Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-742/16-4/MS1
z 12 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2016 r. (data wpływu 30 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 sierpnia 2016 r. (data nadania 24 sierpnia 2016 r., data wpływu 29 sierpnia 2016 r.) na wezwanie Nr IPPB4/4511-742/16-2/MS1 z dnia 10 sierpnia 2016 r. (data nadania 11 sierpnia 2016 r., data doręczenia 17 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB2/4511-742/16-2/MS1 z dnia 10 sierpnia 2016 r. (data nadania 11 sierpnia 2016 r., data doręczenia 17 sierpnia 2016 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, przeformułowanie pytań oraz przedstawienie własnego stanowiska.

Pismem z dnia 24 sierpnia 2016 r. (data nadania 24 sierpnia 2016 r., data wpływu 29 sierpnia 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 10 czerwca 2016 rok Wnioskodawczyni otrzymała zawiadomienie, że Urząd Skarbowy dokonuje czynności sprawdzających do zeznań podatkowych za lata 2010, 2011, 2013, 2014, 2015. W dniu 13 czerwca 2016 roku, Wnioskodawczyni udała się do Urzędu Skarbowego celem wyjaśnienia powodu sprawdzania złożonych zeznań podatkowych za ww. lata. Wnioskodawczyni dowiedziała się, że były mąż Mariusz B. dokonał korekty swoich zeznań podatkowych za wskazane wyżej lata, w których dokonał 50% odliczenia od podatku z tytułu ulgi na dzieci.

Rozwód z Mariuszem B. zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego, orzeczono w dniu 4 czerwca 2012 roku, w punkcie II ww. wyroku widnieje „wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi stron Janem B. urodzonym 5 grudnia 2002 roku i Stanisławem B. urodzonym 5 grudnia 2002 roku powierza matce Marzenie B. ograniczając władzę rodzicielską ojca Mariusza B. do współdecydowania z matką o ważnych sprawach dzieci takich jak: wybór szkoły, zawodu, zmiana miejsca zamieszkania, leczenie, zezwolenie na wydanie paszportu oraz do utrzymywania nieograniczonych kontaktów z dziećmi po wcześniejszym telefonicznym uzgodnieniu przez strony dokładnego terminu spotkania.”

W latach 2010-2012 w zeznaniu podatkowym PIT-37, Wnioskodawczyni skorzystała z przysługującej ulgi na dzieci w pełnej wysokości, za obopólną zgodą, ponieważ była w związku małżeńskim i nie mieli rozdzielności majątkowej z Mariuszem B. W zeznaniu podatkowym PIT za lata 2013 i 2014, Wnioskodawczyni jako matka samotnie wychowująca dzieci również zastosowała taką ulgę, ze względu, że były mąż - Mariusz B. miał ograniczone prawa rodzicielskie i Wnioskodawczyni sprawowała opiekę nad dziećmi, więc ustalili wspólnie, że Wnioskodawczyni w 100% korzysta z przysługującej ulgi na dzieci, podobnie z ulgi w wysokości 100 % Wnioskodawczyni skorzystał również w rozliczeniu rocznym PIT-36 za 2015 rok.

W zawiadomieniu wysłanym przez Urząd Skarbowy z dnia 6 czerwca 2016 roku, Wnioskodawczyni została poproszona o skorygowanie swoich zeznań podatkowych i zwrotu kwoty przysługującej ulgi na dzieci w wysokości 50% za lata 2010, 2011, 2013, 2014, 2015, ponieważ były mąż Mariusz B. w bieżącym roku dokonał korekty swoich zeznań podatkowych za ww. lata, w których wykazał odliczenie 50% ulgi na dzieci.

Były mąż Wnioskodawczyni - Mariusz B. zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego ma ograniczone prawa rodzicielskie, ma nieograniczone prawo do kontaktu z dziećmi z czego zupełnie nie korzysta, ponieważ jego kontakt z synami są dość sporadyczne, natomiast alimenty płaci regularnie, a faktyczną opiekę nad małoletnimi dziećmi sprawuje Wnioskodawczyni. Dzieci stale mieszkają z Wnioskodawczynią.

Poniżej informacja dotyczącą szczegółowo spotkań Mariusz B. z synami:

• 2013 rok - 4 spotkania z ojcem tj. 1-2 czerwca 2013 r., 25-31 sierpnia 2013 r., 26-27 październik 2013 r., 7-8 grudnia 2013 r. (13 dni w roku);
• 2014 rok - 5 spotkań z ojcem tj: 1-4 maja 2014 r., 13-19 lipca 2014 r., 4-5 październik 2014 r., 11-12 październik 2014r. (14 dni w roku);
• 2015 rok - 10 spotkań z ojcem - ponieważ toczyła się sprawa w Sądzie o podwyższenie alimentów (26-29 stycznia 2015 r., 7-8 luty 2015 r., 13-15 luty 2015 r., 6-7 kwietnia 2015 r., 22-23 maja 2015 r., 29-31 maja 2015 r., 12-14 czerwca 2015 r., 20-21 czerwca 2015 r., 28 czerwiec – 5 lipiec 2015 r., 26-27 wrzesień 2015 r.) (31 dni w skali roku);
• 2016 rok -1 spotkanie z ojcem 22-23 kwietnia 2016 r. ( 2 dni do chwili obecnej).
  
  

Wnioskodawczyni jest przekonana, że były mąż - Mariusz B., swoje korekty zeznań podatkowych za lata 2010, 2011, 2013, 2014, 2015 złożył w odwecie, w związku z tym, że Wnioskodawczyni w 2014 roku z uwagi na brak zainteresowania i sporadyczne kontakty ojca a rosnące potrzeby dorastających synów Jana i Stanisława B. Wnioskodawczyni złożyła do Sądu Rejonowego pozew o podwyższenie alimentów, który to wyrokiem Sądu z dnia 25 sierpnia 2015 roku pozew został uwzględniony.

Pismem z dnia 24 sierpnia 2016 r. Wnioskodawczyni uzupełniła stan faktyczny o następujące informacje.

Synowie Wnioskodawczyni - Jan i Stanisław B. - nie uzyskali żadnego dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w latach będących przedmiotem zapytania.

W okresie będącym przedmiotem zapytania, w stosunku do Wnioskodawczyni i jej synów nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym oraz ustawy z dnia 24 sierpnia 2005 r. o podatku tonażowym. W 2010 roku Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarcza i rozliczała się na zasadach ogólnych i nie korzystała z podatku liniowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni ma możliwość skorzystania z odliczenia pełnej ulgi prorodzinnej na dzieci za lata 2010 – 2011?
2. Czy Wnioskodawczyni ma możliwość odliczenia pełnej ulgi prorodzinnej na dzieci za lata 2013-2015?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawczyni, ma ona prawo do skorzystania z odliczenia pełnej ulgi prorodzinnej w związku z tym, że w latach 2010-2011 to Wnioskodawczyni sprawowała faktyczną opiekę nad synami Janem i Stanisławem B., to ona ponosiła wszelkie wydatki związane z ich wychowaniem i utrzymaniem, to ona podejmowałam wszelkie decyzje dotyczące moich synów (zabieg laryngologiczny czy wybór lekarza ortodonty). Ponadto odliczenie ulgi prorodzinnej w całości przez Wnioskodawczynię, było uzgodnione z mężem Mariuszem B. i on faktu odliczenia przez Wnioskodawczynię ulgi prorodzinnej nie kwestionował.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawczyni ma ona prawo do skorzystania z odliczenia w całości ulgi prorodzinnej, ponieważ to z Wnioskodawczynią mieszkały i mieszkają nadal dzieci Jan i Stanisław B., to Wnioskodawczyni sprawowała nad nimi faktyczną opiekę i Wnioskodawczyni podejmowała istotne decyzje dotyczące synów - wybór szkoły gimnazjalnej.

Ojciec dzieci Jana i Stanisława B. - Mariusz B. nie ma prawa do skorzystania z ulgi prorodzinnej za lata 2010-2011 ponieważ nie sprawował nad nimi opieki nie podejmował istotnych decyzji dotyczących synów, nie mieszkał z nimi od stycznia 2010 roku, a zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 16 sierpnia 2010 roku, Mariusz B. miał ustanowionego kuratora sądowego i widywał się z dziećmi wyłącznie w jego obecności w pierwszą i trzecią niedzielę miesiąca w godzinach od 14 do 18 (4 godziny), co potwierdzają załączone kserokopię postanowień Sądu Rejonowego. Na przełomie 2010-2011 roku spotkania dzieci Jana i Stanisława z ojcem miały miejsce w terminie: 3 października 2010 r.; 17 października 2010 r.; 7 listopada 2010 r.; 3 stycznia 2011 r.; 20 lutego 2011 r., 3 kwietnia 2011 r.; 17 kwietnia 2011 r.; 1 maja 2011 r.; 5 maja 2011 r.; 5 czerwca 2011 r.; 18 września 2011 r.; 4 grudnia 2011 r.; (łącznie 12 spotkań). Ponadto w latach 2010-2011 Wnioskodawczyni była jeszcze w związku małżeńskim z Mariuszem B., który to aprobował uzgodniony sposób odliczenia ulgi prorodzinnej przez Wnioskodawczynię, czego dowodem są kolejne składane przez niego zeznania podatkowe. A w chwili obecnej złożył korekty zeznań podatkowych odliczając połowę ulgi prorodzinnej i nie poinformował nikogo o zaistniałym fakcie. Wnioskodawczynię poinformował o tym Urząd Skarbowy. A zgodnie z „WSA w Opolu z dnia 27 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Op 119/12 „W przypadku, gdy małżonkowie w deklaracjach rocznych dokonali podziału ulgi w określony sposób, korekta zeznania jednego z małżonków nie spowoduje innego niż początkowy podział tej ulgi, w tym nie powoduje, że podział ten powinien być po połowie. Małżonkowie podejmowali wspólnie decyzje o podziale ulgi składając zeznanie podatkowe, a późniejsza kłótnia, rozwód, separacja i brak jednoznaczności takiej decyzji nie mogą wpływać na kwestię wcześniej wspólnie podjętej decyzji”

Natomiast w okresie dotyczącym zapytania 2, tj. w latach 2013-2015 Wnioskodawczyni skorzystał z pełnej wysokości ulgi prorodzinnej w związku z tym, że zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 4 czerwca 2012 r. - punkt II - „wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi stron: Janem B. urodzonym 5 grudnia 2002 roku i Stanisławem B. urodzonym 5 grudnia 2002 roku powierza matce Marzenie B., ograniczając władzę rodzicielską ojca Mariusza B. do współdecydowania wspólnie z matką o ważnych sprawach dzieci takich jak: wybór szkoły, zawodu, zmiana miejsca zamieszkania, leczenie, zezwolenie na wydanie paszportu oraz utrzymywania nieograniczonych kontaktów z dziećmi po wcześniejszym telefonicznym uzgodnieniu przez strony dokładnego terminu spotkania.”

Ojciec dzieci nie jest pozbawiony władzy rodzicielskiej, jednak faktycznie nie wykonuje tej władzy rodzicielskiej. O wszelkich sprawach dotyczących wychowania dzieci decyduje Wnioskodawczyni, a ojciec nie interesuje się sprawami istotnymi, nie przejawia żadnego zainteresowania synami, natomiast kontakty z dziećmi polegają na pojedynczych spotkaniach zainicjowanych przez synów Jana i Stanisława. I tak w 2013r. były to 4 spotkania, w 2014 r. - 5 spotkań, w 2015 r. - 10 spotkań, 2016 r. - 3 spotkania do chwili obecnej.

Ojciec dzieci nie podejmuje żadnych decyzji odnoście dzieci, nigdy nie pyta o zainteresowania dzieci, nigdy nie proponował zapisanie czy chociażby zawiezienia dzieci na zajęcia dodatkowe: język angielski, szachy, piłkę, basen, nigdy nie zabrał dzieci na jakąś wycieczkę, do kina, na wspólny wyjazd, wczasy, zimowisko, nigdy nie uczestniczył w żadnym zebraniu rodziców w szkole i nie kontaktował się z wychowawcami dzieci. To na Wnioskodawczyni zawsze spoczywał obowiązek i ciężar opieki nad synami, zapewnienia im jedzenia ubrania, mieszkania, wizyt u lekarza, rozrywek, wypoczynku i wszystkiego co niezbędne do właściwego rozwoju dzieci. Ojciec synów nie ponosił żadnych dodatkowych kosztów poza płaconymi alimentami, a odliczenie połowy ulgi prorodzinnej jak przyznał w rozmowie telefonicznej należy mu się z urzędu z racji, że jest ojcem i chce odzyskać częściowo wpłacone alimenty.

Wnioskodawczyni jest przekonana, że były mąż - Mariusz B., swoje korekty zeznań podatkowych i odliczenia połowy ulgi za lata 2010, 2011, 2013, 2014, 2015 złożył w odwecie, w związku z tym, że Wnioskodawczyni w 2014 roku z uwagi na brak zainteresowania i sporadyczne kontakty ojca a rosnące potrzeby dorastających synów Jana i Stanisława Wnioskodawczyni złożyła do Sądu Rejonowego pozew o podwyższenie alimentów, który to wyrokiem Sądu z dnia 25 sierpnia 2015 roku został uwzględniony.

Podsumowując powyższe, Wnioskodawczyni uważa, że ulga prorodzinna powinna być udzielana osobie, która faktycznie wykonuje władzę rodzicielską, a nie są tylko jej dysponentami.

Zgodnie z wyrokiem WSA z Białymstoku sygn. akt I SA/Bk 242/15 z dnia 19 maja 2015 roku - cyt: „Nie można bowiem automatycznie stosować reguły rozliczenia tej ulgi w częściach równych, tylko na podstawie formalnej przesłanki opartej na treści rozstrzygnięcia o władzy rodzicielskiej w wyroku orzekającym rozwód, lub w sytuacji, w której władza ta co do zasady przysługuje obojgu rodzicom, ale z okoliczności wynika, że władzę tę faktycznie wykonuje tylko jeden z rodziców. W takiej bowiem sytuacji, podmiotem tej ulgi jest tylko ten z rodziców, który faktycznie tę władzę sprawuje, w danym okresie.”

Cyt: „w orzecznictwie, zgodnie z którym, w celu nabycia przez podatnika (rodzica) prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez niego władzy rodzicielskiej nad dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania. W celu nabycia prawa do odliczenia tej ulgi nie wystarczy więc, że podatnik wykaże, że jest rodzicem posiadającym władzę rodzicielską nad dzieckiem i wypełnia swoje obowiązki alimentacyjne względem tego dziecka. Kompleksowa wykładnia art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy, czyli wykładnia językowa uzupełniona celowościową i systemową zewnętrzną, uzasadnia bowiem wniosek, że dla nabycia prawa do odliczenia ulgi, konieczne jest w szczególności wychowywanie przez podatnika swego dziecka (wykonywanie pieczy nad osobą dziecka, zarząd jego majątkiem oraz reprezentowanie dziecka). Podatnik, który skorzystał z ulgi podatkowej, obowiązany jest zatem wykazać, że w danym roku podatkowym nie tylko posiadał, ale także wykonywał władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem. Wykładni tego przepisu i oceny zgromadzonego w danej sprawie materiału dowodowego należy każdorazowo dokonywać przez pryzmat konstytucyjnej zasady działania dla dobra rodziny (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 września 2011 r., VIII SA/Wa 320/11, dostępny na stronie internetowej: orzeczenia.nsa.gov.pl).

Organy podatkowe stosując w konkretnych okolicznościach art. 27 f ustawy winny mieć przede wszystkim na uwadze, że treść władzy rodzicielskiej (art. 95 § 1 k.r.o w związku z art. 96 § 1 k.r.o.) należy odróżnić od jej wykonywania (art. 97 § 1 k.r.o.). Wykonywanie tej władzy oznacza, że jedno z rodziców osobiście zajmuje się sprawami dziecka, tj. wykonuje wszystkie obowiązki, dzięki którym dziecko będzie wychowane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój. Co do zasady władzę rodzicielską powinni wykonywać oboje rodzice, ale może zdarzyć się, że na skutek różnych okoliczności wykonywanie władzy rodzicielskiej będzie powierzone jednemu z nich, bez pozbawiania prawa rodzicielskich drugiego z rodziców, na przykład w wyniku orzeczenia rozwodu. Z kolei prawo do utrzymywania kontaktu z dzieckiem nie należy do sprawowania władzy rodzicielskiej (uchwała pełnego składu Izby Cywilnej SN z dnia 18 marca 1968 r.). Powyższe wynika też wprost z treści art. 113 k.r.o. Z istoty kontaktów z dzieckiem wynika ponadto, że rodzice nie są zwolnieni z obowiązku utrzymywania tych kontaktów, także wówczas, gdy zostali pozbawieni władzy rodzicielskiej (art. 113 § 2 k.r.o., uchwała SN z dnia 26 września 1983 r.).”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władze, pełnił funkcje albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Z przepisu art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

W świetle art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z art. 27f ust. 7 wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym nie korzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  

• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
  

• w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
  
  
  

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788, z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Podkreślenia wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”.

Wskazać należy, że władza rodzicielska nie jest tylko przywilejem i uprawnieniem do sprawowania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do jego wychowania. O wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że dnia 4 czerwca 2012 roku orzeczono rozwód Wnioskodawczyni. Były mąż Wnioskodawczyni zgodnie z wyrokiem sądu ma ograniczone prawa rodzicielskie, ma nieograniczone prawo do kontaktu z dziećmi z czego zupełnie nie korzysta, ponieważ jego kontakty z synami są dość sporadyczne, natomiast alimenty płaci regularnie, a faktyczną opiekę nad małoletnimi dziećmi sprawuje Wnioskodawczyni. Dzieci stale mieszkają z Wnioskodawczynią. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że w latach 2010-2011 mąż nie sprawował opieki nad synami, nie podejmował istotnych decyzji dotyczących synów, nie mieszkał z nimi od stycznia 2010 r., miał ustanowionego kuratora sądowego i widywał się z dziećmi wyłącznie w jego obecności.

Samo powierzenie matce wykonywania władzy rodzicielskiej oraz ograniczenie władzy ojcu nie przesądza co prawda jeszcze o wykonywaniu tej władzy przez matkę jak i przez ojca. Natomiast fakt, że dzieci pozostawały i pozostają z matką, ona sprawowała i sprawuje nad nimi opiekę świadczy o faktycznym wykonywaniu tej władzy przez matkę. Z kolei sam fakt posiadania władzy rodzicielskiej przez ojca dzieci (nawet ograniczonej), czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem nie mogą świadczyć o faktycznym wykonywaniu tej władzy przez ojca dzieci.

Mając na uwadze powyższe, uznać należy, że skoro w stosunku do małoletnich dzieci tylko Wnioskodawczyni faktycznie wykonuje władzę rodzicielską – to wówczas tylko Ona ma możliwość skorzystania z całości ulgi z tytułu wychowywania dzieci. Zatem Wnioskodawczyni miała możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej na dzieci za lata 2010-2011 oraz 2013-2015 w pełnej wysokości.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Końcowo należy podkreślić, że zakres interpretacji indywidualnej, zdeterminowany jest przede wszystkim przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym jak i własnym stanowiskiem Wnioskodawczyni. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.