Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-491/16/IB
z 17 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2016 r. (data wpływu 17 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania świadczenia w postaci zmniejszenia opłaty za miejsce w domu studenckim:

• w części dotyczącej powstania przychodu - jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 8 lipca 2016 r. (data wpływu 18 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania świadczenia w postaci zmniejszenia opłaty za miejsce w domu studenckim.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest studentką Uniwersytetu. Zamieszkuje w jednym z domów studenckich tego Uniwersytetu. Ponadto od kilku lat jest aktywną działaczką organów samorządu studenckiego oraz delegatem studentów do organów uczelni. Z najważniejszych funkcji, które są lub były w ostatnim roku przez Nią pełnione można wymienić m. in.:

1. członek Rady Samorządu Studentów
2. członek Rady Wydziału
3. członek Rady Instytutu
4. członek Senatu Uniwersytetu
5. członek Zarządu Parlamentu Samorządu Studentów
6. delegat do Parlamentu Samorządu Studentów
7. członek wydziałowych oraz uczelnianych komisji, m. in. komisji ekonomicznej, komisji ds. oceny jakości kształcenia, senackiej komisji budżetowej, komisji dyscyplinarnej
8. członek Rady ds. Jakości Kształcenia.

W ramach swojej działalności Wnioskodawczyni realizowała szereg przedsięwzięć na rzecz całej społeczności akademickiej. Brała Ona udział w przedsięwzięciach realizowanych zarówno przez samorząd studentów jak i z inicjatywy władz wydziału i Uniwersytetu. Część tych aktywności wynika bezpośrednio z ustawy o szkolnictwie wyższym, statutu Uczelni, z regulaminów funkcjonujących na Uczelni (np. Regulamin Pomocy Materialnej). Część z nich jest podejmowana z własnej inicjatywy studentów, w tym samej Wnioskodawczyni. Działalność ta jest wykonywana nieodpłatnie. Do pełnienia większości z ww. funkcji Wnioskodawczyni została wybrana przez organy Uczelni lub samorządu studenckiego.

Przewodniczący Parlamentu Samorządu Studentów zwrócił się do Rektora z wnioskiem o przyznanie z puli rektorskiej dla studentów najaktywniej działających w samorządzie miejsc w pokoju w domu studenckim wskazując, że możliwość zamieszkania w domu studenckim jest znacznym ułatwieniem codziennych działań podejmowanych przez te osoby. Wynika to z bliskiej odległości akademików od pozostałych obiektów Uniwersytetu, dostępu do pozostałych studentów, biura samorządu studentów oraz przestrzeni o przeznaczeniu kulturalno-sportowym (kluby studenckie, boiska, salki, tereny otwarte itp.), wykorzystywanych do studenckich inicjatyw. Pozwala to zaoszczędzić czas oraz pogodzić aktywność na polu samorządowym z obowiązkami studenckimi związanymi z nauką. Miejsce takie zostało przez Rektora przyznane także Wnioskodawczyni. Dodatkowo Rektor ustalił m. in. dla Wnioskodawczyni indywidualne stawki opłat za miejsce w pokojach w wysokości 100 zł na miesiąc. Cennik za pokój, który zajmuje Wnioskodawczyni wygląda następująco:

• Dla studentów, doktorantów i słuchaczy studiów podyplomowych Uniwersytetu - 600 zł;
• Dla pracowników Uniwersytetu, studentów innych uczelni oraz osób będących pracownikami jednostek MNiSW - 630 zł;
• Dla osób prywatnych - 660 zł;

W roku 2015 Wnioskodawczyni zamieszkiwała na wskazanych warunkach przez 3 miesiące. Na początku 2016 r. Uczelnia wystawiła PIT-8C, w którym w części D formularza wskazała, że Wnioskodawczyni osiągnęła w 2015 r. z tytułu "zwolnienia z odpłatności" przychód w wysokości 1500 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy różnica w opłacie za miejsce w domu studenckim obowiązującej dla studentów Uczelni oraz opłacie ustalonej indywidualnie dla Wnioskodawczyni stanowi dla Niej przychód?

Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W dalszej części art. 11 ust. 2 i 2b stanowią w jaki sposób ustala się wartość nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń. Stanowią one, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej
2. dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
4. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
5. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Natomiast jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Rektor udzielił Wnioskodawczyni swoistej bonifikaty w czynszu ustalając dla pewnej określonej grupy osób indywidualne stawki opłat za miejsce w pokoju w domu studenckim. Zgodnie z definicją Słownika Języka Polskiego PWN, poprzez bonifikatę należy rozumieć zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi.

W ocenie Wnioskodawczyni, udzielona Jej przez Rektora bonifikata nie ma charakteru umorzenia należności czynszowych. Zmiana wysokości stawek czynszu przez Wnioskodawczynię w stosunku do pierwotnych kwot mieścić się będzie w zasadzie swobody kształtowania decyzji wydawanych przez Rektora i nie będzie wywoływać skutków podatkowych. Zgodnie z ustawą z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 2012 r., poz. 572 ze zm.) uczelnia może prowadzić domy studenckie i stołówki studenckie (art. 14). Artykuł 66 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że Rektor kieruje działalnością uczelni i reprezentuje ją na zewnątrz, jest przełożonym pracowników, studentów i doktorantów uczelni. Ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym wprowadza także w art. 66 ust. 2 domniemanie kompetencyjne Rektora do podejmowania wszystkich decyzji, które nie są zastrzeżone przez ustawę lub statut do kompetencji innych organów uczelni lub kanclerza, w tym w szczególności do podejmowania decyzji dotyczących mienia i gospodarki uczelni. Oznacza to, że decyzja w sprawie ustalenia stawek za miejsce w pokoju w domu studenckim leży w kompetencjach Rektora i Rektor nie ma w tym zakresie żadnych wytycznych.

Potwierdza to także funkcjonujący na Uczelni regulamin pomocy materialnej. Nie wyklucza to sytuacji, w której Rektor, swoją autonomiczną decyzją z ważnych dla Uczelni powodów uzna, że stawki dla oznaczonych osób będą niższe niż określone dla wszystkich studentów. Taka sytuacja ma miejsce w przypadku Wnioskodawczyni, której ze względu na zaangażowanie w działalność samorządu oraz życie Uczelni Rektor ustalił stawkę indywidualną.

Prowadzenie przez uczelnie wyższe domów studenckich nie stanowi formy zarobkowania ani żadnego przejawu prowadzenia działalności gospodarczej. Nie można w tym zakresie mówić zatem o przyrównywaniu stawek opłat do cen rynkowych. Z samego założenia opłaty za miejsce w domu studenckim mają być bowiem dla studentów niskie i umożliwiać im studiowanie.

W związku z powyższym bonifikata w zakresie wysokości opłaty za miejsce w domu studenckim nie będzie stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Potwierdza to dodatkowo okoliczność, że opłaty za miejsce w domu studenckim są inne dla osób posiadających status studenta Uczelni oraz dla osób, które takiego statusu nie posiadają, a które chcą zamieszkiwać w domu studenckim. Także co do wysokości obowiązujących stawek dla innych podmiotów niż studenci Uczelni, decyzję podejmuje Rektor. Przy założeniu, że Wnioskodawczyni z tytułu bonifikaty uzyskuje przychód należałoby przyjąć także, że wszyscy studenci Uczelni zamieszkujący w domu studenckim także uzyskują przychód, gdyż obowiązujące dla nich stawki są niższe niż stawki dla wszystkich innych osób, które powinny być wyznacznikiem stawek rynkowych, i tym samym powinno naliczyć się im podatek. W ocenie Wnioskodawczyni należy zatem przyjąć, że w ramach autonomii przyznanej uczelniom wyższym, Rektor ma prawo do kształtowania ceny za miejsce w domu studenckim. Udzielona bonifikata w postaci indywidualnej stawki nie może być tym samym traktowana jako świadczenie częściowo nieodpłatne i tym samym nie będzie stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Drugim argumentem uzasadniającym stanowisko, że Wnioskodawczyni nie osiąga przychodu z tytułu przyznania Jej indywidualnej stawki na miejsce w domu studenckim przez Rektora jest fakt, że wskazana bonifikata jest udzielona w związku z podejmowaną przez Wnioskodawczynię aktywnością. Tym samym należy przyjąć, że dochodzi do swoistej ekwiwalentności świadczeń. Wnioskodawczyni wykonuje określone funkcje i działa na rzecz Uczelni w strukturach Uniwersytetu, w zamian za co przyznana jest Jej przez Rektora niższa stawka opłaty za miejsce w domu studenckim. Dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie/częściowo nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne lub częściowo nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. W sytuacji Wnioskodawczyni dochodzi do wymiany ekwiwalentnych świadczeń, stąd w tej sytuacji nie można przyjąć, że występuje świadczenie częściowo nieodpłatne.

Ponadto należy mieć na uwadze, że opłaty za korzystanie z domów studenckich zasilają fundusz pomocy materialnej dla studentów i doktorantów. Co ważne, zgodnie z art. 98 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, nie stanowią one przychodów uczelni. Zgodnie z art. 173 ww. ustawy, student może ubiegać się o zakwaterowanie w domu studenckim uczelni. Przyznanie miejsca w domu studenckim stanowi element systemu pomocy materialnej uczelni wyższych. Świadczenia pomocy materialnej dla studentów są natomiast wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z tych wszystkich powodów w ocenie Wnioskodawczyni różnica w opłacie za miejsce w domu studenckim obowiązującej dla studentów Uczelni oraz opłacie ustalonej indywidualnie dla Wnioskodawczyni przez Rektora nie stanowi dla Wnioskodawczyni przychodu.

Według Wnioskodawczyni, na wypadek uznania, że różnica w opłacie za miejsce w domu studenckim stanowi dla Niej przychód, w Jej ocenie będzie on zwolniony jako świadczenie pomocy materialnej dla studentów na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w części dotyczącej powstania przychodu jest nieprawidłowe, natomiast w części dotyczącej zwolnienia przedmiotowego jest prawidłowe.

W myśl zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2016 r. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy źródłami przychodów są inne źródła.

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach (art. 20 ust. 1 ww. ustawy).

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń – w myśl art. 11 ust. 2a ww. ustawy –

ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Zgodnie zaś z art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym świadczenia w naturze i nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572, z późn. zm.) uczelnia może prowadzić domy studenckie i stołówki studenckie.

Na podstawie art. 66 ust. 2 ww. ustawy rektor uczelni publicznej podejmuje decyzje we wszystkich sprawach dotyczących uczelni, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych przez ustawę lub statut do kompetencji innych organów uczelni lub kanclerza, w szczególności:

1. podejmuje decyzje dotyczące mienia i gospodarki uczelni, w tym w zakresie zbycia lub obciążenia mienia, do wysokości określonej w art. 90 ust. 4;

2. (uchylony)

3. sprawuje nadzór nad działalnością dydaktyczną i badawczą uczelni;

3a. sprawuje nadzór nad wdrożeniem i doskonaleniem uczelnianego systemu zapewnienia jakości kształcenia;

4. sprawuje nadzór nad administracją i gospodarką uczelni;

5. dba o przestrzeganie prawa oraz zapewnienie bezpieczeństwa na terenie uczelni;

6. określa zakres obowiązków prorektorów.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, studenci Uniwersytetu mają obowiązek uiszczania opłat za pobyt w domu studenckim według określonych stawek wynikających z obowiązującego w tym zakresie cennika. Tym samym, ustalenie uznaniowo przez Rektora na rzecz Wnioskodawczyni indywidualnej stawki tej opłaty niższej niż obowiązująca dla studentów Uczelni skutkowało niewątpliwie zmniejszeniem zobowiązania Wnioskodawczyni z tytułu opłat za pobyt w domu studenckim, a tym samym powstaniem po Jej stronie przysporzenia majątkowego, mającego konkretny wymiar finansowy. Poza tym, w świetle opisanych okoliczności faktycznych, nie sposób przyjąć, że mamy do czynienia w tym przypadku z formą ekwiwalentu świadczeń. Po pierwsze, Wnioskodawczyni brała udział w przedsięwzięciach realizowanych zarówno przez samorząd studentów, jak i z inicjatywy władz wydziału i Uniwersytetu. Część tych aktywności wynika bezpośrednio z ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, statutu Uczelni, z regulaminów funkcjonujących na Uczelni (np. Regulamin Pomocy Materialnej), ale część z nich jest również podejmowana z własnej inicjatywy studentów, w tym samej Wnioskodawczyni. Po drugie, jak wskazano, działalność ta jest wykonywana nieodpłatnie i do pełnienia większości z ww. funkcji Wnioskodawczyni została wybrana przez organy Uczelni lub samorządu studenckiego. W żadnym razie nie prowadziła więc tego rodzaju działalności w związku z ustaleniem na Jej rzecz indywidualnej opłaty za pobyt w domu studenckim na okres 3 miesięcy w 2015 r.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić zatem należy, że różnica w opłacie za miejsce w domu studenckim (tj. różnica pomiędzy opłatą obowiązującą dla studentów Uczelni oraz opłatą ustaloną indywidualnie dla Wnioskodawczyni) stanowi dla Wnioskodawczyni przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie jednak, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz Prawo o szkolnictwie wyższym.

Na mocy tego przepisu zwolnieniem objęto zatem świadczenia mające charakter pomocy materialnej przyznane na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2015 r., poz. 2156, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572, z późn. zm.).

Poza tym, możliwość zastosowania omawianego zwolnienia z opodatkowania uzależniona jest od spełnienia następujących warunków:

• beneficjentem pomocy może być wyłącznie: uczeń, student, uczestnik studiów doktoranckich i osoba uczestnicząca w innych formach kształcenia,
• źródłem pochodzenia świadczenia może być tylko: budżet państwa, budżety jednostek samorządu terytorialnego oraz środki własne szkół i uczelni.

Formy pomocy materialnej reguluje art. 173 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym.

W myśl art. 173 ust. 1 ww. ustawy student może ubiegać się o pomoc materialną ze środków przeznaczonych na ten cel w budżecie państwa w formie:

1. stypendium socjalnego;
2. stypendium specjalnego dla osób niepełnosprawnych;
3. stypendium rektora dla najlepszych studentów;
4. stypendium ministra za wybitne osiągnięcia;
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. (uchylony)
8. zapomogi.

Na podstawie art. 173 ust. 2 ww. ustawy student może ubiegać się o zakwaterowanie w domu studenckim uczelni lub wyżywienie w stołówce studenckiej uczelni.

Student może ubiegać się o zakwaterowanie małżonka i dziecka w domu studenckim uczelni (art. 173 ust. 3 ww. ustawy)

Stosownie do art. 103 ust. 1 ww. ustawy uczelnia tworzy fundusz pomocy materialnej dla studentów i doktorantów.

Zgodnie z art. 103 ust. 2 ww. ustawy fundusz, o którym mowa w ust. 1, tworzy się z:

1. dotacji, o której mowa w art. 94 ust. 1 pkt 7 i ust. 4, z wyłączeniem środków na stypendia ministra, o których mowa w art. 173 ust. 1 pkt 4;
2. opłat za korzystanie z domu studenckiego;
3. opłat za korzystanie ze stołówki studenckiej;
4. innych przychodów, w tym z opłat za wynajem pomieszczeń w domach i stołówkach studenckich.

Fundusz pomocy materialnej dla studentów i doktorantów w części, o której mowa w ust. 2 pkt 1, przeznacza się na wypłaty stypendiów i zapomóg, a w przypadku uczelni publicznej także na remonty domów oraz stołówek studenckich. Dotacja przeznaczona na pomoc materialną dla doktorantów nie może być mniejsza niż wynika to z proporcji liczby doktorantów do liczby studentów oraz nie większa niż 6% wysokości dotacji określonej w ust. 2 pkt 1 (art. 103 ust. 3 ww. ustawy).

Fundusz pomocy materialnej dla studentów i doktorantów w części, o której mowa w ust. 2 pkt 2-4, przeznacza się na pokrycie kosztów utrzymania domów i stołówek studenckich, a w przypadku uczelni publicznej także na wynagrodzenia pracowników uczelni zatrudnionych w tych domach i stołówkach oraz na odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych dla tych pracowników, o którym mowa w art. 157 (art. 103 ust. 4 ww. ustawy).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że świadczenie w postaci różnicy w opłacie za pobyt w domu studenckim, o której mowa we wniosku przyznane Wnioskodawczyni przez Rektora stosownie do przepisów ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, może stanowić pomoc materialną dla studentów w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, przedmiotowe świadczenie otrzymane przez Wnioskodawczynię stanowi przychód z innych źródeł mieszczący się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 40 ww. ustawy i korzystający ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie tego przepisu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.