić zryczałtowany 10 proc. podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT z uwzględnieniem zwolnienia przewidzianego dla sprzedaży premiowej, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68 Ustawy PIT.

W związku z powyższym na Wnioskodawcy ciążyć będą obowiązki płatnika, które wynikają z art. 41 ust. 4 Ustawy PIT oraz art. 42 ust. 1 Ustawy PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołane wyroki dotyczą konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.