2016.09.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-522/16-2/MK
z 9 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania z tytułu aportu Nieruchomości do spółki kapitałowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania z tytułu aportu Nieruchomości do spółki kapitałowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gabriela S. zwana dalej Wnioskodawcą jest przedsiębiorcą podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Wnioskodawca planuje przystąpić lub zwiększyć swój udział w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce (dalej: „Spółka kapitałowa”). Objęcie udziałów w Spółce kapitałowej przez Wnioskodawcę nastąpi w formie wydania udziałów w zamian za wkład niepieniężny (aport). Przedmiotem aportu będzie zabudowana nieruchomość, której właścicielem jest Wnioskodawca (dalej: „Nieruchomości"). Na moment wniesienia aportu zostanie ustalona łączna wartość rynkowa Nieruchomości. W zamian za wniesienie Nieruchomości tytułem wkładu niepieniężnego do Spółki kapitałowej Wnioskodawca otrzyma udziały w Spółce kapitałowej o określonej wartości nominalnej.

W przypadku, gdy łączna wartość rynkowa Nieruchomości będzie wyższa od wartości nominalnej udziałów Spółki kapitałowej wydanych Wnioskodawcy w zamian za aport, różnica powstała w powyższy sposób zostanie przekazana na kapitał zapasowy Spółki kapitałowej (agio emisyjne).

Zgodnie bowiem z art. 154 § 3 zd. 2 ustawy kodeks spółek handlowych (dalej: „KSH”), jeżeli udział jest obejmowany po cenie wyższej od wartości nominalnej, nadwyżkę przelewa się do kapitału zapasowego.

Umowa wniesienia do Spółki kapitałowej wkładu niepieniężnego (dalej: „umowa aportowa”) będzie szczegółowo określać przedmiot aportu oraz liczbę i wkład.

Wniesienie Nieruchomości będzie dokonane w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług (zwanej dalej „ustawą VAT”)

Z tego względu, czynność taka będzie uznana za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i jednocześnie nie będzie stanowić czynności zwolnionej z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o VAT. Na gruncie powyższej opisanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania czynności dokonania aportu Nieruchomości do Spółki kapitałowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 29a ust. 1 w związku ust 6 ustawy o VAT na skutek wniesienia w formie wkładu niepieniężnego Nieruchomości do Spółki kapitałowej Wnioskodawca powinien ustalić podstawę opodatkowania z tytułu tej czynności w wysokości należnego wynagrodzenia — tj. wartości nominalnej udziałów Spółki kapitałowej objętych przez Wnioskodawcę w wyniku tego aportu pomniejszonego o należny z tego tytułu podatek od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu wniesienia Nieruchomości do Spółki kapitałowej podstawą opodatkowania na gruncie ustawy o VAT będzie wartość nominalna udziałów wydanych przez Spółkę kapitałową w zamian za wkład niepieniężny, pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT a więc w sytuacji gdy w zamian za wniesienie Nieruchomości tytułem wkładu niepieniężnego do Spółki kapitałowej Wnioskodawca otrzyma udziały w Spółce kapitałowej o określonej wartości nominalnej

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w świetle art. 154 § 3 KSH, udziały nie mogą być obejmowane poniżej ich wartości nominalnej. W przypadku gdy udział jest obejmowany po cenie wyższej od wartości nominalnej, nadwyżkę przelewa się do kapitału zapasowego (agio). Z brzmienia powyższej regulacji wynika zatem możliwość objęcia udziałów o wartości nominalnej równej lub niższej niż wartość rynkowa przedmiotu aportu. W sytuacji powstania nadwyżki wartości rynkowej wkładu ponad wartość nominalną emitowanych udziałów, tę nadwyżkę przelewa się zgodnie z prawem do kapitału zapasowego spółki.

Należy wskazać, że formą zapłaty za wniesienie wkładu do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, są udziały o wartości nominalnej określonej w umowie tej spółki. Zatem zapłatą (należnością) otrzymywaną przez wnoszącego aport jest wyrażona w formie pieniężnej wartość nominalna udziałów wydanych w zamian za aport. Wartością wydanych udziałów, która jest istotna z punktu widzenia podmiotu otrzymującego te udziały (otrzymującego zapłatę za aport) jest zatem ich wartość nominalna. Powyższe znajduje uzasadnienie w przepisach KSH w świetle których wartość nominalna udziałów przesądza m.in. o tym, iloma głosami na zgromadzeniu wspólników dysponuje dany wspólnik (na każdy udział równej wartości nominalnej przypada co do zasady jeden głos) oraz o tym, do jakiej części dywidendy wspólnik jest uprawniony (dywidenda jest dzielona pomiędzy wspólników spółki, co do zasady, proporcjonalnie do wartości nominalnej posiadanych przez nich udziałów).

Stosownie natomiast do art. 158 § 1 KSH, jeżeli wkładem do spółki w celu pokrycia udziału ma być w całości albo w części wkład niepieniężny (aport), umowa spółki powinna szczegółowo określać przedmiot tego wkładu oraz osobę wspólnika wnoszącego aport, jak również liczbę i wartość nominalną objętych w zamian udziałów. Jak zaznaczono w opisie zdarzenia przyszłego, umowa aportowa będzie szczegółowo określać przedmiot wkładu, jak i liczbę oraz wartość nominalną udziałów objętych w zamian za aport. Na gruncie ustawy o VAT dokonanie aportu Nieruchomości należy zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Należy podkreślić, że w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy VAT.

W konsekwencji uznania aportu Nieruchomości za czynność podlegającą opodatkowaniu na gruncie ustawy o VAT, konieczne jest ustalenie podstawy opodatkowania ww. czynności podatkiem VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, podstawa opodatkowania aportu Nieruchomości do Spółki kapitałowej powinna zostać ustalona w oparciu o art. 29a ust. 1 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę przez podatnika.

Jednocześnie, z uwagi na brak definicji „zapłaty” w ustawie o VAT, w celu ustalenia znaczenia tego terminu, na gruncie ustawy o VAT, należy odwołać się do definicji tego terminu na gruncie języka powszechnego. Stosownie do Słownika języka polskiego, „zapłata” to „uiszczenie należności za coś”, „należność za coś”, „odpłacenie komuś za coś”. Z kontekstu zacytowanego przepisu wynika, że pojęcie zapłaty powinno być rozumiane właśnie, jako należność za daną czynność opodatkowaną (zob. np.: A. Bartosiewicz, VAT. Komentarz. Warszawa 2014, s. 405). Jak zaznaczono wyżej, jedynym świadczeniem, jakie otrzyma Wnioskodawca za wniesienie aportem Nieruchomości jest określona ilość udziałów Spółki kapitałowej, o ustalonej wartości nominalnej. Zatem to właśnie wartość nominalna udziałów powinna zostać uznana za zapłatę w myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, w sytuacji gdy Spółka nie otrzyma z tego tytułu oprócz powyższych udziałów żadnego innego świadczenia, które można by uznać za „zapłatę”. Powyższe znajduje też potwierdzenie w przepisach KSH. Stwierdzono już bowiem wyżej, że to właśnie wartość nominalna udziałów przesądza o tym, iloma głosami na zgromadzeniu wspólników dysponuje dany udziałowiec (na każdy udział równej wartości nominalnej przypada co do zasady jeden głos) oraz o tym, do jakiej części dywidendy udziałowiec jest uprawniony (dywidenda jest dzielona pomiędzy udziałowców spółki, co do zasady, proporcjonalnie do wartości nominalnej posiadanych przez nich udziałów). Jedynym świadczeniem wzajemnym, jakie otrzyma Spółka z tytułu wniesienia aportu do Spółki kapitałowej będą wydane jej udziały w kapitale zakładowym Spółki kapitałowej, o ustalonej wartości nominalnej. Skoro zatem podstawą do ustalenia wszelkich świadczeń/ praw z tytułu udziału w Spółce kapitałowej będzie wartość nominalna udziałów, a nie np. wartość emisyjna tych udziałów, to powyższe potwierdza, że przez zapłatę należy rozumieć wartość nominalną udziałów otrzymanych w zamian za aport, a nie np. ich wartość emisyjną.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwoty podatku VAT. Przenosząc powyższe na grunt niniejszego wniosku, podstawa opodatkowania z tytułu wniesienia Nieruchomości do Spółki kapitałowej powinna być pomniejszona o należny podatek VAT Jak już podkreślano wyżej, pojęcie zapłaty nie jest zdefiniowane w ustawie o VAT. Problem ustalenia znaczenia powyższego pojęcia nabiera natomiast szczególnego znaczenia w odniesieniu do czynności, w przypadku których wynagrodzenie określone jest w naturze, a więc zapłata nie ma wprost zdefiniowanej wartości pieniężnej. W przypadku czynności, w których zapłata określona jest w naturze, możliwe są potencjalnie dwa sposoby wykładni pojęcia zapłaty: w wysokości wartości obiektywnej (rynkowej) lub w wysokości wartości subiektywnej (odpowiadającej kwocie, którą nabywca usług/ towarów jest gotów zapłacić). Z analizy orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) można wysnuć jednoznaczny wniosek, że w przypadku nieustalenia ceny za dostawę towarów/świadczenie usług w naturze, Wynagrodzenie powinno zostać ustalone w oparciu o kryterium subiektywne.

Przykładowo w wyroku z dnia 3 lipca 2001 r. TSUE wskazał, że: „wartością, którą otrzymujący usługi stanowiące wynagrodzenie za dostawę towarów przypisuje usługom, które pragnie otrzymać i musi odpowiadać kwocie, taką jest on gotowy wydać w tym celu. W przypadku gdy, jak w tej sytuacji, chodzi o dostawę towarów, wartością tą może być jedynie ceną, jaką dostawca zapłacił za artykuły, które dostarcza bez dodatkowej opłaty w ramach wynagrodzenia za przedmiotowe usługi”. Analogiczny pogląd wyraził też TSUE w wyrokach z dnia 12 grudnia 2012 r. C-549/11 Orfey oraz w wyroku z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80 Staatssecretaris van „ Coóperatieve Aardappełenbewaarpłaats GA”.

Identyczny pogląd w zakresie ustalenia zakresu pojęcia „zapłata” wyrażają też przedstawiciele doktryny prawa podatkowego (J. Martini, Podatek od towarów i usług. Komentarz., Warszawa, 2014, s. 379): „W świetle orzecznictwa ETS, nie ulega zatem wątpliwości, że w przypadku świadczeń określonych w naturze podstawę opodatkowania po stronie podatnika otrzymującego takie świadczenie należy ustalać przez odniesienie do faktycznego kosztu poniesionego przez niego w celu uzyskania tego świadczenia. Tylko taka metoda prowadzi do ustalenia podstawy opodatkowania zgodnie z celem wynikającym z dyrektywy VAT, jako wartości subiektywnej odzwierciedlającej faktyczną kwotę wynagrodzenia należną podatnikowi."

Powyższe stanowisko znajduje też potwierdzenie w uzasadnieniu ustawy, na mocy której z dniem 1 stycznia 2014 r. został wprowadzony art. 29a ustawy o VAT. W uzasadnieniu Rządowego projektu o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw z dnia 16 października 2012 r. (Druk Sejmowy nr 805) wskazano, że uchylenie art. 29 ustawy o VAT wiąże się z wprowadzeniem nowego art. 29a zawierającego kompleksowe regulacje dotyczące podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dodany art. 29a zawiera przepisy dotyczące ustalania podstawy opodatkowania w ustawie o VAT. Uregulowania te zostały zmodyfikowane, aby w pełni odzwierciedlić przepisy Dyrektywy 2006/112/WE, a także zmodernizować, w celu większej przejrzystości i czytelności tych zasad. Zwrócono jednocześnie uwagę, że niektóre dotychczasowe regulacje wskazujące podstawę opodatkowania dla określonych transakcji zostały celowo usunięte i określenie tej podstawy odbywać się będzie na zasadach ogólnych. W szczególności zrezygnowano z przepisów odwołujących się do uwzględnienia w podstawie opodatkowania wartości rynkowej (takie zastrzeżenie dotyczyło dostaw, gdy należność była określona w naturze - art. 29 ust. 3, a także gdy cena świadczenia nie została określona - art. 29 ust. 9 ustawy VAT), gdyż takie odwołanie nie wpisuje się w cel dyrektywy 2006/112/WE. Ustawodawca w projekcie nowelizacji wyjaśnił, że przyjęte poprzednio rozwiązania prawne pozostawały w sprzeczności z prawem Unii Europejskiej.

W związku z powyższym, należy przyjąć, że zdaniem ustawodawcy również do określenia podstawy opodatkowania z tytułu wniesienia do spółki wkładu niepieniężnego (aportu) zastosowanie znajdzie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, tj. za podstawę opodatkowania należy uznać wartość nominalną udziałów pomniejszoną o należny podatek VAT.

Należy również zauważyć, że w ramach nowelizacji nie wprowadzono do art. 29a (obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r.) odpowiednika obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. przepisu art. 29 ust. 9 ustawy o VAT, określającego podstawę opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla czynności, dla których nie ustalono ceny. Przedmiotowy brak stanowi tym samym potwierdzenie, że w przedmiotowej sprawie zastosować należy zasadę ogólną, o której mowa w powołanym powyżej art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Nie ma tym samym podstaw do odwoływania się, w celu kalkulacji podstawy opodatkowania, do wartości rynkowej przedmiotu aportu.

Stanowisko podatnika znajduje też potwierdzenie w następujących orzeczeniach sądów administracyjnych:

Naczelnego Sądu Administracyjnego w postanowieniu z dnia 31 marca 2014 r. (sygn. I FPS 6/13):

podstawa opodatkowania

aport

Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z dnia 6 marca 2015 r. (sygn. I FSK 478/14):

aport

Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z dnia 27 maja 2015 r. (sygn. I FSK 414/14):

aport

Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 stycznia 2015 r. (sygn. I SA/Kr 1875/14):

aport

Zatem również jednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych w zupełności potwierdza pogląd Spółki, że z tytułu dokonania aportu Nieruchomości podstawą opodatkowania na gruncie ustawy o VAT będzie wartość nominalna udziałów wydanych przez Spółkę kapitałową w zamian za wkład niepieniężny.

Stanowisko podatnika znajduje ponadto potwierdzenie w następujących interpretacjach prawa podatkowego:

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 3 lipca 2015 r. (sygn. IPPP1/4512-577/15-3/IGo):„Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania dla czynności wniesienia Wkładu Niepieniężnego (aportu) w postaci Nieruchomości do Sp. z o.o. w zamian za objęcie udziałów Sp. z o.o. będzie - zgodnie z art. 29a ust 1 ustawy o VAT w zw. z art. 29a ust. 6 tej ustawy - wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzyma od Sp. z o.o. z tytułu wniesienia Wkładu Niepieniężnego, pomniejszone o kwotę podatku VAT. (...) Wnioskodawca określając podstawę opodatkowania powinien zatem ustalić ją w oparciu o kwotę równą sumie wartości nominalnej objętych udziałów Sp. z o.o. pomniejszoną o kwotę należnego podatku VAT”.
Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 9 czerwca 2015 r. (sygn. IPPP3/4512-428/15-2/WH): „Odnosząc się do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług wniesienia aportem do spółki komandytowo-akcyjnej praw do znaków towarowych, w tym praw ochronnych, jako wkładu niepieniężnego będzie wartość tego co Wnioskodawca otrzyma z tytułu dokonania tej czynności, tj. wartość nominalna akcji pomniejszona o kwotę podatku VAT. W niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie bowiem art. 29a ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 29a ust. 6 tej ustawy, na podstawie którego od dnia 1 stycznia 2014 r. winna zostać ustalona podstawa opodatkowania w tym przypadku.
Wnioskodawca postąpi zatem prawidłowo, określając podstawę opodatkowania w oparciu o kwotę równa sumie wartości nominalnej objętych akcji, pomniejszoną o kwotę należnego podatku VAT".

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 6 maja 2015 r.(sygn. IPPP1/4512-340/15-2/RK):„Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, stwierdzić należy, że podstawa opodatkowania dla czynności wniesienia aportem do spółki Nieruchomości, traktowanej dla potrzeb podatku od towarów i usług jako dostawa towarów w zamian za udziały— będzie zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy w związku z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy - wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzyma od nabywcy, tj. Spółki, tytułu dokonania aportu, pomniejszone o kwotę podatku VAT. W niniejszej sprawie zapłatę stanowi wartość nominalna udziałów".
Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 2 kwietnia 2015 r. (sygn. IBPP2/4512-21/15/WN): „Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania dla czynności wniesienia aportem do Spółki kapitałowej lub spółki komandytowo-akcyjnej Nieruchomości niestanowiących przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części - w zamian za objęcie udziałów/akcji - zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy w związku z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy -jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzyma od Spółki kapitałowej łub spółki komandytowo-akcyjnej z tytułu transakcji, pomniejszone o kwotę podatku VAT. W okolicznościach niniejszej sprawy, podstawę opodatkowania należy ustalić w oparciu o wartość nominalną udziałów/akcji”.

Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 9 stycznia 2015 r. (sygn. ITPP2/443-1459/14/AK): „Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, stwierdzić należy, że podstawą opodatkowania dla czynności wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci prawa ochronnego na znak towarowy do spółki kapitałowej w zamian za objęcie akcji będzie - zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy w związku z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy - wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzyma od SKA z tytułu dokonania aportu tego znaku towarowego, pomniejszone o kwotę podatku VAT. Zainteresowany określając podstawę opodatkowania powinien ustalić ją w oparciu o kwotę równą sumie wartości nominalnej udziałów oraz kwotę pieniężną (odpowiadającą kwocie podatku VAT), którą SKA będzie zobowiązana zapłacić na rzecz Wnioskodawcy, pomniejszone o kwotę należnego podatku VAT”.

Zatem również organy podatkowe wyrażają jednolite stanowisko, że za podstawę opodatkowania z tytułu wniesienia do spółki kapitałowej wkładu niepieniężnego innego niż przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa należy uznać wartość nominalną udziałów objętych w zamian za - ten wkład niepieniężny.

Jednakże, w przypadku gdyby zapłatą za aport dokonaną przez Spółkę kapitałową byłyby nie tylko udziały Spółki kapitałowej objęte przez Wnioskodawcę, ale również dodatkowa kwota pieniężna odpowiadającą kwocie podatku od towarów i usług należnego od przedmiotu wkładu, obliczona jako iloczyn właściwej stawki podatku i łącznej wartości nominalnej udziałów w Spółce kapitałowej, pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług należałoby powiększyć o tak ustaloną kwotę i uznać, że wartość nominalna udziałów Spółki kapitałowej oraz dodatkowa kwota pieniężna stanowią łącznie zapłatę za aport na rzecz Wnioskodawcy.

Podsumowując Wnioskodawca stoi na stanowisku, że podstawę opodatkowania z tytułu przyszłego wniesienia aportem Nieruchomości do Spółki kapitałowej należy określić, jako wartość nominalną udziałów wydanych przez Spółkę kapitałową w zamian za wkład niepieniężny pomniejszoną o kwotę należnego podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, obejmuje więc wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zarówno dostawa towarów jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może zatem spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów w myśl art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Pozostaje więc konieczność rozstrzygnięcia, czy transakcja ta jest odpłatna, czy nieodpłatna.

Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku C–102/86 pomiędzy Apple and Pear Development Council a Commissioners of Customs and Excise „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”. Należy też zwrócić uwagę na wyrok C–16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”. W orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C–154/80 pomiędzy Staatssecretaris van Financien a Coöperatieve Aardappelenbewaarplaats GA, Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zatem z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi a zapłatą istnieje adekwatny związek.

Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze, albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Odpłatnością jest więc także np. objęcie udziałów spółki, w związku z którym wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść.

O czynności dokonanej za wynagrodzeniem można mówić w sytuacji, gdy:

istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami,

wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu,

związek, o którym mowa powyżej ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.

W świetle wskazanych przepisów, należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu stanowi czynność odpłatną, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Zgodnie z przepisem art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. Stosownie do ww. przepisu, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z kolei, w art. 29a ust. 7 ustawy zostały wymienione elementy, które należy wyłączyć z podstawy opodatkowania (zmniejszające podstawę opodatkowania). Zgodnie z treścią ww. przepisu podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Zatem we wskazanych wyżej przepisach ustawodawca precyzyjnie określił katalog elementów wliczanych do podstawy opodatkowania oraz elementów niemających wpływu na jej wielkość.

Należy zauważyć, że w ramach nowelizacji ustawy z dniem 1 stycznia 2014 r. nie wprowadzono do art. 29a przepisu art. 29 ust. 9 ustawy określającego podstawę opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla czynności, dla których nie ustalono ceny. Przepisy Dyrektywy również nie przewidują w takim przypadku odwołania do wartości rynkowej gdyż takie odwołanie nie wpisuje się w cel Dyrektywy 2006/112/WE. W związku z tym, do określonej wyżej sytuacji należy zastosować zasadę ogólną ustalania podstawy opodatkowania w oparciu o wszystko, co stanowi zapłatę. Przy czym, zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania nie zawiera podatku VAT.

Należy wskazać, że z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (m.in. wyroki w sprawie C-33/93 czy C-154/80).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje przystąpić lub zwiększyć swój udział w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce (dalej: „Spółka kapitałowa”). Objęcie udziałów w Spółce kapitałowej przez Wnioskodawcę nastąpi w formie wydania udziałów w zamian za wkład niepieniężny (aport). Przedmiotem aportu będzie zabudowana nieruchomość, której właścicielem jest Wnioskodawca (dalej: „Nieruchomości"). Na moment wniesienia aportu zostanie ustalona łączna wartość rynkowa Nieruchomości. W zamian za wniesienie Nieruchomości tytułem wkładu niepieniężnego do Spółki kapitałowej Wnioskodawca otrzyma udziały w Spółce kapitałowej określonej wartości nominalnej. W przypadku, gdy łączna wartość rynkowa Nieruchomości będzie wyższa od wartości nominalnej udziałów Spółki kapitałowej wydanych Wnioskodawcy w zamian za aport, różnica powstała w powyższy sposób zostanie przekazana na kapitał zapasowy Spółki kapitałowej (agio emisyjne).

Umowa wniesienia do Spółki kapitałowej wkładu niepieniężnego (dalej: „umowa aportowa”) będzie szczegółowo określać przedmiot aportu oraz liczbę i wkład.

Wniesienie Nieruchomości będzie dokonane w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług (zwanej dalej „ustawą VAT”)

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia podstawy opodatkowania planowanego wniesienia aportu do spółki.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, stwierdzić należy, że podstawą opodatkowania dla czynności wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci nieruchomości do spółki kapitałowej w zamian za objęcie udziałów – zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 29a ust. 6 ustawy – jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzyma od spółki kapitałowej z tytułu dokonania przedmiotowego aportu, pomniejszone o kwotę podatku VAT. W okolicznościach analizowanej sprawy, podstawą opodatkowania będzie wartość nominalna udziałów, które Wnioskodawca obejmie w spółce kapitałowej w zamian za aport nieruchomości, pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT. Na podstawę opodatkowania nie będzie składać się natomiast kwota przekazana na kapitał zapasowy w zamian za to świadczenie, ponieważ Wnioskodawca nie otrzyma żadnego świadczenia zwrotnego/przysporzenia majątkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin